hadicanim
Aktif Üye
DÜZGÜN Parti Genel Lideri Meral Akşener, partisinin küme toplantısında konuştu. Akşener, konuşmasında şu tabirleri kullandı:
“Artık ülkemizde, her geçen gün, bundan evvelkini aratır oldu. Hatırlıyor musunuz? Bay Kriz, Şubat ayında ne demişti?
Her ayın, bundan evvelki aydan, daha yeterli olacağını söylemişti, değil mi?
Pekala oldu mu?
Olmadı.
Ben bunların, sıkıştıkça tarih vermelerine bayılıyorum.
Damat Bakan da,
“Mart, Şubat’tan daha güzel olacak,
hatta Nisan da, Mart’tan daha yeterli olacak.” deyip duruyordu.
O bir gece aniden gidiverdi, bayrağı kayınpederi devraldı…
Kelamım ona, taa geçen yılın ağustos ayında, enflasyonda en yükseği nazarancektik,
daha sonrasında da, düşmeye başlayacaktı.
Pekala bu varsayım tuttu mu?
olağanüstü öngörü yeteneğiyle verdiği, hiç bir tarihin tutmadığı üzere, bu da tutmadı.
Hakikaten, “Enflasyon-loto” furyasına, son devirde Nebati Bakan da katıldı…
Ne demişti?
Bu yılın Şubat’ında, enflasyon inişe geçecekti.
Geçti mi?
Geçmedi.
Hatta Şubat ayında, yıllık enflasyon, yüzde 54,44 iken,
Mart ayında, son 20 yılın doruğu görüldü.
Yıllık enflasyon, yüzde 61,14’e çıktı.
Baktı ki olmuyor, enflasyon hâlâ yükseliyor;
Kendisi bu kez çıktı, “Yaz aylarından itibaren düşecek.” dedi.
Geldikleri noktada ise;
Vade epeyce kısa olunca, palavranın da çabuk ortaya çıktığına, ayılmış olsalar gerek;
Bay Kriz ve arkadaşları, artık vadeyi uzatmaya başladılar.
Hakikaten, affını isteyeceği gün, gitgide yaklaşan Nebati Bakan,
bu haftanın başında, “Enflasyon, Aralık ayında düşecek.” dedi.
bu biçimdece kendisi, bu biçimdea kadar muhtemelen paket olacağı için,
topu, yeni gelecek bakana atmış oldu.
Hatta, bu ciddiyetsiz tavrı yetmiyormuş üzere,
bir de üzerine, tüy dikti.
Biliyorsunuz bu arkadaşlar, bu sıralar, vatandaşa tavsiye vermeyi, bir alışkanlık haline getirdiler.
Tabi Nebati Bakan da, işvereninin gerisinde kalacak değil ya;
o da fırsatını yakalamışken, vatandaşa fazlaca kıymetli bir tavsiyede bulundu.
Ne dedi?
“Sabredin.”
Yanlış duymadınız.
“Sabredin.” dedi.
Sahiden ibretlik.
Yani, Nebati Bakan aslında diyor ki;
“Derin bir yoksullukla mı çaba ediyorsun?
bu biçimde sabredeceksin.”
“Mübarek ramazan gününde, artan besin fiyatları karşısında eziliyor musun?
bu biçimde sabredeceksin.”
“Aldığın taban fiyat, açlık sonunun altına mı düştü?
bu biçimde sabredeceksin.”
“2500 liralık emekli maaşıyla, geçinemiyor musun?
bu biçimde sabredeceksin.”
“Elektriği, doğalgazı ödeyemiyor musun?
Arabana yakıt koyamıyor musun?
bu biçimde sabredeceksin.”
İşte size, Bay Kriz ve arkadaşlarının,
milletimizi el birliğiyle, içine soktukları ekonomik krize karşı,
geliştirdikleri dahiyane tahlil:
“Sabretmek.”
Yalnız burada enteresan bir durum var:
Sabır taşı artık çatlamış milletimize, “sabretmeyi” tavsiye eden bu üstün zekalılar,
Mevzu, 5’li çete ve saray oligarşisi olunca, niçinse apayrı bir yaklaşım sergiliyor.
örneğin;
Millete gelince, “sabır” diyenler,
yandaşa gelince, “Al sana bir maaş daha.” Diyor.
örneğin;
Emekliye gelince “sabır” diyenler,
müteahhide gelince, “Al sana bir ihale daha.” Diyor.
örneğin;
öğrenciye gelince, “sabır” diyenler,
Ak Partili dayısı olan, pudra sevdalısı gence gelince, “Al sana ATM’den maaş kartı.” diyor.
Sabırda seçiciliğe bakar mısınız?
Yalnızca bu bile;
Bay Kriz’in ucube sisteminin ve Türkiye İktisat Modeli dedikleri safsatanın,
iflas ettiğinin itirafıdır.
Türkiye, bu başla daha fazla yönetilemez.
Türkiye, bu ciddiyetsizliğe, bu iş bilmezliğe, daha fazla esir edilemez.
Türkiye, Bay Kriz ve ucube sistemini, daha fazla taşıyamaz.
Bu kadar sıradan.
Milletimiz ve memleketimiz için seçim, artık bir tercih değil, bir mecburiyettir.
Lakin kimse kaygıya kapılmasın.
Türkiye’nin, çözülemeyecek hiç bir sorunu yok.
Onlar olağan olarak, seçimi 2023’e bırakmak için, ellerinden geleni yapacak.
Türlü yapay gündemlerle, bizleri oyalamaya çalışacak.
Kendilerine bakılırsa yasa değiştirip, kaçınılmaz olandan kaçmaya çalışacak.
Varsın kaçmaya çalışsınlar.
Az kaldı.
Er ya da geç, o sandık milletimizin önüne gelecek.
Ve sandık geldiğinde, milletimiz GÜZEL Parti diyecek.
Ve UYGUN Parti iktidarında, kimse sabretmek zorunda bırakılmayacak.
Hesabını kitabını yaptık.
Biz geleceğiz ve enflasyon canavarını da, faiz belasını da, en geç 12 ay içerisinde çözeceğiz.
Hiç merak etmeyin.
Kıymetli dava arkadaşlarım;
Bay Kriz ve iktidarının iflasının tesirlerini, kiralarda da görüyoruz.
Büyükşehirlerde kiralar uçtu, gitti.
Orta ve alt gelir düzeylerinde, 2.000 liradan aşağı kira kalmadı.
Mahkemeler, kiracı ve mal sahibi davalarından geçilmiyor.
Öğrenciler, memurlar, çalışanlar, emekliler barınacak mesken bulamıyorlar.
Emekliler demişken…
Artık bayram geliyor ve bayramda emeklilerimize verilen ikramiyelerle ilgili arkadaşlarım çalıştı.
İktidar yorulmasın diye yaptığımız bu çalışmayı, basınımız aracılığıyla; iktidarın vurdumduymaz, bu cins kederlere kulağı tıkalı muhteremlerine iletmek istiyoruz;
Birinci verildiği yılda dolar cinsinden güncellenmesi yapıldı.
2018 Nisan ayında 1 dolar 4 liraydı, her ikramiye 250 dolar yapıyordu.
Artık bayram ikramiyesinin 3.700 lira verilmesi gerekiyor.
Birinci verildiği yılın TÜFE besin harcamaları cinsinden güncellenmesini yaptık.
2018 Mart ayında TÜFE besin endeksi 385.4’tü, 2022 yılı tıpkı ayında 1101 olmuş. Artış oranı yüzde 186.
Yani TÜFE’ye nazaran bakarsak, bu biçimde güncellendiğinde emeklilerimize 2.860 lira ikramiye verilmesi gerekiyor.
5 maaşlı yan gelip yatan danışmanlara verirken, 5’li çetenin vergi borçlarını silerken, 5’li çeteye ekstra paralar verirken ve Telekom’u fazlaca sevdiğiniz aile arkadaşınız Hariri’nin cebine koyarken düşünmediğiniz emeklimizi bu sefer düşünmeniz gerekiyor.
Kiraların artışı, konut sahiplerini, kiracılarını meskenlerinden çıkartmaya itiyor.
İnsanlarımız, panik ortasında, barınma sıkıntılarını çözmeye çalışıyorlar.
Artık biz bu biçimde söyleyince,
“Konut satışları rekor yaptı.” diye zırvalayacak, troller olacak…
Evet, konut satışı devam ediyor.
Lakin nasıl devam ediyor?
Vatandaşlık garantili, konut satışlarıyla devam ediyor.
Müteahhit varlıklı etme garantili, projelerle devam ediyor.
Sadece birkaç müteahhit kâr etsin diye,
bugün ülkemizde, önemli bir konut sorunu yaşanıyor.
Milletimiz için, bırakın mesken satın almak,
artık kiralamak bile, neredeyse imkânsız bir hâle geliyor.
Büyük bir memnunlukla,
“Ben ülkemi pazarlamakla mükellefim.” diyen Sayın Erdoğan;
Ülkemizin potansiyelini dünyaya açmak,
İş birlikleri geliştirmek,
Dünya piyasalarına entegre olmak,
ve bunu zenginliğe dönüştürmek yerine;
Milletimizi fakirleştirerek,
Emekçimizi köleleştirerek,
Gençlerimizi baskılayarak,
Toprağımızı kirleterek,
Memleketimizin varlıklarını satarak;
âdeta bir sömürge valisi olmayı seçti.
Ve sonuç olarak;
Bu sömürge sisteminin kazananı, Bay Kriz, yabancı dostları ve lobiler olurken;
kaybedeni ise, ne yazık ki milletimiz oldu.
Aziz milletim;
Yabancılar, geçen sene, ülkemizden yaklaşık, 59 bin konut satın aldı.
Yaşanan talep patlaması, kiraları da astronomik düzeylere çıkarttı.
Bay Kriz’in, akıl dolu iktisat siyasetlerinin kararında, bugün,
bir yabancı için, ayda birkaç yüz dolar, epey değerli bir para değilken;
milletimiz için, maaşının neredeyse tamamına denk geliyor.
Ve bu ihanetin kararında bugün, memleketimizin en hoş semtlerinde, en hoş meskenlerinde,
artık Türk vatandaşları oturamıyor.
Bugün Türk vatandaşları, bu ülkenin kıyılarına gidip tatil yapamıyor.
Bugün gençlerimiz, Bay Kriz’in tavsiye ettiğinin tersine, kendi ülkelerinde gezemiyor.
Bütün bunları, yalnızca yabancı ülke vatandaşları yapıyor.
Bu aziz millet, güçlü ülkenin, yoksul halkı durumuna düşürülürken;
“Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya” kelamı,
maalesef bugün gerçek oluyor.
Yazıklar olsun!
İşte o niçinle bugün, Milletin Kürsüsü’nde,
hem bir kiracı, birebir vakitte bir patron olarak, kiralardaki artışlardan derinden etkilenen,
genç bir kardeşimizi ağırlıyoruz.
Alpcan Hazar ortamızda.
Buyurun Alpcan Beyefendi, kelam de kürsü de sizindir.
Teşekkür ederim.
Aziz milletim;
Ak Parti iktidarının, berbat tarım siyasetleri,
çiftçilerimize zahmet çektirmeye devam ediyor.
tarıma düşman Bakan gitti, fakat miras bıraktığı zulüm, motamot sürüyor.
Bay Kriz ise hâlâ, utanmadan,
besin fiyatlarındaki artışa karşı, ithalatı deva olarak sunuyor.
Tekraren söylemiş olduk;
“İthalatla, besin enflasyonunu düşüremezsiniz.” dedik.
“İthalat ile fakat, kendi çiftçinizin,
artan maliyetler karşısında, ezilmesine yol açarsunuz.
Enflasyonu daha da tırmandırırsınız.” dedik.
“Bu sarmaldan tek çıkış yolu,
çiftçilerimizi teşvik ederek, destekleyerek, üretimi artırmaktır.” dedik.
Ancak inatla dinlemediler.
Neymiş?
Yaz gelince, besin mamüllerinin fiyatı düşecekmiş.
Yahu, bu biçimde sığ bir bakış açısı olabilir mi?
Bunlar artık, ne galoş giyerek gezdikleri, mübarek Anadolu toprağını tanıyor,
ne de çiftçimizin alın teriyle, üretirken yaşadığı meseleleri umursuyor.
Buradan iktidara, bir davette bulunmak istiyorum.
Daha doğrusu, daha evvel de yaptığım bir çağrıyı bir dahalemek istiyorum:
Elektrik artırımlarını geri alın.
tıpkı vakitte, acilen geri alın.
Nisan ayındayız.
Sıcaklar artmaya başladı.
Birfazlaca bölgemizde, tarım eserleri, birinci kez bu ay, sulanmaya başlayacak.
Çiftçilerimiz, tarlalarına su verirken, elektrik artırımlarıyla yüzleşecekler.
Sadece bu yıl, ziraî sulamada kullanılan elektriğe, yüzde 100’ün üzerinde artırım geldi.
Koca bir kış, Türk Milleti’ni, soğuğa ve karanlığa mahkûm eden, elektrik artırımları,
bu sefer de, sofralarımızın rahmetini kaçıracak.
Her ne kadar;
bu ucube sistem içerisindeki tek bakılırsavi,
arz etmek ve selefinin yerini aratmamak üzere gözüken, çiçeği burnunda Tarım Bakanı;
“Aç açık kimsemiz yok, her insanın karnı tok.” dese de;
Minimum fiyatlı milyonlarca vatandaşımız, meskenine ekmek götüremiyor.
Ay sonunu getiremiyor.
Her ay arttıkça atan, faturalarla boğuşuyor.
Vatandaşlarımız, bu ağır şartların altında ezilirken;
onları korumakla yükümlü olan, devletimiz ise;
Bay Kriz ve yandaşlarının elinde, âdeta aciz bırakılmış durumda.
Ak Parti iktidarına kadar ülkemizde;
Elektriğin üretilmesi ve dağıtılması devletin elindeydi.
Bu sayede devlet, elektrik fiyatlarını denetim etme imkanına sahipti.
Lakin Ak Parti iktidarının,
ahbap-çavuş alakalarıyla yürüttüğü, özelleştirmeler kararında;
devlet, “vatandaşına fatura gönderme yetkisini”, kâr hedefi güden şirketlere bıraktı.
Hâlbuki, devletin gücü, vatandaşıyla kurduğu ilgiden doğar.
Devletin gücü, kurumların vatandaşını kucaklamasıyla ölçülür.
Devletin gücü, vatandaşının refahıyla güçlenir.
Bunlar, devlet ile vatandaş içindeki bağın korunmasında,
şayet olmazsa olmaz şartlardır.
Fakat iktidarın, liyakat mahrumu sığ siyasetleri niçiniyle,
devlet ile vatandaş içindeki, bu itimat ve şefkat bağı zedelendi.
Bu iktidar yüzünden bugün;
Kamu hizmetlerinin, eşit şartlarda yerine getirilmediği,
her türlü yanılgının, milletimize fatura edildiği,
haketmediğimiz bir fakirliğin, bizlere zorla dayatıldığı,
bir ucube sistemle yönetiliyoruz.
Buradan, Büyük Türk Milleti’ne seslenmek istiyorum;
Biz YETERLİ Parti iktidarında, kamu hizmetinin sunulmasında,
temel gayesi, kâr etmek olan şirketlerle, sizleri muhatap etmeyeceğiz.
Yolunacak kaz muamelesi görmenize, müsaade vermeyeceğiz.
Devlet ile vatandaş ortasına, “modern mültezimleri” sokmayacağız.
Elektrik dağıtım hizmeti özelleştirilirken,
milletimizin, alın terinden sağlanan kârlar karşılığında,
altyapı yatırımı yapılacağı kelamı verilmişti.
Lakin Isparta örneği bize, bu yatırımların yetersiz kaldığını gösterdi.
O niçinle biz, GÜZEL Parti iktidarında;
kontratlardaki yatırımlar yapıldı mı, yapılmadı mı, tek tek bakacağız.
Dağıtım şirketlerini, denetlemekle sorumlu TEDAŞ,
nazaranvini yerine getirdi mi, getirmedi mi, araştıracağız.
EPDK, gerekli yatırımları yapmayan şirketlere,
yaptırım uyguladı mı, uygulamadı mı, inceleyeceğiz.
Sayıştay’ın bahis ile ilgili raporlarını, sürece alacağız.
Devleti baypas ederek,
milletimizin sırtından, haksız kar sağlanan, tüm süreçleri yargıya taşıyacağız.
İmtiyaz mühleti dolan şirketlerin, kontratlarını uzatmayacağız.
Bizim anlayışımıza göre;
ucuz güç, ailelerimizin rızkıdır.
Sanayicimize, çiftçimize, ucuz güç sağlamak,
devletin, en temel vazifelerinden biri olmalıdır.
Ucuz güç, üretimi sürdürmenin ve istihdamı arttırmanın önkoşuludur.
İşte bu yüzden biz, UYGUN Parti olarak;
Milletimize reva görülen, bu ucube sistemi değiştirmeye geliyoruz!
Devletimizin, yıpratılan prestijini onarmaya geliyoruz!
Haksızlık karşısında, adaletin olduğunu, göstermeye geliyoruz!
Çiftçimizin, sanayicimizin, tükenen umutlarını, yeşertmeye geliyoruz!
Milletimizle birlikte, milletimiz için geliştirdiğimiz, tahlillerimizle geliyoruz!
İnsanlarımızın yüzünü güldürmeye, bahtını döndürmeye geliyoruz!
Kıymetli dava arkadaşlarım;
Üstelik çiftçimizin tek sorunu, elektrik de değil.
Çiftçilerimizin kederi bini aşmış.
Adana’dakiler başta olmak üzere, birfazlaca yerdeki tarlalarda, başka bir hüzün var.
İklim krizi hepimizin malumu.
Bu yıl, bir sıcak, bir soğuk geçirdiğimiz, kış aylarının sonunda,
tam da bahar geldi derken, yaşanan don, ekinlerde büyük hasara yol açtı.
Mart’ın son iki haftasında, Adana’da yaşanan don olayında,
sert çekirdekliler, narenciye ağaçları, sera karpuz ve patate,s epeyce büyük ziyan gördü.
Görünen o ki;
Birtakım yerlerde, maalesef, yılların emeği ağaçlar sökülecek, yerlerine yenileri dikilecek.
Ağaç ziyanı, TARSİM kapsamına girmiyor.
ötürüsıyla, çiçek periyodundaki meyvelerin aldığı hasarın, tazmininde dertler yaşanıyor.
O yüzden çiftçimiz, hava kaidelerinden dolayı, ayrıyeten risk altında.
Bu vesileyle buradan iktidarı, bu hususta süratli adımlar atmaya çağırıyorum.
örneğin;
Ziyan goren eserler için, kullanılan kredilerin ödemeleri ertelensin.
örneğin;
Yeni bahçe kurmak durumunda kalan çiftçilerimize de, finansman dayanağı sağlansın.
Biz her vakit olduğu üzere, bu biçimde değerli bir mevzuda da,
iktidarın atacağı olumlu adımlara takviye vereceğiz.
Kâfi ki, çiftçimizin zahmetini hafifçeletecek adımlar atılsın.
Aziz milletim;
Artık memleketimizin her yerine yayılan,
ve gün geçtikçe daha da derinleşen yoksulluk,
maalesef sürat kesmeden devam ediyor.
Geçtiğimiz hafta, İzmir’deydik.
İzmir deyince, tahminen de her insanın aklına,
daha müreffeh, daha memnun ve daha huzurlu beşerler gelir.
Lakin gelin görün ki, gerçekler hiç de o denli değil.
örneğin Menderes’te, fırın işleten esnaf bir kardeşim diyor ki;
“İşler makûs.
Hammaddelere gelen artırımlardan dolayı, tarife dışına çıkamıyoruz.
O da masraflarımızı karşılamıyor.
Yaptığımız işin, değeri kalmadı.
Bu ay doğalgaz, 15 bin lira geldi, önümüzdeki ay kesin, 18 bin lira gelir.
Biz bu işi, bu biçimde sürdüremeyiz.”
örneğin, kasap esnafı bir kardeşim diyor ki;
“Kilo ile et alan yok artık.
50 liralık, 30 liralık alıyorlar.
Haftalık, 2 kilo et alan aile, şu anda 750 gram sıkıntı alıyor.
30 liralık kıyma alıyor beşerler.
Dükkana günde, 25 kişi giriyorsa, 15’i fiyat sorup çıkıyor.
Haftada bir gelenler, artık ‘ayda bir geleceğiz’ diyor.”
örneğin, Bornova’da bijüteri dükkânı olan bir esnafımız diyor ki;
“İşler makûs ötesi.
Bu sene epeyce berbat, pandemide bile, bu kadar makûs değildi.
Fiyatlar 3 katına çıktı.
Kullanmadığımız elektriği ödüyoruz.
Şallarla oturduk ısınmak için.
Her şey lüks oldu.
Beşerler markete yetişemiyor, nasıl bu biçimde lüks alışveriş yapsın.
Dünkü satışım 35 lira, iki müşteriyle dükkân kapattım.”
örneğin, butik işleten bir kardeşim diyor ki;
“Sattığım malı yerine koyamıyorum.
1 hafta falan değil, 2 gün daha sonra, fiyat değişiyor.
Giysi bile lüks oldu, beşerler olan kıyafetlerini giyiyor.
kimi vakit, akşam 6’ya kadar siftah olmuyor.
aslına bakarsanız 6 buçukta, dükkânı kapatıyorum.”
örneğin, bir bayan diyor ki;
“Bugün aldığımı, yarın alamıyorum.
Konutumda bayat ekmeğim bile yok.”
İnsanlarımıza reva görülen şu tabloya bakar mısınız?
Duyduklarımı, gördüklerimi, şahit olduklarımı,
artık benim yüreğim kaldırmıyor.
İktidardakiler, geceleri başlarını yastığa, nasıl koyuyor, nasıl huzurla uyuyor,
inanın aklım almıyor.
Kemalpaşa’da ziyaret ettiğim bir markette,
18 yaşındaki bir evladımızla konuştum.
İsmi Gökdeniz.
Diyor ki;
“Sınavdan daha sonra ülkemizde ve dünyada bir yerimiz olacak mı?
Evet, her insanın bir yeri var.
Lakin hak ettiğimiz yeri bulacak mıyız?”
Bedelli dava arkadaşlarım;
Bugün, ülkemizdeki gençlerin birçoğunun aklında, bu soru var:
“Hak ettiğimiz yeri bulacak mıyız?”
Geleceğe dair, derin korkularla yaşayan, bir gençlikle karşı karşıyayız!
Haksızlıklar karşısında boğulan,
Hakkı için uğraş etmekten yorulan, bir gençlikle karşı karşıyayız!
Vaktindilk evvelden yaşlanan,
yaşından büyük kederlere sahip, bir gençlikle karşı karşıyayız!
Emniyet hissinden mahrum bırakılmış,
kendisini, hiç bir yerde inançta hissedemeyen, bir gençlikle karşı karşıyayız.
Umursanmadığını, unutulduğunu ve yok sayıldığını düşünen,
bir gençlikle karşı karşıyayız.
İşte tam da bu niçinle, evvelki hafta olduğu üzere,
geçtiğimiz Cumartesi günü de, bir küme gencimizle beraberydim.
“Gençler için, Gençlerle birlikte” diyerek başlatmış olduğumız,
bilakis mentorluk oturumlarımızın, ikincisini gerçekleştirdik.
Onlar içini döktü, ben dinledim.
Onlar anlattı, ben öğrendim.
Onlar sesini duyurmak istedi;
Ben de artık, buradan, Ulu Meclisimizin kürsüsünden,
İktidar mensupları başta olmak üzere,
tüm Türkiye’yi, bu gençlerimizin sesini duymaya davet ediyorum.
23 yaşında, öğrenci bir genç kızımız diyor ki;
“Ne istemediğimiz noktasında keskin çizgilerimiz var.
Muhakkak kimliklerimiz var.
Bayan kimliğim var, ümitsizliklerle çarpışıyorum.
Genç kimliğim var, onunla ilgili de ümitsizliklerle çarpışıyorum.
Daima yüzüyorum derine dalıyorum, daima boğuluyorum.
Sistem bizi nereye gdolayıyorsa oradayım.”
28 yaşında mühendis bir oğlumuz diyor ki;
“1 ay daha sonrayı, 1 hafta daha sonrayı, 1 gün daha sonrayı planlayamıyoruz.
Ülkede her gün, her saat, her dakika, daha geriye gdolayıyor bizi.
Ümidim kalmadı artık.
Zira epey yoruldum.
Arkadaşlarla biraz evvel, diplomanın hiç bir kıymeti kalmadığını konuştuk.
‘Okuma.
Farklı bir şey yap, zira daha epey getirisi var.’ dedik.
Bu fazlaca acı.”
25 yaşındaki bir kızımız diyor ki;
“Türkiye’de kaldığım sürece, bir bayan olarak, benim can güvenliğim sağlanacak mı?
Ben bundan emin değilim.
Ben öldürülebilirim ve bu fazlaca muhtemel.
Biz bunu her dışarı çıktığımızda hissediyoruz.
Evvelden gece bir yerden dönerken bunu hissediyordum.
Ancak artık gündüz de hissediyorum,
iş yerinde de, apartmanımda da, her yerde hissediyorum.”
28 yaşında, teknoloji firmasında çalışan bir gencimiz diyor ki;
“Paramız Monopoly parası oldu.
Biz artık ülkecek sevincimizi kaybettik.
Evvelce 20 lirayla Taksim’e çıkıyorduk lakin sevincimiz vardı.
Artık sevincimiz de yok, Taksim’e de çıkamıyoruz.
Bizim gözümüz lükste değil.
Dışarı çıktığımızda, ‘kahvenin yanına tatlı almasak daha mı güzel olur?’
diye düşünmek zorunda olmamalıyız.
Artık hepimiz iktisat, adalet, özgürlükler uzmanı olduk.
Merkez Bankası Lideri olduk, İktisat Bakanı olduk, her şey olduk.
85 milyonluk, koskoca Türkiye’nin;
İktisat Bakanı’na, Merkez Bankası Başkanı’na bakar mısınız?
Ben utanıyorum, sokağa çıktığımda utanıyorum ben.”
21 yaşında, hem okuyan birebir vakitte part-time işlerde çalışan genç bir oğlumuz diyor ki;
“Gençler tembel diyorlar, çalışmıyor diyorlar lakin o denli değil.
Ben mesaimin olduğu gün işten çıkarıldığımı öğrendim.
1 ay iş baktım bulamadım.
Ben her dışarı çıktığımda bir sıfata maruz kalıyorum.
Okulda terörist ilan edilebiliyorum.
Yurt haricinde yaşamak istediğimde babam bile hain diyor.
Bunlar beni epey yoruyor, üzülüyorum ancak artık öfkeye geçti bu durum.”
İngilizce öğretmenliği yapan genç bir kızım diyor ki;
“11-12 yaş kümesiyle çalışıyorum.
Sınıfa girdiğimde çoklukla tahtada; dolar ne kadar, Euro ne kadar oluyor.
11 yaşındaki öğrencilerim bunları takip ediyor.
Onlar da mutsuz, ben de mutsuzum.
Kendimi hiç inançta hissetmiyorum.
Beşerler İngilizce biliyorsun niye bu ülkedesin diye soruyor?
Annem bile soruyor.
Bunları duymak benim gücüme gidiyor.”
Sevgili gençler;
Bizlere bırakılan Türkiye’yi, biz sizlere bırakamadık.
Cumhuriyetimizin bizlere sunduğu fırsat eşitliğini, biz sizlere sunamadık.
Atatürk’ün Türkiye vizyonunu, sizlere yaşatamadık.
Bu hususta, yalnızca iktidar değil, bizler de sorumluyuz.
Kendinizi inançta hissetmediğinizi,
Huzursuz ve kaygılı olduğunuzu biliyoruz.
Kendinizi özgür hissetmediğinizi,
Mutsuz olduğunuzu, genç üzere yaşayamadığınızı biliyoruz.
Adaletsizlikten çok yorulduğunuzu,
taciz davasının da, orman yangının da,
peşine düşmek zorunda bırakıldığınızı biliyoruz.
Liyakatsizlikten hayli sıkıldığınızı,
Milletçe yaşadığımız bu karakomediye karşı, uğraş ettiğinizi biliyoruz.
Hiç merak etmeyin;
Bu çabada, yalnız değilsiniz!
Sizleri anlayacak, dinleyecek ve taleplerinizi duyuracağız.
Bu gayrette, kimsesiz değilsiniz!
Yaşadığınız problemlere tahliller bulacak, sizi kimsesiz bırakmayacağız.
Ve şunu asla unutmayın ki;
Üzerimize düşen, ne var ise yapacak,
ve bu kutlu çabayı, kesinlikle kazanacağız!
Güneşli günlerin keyfini, daima birlikte süreceğiz!
Özgürlüğün, liyakatin, adaletin tadını, daima birlikte çıkaracağız!
Memnunluğu, daima birlikte paylaşacağız!
Cumhuriyet kıymetlerimize sıkı sıkıya sarılıp ve Atatürk’ümüzün Türkiye’sine, daima bir arada ulaşacağız!
Gençler için, gençlerle birlikte, el ele, kol kola verip;
Türk gençliğini, hak ettiği Türkiye’ye kesinlikle kavuşturacağız.
İnanın, fazlaca az kaldı!
Bedelli dava arkadaşlarım;
21’inci yüzyılın bedel setleri, bizlere yeni bir bakış açısı sunuyor.
Artık siyasi tercihler ve hengameler değil,
insan merkezli bir anlayış gelişiyor.
Bu süreçte;
Bireylerin, özgür, sağlıklı ve inançlı bir hayat sürebildiği,
mutluluğunun, refahının ve onurunun garanti altına alındığı,
bir devlet anlayışı benimseniyor.
Bu devlet anlayışında;
Bireylerin farklı dünya görüşleri, zenginlik olarak görülüyor.
Demokrasi, hukukun üstünlüğü ve adalet, vazgeçilmez birer norm olarak kabul ediliyor.
Üretim, refah ve tabiatla ahenk, her geçen gün daha da kıymet kazanıyor.
Bu bağlamda, ülkelerin kalkınmasına da, artık insan merkezli bakılıyor.
Bireyin ve toplumun, temel çıkarlarının gözetilmesine dayanan,
demokrasi ve katılımcılık unsurlarını benimseyen, yeni bir çerçeveden bakılıyor
Aslında bu çerçeve, bizler için, hiç de yeni değil.
Zira aslına bakarsanız biz bu çerçeveyi, Cumhuriyetimizden biliyoruz.
Cumhuriyet, her şeydilk evvel;
Bireyin, maraba olmaktan kurtarılmasıdır.
Yediğinin, içtiğinin, giydiğinin, güzelleşmesidir.
Kaldığı meskenin, yürüdüğü yolun, güzelleşmesidir.
Emeğinin kıymetlenmesi, hakkının, hukukunun korunmasıdır.
Fakat bu da yetmez.
Cumhuriyet, kişinin memnun, onurlu ve özgür bir hayat sürmesidir.
Bakın;
Bu kitabın ismi “Medeni Bilgiler.”
Başöğretmen Mustafa Kemal Atatürk’ün,
Türk Milleti’yle, vatandaşlık vizyonunu paylaşmak için,
manevi kızı, Afet İnan’ın ismiyle yayınlattığı,
ancak daha sonradan şahsen kendisinin yazdığı anlaşılan,
okullarda okutulmasını vasiyet ettiği, epeyce kıymetli bir yapıttır.
Ceddimiz yapıtında diyor ki;
“Türk, istibdat ve esaret zincirlerini parçalayabilmek için,
dâhilî ve haricî düşmanlar karşısında hayatını ortaya attı;
sayısız fedakârlıklara katlandı, muvaffak oldu;
fakat daha sonrasında hürriyetine sahip oldu.
Bu sebeple hürriyet, Türk’ün hayatıdır.”
Keza, 17 Şubat ve 4 Mart 1923 tarihlerinde gerçekleşen,
İzmir İktisat Kongresi’nin, yani Emek Misak-ı Millîsi’nin, açılış konuşmasında;
Mustafa Kemal Atatürk;
“Kılıç kullanan kol yorulur.
Ama saban kullanan kol, her gün daha epeyce kuvvetlenir
ve her gün daha epey toprağa sahip olur.” kelamlarıyla,
Cumhuriyetimizin, birey ve kalkınma bağındaki, bakış açısını yansıtır.
Ez cümle;
Aslında cumhuriyet vizyonumuz, bizlere;
kuvvetli ve hür bir bireyin,
kuvvetli ve hür bir millet ile,
kuvvetli ve hür bir devleti inşa edeceğini söyler.
Pekala bu mevzuda, bugün neredeyiz?
Gelin birlikte bakalım.
Ak Parti iktidarının bizi getirdiği noktada,
maalesef, her mevzuda olduğu üzere, o büyük vizyonun da, fazlaca ancak fazlaca uzağındayız.
Bireyin yoksullaştırıldığı,
Milletin kutuplaştırıldığı,
Devletin ise güçsüzleştirildiği, bir ucube periyottan geçiyoruz.
Bugün milletimiz;
Gereksinimler piramidinin en altında, adeta hayata tutunmaya çalışıyor.
Toprağından mahsul çıkartamıyor, üretemiyor.
Haksız rekabet ortamında, iş bulamıyor.
İktisattaki derin kriz karşısında, sofrasına ekmek götüremiyor.
Yarın karşılaşacağı zorlukların gerilimiyle, huzurla uyku uyuyamıyor.
Eğitimde, sıhhatte, fırsat eşitliğine erişemiyor.
Kendi ülkesinde, inançta hissedemiyor.
Sevgiyi, aidiyeti paylaşmak yerine, hüznü, kaygıyı yaşıyor.
Ne kadar çalışırsa çalışsın, muvaffakiyete ulaşabileceğine inanmıyor.
Sistemin karşısına çıkarttığı pürüzleri, aşabileceğine,
hayallerine, maksatlarına ulaşabileceğine inanmıyor.
Ne var ki;
Bay Kriz ve arkadaşlarının kurduğu bu ucube sistemde,
Milletimiz, fakru zaruret içerisinde, harap ve bitap düşmüş bir biçimde, her gün daha da yoksullaşırken;
5’li çete hızla büyümeye devam ediyor.
İnsanlarımız mutsuzlaşırken, bol maaşlı yandaşlar sırıtmaya devam ediyor.
Gençlerimiz umudunu kaybederken, iktidarın rant sefası, hiç durmadan devam ediyor.
İşte biz, DÜZGÜN Parti olarak, bu eğri sisteme sessiz kalamayız.
Yalnızca karın tokluğunu sağlayarak,
insanlarımızın prestijini ve memnunluğunu yerine koyamayız.
Gözü dönmüş bir avuç rantçının, evresi daim olsun diye,
milletimizin hem bugününün, birebir vakitte geleceğinin dağılıp gitmesine, göz yumamayız.
Aziz milletim;
Biz milliyetçi, demokrat ve kalkınmacı bir partiyiz.
Bizim kalkınma vizyonumuzun odağında, insan var.
İnsanın, özgür bir birey olarak;
ayağını yere sağlam basması için,
başını dik tutabilmesi için,
geleceğe, inançla bakabilmesi için,
amcaya, dayıya, gerek duymadan, eşit kaidelerde büyüyebilmesi için,
daha doğduğu andan itibaren, devletin şefkatini, attığı her adımda hissetmesi var.
Gelin, bunu size, DÜZGÜN Parti iktidarında,
bir çocuğumuzun dünyaya geldiği andan itibaren,
ona nasıl yaklaşacağımızı, projelerimizle anlatayım.
birinci vakit içinderda, çocuk haklarıyla ilgili, bir seferberlik başlatacağız.
Toplumumuzun değerli bir kısmı,
çocuk haklarını,
hangi davranışların, çocuğa şiddeti kapsayacağını,
çocuğun, nasıl büyütülmesi gerektiğini maalesef bilmiyor.
İşte bu yüzden;
Gençler ve yeni evlilerden başlamak üzere, bütün toplumumuzu,
çocuk hakları, çocuğa şiddet, çocuğun eğitimi ve bakımı konusunda bilinçlendirecek,
bir eğitim seferberliği başlatacağız.
Ayrıyeten, çocuklarımızın sağlıklı ve istikrarlı beslenmesi için de,
ailelere kesinlikle besin dayanağı sağlayacağız.
Çocuğumuz büyüdüğünde,
her mahalleye açacağımız, fiyatsız kreşler ve zarurî okul öncesi eğitimle,
çocuğumuzu, tıpkı gelişmiş ülkelerde olduğu üzere,
hayli küçük yaşlardan itibaren, eğitimle tanıştıracağız.
Ortamızda başarılı iş insanları var.
Size, 1’e 7 veren bir yatırım imkânından bahsetsem;
hepiniz heyecanla, bu yatırımı yaparsınız, değil mi?
İşte okul öncesi eğitim de, tam olarak bu biçimde bir yatırım.
Zira okul öncesi eğitim yaygınlaşınca,
çocuklarımızın akademik başarısı artacak,
daha toplumsal bireyler olacaklar,
daha az suça karışacak, makus alışkanlıklar edinmeyecekler.
Daha başarılı olacaklar, daha epey üretecekler, daha hayli kazanacaklar.
Bugün maalesef, İstanbul’da bile, her dört çocuktan yalnızca biri, okul öncesi eğitime gidiyor.
OECD ortalamasında, son sıralardayız.
Bütün çocuklarımızın, okul öncesi eğitime gitmesinin maliyeti ne kadar?
22 milyar lira.
Yani;
Yaklaşık olarak, Telekom vurgununun son evresinde, hazinenin uğratıldığı ziyan kadar.
Pekala getirisi ne?
144 milyar lira.
Devam edelim.
Çocuklarımız ilköğretime başladığı günden itibaren,
çağdaş bir müfredatla okuyacak.
Ezberci değil, merak uyandıran,
bilgiden çok, bilgiye erişmeyi kolaylaştıran bir müfredatımız olacak.
Bunun için araştırmalarımızı yaptık.
Çocuklarımızın bilgi, yetenek ve marifet alanlarındaki, açıklarını tespit ettik.
Çocuklarımızın, gelişmiş ülkelerdeki yaşıtlarından, geri kalmayacakları bir gelecek tasarladık.
beraberinde,
çocuklarımızın okurken, istikrarlı de beslenmeleri gerek.
Bugün ülkemizde, 7 milyon fakir çocuk var.
Bu sayı, İrlanda, Norveç, Danimarka üzere ülkelerin, toplam nüfusundan fazla.
Bu çocuklarımızın, istikrarlı ve sağlıklı beslenmesi gerekiyor.
Geçtiğimiz Ekim ayında, Rüzgargülü projemizi açıklamıştık.
Devlet okullarında okuyan, 15.1 milyon çocuğumuza,
fiyatsız kahvaltı ve öğlen yemeği vereceğimiz bu projeyle,
2 milyon çocuğumuz, hastalanmayacak.
1.6 milyon vatandaşımız, yoksulluktan kurtulacak.
Eğitimde memleketler arası bir muvaffakiyet yakalanacak.
Bayan istihdamı artacak.
Kırsal kalkınma desteklenecek.
Yani;
Hem çocuklarımızın karnı doyacak,
tıpkı vakitte ailelerimiz, çocuklarına harçlık veremediği için dertlenmeyecek.
Çocuklarımız, yavaş yavaş gençliğe adım attıklarında ise;
GÜZEL Hayat Geliri Modelimiz devreye girecek.
18-26 yaş içinde, okusun, okumasın, çalışsın, çalışmasın, her gencimize,
geçen yılın bütçesiyle, aylık 1000 lira, dayanak sağlayacağız.
niye mi?
Zira maalesef, ülkemizdeki fakir vatandaşlarımızın yarısı, 25 yaşın altında.
Yani;
Hani o her gün, “Çıkar telefonunu göster.”,
ya da, “İş var, sen beğenmiyorsun.” diye, mobinge maruz kalan gençlerimiz var ya…
İşte o gençlerimizin, birçok fakir.
Bu gençlerin, geçtim Sayın Erdoğan’ın dediği üzere, yurtdışına gezmeye gitmeye,
kendisinin pek bir methettiği, aromalı kahveleri içecek bile paraları yok.
Birçok, parasızlıktan konuttan çıkamıyor.
Pekala biz, DÜZGÜN Hayat Geliri takviyesini sağlayınca ne olacak?
Milyonlarca gencimiz, yoksulluktan kurtulacak.
UYGUN Ömür Geliri’ni yalnızca gençlerimize değil,
hem de, derin yoksulluk çeken hanelerin, bayanlarına da vereceğiz.
bu biçimdece, yoksulluğu ve yoksunluğu, en derinden hisseden bayanlarımıza da,
bir nebze olsun, rahat bir nefes aldıracağız.
Pekala diğer ne yapacağız?
Bu gençlerimizden, üniversiteye gidenlerinin tamamının, barınma sorununu çözeceğiz.
İçinde sinema salonlarının, spor salonlarının olduğu yurtlarda,
en çok iki kişilik odalarda kalacaklar.
Yap-İşlet Devret projelerine verilecek paranın yarısıyla,
tüm üniversiteli gençlerimizin, çağdaş standartlardaki yurtlarda kalmalarını sağlayacağız.
ondan sonrasında, üniversiteleri, işsizliği dört sene öteleyen kurumlar olmaktan çıkarıp,
maharet ve beklenti uyumsuzluğunu, ortadan kaldıracağız.
Mütevelli heyetinde, o bölgenin, iş dünyası temsilcilerinin olduğu,
bölgedeki şirketlerin, muhtaçlık duyduğu marifetleri, 12 ila 18 ay içerisinde verebilecek,
Teknoloji Yerleşkeleri kuracağız.
Buralardan mezun olan gençlerimiz,
öbür kentlerde, iş aramak zorunda kalmayacak.
Zira Teknoloji Kampüslerimizde kazanacakları marifetler,
kendi bölgelerinde iş bulmalarını sağlayacak.
örneğin;
Balıkesir Üniversitesi’ndeki Teknoloji Yerleşkesi,
bölgedeki, büyük ölçekli tarım işletmelerinin,
gereksinim duyduğu marifetleri ve teknolojik donanımı sağlayacak bir eğitim verecek.
örneğin;
Akdeniz Üniversitesi Teknoloji Yerleşkesi, eğitimlerini,
turizm teknolojilerinin nasıl kullanılabileceği ve geliştirilebileceği konusunda ağırlaştıracak.
Bu sayede, herkes üniversite mezunu olmak zorunda kalmayacak;
fakat herkes, hak ettiği fiyatı alacağı, müreffeh ömür şartlarını sağlayacak bir işte çalışabilecek.
Hem marifet, birebir vakitte beklenti uyumsuzluğu çözülmüş olacak.
Gençlerimiz, üniversiteden mezun olduğunda ise;
artık KYK borcunu ödeme kaygısına düşmeyecek.
Zira artık gençlerimiz, KYK borçlarını, şayet isterlerse,
toplumsal sorumluluk projelerinde çalışarak ödeyecekler.
örneğin;
Diyelim ki, eğitim fakültesinden mezunsunuz.
Hafta sonları, görme engelli bir çocuğumuza, 2 saat kitap okuyacaksınız.
Bunun karşılığında hak ettiğiniz fiyat, kredi borcunuzdan düşecek.
Hayvan barınaklarında, şirin dostlarımızı yalnız bırakmamak mı istiyorsunuz?
Orada geçirdiğiniz ve yetkililere yardım ettiğiniz müddet, kredi borcunuzdan düşecek.
Yaşlı bakım merkezlerinde, yaş almış bir teyzemizle, amcamızla vakit geçirip,
onunla dertleşmek mi istiyorsunuz?
Orada geçirdiğiniz vakit karşılığında hak ettiğiniz para, kredi borcunuzdan düşecek.
Bu kadar sıradan.
bu biçimdece gençlerimiz, kendilerini âlâ hissedecek.
İş arayan evlatlarımız, hem topluma bir yararı dokunduğu için,
birebir vakitte, kredi borcunu ailesine ödetme kederine düşmeyeceği için,
kendini yeterli hissedecek.
Her hafta, üniversiteli ablasının, kendisine kitap okumasını bekleyen,
engelli çocuklarımız da, kendini âlâ hissedecek.
Yaş almış vatandaşlarımız, karşısında pırıl pırıl gençlerimizi görüp,
onlarla sohbet ettiğinde, kendini güzel hissedecek.
Barınaktaki hayvanlarımız, onları seven bir kalbin sıcaklığında, kendini düzgün hissedecek.
Bizim aslında en çok da buna gereksinimimiz var.
Milletçe daima birlikte, uzun vakit daha sonra bir daha, “iyi hissetmeye” gereksinimimiz var.
Ancak hiç kuşkunuz olmasın.
Bu pay birlikte kavuşacağız.
birlikte gülecek, birlikte keyifli olacağız.
Emin olun, fazlaca az kaldı!
Bedelli dava arkadaşlarım;
Gençlerin ümitsizliğe,
Çocukların mutsuzluğa,
Bayanların huzursuzluğa mahkûm edilmesine, müsaade vermeyeceğiz!
Üreticinin boynunu büken,
Endüstricinin elini bağlayan,
Esnafın yüzünü düşüren adaletsizliğe, sessiz kalmayacağız!
Demokrasinin, tarumar edildiği,
Özgürlüklerin, hiç edildiği,
Devlet ciddiyetinin, kaybedildiği,
Hukukun, adaletin, yok edildiği, bu ucube tertibi, biz değiştireceğiz!
Onlar sipariş yordamı rant projeleriyle övünedursun,
Biz, açtığımız bilim enstitüleri ile övüneceğiz!
Biz, bu ülkeye döviz getirecek, teknoloji merkezleri açmakla övüneceğiz!
Biz, sağladığımız iş imkânları ile övüneceğiz!
Biz, gençlerimizin yüzündeki umutla övüneceğiz!
Biz, 70 yaşında çalışmak zorunda kalmayan, keyif süren emeklilerimizle övüneceğiz!
Onlar, milletimizin sırtına yük bindirmekle övünürken;
Biz milletin sırtından aldığımız yükle övüneceğiz!
Varsın onlar masal anlatmaya devam etsin;
Biz GÜZEL Parti iktidarında;
Cumhuriyet kıymetlerimizin rehberliğinde,
Atatürk’ümüzün o büyük Türkiye vizyonuna yakışır, orijinal bir tarih yazacağız!
Emin olun, fazlaca az kaldı!
Toplantımızı şereflendirdiniz.
Sağ olun, var olun, Allah’a emanet olun.”
Hibya Haber Ajansı
“Artık ülkemizde, her geçen gün, bundan evvelkini aratır oldu. Hatırlıyor musunuz? Bay Kriz, Şubat ayında ne demişti?
Her ayın, bundan evvelki aydan, daha yeterli olacağını söylemişti, değil mi?
Pekala oldu mu?
Olmadı.
Ben bunların, sıkıştıkça tarih vermelerine bayılıyorum.
Damat Bakan da,
“Mart, Şubat’tan daha güzel olacak,
hatta Nisan da, Mart’tan daha yeterli olacak.” deyip duruyordu.
O bir gece aniden gidiverdi, bayrağı kayınpederi devraldı…
Kelamım ona, taa geçen yılın ağustos ayında, enflasyonda en yükseği nazarancektik,
daha sonrasında da, düşmeye başlayacaktı.
Pekala bu varsayım tuttu mu?
olağanüstü öngörü yeteneğiyle verdiği, hiç bir tarihin tutmadığı üzere, bu da tutmadı.
Hakikaten, “Enflasyon-loto” furyasına, son devirde Nebati Bakan da katıldı…
Ne demişti?
Bu yılın Şubat’ında, enflasyon inişe geçecekti.
Geçti mi?
Geçmedi.
Hatta Şubat ayında, yıllık enflasyon, yüzde 54,44 iken,
Mart ayında, son 20 yılın doruğu görüldü.
Yıllık enflasyon, yüzde 61,14’e çıktı.
Baktı ki olmuyor, enflasyon hâlâ yükseliyor;
Kendisi bu kez çıktı, “Yaz aylarından itibaren düşecek.” dedi.
Geldikleri noktada ise;
Vade epeyce kısa olunca, palavranın da çabuk ortaya çıktığına, ayılmış olsalar gerek;
Bay Kriz ve arkadaşları, artık vadeyi uzatmaya başladılar.
Hakikaten, affını isteyeceği gün, gitgide yaklaşan Nebati Bakan,
bu haftanın başında, “Enflasyon, Aralık ayında düşecek.” dedi.
bu biçimdece kendisi, bu biçimdea kadar muhtemelen paket olacağı için,
topu, yeni gelecek bakana atmış oldu.
Hatta, bu ciddiyetsiz tavrı yetmiyormuş üzere,
bir de üzerine, tüy dikti.
Biliyorsunuz bu arkadaşlar, bu sıralar, vatandaşa tavsiye vermeyi, bir alışkanlık haline getirdiler.
Tabi Nebati Bakan da, işvereninin gerisinde kalacak değil ya;
o da fırsatını yakalamışken, vatandaşa fazlaca kıymetli bir tavsiyede bulundu.
Ne dedi?
“Sabredin.”
Yanlış duymadınız.
“Sabredin.” dedi.
Sahiden ibretlik.
Yani, Nebati Bakan aslında diyor ki;
“Derin bir yoksullukla mı çaba ediyorsun?
bu biçimde sabredeceksin.”
“Mübarek ramazan gününde, artan besin fiyatları karşısında eziliyor musun?
bu biçimde sabredeceksin.”
“Aldığın taban fiyat, açlık sonunun altına mı düştü?
bu biçimde sabredeceksin.”
“2500 liralık emekli maaşıyla, geçinemiyor musun?
bu biçimde sabredeceksin.”
“Elektriği, doğalgazı ödeyemiyor musun?
Arabana yakıt koyamıyor musun?
bu biçimde sabredeceksin.”
İşte size, Bay Kriz ve arkadaşlarının,
milletimizi el birliğiyle, içine soktukları ekonomik krize karşı,
geliştirdikleri dahiyane tahlil:
“Sabretmek.”
Yalnız burada enteresan bir durum var:
Sabır taşı artık çatlamış milletimize, “sabretmeyi” tavsiye eden bu üstün zekalılar,
Mevzu, 5’li çete ve saray oligarşisi olunca, niçinse apayrı bir yaklaşım sergiliyor.
örneğin;
Millete gelince, “sabır” diyenler,
yandaşa gelince, “Al sana bir maaş daha.” Diyor.
örneğin;
Emekliye gelince “sabır” diyenler,
müteahhide gelince, “Al sana bir ihale daha.” Diyor.
örneğin;
öğrenciye gelince, “sabır” diyenler,
Ak Partili dayısı olan, pudra sevdalısı gence gelince, “Al sana ATM’den maaş kartı.” diyor.
Sabırda seçiciliğe bakar mısınız?
Yalnızca bu bile;
Bay Kriz’in ucube sisteminin ve Türkiye İktisat Modeli dedikleri safsatanın,
iflas ettiğinin itirafıdır.
Türkiye, bu başla daha fazla yönetilemez.
Türkiye, bu ciddiyetsizliğe, bu iş bilmezliğe, daha fazla esir edilemez.
Türkiye, Bay Kriz ve ucube sistemini, daha fazla taşıyamaz.
Bu kadar sıradan.
Milletimiz ve memleketimiz için seçim, artık bir tercih değil, bir mecburiyettir.
Lakin kimse kaygıya kapılmasın.
Türkiye’nin, çözülemeyecek hiç bir sorunu yok.
Onlar olağan olarak, seçimi 2023’e bırakmak için, ellerinden geleni yapacak.
Türlü yapay gündemlerle, bizleri oyalamaya çalışacak.
Kendilerine bakılırsa yasa değiştirip, kaçınılmaz olandan kaçmaya çalışacak.
Varsın kaçmaya çalışsınlar.
Az kaldı.
Er ya da geç, o sandık milletimizin önüne gelecek.
Ve sandık geldiğinde, milletimiz GÜZEL Parti diyecek.
Ve UYGUN Parti iktidarında, kimse sabretmek zorunda bırakılmayacak.
Hesabını kitabını yaptık.
Biz geleceğiz ve enflasyon canavarını da, faiz belasını da, en geç 12 ay içerisinde çözeceğiz.
Hiç merak etmeyin.
Kıymetli dava arkadaşlarım;
Bay Kriz ve iktidarının iflasının tesirlerini, kiralarda da görüyoruz.
Büyükşehirlerde kiralar uçtu, gitti.
Orta ve alt gelir düzeylerinde, 2.000 liradan aşağı kira kalmadı.
Mahkemeler, kiracı ve mal sahibi davalarından geçilmiyor.
Öğrenciler, memurlar, çalışanlar, emekliler barınacak mesken bulamıyorlar.
Emekliler demişken…
Artık bayram geliyor ve bayramda emeklilerimize verilen ikramiyelerle ilgili arkadaşlarım çalıştı.
İktidar yorulmasın diye yaptığımız bu çalışmayı, basınımız aracılığıyla; iktidarın vurdumduymaz, bu cins kederlere kulağı tıkalı muhteremlerine iletmek istiyoruz;
Birinci verildiği yılda dolar cinsinden güncellenmesi yapıldı.
2018 Nisan ayında 1 dolar 4 liraydı, her ikramiye 250 dolar yapıyordu.
Artık bayram ikramiyesinin 3.700 lira verilmesi gerekiyor.
Birinci verildiği yılın TÜFE besin harcamaları cinsinden güncellenmesini yaptık.
2018 Mart ayında TÜFE besin endeksi 385.4’tü, 2022 yılı tıpkı ayında 1101 olmuş. Artış oranı yüzde 186.
Yani TÜFE’ye nazaran bakarsak, bu biçimde güncellendiğinde emeklilerimize 2.860 lira ikramiye verilmesi gerekiyor.
5 maaşlı yan gelip yatan danışmanlara verirken, 5’li çetenin vergi borçlarını silerken, 5’li çeteye ekstra paralar verirken ve Telekom’u fazlaca sevdiğiniz aile arkadaşınız Hariri’nin cebine koyarken düşünmediğiniz emeklimizi bu sefer düşünmeniz gerekiyor.
Kiraların artışı, konut sahiplerini, kiracılarını meskenlerinden çıkartmaya itiyor.
İnsanlarımız, panik ortasında, barınma sıkıntılarını çözmeye çalışıyorlar.
Artık biz bu biçimde söyleyince,
“Konut satışları rekor yaptı.” diye zırvalayacak, troller olacak…
Evet, konut satışı devam ediyor.
Lakin nasıl devam ediyor?
Vatandaşlık garantili, konut satışlarıyla devam ediyor.
Müteahhit varlıklı etme garantili, projelerle devam ediyor.
Sadece birkaç müteahhit kâr etsin diye,
bugün ülkemizde, önemli bir konut sorunu yaşanıyor.
Milletimiz için, bırakın mesken satın almak,
artık kiralamak bile, neredeyse imkânsız bir hâle geliyor.
Büyük bir memnunlukla,
“Ben ülkemi pazarlamakla mükellefim.” diyen Sayın Erdoğan;
Ülkemizin potansiyelini dünyaya açmak,
İş birlikleri geliştirmek,
Dünya piyasalarına entegre olmak,
ve bunu zenginliğe dönüştürmek yerine;
Milletimizi fakirleştirerek,
Emekçimizi köleleştirerek,
Gençlerimizi baskılayarak,
Toprağımızı kirleterek,
Memleketimizin varlıklarını satarak;
âdeta bir sömürge valisi olmayı seçti.
Ve sonuç olarak;
Bu sömürge sisteminin kazananı, Bay Kriz, yabancı dostları ve lobiler olurken;
kaybedeni ise, ne yazık ki milletimiz oldu.
Aziz milletim;
Yabancılar, geçen sene, ülkemizden yaklaşık, 59 bin konut satın aldı.
Yaşanan talep patlaması, kiraları da astronomik düzeylere çıkarttı.
Bay Kriz’in, akıl dolu iktisat siyasetlerinin kararında, bugün,
bir yabancı için, ayda birkaç yüz dolar, epey değerli bir para değilken;
milletimiz için, maaşının neredeyse tamamına denk geliyor.
Ve bu ihanetin kararında bugün, memleketimizin en hoş semtlerinde, en hoş meskenlerinde,
artık Türk vatandaşları oturamıyor.
Bugün Türk vatandaşları, bu ülkenin kıyılarına gidip tatil yapamıyor.
Bugün gençlerimiz, Bay Kriz’in tavsiye ettiğinin tersine, kendi ülkelerinde gezemiyor.
Bütün bunları, yalnızca yabancı ülke vatandaşları yapıyor.
Bu aziz millet, güçlü ülkenin, yoksul halkı durumuna düşürülürken;
“Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya” kelamı,
maalesef bugün gerçek oluyor.
Yazıklar olsun!
İşte o niçinle bugün, Milletin Kürsüsü’nde,
hem bir kiracı, birebir vakitte bir patron olarak, kiralardaki artışlardan derinden etkilenen,
genç bir kardeşimizi ağırlıyoruz.
Alpcan Hazar ortamızda.
Buyurun Alpcan Beyefendi, kelam de kürsü de sizindir.
Teşekkür ederim.
Aziz milletim;
Ak Parti iktidarının, berbat tarım siyasetleri,
çiftçilerimize zahmet çektirmeye devam ediyor.
tarıma düşman Bakan gitti, fakat miras bıraktığı zulüm, motamot sürüyor.
Bay Kriz ise hâlâ, utanmadan,
besin fiyatlarındaki artışa karşı, ithalatı deva olarak sunuyor.
Tekraren söylemiş olduk;
“İthalatla, besin enflasyonunu düşüremezsiniz.” dedik.
“İthalat ile fakat, kendi çiftçinizin,
artan maliyetler karşısında, ezilmesine yol açarsunuz.
Enflasyonu daha da tırmandırırsınız.” dedik.
“Bu sarmaldan tek çıkış yolu,
çiftçilerimizi teşvik ederek, destekleyerek, üretimi artırmaktır.” dedik.
Ancak inatla dinlemediler.
Neymiş?
Yaz gelince, besin mamüllerinin fiyatı düşecekmiş.
Yahu, bu biçimde sığ bir bakış açısı olabilir mi?
Bunlar artık, ne galoş giyerek gezdikleri, mübarek Anadolu toprağını tanıyor,
ne de çiftçimizin alın teriyle, üretirken yaşadığı meseleleri umursuyor.
Buradan iktidara, bir davette bulunmak istiyorum.
Daha doğrusu, daha evvel de yaptığım bir çağrıyı bir dahalemek istiyorum:
Elektrik artırımlarını geri alın.
tıpkı vakitte, acilen geri alın.
Nisan ayındayız.
Sıcaklar artmaya başladı.
Birfazlaca bölgemizde, tarım eserleri, birinci kez bu ay, sulanmaya başlayacak.
Çiftçilerimiz, tarlalarına su verirken, elektrik artırımlarıyla yüzleşecekler.
Sadece bu yıl, ziraî sulamada kullanılan elektriğe, yüzde 100’ün üzerinde artırım geldi.
Koca bir kış, Türk Milleti’ni, soğuğa ve karanlığa mahkûm eden, elektrik artırımları,
bu sefer de, sofralarımızın rahmetini kaçıracak.
Her ne kadar;
bu ucube sistem içerisindeki tek bakılırsavi,
arz etmek ve selefinin yerini aratmamak üzere gözüken, çiçeği burnunda Tarım Bakanı;
“Aç açık kimsemiz yok, her insanın karnı tok.” dese de;
Minimum fiyatlı milyonlarca vatandaşımız, meskenine ekmek götüremiyor.
Ay sonunu getiremiyor.
Her ay arttıkça atan, faturalarla boğuşuyor.
Vatandaşlarımız, bu ağır şartların altında ezilirken;
onları korumakla yükümlü olan, devletimiz ise;
Bay Kriz ve yandaşlarının elinde, âdeta aciz bırakılmış durumda.
Ak Parti iktidarına kadar ülkemizde;
Elektriğin üretilmesi ve dağıtılması devletin elindeydi.
Bu sayede devlet, elektrik fiyatlarını denetim etme imkanına sahipti.
Lakin Ak Parti iktidarının,
ahbap-çavuş alakalarıyla yürüttüğü, özelleştirmeler kararında;
devlet, “vatandaşına fatura gönderme yetkisini”, kâr hedefi güden şirketlere bıraktı.
Hâlbuki, devletin gücü, vatandaşıyla kurduğu ilgiden doğar.
Devletin gücü, kurumların vatandaşını kucaklamasıyla ölçülür.
Devletin gücü, vatandaşının refahıyla güçlenir.
Bunlar, devlet ile vatandaş içindeki bağın korunmasında,
şayet olmazsa olmaz şartlardır.
Fakat iktidarın, liyakat mahrumu sığ siyasetleri niçiniyle,
devlet ile vatandaş içindeki, bu itimat ve şefkat bağı zedelendi.
Bu iktidar yüzünden bugün;
Kamu hizmetlerinin, eşit şartlarda yerine getirilmediği,
her türlü yanılgının, milletimize fatura edildiği,
haketmediğimiz bir fakirliğin, bizlere zorla dayatıldığı,
bir ucube sistemle yönetiliyoruz.
Buradan, Büyük Türk Milleti’ne seslenmek istiyorum;
Biz YETERLİ Parti iktidarında, kamu hizmetinin sunulmasında,
temel gayesi, kâr etmek olan şirketlerle, sizleri muhatap etmeyeceğiz.
Yolunacak kaz muamelesi görmenize, müsaade vermeyeceğiz.
Devlet ile vatandaş ortasına, “modern mültezimleri” sokmayacağız.
Elektrik dağıtım hizmeti özelleştirilirken,
milletimizin, alın terinden sağlanan kârlar karşılığında,
altyapı yatırımı yapılacağı kelamı verilmişti.
Lakin Isparta örneği bize, bu yatırımların yetersiz kaldığını gösterdi.
O niçinle biz, GÜZEL Parti iktidarında;
kontratlardaki yatırımlar yapıldı mı, yapılmadı mı, tek tek bakacağız.
Dağıtım şirketlerini, denetlemekle sorumlu TEDAŞ,
nazaranvini yerine getirdi mi, getirmedi mi, araştıracağız.
EPDK, gerekli yatırımları yapmayan şirketlere,
yaptırım uyguladı mı, uygulamadı mı, inceleyeceğiz.
Sayıştay’ın bahis ile ilgili raporlarını, sürece alacağız.
Devleti baypas ederek,
milletimizin sırtından, haksız kar sağlanan, tüm süreçleri yargıya taşıyacağız.
İmtiyaz mühleti dolan şirketlerin, kontratlarını uzatmayacağız.
Bizim anlayışımıza göre;
ucuz güç, ailelerimizin rızkıdır.
Sanayicimize, çiftçimize, ucuz güç sağlamak,
devletin, en temel vazifelerinden biri olmalıdır.
Ucuz güç, üretimi sürdürmenin ve istihdamı arttırmanın önkoşuludur.
İşte bu yüzden biz, UYGUN Parti olarak;
Milletimize reva görülen, bu ucube sistemi değiştirmeye geliyoruz!
Devletimizin, yıpratılan prestijini onarmaya geliyoruz!
Haksızlık karşısında, adaletin olduğunu, göstermeye geliyoruz!
Çiftçimizin, sanayicimizin, tükenen umutlarını, yeşertmeye geliyoruz!
Milletimizle birlikte, milletimiz için geliştirdiğimiz, tahlillerimizle geliyoruz!
İnsanlarımızın yüzünü güldürmeye, bahtını döndürmeye geliyoruz!
Kıymetli dava arkadaşlarım;
Üstelik çiftçimizin tek sorunu, elektrik de değil.
Çiftçilerimizin kederi bini aşmış.
Adana’dakiler başta olmak üzere, birfazlaca yerdeki tarlalarda, başka bir hüzün var.
İklim krizi hepimizin malumu.
Bu yıl, bir sıcak, bir soğuk geçirdiğimiz, kış aylarının sonunda,
tam da bahar geldi derken, yaşanan don, ekinlerde büyük hasara yol açtı.
Mart’ın son iki haftasında, Adana’da yaşanan don olayında,
sert çekirdekliler, narenciye ağaçları, sera karpuz ve patate,s epeyce büyük ziyan gördü.
Görünen o ki;
Birtakım yerlerde, maalesef, yılların emeği ağaçlar sökülecek, yerlerine yenileri dikilecek.
Ağaç ziyanı, TARSİM kapsamına girmiyor.
ötürüsıyla, çiçek periyodundaki meyvelerin aldığı hasarın, tazmininde dertler yaşanıyor.
O yüzden çiftçimiz, hava kaidelerinden dolayı, ayrıyeten risk altında.
Bu vesileyle buradan iktidarı, bu hususta süratli adımlar atmaya çağırıyorum.
örneğin;
Ziyan goren eserler için, kullanılan kredilerin ödemeleri ertelensin.
örneğin;
Yeni bahçe kurmak durumunda kalan çiftçilerimize de, finansman dayanağı sağlansın.
Biz her vakit olduğu üzere, bu biçimde değerli bir mevzuda da,
iktidarın atacağı olumlu adımlara takviye vereceğiz.
Kâfi ki, çiftçimizin zahmetini hafifçeletecek adımlar atılsın.
Aziz milletim;
Artık memleketimizin her yerine yayılan,
ve gün geçtikçe daha da derinleşen yoksulluk,
maalesef sürat kesmeden devam ediyor.
Geçtiğimiz hafta, İzmir’deydik.
İzmir deyince, tahminen de her insanın aklına,
daha müreffeh, daha memnun ve daha huzurlu beşerler gelir.
Lakin gelin görün ki, gerçekler hiç de o denli değil.
örneğin Menderes’te, fırın işleten esnaf bir kardeşim diyor ki;
“İşler makûs.
Hammaddelere gelen artırımlardan dolayı, tarife dışına çıkamıyoruz.
O da masraflarımızı karşılamıyor.
Yaptığımız işin, değeri kalmadı.
Bu ay doğalgaz, 15 bin lira geldi, önümüzdeki ay kesin, 18 bin lira gelir.
Biz bu işi, bu biçimde sürdüremeyiz.”
örneğin, kasap esnafı bir kardeşim diyor ki;
“Kilo ile et alan yok artık.
50 liralık, 30 liralık alıyorlar.
Haftalık, 2 kilo et alan aile, şu anda 750 gram sıkıntı alıyor.
30 liralık kıyma alıyor beşerler.
Dükkana günde, 25 kişi giriyorsa, 15’i fiyat sorup çıkıyor.
Haftada bir gelenler, artık ‘ayda bir geleceğiz’ diyor.”
örneğin, Bornova’da bijüteri dükkânı olan bir esnafımız diyor ki;
“İşler makûs ötesi.
Bu sene epeyce berbat, pandemide bile, bu kadar makûs değildi.
Fiyatlar 3 katına çıktı.
Kullanmadığımız elektriği ödüyoruz.
Şallarla oturduk ısınmak için.
Her şey lüks oldu.
Beşerler markete yetişemiyor, nasıl bu biçimde lüks alışveriş yapsın.
Dünkü satışım 35 lira, iki müşteriyle dükkân kapattım.”
örneğin, butik işleten bir kardeşim diyor ki;
“Sattığım malı yerine koyamıyorum.
1 hafta falan değil, 2 gün daha sonra, fiyat değişiyor.
Giysi bile lüks oldu, beşerler olan kıyafetlerini giyiyor.
kimi vakit, akşam 6’ya kadar siftah olmuyor.
aslına bakarsanız 6 buçukta, dükkânı kapatıyorum.”
örneğin, bir bayan diyor ki;
“Bugün aldığımı, yarın alamıyorum.
Konutumda bayat ekmeğim bile yok.”
İnsanlarımıza reva görülen şu tabloya bakar mısınız?
Duyduklarımı, gördüklerimi, şahit olduklarımı,
artık benim yüreğim kaldırmıyor.
İktidardakiler, geceleri başlarını yastığa, nasıl koyuyor, nasıl huzurla uyuyor,
inanın aklım almıyor.
Kemalpaşa’da ziyaret ettiğim bir markette,
18 yaşındaki bir evladımızla konuştum.
İsmi Gökdeniz.
Diyor ki;
“Sınavdan daha sonra ülkemizde ve dünyada bir yerimiz olacak mı?
Evet, her insanın bir yeri var.
Lakin hak ettiğimiz yeri bulacak mıyız?”
Bedelli dava arkadaşlarım;
Bugün, ülkemizdeki gençlerin birçoğunun aklında, bu soru var:
“Hak ettiğimiz yeri bulacak mıyız?”
Geleceğe dair, derin korkularla yaşayan, bir gençlikle karşı karşıyayız!
Haksızlıklar karşısında boğulan,
Hakkı için uğraş etmekten yorulan, bir gençlikle karşı karşıyayız!
Vaktindilk evvelden yaşlanan,
yaşından büyük kederlere sahip, bir gençlikle karşı karşıyayız!
Emniyet hissinden mahrum bırakılmış,
kendisini, hiç bir yerde inançta hissedemeyen, bir gençlikle karşı karşıyayız.
Umursanmadığını, unutulduğunu ve yok sayıldığını düşünen,
bir gençlikle karşı karşıyayız.
İşte tam da bu niçinle, evvelki hafta olduğu üzere,
geçtiğimiz Cumartesi günü de, bir küme gencimizle beraberydim.
“Gençler için, Gençlerle birlikte” diyerek başlatmış olduğumız,
bilakis mentorluk oturumlarımızın, ikincisini gerçekleştirdik.
Onlar içini döktü, ben dinledim.
Onlar anlattı, ben öğrendim.
Onlar sesini duyurmak istedi;
Ben de artık, buradan, Ulu Meclisimizin kürsüsünden,
İktidar mensupları başta olmak üzere,
tüm Türkiye’yi, bu gençlerimizin sesini duymaya davet ediyorum.
23 yaşında, öğrenci bir genç kızımız diyor ki;
“Ne istemediğimiz noktasında keskin çizgilerimiz var.
Muhakkak kimliklerimiz var.
Bayan kimliğim var, ümitsizliklerle çarpışıyorum.
Genç kimliğim var, onunla ilgili de ümitsizliklerle çarpışıyorum.
Daima yüzüyorum derine dalıyorum, daima boğuluyorum.
Sistem bizi nereye gdolayıyorsa oradayım.”
28 yaşında mühendis bir oğlumuz diyor ki;
“1 ay daha sonrayı, 1 hafta daha sonrayı, 1 gün daha sonrayı planlayamıyoruz.
Ülkede her gün, her saat, her dakika, daha geriye gdolayıyor bizi.
Ümidim kalmadı artık.
Zira epey yoruldum.
Arkadaşlarla biraz evvel, diplomanın hiç bir kıymeti kalmadığını konuştuk.
‘Okuma.
Farklı bir şey yap, zira daha epey getirisi var.’ dedik.
Bu fazlaca acı.”
25 yaşındaki bir kızımız diyor ki;
“Türkiye’de kaldığım sürece, bir bayan olarak, benim can güvenliğim sağlanacak mı?
Ben bundan emin değilim.
Ben öldürülebilirim ve bu fazlaca muhtemel.
Biz bunu her dışarı çıktığımızda hissediyoruz.
Evvelden gece bir yerden dönerken bunu hissediyordum.
Ancak artık gündüz de hissediyorum,
iş yerinde de, apartmanımda da, her yerde hissediyorum.”
28 yaşında, teknoloji firmasında çalışan bir gencimiz diyor ki;
“Paramız Monopoly parası oldu.
Biz artık ülkecek sevincimizi kaybettik.
Evvelce 20 lirayla Taksim’e çıkıyorduk lakin sevincimiz vardı.
Artık sevincimiz de yok, Taksim’e de çıkamıyoruz.
Bizim gözümüz lükste değil.
Dışarı çıktığımızda, ‘kahvenin yanına tatlı almasak daha mı güzel olur?’
diye düşünmek zorunda olmamalıyız.
Artık hepimiz iktisat, adalet, özgürlükler uzmanı olduk.
Merkez Bankası Lideri olduk, İktisat Bakanı olduk, her şey olduk.
85 milyonluk, koskoca Türkiye’nin;
İktisat Bakanı’na, Merkez Bankası Başkanı’na bakar mısınız?
Ben utanıyorum, sokağa çıktığımda utanıyorum ben.”
21 yaşında, hem okuyan birebir vakitte part-time işlerde çalışan genç bir oğlumuz diyor ki;
“Gençler tembel diyorlar, çalışmıyor diyorlar lakin o denli değil.
Ben mesaimin olduğu gün işten çıkarıldığımı öğrendim.
1 ay iş baktım bulamadım.
Ben her dışarı çıktığımda bir sıfata maruz kalıyorum.
Okulda terörist ilan edilebiliyorum.
Yurt haricinde yaşamak istediğimde babam bile hain diyor.
Bunlar beni epey yoruyor, üzülüyorum ancak artık öfkeye geçti bu durum.”
İngilizce öğretmenliği yapan genç bir kızım diyor ki;
“11-12 yaş kümesiyle çalışıyorum.
Sınıfa girdiğimde çoklukla tahtada; dolar ne kadar, Euro ne kadar oluyor.
11 yaşındaki öğrencilerim bunları takip ediyor.
Onlar da mutsuz, ben de mutsuzum.
Kendimi hiç inançta hissetmiyorum.
Beşerler İngilizce biliyorsun niye bu ülkedesin diye soruyor?
Annem bile soruyor.
Bunları duymak benim gücüme gidiyor.”
Sevgili gençler;
Bizlere bırakılan Türkiye’yi, biz sizlere bırakamadık.
Cumhuriyetimizin bizlere sunduğu fırsat eşitliğini, biz sizlere sunamadık.
Atatürk’ün Türkiye vizyonunu, sizlere yaşatamadık.
Bu hususta, yalnızca iktidar değil, bizler de sorumluyuz.
Kendinizi inançta hissetmediğinizi,
Huzursuz ve kaygılı olduğunuzu biliyoruz.
Kendinizi özgür hissetmediğinizi,
Mutsuz olduğunuzu, genç üzere yaşayamadığınızı biliyoruz.
Adaletsizlikten çok yorulduğunuzu,
taciz davasının da, orman yangının da,
peşine düşmek zorunda bırakıldığınızı biliyoruz.
Liyakatsizlikten hayli sıkıldığınızı,
Milletçe yaşadığımız bu karakomediye karşı, uğraş ettiğinizi biliyoruz.
Hiç merak etmeyin;
Bu çabada, yalnız değilsiniz!
Sizleri anlayacak, dinleyecek ve taleplerinizi duyuracağız.
Bu gayrette, kimsesiz değilsiniz!
Yaşadığınız problemlere tahliller bulacak, sizi kimsesiz bırakmayacağız.
Ve şunu asla unutmayın ki;
Üzerimize düşen, ne var ise yapacak,
ve bu kutlu çabayı, kesinlikle kazanacağız!
Güneşli günlerin keyfini, daima birlikte süreceğiz!
Özgürlüğün, liyakatin, adaletin tadını, daima birlikte çıkaracağız!
Memnunluğu, daima birlikte paylaşacağız!
Cumhuriyet kıymetlerimize sıkı sıkıya sarılıp ve Atatürk’ümüzün Türkiye’sine, daima bir arada ulaşacağız!
Gençler için, gençlerle birlikte, el ele, kol kola verip;
Türk gençliğini, hak ettiği Türkiye’ye kesinlikle kavuşturacağız.
İnanın, fazlaca az kaldı!
Bedelli dava arkadaşlarım;
21’inci yüzyılın bedel setleri, bizlere yeni bir bakış açısı sunuyor.
Artık siyasi tercihler ve hengameler değil,
insan merkezli bir anlayış gelişiyor.
Bu süreçte;
Bireylerin, özgür, sağlıklı ve inançlı bir hayat sürebildiği,
mutluluğunun, refahının ve onurunun garanti altına alındığı,
bir devlet anlayışı benimseniyor.
Bu devlet anlayışında;
Bireylerin farklı dünya görüşleri, zenginlik olarak görülüyor.
Demokrasi, hukukun üstünlüğü ve adalet, vazgeçilmez birer norm olarak kabul ediliyor.
Üretim, refah ve tabiatla ahenk, her geçen gün daha da kıymet kazanıyor.
Bu bağlamda, ülkelerin kalkınmasına da, artık insan merkezli bakılıyor.
Bireyin ve toplumun, temel çıkarlarının gözetilmesine dayanan,
demokrasi ve katılımcılık unsurlarını benimseyen, yeni bir çerçeveden bakılıyor
Aslında bu çerçeve, bizler için, hiç de yeni değil.
Zira aslına bakarsanız biz bu çerçeveyi, Cumhuriyetimizden biliyoruz.
Cumhuriyet, her şeydilk evvel;
Bireyin, maraba olmaktan kurtarılmasıdır.
Yediğinin, içtiğinin, giydiğinin, güzelleşmesidir.
Kaldığı meskenin, yürüdüğü yolun, güzelleşmesidir.
Emeğinin kıymetlenmesi, hakkının, hukukunun korunmasıdır.
Fakat bu da yetmez.
Cumhuriyet, kişinin memnun, onurlu ve özgür bir hayat sürmesidir.
Bakın;
Bu kitabın ismi “Medeni Bilgiler.”
Başöğretmen Mustafa Kemal Atatürk’ün,
Türk Milleti’yle, vatandaşlık vizyonunu paylaşmak için,
manevi kızı, Afet İnan’ın ismiyle yayınlattığı,
ancak daha sonradan şahsen kendisinin yazdığı anlaşılan,
okullarda okutulmasını vasiyet ettiği, epeyce kıymetli bir yapıttır.
Ceddimiz yapıtında diyor ki;
“Türk, istibdat ve esaret zincirlerini parçalayabilmek için,
dâhilî ve haricî düşmanlar karşısında hayatını ortaya attı;
sayısız fedakârlıklara katlandı, muvaffak oldu;
fakat daha sonrasında hürriyetine sahip oldu.
Bu sebeple hürriyet, Türk’ün hayatıdır.”
Keza, 17 Şubat ve 4 Mart 1923 tarihlerinde gerçekleşen,
İzmir İktisat Kongresi’nin, yani Emek Misak-ı Millîsi’nin, açılış konuşmasında;
Mustafa Kemal Atatürk;
“Kılıç kullanan kol yorulur.
Ama saban kullanan kol, her gün daha epeyce kuvvetlenir
ve her gün daha epey toprağa sahip olur.” kelamlarıyla,
Cumhuriyetimizin, birey ve kalkınma bağındaki, bakış açısını yansıtır.
Ez cümle;
Aslında cumhuriyet vizyonumuz, bizlere;
kuvvetli ve hür bir bireyin,
kuvvetli ve hür bir millet ile,
kuvvetli ve hür bir devleti inşa edeceğini söyler.
Pekala bu mevzuda, bugün neredeyiz?
Gelin birlikte bakalım.
Ak Parti iktidarının bizi getirdiği noktada,
maalesef, her mevzuda olduğu üzere, o büyük vizyonun da, fazlaca ancak fazlaca uzağındayız.
Bireyin yoksullaştırıldığı,
Milletin kutuplaştırıldığı,
Devletin ise güçsüzleştirildiği, bir ucube periyottan geçiyoruz.
Bugün milletimiz;
Gereksinimler piramidinin en altında, adeta hayata tutunmaya çalışıyor.
Toprağından mahsul çıkartamıyor, üretemiyor.
Haksız rekabet ortamında, iş bulamıyor.
İktisattaki derin kriz karşısında, sofrasına ekmek götüremiyor.
Yarın karşılaşacağı zorlukların gerilimiyle, huzurla uyku uyuyamıyor.
Eğitimde, sıhhatte, fırsat eşitliğine erişemiyor.
Kendi ülkesinde, inançta hissedemiyor.
Sevgiyi, aidiyeti paylaşmak yerine, hüznü, kaygıyı yaşıyor.
Ne kadar çalışırsa çalışsın, muvaffakiyete ulaşabileceğine inanmıyor.
Sistemin karşısına çıkarttığı pürüzleri, aşabileceğine,
hayallerine, maksatlarına ulaşabileceğine inanmıyor.
Ne var ki;
Bay Kriz ve arkadaşlarının kurduğu bu ucube sistemde,
Milletimiz, fakru zaruret içerisinde, harap ve bitap düşmüş bir biçimde, her gün daha da yoksullaşırken;
5’li çete hızla büyümeye devam ediyor.
İnsanlarımız mutsuzlaşırken, bol maaşlı yandaşlar sırıtmaya devam ediyor.
Gençlerimiz umudunu kaybederken, iktidarın rant sefası, hiç durmadan devam ediyor.
İşte biz, DÜZGÜN Parti olarak, bu eğri sisteme sessiz kalamayız.
Yalnızca karın tokluğunu sağlayarak,
insanlarımızın prestijini ve memnunluğunu yerine koyamayız.
Gözü dönmüş bir avuç rantçının, evresi daim olsun diye,
milletimizin hem bugününün, birebir vakitte geleceğinin dağılıp gitmesine, göz yumamayız.
Aziz milletim;
Biz milliyetçi, demokrat ve kalkınmacı bir partiyiz.
Bizim kalkınma vizyonumuzun odağında, insan var.
İnsanın, özgür bir birey olarak;
ayağını yere sağlam basması için,
başını dik tutabilmesi için,
geleceğe, inançla bakabilmesi için,
amcaya, dayıya, gerek duymadan, eşit kaidelerde büyüyebilmesi için,
daha doğduğu andan itibaren, devletin şefkatini, attığı her adımda hissetmesi var.
Gelin, bunu size, DÜZGÜN Parti iktidarında,
bir çocuğumuzun dünyaya geldiği andan itibaren,
ona nasıl yaklaşacağımızı, projelerimizle anlatayım.
birinci vakit içinderda, çocuk haklarıyla ilgili, bir seferberlik başlatacağız.
Toplumumuzun değerli bir kısmı,
çocuk haklarını,
hangi davranışların, çocuğa şiddeti kapsayacağını,
çocuğun, nasıl büyütülmesi gerektiğini maalesef bilmiyor.
İşte bu yüzden;
Gençler ve yeni evlilerden başlamak üzere, bütün toplumumuzu,
çocuk hakları, çocuğa şiddet, çocuğun eğitimi ve bakımı konusunda bilinçlendirecek,
bir eğitim seferberliği başlatacağız.
Ayrıyeten, çocuklarımızın sağlıklı ve istikrarlı beslenmesi için de,
ailelere kesinlikle besin dayanağı sağlayacağız.
Çocuğumuz büyüdüğünde,
her mahalleye açacağımız, fiyatsız kreşler ve zarurî okul öncesi eğitimle,
çocuğumuzu, tıpkı gelişmiş ülkelerde olduğu üzere,
hayli küçük yaşlardan itibaren, eğitimle tanıştıracağız.
Ortamızda başarılı iş insanları var.
Size, 1’e 7 veren bir yatırım imkânından bahsetsem;
hepiniz heyecanla, bu yatırımı yaparsınız, değil mi?
İşte okul öncesi eğitim de, tam olarak bu biçimde bir yatırım.
Zira okul öncesi eğitim yaygınlaşınca,
çocuklarımızın akademik başarısı artacak,
daha toplumsal bireyler olacaklar,
daha az suça karışacak, makus alışkanlıklar edinmeyecekler.
Daha başarılı olacaklar, daha epey üretecekler, daha hayli kazanacaklar.
Bugün maalesef, İstanbul’da bile, her dört çocuktan yalnızca biri, okul öncesi eğitime gidiyor.
OECD ortalamasında, son sıralardayız.
Bütün çocuklarımızın, okul öncesi eğitime gitmesinin maliyeti ne kadar?
22 milyar lira.
Yani;
Yaklaşık olarak, Telekom vurgununun son evresinde, hazinenin uğratıldığı ziyan kadar.
Pekala getirisi ne?
144 milyar lira.
Devam edelim.
Çocuklarımız ilköğretime başladığı günden itibaren,
çağdaş bir müfredatla okuyacak.
Ezberci değil, merak uyandıran,
bilgiden çok, bilgiye erişmeyi kolaylaştıran bir müfredatımız olacak.
Bunun için araştırmalarımızı yaptık.
Çocuklarımızın bilgi, yetenek ve marifet alanlarındaki, açıklarını tespit ettik.
Çocuklarımızın, gelişmiş ülkelerdeki yaşıtlarından, geri kalmayacakları bir gelecek tasarladık.
beraberinde,
çocuklarımızın okurken, istikrarlı de beslenmeleri gerek.
Bugün ülkemizde, 7 milyon fakir çocuk var.
Bu sayı, İrlanda, Norveç, Danimarka üzere ülkelerin, toplam nüfusundan fazla.
Bu çocuklarımızın, istikrarlı ve sağlıklı beslenmesi gerekiyor.
Geçtiğimiz Ekim ayında, Rüzgargülü projemizi açıklamıştık.
Devlet okullarında okuyan, 15.1 milyon çocuğumuza,
fiyatsız kahvaltı ve öğlen yemeği vereceğimiz bu projeyle,
2 milyon çocuğumuz, hastalanmayacak.
1.6 milyon vatandaşımız, yoksulluktan kurtulacak.
Eğitimde memleketler arası bir muvaffakiyet yakalanacak.
Bayan istihdamı artacak.
Kırsal kalkınma desteklenecek.
Yani;
Hem çocuklarımızın karnı doyacak,
tıpkı vakitte ailelerimiz, çocuklarına harçlık veremediği için dertlenmeyecek.
Çocuklarımız, yavaş yavaş gençliğe adım attıklarında ise;
GÜZEL Hayat Geliri Modelimiz devreye girecek.
18-26 yaş içinde, okusun, okumasın, çalışsın, çalışmasın, her gencimize,
geçen yılın bütçesiyle, aylık 1000 lira, dayanak sağlayacağız.
niye mi?
Zira maalesef, ülkemizdeki fakir vatandaşlarımızın yarısı, 25 yaşın altında.
Yani;
Hani o her gün, “Çıkar telefonunu göster.”,
ya da, “İş var, sen beğenmiyorsun.” diye, mobinge maruz kalan gençlerimiz var ya…
İşte o gençlerimizin, birçok fakir.
Bu gençlerin, geçtim Sayın Erdoğan’ın dediği üzere, yurtdışına gezmeye gitmeye,
kendisinin pek bir methettiği, aromalı kahveleri içecek bile paraları yok.
Birçok, parasızlıktan konuttan çıkamıyor.
Pekala biz, DÜZGÜN Hayat Geliri takviyesini sağlayınca ne olacak?
Milyonlarca gencimiz, yoksulluktan kurtulacak.
UYGUN Ömür Geliri’ni yalnızca gençlerimize değil,
hem de, derin yoksulluk çeken hanelerin, bayanlarına da vereceğiz.
bu biçimdece, yoksulluğu ve yoksunluğu, en derinden hisseden bayanlarımıza da,
bir nebze olsun, rahat bir nefes aldıracağız.
Pekala diğer ne yapacağız?
Bu gençlerimizden, üniversiteye gidenlerinin tamamının, barınma sorununu çözeceğiz.
İçinde sinema salonlarının, spor salonlarının olduğu yurtlarda,
en çok iki kişilik odalarda kalacaklar.
Yap-İşlet Devret projelerine verilecek paranın yarısıyla,
tüm üniversiteli gençlerimizin, çağdaş standartlardaki yurtlarda kalmalarını sağlayacağız.
ondan sonrasında, üniversiteleri, işsizliği dört sene öteleyen kurumlar olmaktan çıkarıp,
maharet ve beklenti uyumsuzluğunu, ortadan kaldıracağız.
Mütevelli heyetinde, o bölgenin, iş dünyası temsilcilerinin olduğu,
bölgedeki şirketlerin, muhtaçlık duyduğu marifetleri, 12 ila 18 ay içerisinde verebilecek,
Teknoloji Yerleşkeleri kuracağız.
Buralardan mezun olan gençlerimiz,
öbür kentlerde, iş aramak zorunda kalmayacak.
Zira Teknoloji Kampüslerimizde kazanacakları marifetler,
kendi bölgelerinde iş bulmalarını sağlayacak.
örneğin;
Balıkesir Üniversitesi’ndeki Teknoloji Yerleşkesi,
bölgedeki, büyük ölçekli tarım işletmelerinin,
gereksinim duyduğu marifetleri ve teknolojik donanımı sağlayacak bir eğitim verecek.
örneğin;
Akdeniz Üniversitesi Teknoloji Yerleşkesi, eğitimlerini,
turizm teknolojilerinin nasıl kullanılabileceği ve geliştirilebileceği konusunda ağırlaştıracak.
Bu sayede, herkes üniversite mezunu olmak zorunda kalmayacak;
fakat herkes, hak ettiği fiyatı alacağı, müreffeh ömür şartlarını sağlayacak bir işte çalışabilecek.
Hem marifet, birebir vakitte beklenti uyumsuzluğu çözülmüş olacak.
Gençlerimiz, üniversiteden mezun olduğunda ise;
artık KYK borcunu ödeme kaygısına düşmeyecek.
Zira artık gençlerimiz, KYK borçlarını, şayet isterlerse,
toplumsal sorumluluk projelerinde çalışarak ödeyecekler.
örneğin;
Diyelim ki, eğitim fakültesinden mezunsunuz.
Hafta sonları, görme engelli bir çocuğumuza, 2 saat kitap okuyacaksınız.
Bunun karşılığında hak ettiğiniz fiyat, kredi borcunuzdan düşecek.
Hayvan barınaklarında, şirin dostlarımızı yalnız bırakmamak mı istiyorsunuz?
Orada geçirdiğiniz ve yetkililere yardım ettiğiniz müddet, kredi borcunuzdan düşecek.
Yaşlı bakım merkezlerinde, yaş almış bir teyzemizle, amcamızla vakit geçirip,
onunla dertleşmek mi istiyorsunuz?
Orada geçirdiğiniz vakit karşılığında hak ettiğiniz para, kredi borcunuzdan düşecek.
Bu kadar sıradan.
bu biçimdece gençlerimiz, kendilerini âlâ hissedecek.
İş arayan evlatlarımız, hem topluma bir yararı dokunduğu için,
birebir vakitte, kredi borcunu ailesine ödetme kederine düşmeyeceği için,
kendini yeterli hissedecek.
Her hafta, üniversiteli ablasının, kendisine kitap okumasını bekleyen,
engelli çocuklarımız da, kendini âlâ hissedecek.
Yaş almış vatandaşlarımız, karşısında pırıl pırıl gençlerimizi görüp,
onlarla sohbet ettiğinde, kendini güzel hissedecek.
Barınaktaki hayvanlarımız, onları seven bir kalbin sıcaklığında, kendini düzgün hissedecek.
Bizim aslında en çok da buna gereksinimimiz var.
Milletçe daima birlikte, uzun vakit daha sonra bir daha, “iyi hissetmeye” gereksinimimiz var.
Ancak hiç kuşkunuz olmasın.
Bu pay birlikte kavuşacağız.
birlikte gülecek, birlikte keyifli olacağız.
Emin olun, fazlaca az kaldı!
Bedelli dava arkadaşlarım;
Gençlerin ümitsizliğe,
Çocukların mutsuzluğa,
Bayanların huzursuzluğa mahkûm edilmesine, müsaade vermeyeceğiz!
Üreticinin boynunu büken,
Endüstricinin elini bağlayan,
Esnafın yüzünü düşüren adaletsizliğe, sessiz kalmayacağız!
Demokrasinin, tarumar edildiği,
Özgürlüklerin, hiç edildiği,
Devlet ciddiyetinin, kaybedildiği,
Hukukun, adaletin, yok edildiği, bu ucube tertibi, biz değiştireceğiz!
Onlar sipariş yordamı rant projeleriyle övünedursun,
Biz, açtığımız bilim enstitüleri ile övüneceğiz!
Biz, bu ülkeye döviz getirecek, teknoloji merkezleri açmakla övüneceğiz!
Biz, sağladığımız iş imkânları ile övüneceğiz!
Biz, gençlerimizin yüzündeki umutla övüneceğiz!
Biz, 70 yaşında çalışmak zorunda kalmayan, keyif süren emeklilerimizle övüneceğiz!
Onlar, milletimizin sırtına yük bindirmekle övünürken;
Biz milletin sırtından aldığımız yükle övüneceğiz!
Varsın onlar masal anlatmaya devam etsin;
Biz GÜZEL Parti iktidarında;
Cumhuriyet kıymetlerimizin rehberliğinde,
Atatürk’ümüzün o büyük Türkiye vizyonuna yakışır, orijinal bir tarih yazacağız!
Emin olun, fazlaca az kaldı!
Toplantımızı şereflendirdiniz.
Sağ olun, var olun, Allah’a emanet olun.”
Hibya Haber Ajansı