9 yaşındaki fotoğraf gerçek oldu, uzman annesinin asistanı oldu
Çocuk yaşlardan itibaren tabip olmak isteyen Beyhan Güner, ilerleyen senelerda bu isteğini gerçekleştirerek hekim oldu. Bugün 50 yaşında 3 çocuk sahibi olan Güner, en büyük kızı 25 yaşındaki Şeyma Ziya’yı kimi birtakım hastaneye getirmek durumunda kaldı. Anestezi ve reanimasyon uzmanı annesinin çalışma ömrünü yakından goren Şeyma Parıltı da vakit içerisinde tabip olmaya karar verdi lakin bunu tercih basamağına kadar ailesiyle paylaşmadı. Üniversite imtihanı daha sonrası tercihlerini yaparken annesinin yolundan gitmek istediğini söyleyen genç kız, bu fikriyle ailesine sürpriz yaptı. İstanbul Üniversitesi -İstanbul Tıp Fakültesi’ni yeğleyen Güner, fakülteye yerleşerek hayalini gerçekleştirme yolunda birinci adımı da attı. Mezuniyet daha sonrası Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde anestezi ve reanimasyon asistanı olarak bakılırsave başlayan Şeyma Işık, annesinin de asistanı oldu.
9 yaşında annesiyle fotoğraf çektirmiş olduğu hastaneye artık tabip olarak geliyor
15 yıldır annesinin vazife yaptığı hastaneye küçük yaşlarda biroldukca kere gittiğini aktaran Güner, 9 yaşında annesiyle ameliyat kıyafetleriyle fotoğraf çektirdiklerini anlattı. Anne kız, bir arada vazife yapmaktan fazlaca keyifli olduklarını birtakım kimi bu durumun hastanede esprilere niye olduğunu belirtti. Annesiyle 9 yaşında yeşil ameliyat kıyafetleriyle çektirmiş olduğu fotoğrafın bugün gerçek olduğunu söylen Şeyma Parıltı Güner, bunun gururunu yaşadığını söylemiş oldu. Prof. Dr. Murat Dilmener Acil Durum Hastanesi’nin de bağlı olduğu Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Başhekimi Prof. Dr. Gökhan Tolga Adaş da anne kızın bir arada misyon yapmasıyla ilgili konuştu.
“Evde kızım, burada asistanım, hiç bir biçimde bir ayrıcalık, tolerans yok”
Kızı da olsa hiç bir asistanın ayrıcalığı olmadığını aktaran Anestezi ve Reanimasyon Uzmanı Dr. Beyhan Güner, “Küçük yaşlardan itibaren tabip olacağım diye annemlere söylermişim, hatta gülerek anlatırlar. Tıp fakültesi de tek tercihimdi, birinci tercihimi kazandım. Ailelerin zorlamasıyla yapılabilecek bir meslek değil. Kızım daima benimle hastaneye gelirdi, ameliyathane gördü, bir arada gezdik, burada tabip odasında oturduk. Nöbetlerimde gelip burada üniversite imtihanına çalışıyordu. Ancak tıp fakültesi yazacağını bana hiç söylemedi, tercih sırasında öğrendim. Anesteziyi de bir daha o sırada öğrendim. Memnunum, gurur verici bir şey kızımın da bu mesleği isteyerek yapması ve 6 aydır bu mesleğin ortasında başarılı olduğunu da gördükçe daha da gurur duyuyorum. Tercihine yazdığını biliyordum lakin bir arada çalışmaya başlayınca bir bocalama, ‘Anne sana ben ne diyeceğim, anne mi diyeceğim’ durumu oldu. Burada çalışan arkadaşlarımızın şaşkınlıkları oldu. ‘Alıp asistanını meskende çalıştırıyor musun’ diyenler oldu, arkadaşlar espri yapıyorlar. Hatta ‘seni veline söyleriz, velini çağıracağız’ diyorlarmış. Hoş espriler, konuşmalar oluyor. Birbirimizi anlıyoruz, meskende kardeşlerine ablanızı rahatsız etmeyin nöbet sonraki uyusun diyorum. O beni anlıyor, ‘annem nöbet sonraki yorgun dokunmayın’ diyor. Biz birbirimizi fazlaca görmüyoruz aslında hastane fazlaca büyük, blokları hayli fazla, bugün birebir odadayız. Genelde farklı odalarda birbirimizi görmüyoruz, sabah işyerimizde ayrılıyoruz, akşam birleşiyoruz. Birinci geldiğinde ‘sen torpillisin’ diyen epey olmuş, Şeyma bana fazlaca söylemiş oldu, biraz da üzüldü o bahiste. Torpilli değil, bütün asistanlar kıdem kıdem, her insanın çalışma hali her neyse o biçimde çalışıyor. Meskende kızım, burada asistanım, hiç bir biçimde bir ayrıcalık, tolerans yok. Covid devrini atlattık, mesleğimizi hayli koşullarda, ağır çalışmayla gerçekleştiriyoruz. yıllar evvel buraya yeni gelmiştik, hastanede bir tetkik yapılacaktı. Ameliyathaniçin de ayrılamadığım için tetkik saati gelene kadar yanımda, ameliyathanede tabip odasında kaldı, forma giydirdik. birlikte bir anı olsun diye fotoğraf çektirdik. O hala duruyor, hoş bir anıydı 9 yaşındaydı” formunda konuştu.
“Evdeki annemle burada hekim Beyhan Güner fazlaca farklı”
senelerca annesiyle hastaneye geldiğini ve ortama aşina olduğunu aktaran Anestezi ve Reanimasyon Asistan Hekimi Şeyma Parıltı Güner, “Annemin çocukluğumdan beri asistanlıktan, uzmanlık devrine kadar hepsini gördüğüm için bu meslek benim için fazlaca özenilen bir meslekti. Annemin branşı daima hayat kurtaran bir meslek. Buna özendim, her vakit bunu istiyordum. 9 yaşından öncesinde de var aslında bu biçimde fotoğraflar lakin en eski onu bulabildik. Küçükken annemin yanına hastaneye gelmek durumunda kalıyordum. Buraya geldiğim vakit içeriye girebilmek için üstüme bir tane yeşil formamı giyip tabip odasında oturuyordum. bu biçimdelarda bu biçimde tatlı fotoğraflarımız var annemle, o 9 yaşındaki çocuk Şeyma’nın formayı giyip annesinin yanında çektirmiş olduğu fotoğrafla şu anki asistan hekim Şeyma’nın uzman annesiyle birlikte yaptığı bu röportaj örneğin o kadar gurur verici ki. Güya annemle birebir hastanede olmak değil ayrıyeten kendi hayalimi de gerçekleştirmek, kendi muvaffakiyet öykümü yazmak bu da var. Burada herkesi tanıyorum, çocukluğumdan beri tanıdığım beşerler var, o da epeyce heyecan verici. Geldiğimde şaşırdım, zira meskendeki anneyle burada uzman tabip Beyhan Güner epey farklı şahıslarmış. Biz birlikte nöbette epey ağır hadiseleri da aldık, annem yönetti, uzman olduğu için asla içeride annem var olmuyor. O kaosu, krizi yönetebilen biri oluyor. Hayranlık uyandırıyor bu kadar deneyimli bir uzmanla çalışmak. Başlarda latife yapıyordum lakin nitekim zormuş ne diyeceğim. Tabi ki de anne demiyorum iş ortamında, gelip bir şey sorabilir miyim diye yanına yaklaşık sorarak. Annemi epeyce evvelden beri tanıdıkları için beni bu biçimde aileden kabul ediyorlar, hoş oluyor. Ben bu mesleği hakikaten isteyerek, zorluğunu en ortasından bilerek annemin asistanlığını da uzmanlığını da bilerek seçtim. İstemeyen birinin zorlanmasını hiç hakikat bulmuyorum, şayet birinin hayalinde var ise ardında dursun ve devam etsin” halinde konuştu.
“Beklentimiz üçüncü neslin da buraya gelmesi”
Anne ve kızının hastanede konut yaşantılarının haricinde profesyonellik çerçevesinde bakılırsavlerini sürdürdüklerini anlatan Prof. Dr. Murat Dilmener Acil Durum Hastanesi’nin de bağlı olduğu Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Başhekimi Prof. Dr. Gökhan Tolga Adaş, “Birinci nesil, ikinci nesil beklentimiz üçüncü neslin da buraya gelmesi. Düşünün anne burada okuyor, eğitim alıyor burayla bir aidiyeti oluyor. Buradan epeyce memnuniyeti oluyor ki kendi kızını da buraya yönlendiriyor. Yönlendirmese bile kızı annesinin çok hoş düzgün bir biçimde okuduğunu, burada çalıştığını görür görmez rol, model olarak burayı seçiyor. Çok memnuniyet verici bir şey, biz de fazlaca sevindik. Sonuçta buraya girildikten daha sonra biraz daha profesyonel bakılıyor, meslek de ne gerektiriyorsa onlar yapılıyor. Kıymetli olan burada hürmet, sevgi, bilimsel etik doğrultusunda çalışmalarını yapması, annenin burada deneyimlerini kızına yansıtması açısından kızı daha da çabuk yol alacaktır diye düşünüyorum” biçiminde konuştu.
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.
Çocuk yaşlardan itibaren tabip olmak isteyen Beyhan Güner, ilerleyen senelerda bu isteğini gerçekleştirerek hekim oldu. Bugün 50 yaşında 3 çocuk sahibi olan Güner, en büyük kızı 25 yaşındaki Şeyma Ziya’yı kimi birtakım hastaneye getirmek durumunda kaldı. Anestezi ve reanimasyon uzmanı annesinin çalışma ömrünü yakından goren Şeyma Parıltı da vakit içerisinde tabip olmaya karar verdi lakin bunu tercih basamağına kadar ailesiyle paylaşmadı. Üniversite imtihanı daha sonrası tercihlerini yaparken annesinin yolundan gitmek istediğini söyleyen genç kız, bu fikriyle ailesine sürpriz yaptı. İstanbul Üniversitesi -İstanbul Tıp Fakültesi’ni yeğleyen Güner, fakülteye yerleşerek hayalini gerçekleştirme yolunda birinci adımı da attı. Mezuniyet daha sonrası Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde anestezi ve reanimasyon asistanı olarak bakılırsave başlayan Şeyma Işık, annesinin de asistanı oldu.
9 yaşında annesiyle fotoğraf çektirmiş olduğu hastaneye artık tabip olarak geliyor
15 yıldır annesinin vazife yaptığı hastaneye küçük yaşlarda biroldukca kere gittiğini aktaran Güner, 9 yaşında annesiyle ameliyat kıyafetleriyle fotoğraf çektirdiklerini anlattı. Anne kız, bir arada vazife yapmaktan fazlaca keyifli olduklarını birtakım kimi bu durumun hastanede esprilere niye olduğunu belirtti. Annesiyle 9 yaşında yeşil ameliyat kıyafetleriyle çektirmiş olduğu fotoğrafın bugün gerçek olduğunu söylen Şeyma Parıltı Güner, bunun gururunu yaşadığını söylemiş oldu. Prof. Dr. Murat Dilmener Acil Durum Hastanesi’nin de bağlı olduğu Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Başhekimi Prof. Dr. Gökhan Tolga Adaş da anne kızın bir arada misyon yapmasıyla ilgili konuştu.
“Evde kızım, burada asistanım, hiç bir biçimde bir ayrıcalık, tolerans yok”
Kızı da olsa hiç bir asistanın ayrıcalığı olmadığını aktaran Anestezi ve Reanimasyon Uzmanı Dr. Beyhan Güner, “Küçük yaşlardan itibaren tabip olacağım diye annemlere söylermişim, hatta gülerek anlatırlar. Tıp fakültesi de tek tercihimdi, birinci tercihimi kazandım. Ailelerin zorlamasıyla yapılabilecek bir meslek değil. Kızım daima benimle hastaneye gelirdi, ameliyathane gördü, bir arada gezdik, burada tabip odasında oturduk. Nöbetlerimde gelip burada üniversite imtihanına çalışıyordu. Ancak tıp fakültesi yazacağını bana hiç söylemedi, tercih sırasında öğrendim. Anesteziyi de bir daha o sırada öğrendim. Memnunum, gurur verici bir şey kızımın da bu mesleği isteyerek yapması ve 6 aydır bu mesleğin ortasında başarılı olduğunu da gördükçe daha da gurur duyuyorum. Tercihine yazdığını biliyordum lakin bir arada çalışmaya başlayınca bir bocalama, ‘Anne sana ben ne diyeceğim, anne mi diyeceğim’ durumu oldu. Burada çalışan arkadaşlarımızın şaşkınlıkları oldu. ‘Alıp asistanını meskende çalıştırıyor musun’ diyenler oldu, arkadaşlar espri yapıyorlar. Hatta ‘seni veline söyleriz, velini çağıracağız’ diyorlarmış. Hoş espriler, konuşmalar oluyor. Birbirimizi anlıyoruz, meskende kardeşlerine ablanızı rahatsız etmeyin nöbet sonraki uyusun diyorum. O beni anlıyor, ‘annem nöbet sonraki yorgun dokunmayın’ diyor. Biz birbirimizi fazlaca görmüyoruz aslında hastane fazlaca büyük, blokları hayli fazla, bugün birebir odadayız. Genelde farklı odalarda birbirimizi görmüyoruz, sabah işyerimizde ayrılıyoruz, akşam birleşiyoruz. Birinci geldiğinde ‘sen torpillisin’ diyen epey olmuş, Şeyma bana fazlaca söylemiş oldu, biraz da üzüldü o bahiste. Torpilli değil, bütün asistanlar kıdem kıdem, her insanın çalışma hali her neyse o biçimde çalışıyor. Meskende kızım, burada asistanım, hiç bir biçimde bir ayrıcalık, tolerans yok. Covid devrini atlattık, mesleğimizi hayli koşullarda, ağır çalışmayla gerçekleştiriyoruz. yıllar evvel buraya yeni gelmiştik, hastanede bir tetkik yapılacaktı. Ameliyathaniçin de ayrılamadığım için tetkik saati gelene kadar yanımda, ameliyathanede tabip odasında kaldı, forma giydirdik. birlikte bir anı olsun diye fotoğraf çektirdik. O hala duruyor, hoş bir anıydı 9 yaşındaydı” formunda konuştu.
“Evdeki annemle burada hekim Beyhan Güner fazlaca farklı”
senelerca annesiyle hastaneye geldiğini ve ortama aşina olduğunu aktaran Anestezi ve Reanimasyon Asistan Hekimi Şeyma Parıltı Güner, “Annemin çocukluğumdan beri asistanlıktan, uzmanlık devrine kadar hepsini gördüğüm için bu meslek benim için fazlaca özenilen bir meslekti. Annemin branşı daima hayat kurtaran bir meslek. Buna özendim, her vakit bunu istiyordum. 9 yaşından öncesinde de var aslında bu biçimde fotoğraflar lakin en eski onu bulabildik. Küçükken annemin yanına hastaneye gelmek durumunda kalıyordum. Buraya geldiğim vakit içeriye girebilmek için üstüme bir tane yeşil formamı giyip tabip odasında oturuyordum. bu biçimdelarda bu biçimde tatlı fotoğraflarımız var annemle, o 9 yaşındaki çocuk Şeyma’nın formayı giyip annesinin yanında çektirmiş olduğu fotoğrafla şu anki asistan hekim Şeyma’nın uzman annesiyle birlikte yaptığı bu röportaj örneğin o kadar gurur verici ki. Güya annemle birebir hastanede olmak değil ayrıyeten kendi hayalimi de gerçekleştirmek, kendi muvaffakiyet öykümü yazmak bu da var. Burada herkesi tanıyorum, çocukluğumdan beri tanıdığım beşerler var, o da epeyce heyecan verici. Geldiğimde şaşırdım, zira meskendeki anneyle burada uzman tabip Beyhan Güner epey farklı şahıslarmış. Biz birlikte nöbette epey ağır hadiseleri da aldık, annem yönetti, uzman olduğu için asla içeride annem var olmuyor. O kaosu, krizi yönetebilen biri oluyor. Hayranlık uyandırıyor bu kadar deneyimli bir uzmanla çalışmak. Başlarda latife yapıyordum lakin nitekim zormuş ne diyeceğim. Tabi ki de anne demiyorum iş ortamında, gelip bir şey sorabilir miyim diye yanına yaklaşık sorarak. Annemi epeyce evvelden beri tanıdıkları için beni bu biçimde aileden kabul ediyorlar, hoş oluyor. Ben bu mesleği hakikaten isteyerek, zorluğunu en ortasından bilerek annemin asistanlığını da uzmanlığını da bilerek seçtim. İstemeyen birinin zorlanmasını hiç hakikat bulmuyorum, şayet birinin hayalinde var ise ardında dursun ve devam etsin” halinde konuştu.
“Beklentimiz üçüncü neslin da buraya gelmesi”
Anne ve kızının hastanede konut yaşantılarının haricinde profesyonellik çerçevesinde bakılırsavlerini sürdürdüklerini anlatan Prof. Dr. Murat Dilmener Acil Durum Hastanesi’nin de bağlı olduğu Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Başhekimi Prof. Dr. Gökhan Tolga Adaş, “Birinci nesil, ikinci nesil beklentimiz üçüncü neslin da buraya gelmesi. Düşünün anne burada okuyor, eğitim alıyor burayla bir aidiyeti oluyor. Buradan epeyce memnuniyeti oluyor ki kendi kızını da buraya yönlendiriyor. Yönlendirmese bile kızı annesinin çok hoş düzgün bir biçimde okuduğunu, burada çalıştığını görür görmez rol, model olarak burayı seçiyor. Çok memnuniyet verici bir şey, biz de fazlaca sevindik. Sonuçta buraya girildikten daha sonra biraz daha profesyonel bakılıyor, meslek de ne gerektiriyorsa onlar yapılıyor. Kıymetli olan burada hürmet, sevgi, bilimsel etik doğrultusunda çalışmalarını yapması, annenin burada deneyimlerini kızına yansıtması açısından kızı daha da çabuk yol alacaktır diye düşünüyorum” biçiminde konuştu.
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.