amerikali
Üye
Çocuğunuzla anlaşamamak ve hayırı anlamıyor ya da ne desem zıddını yapıyor yakınmaları fazlacaça
fazla. Bebeğiniz doğduğu andan itibaren onunla konuşun. Onun ailenizde yeri, değeri ve tabi ki söz
hakkı olduğunu hissettirin.
Ona yalnızca boyutça minik bir birey üzere davranın. Dinleyin anlayın ve onun özelliklerine, karakterine HÜRMET duyun. Sizi anlamaya başladığından 4-5 aylıktan itibaren ona niye – sonuç alakasıyla olayları anlatın. Bebeğinizin aklında yalnızca evet – hayır olmasın. Bunu yapıyorum zira.. ler ve bunu yapmıyorum zira… ler olsun. Ve önemlisinde bebeğinizi kısıtlamayın. O yapabileceklerinin farkında olsun ve yapabileceği her şeyi yapsın. Bebeklerin bir şeyler yapma teşebbüsleri yaramazlık değildir.
O sırada özgüveninin ve karakterinin temellerini oluşturmakta. Bebeğiniz emeklemeye başladığından itibaren ona özel soyut ve somut inançlı alanlarınızı belirleyin. Burada özgür olsun. Artık yürümeye başladığında ve çevreyi; mesela Mutfak dolaplarını karıştırırken; ona dolapların süratli kapanıp parmağı sıkışabileceğini anlatın sonuçlarını anlatın ve bırakın. Gözünüzle epey dikkat edin ancak alıp bebeği öteki yere koymayın “hayır dedim sana “ demeyin tekrar yine olabilecekleri anlatın.
Gerekiyorsa açma ve kapatma yahut biraz daha tehlikeli süreçlerini bir arada yapma teklifinde bulunun. İstemiyorsa hürmet duyun yalnızca izleyin. Ancak epeyce dikkatli olun ve bebeğinizi yetiştirirken her an atakta olun. hiçbir vakit eliniz bebeğinizin üzerinde olmasın gözünüz ebediyen üzerinde olsun. Bebeğinizi konuşarak sevgi ve hürmetle büyütün ve bu biçimdece hayır – lara gerek kalmasın.
Bebeğiniz büyüdü ve dışarı çıkmak, misafirliğe gitmek , tatlı reyonları , oto koltuğuna binmek , inmek , uyumak, uyanmak, kahvaltı etmek… ve daha birden fazla meseleyse biraz gecikmekle birlikte hala geç değil çocuğunuzla anlaşabilirsiniz. Ümitsizliğe kapılıp kendinizi kapatmayın. Yalnızca bir kaç şiddetli eğitimden daha sonra hersey epeyce kolay olabilir. Ancak bilmelisiniz artık burda en değerlisi sizin denetimli olmanız ve özgüveniniz. Verdiğiniz dediğiniz sonucu ; annem çocuğu ağlatma diyor , bütün herkes bize bakıyor üzere çocuğunuzun eğitimi için değerli olmayan şeyleri sokaktaki teyzeleri göz arkası etmelisiniz. sıradan bir örnek : bebeğiniz markette bütün çikolataları almak istiyorsa birinci vakit içinderda ona şimdilik yalnızca bir çikolata alması gerektiğini ya da tatlı olarak kuru meyvelerin daha tatlı ve
midemize daha yararlı olduğunu öyküleştirerek anlatın siz denetimli olun. Çikolata istemek çok
doğaldır sakın kızmayın şefkatle davranın incelikle anlatın. Çocuğunuz daima olarak her markete
gittiğinde ağlamaya alıştığından evvela zorlanabilirsiniz ancak ağlayıp çığlık atan bir çocuktan
daha berbatı denetimi kaybetmiş annedir; çocuğa bağırma tehdit ceza görmezden gelme herşeyi daha da makus yapabilir. Burda da en başta yapılabilecek şeylerden biri birinci çikolatayı aldıktan daha sonra
çocuğunuzun göz hizasında oturun ve içtenlikle ve kendinizden emin, onun yalnızca bir çikolata
almasının onun için daha sağlıklı olacağını Lakin marketten çıkınca şayet İSTERSE onunla koşu yarışı yapabileceğini yd meskende kurabiye yapmayı teklif edin. Birinci seferlerde zorlanacaksınız ağlaması geçene kadar ayağa kalkmadan onunla göz teması kurun ve kendinizden emin olarak durun kızgın üzgün ya da ne yapacağını bilmeyen bir hal sergilemeyin.
Bu sırada konuşun çocukların aklı çabucak öbür tarafa çekilebilir merak etmeyin. Meskendeki kahvaltınızdaki komik durumdan konuta giderken yapacaklarınızdan bahsedin ve çocuğunuzun protestosu sonlanmaya başladığını hissettiğinizde kalkıp haydi bakalım bir an evvel marketten çıkmalıyız üzere bir oyun havasında elinizi uzatın.
Zor olacak lakin olacak yalnızca denetimi kaybetmeyin. Çocuğunuzun da karakterine bakılırsa 4-6. kezden daha sonra artık bu davranışın kaybolduğunu gözlemleyebilirsiniz.
fazla. Bebeğiniz doğduğu andan itibaren onunla konuşun. Onun ailenizde yeri, değeri ve tabi ki söz
hakkı olduğunu hissettirin.
Ona yalnızca boyutça minik bir birey üzere davranın. Dinleyin anlayın ve onun özelliklerine, karakterine HÜRMET duyun. Sizi anlamaya başladığından 4-5 aylıktan itibaren ona niye – sonuç alakasıyla olayları anlatın. Bebeğinizin aklında yalnızca evet – hayır olmasın. Bunu yapıyorum zira.. ler ve bunu yapmıyorum zira… ler olsun. Ve önemlisinde bebeğinizi kısıtlamayın. O yapabileceklerinin farkında olsun ve yapabileceği her şeyi yapsın. Bebeklerin bir şeyler yapma teşebbüsleri yaramazlık değildir.
O sırada özgüveninin ve karakterinin temellerini oluşturmakta. Bebeğiniz emeklemeye başladığından itibaren ona özel soyut ve somut inançlı alanlarınızı belirleyin. Burada özgür olsun. Artık yürümeye başladığında ve çevreyi; mesela Mutfak dolaplarını karıştırırken; ona dolapların süratli kapanıp parmağı sıkışabileceğini anlatın sonuçlarını anlatın ve bırakın. Gözünüzle epey dikkat edin ancak alıp bebeği öteki yere koymayın “hayır dedim sana “ demeyin tekrar yine olabilecekleri anlatın.
Gerekiyorsa açma ve kapatma yahut biraz daha tehlikeli süreçlerini bir arada yapma teklifinde bulunun. İstemiyorsa hürmet duyun yalnızca izleyin. Ancak epeyce dikkatli olun ve bebeğinizi yetiştirirken her an atakta olun. hiçbir vakit eliniz bebeğinizin üzerinde olmasın gözünüz ebediyen üzerinde olsun. Bebeğinizi konuşarak sevgi ve hürmetle büyütün ve bu biçimdece hayır – lara gerek kalmasın.
Bebeğiniz büyüdü ve dışarı çıkmak, misafirliğe gitmek , tatlı reyonları , oto koltuğuna binmek , inmek , uyumak, uyanmak, kahvaltı etmek… ve daha birden fazla meseleyse biraz gecikmekle birlikte hala geç değil çocuğunuzla anlaşabilirsiniz. Ümitsizliğe kapılıp kendinizi kapatmayın. Yalnızca bir kaç şiddetli eğitimden daha sonra hersey epeyce kolay olabilir. Ancak bilmelisiniz artık burda en değerlisi sizin denetimli olmanız ve özgüveniniz. Verdiğiniz dediğiniz sonucu ; annem çocuğu ağlatma diyor , bütün herkes bize bakıyor üzere çocuğunuzun eğitimi için değerli olmayan şeyleri sokaktaki teyzeleri göz arkası etmelisiniz. sıradan bir örnek : bebeğiniz markette bütün çikolataları almak istiyorsa birinci vakit içinderda ona şimdilik yalnızca bir çikolata alması gerektiğini ya da tatlı olarak kuru meyvelerin daha tatlı ve
midemize daha yararlı olduğunu öyküleştirerek anlatın siz denetimli olun. Çikolata istemek çok
doğaldır sakın kızmayın şefkatle davranın incelikle anlatın. Çocuğunuz daima olarak her markete
gittiğinde ağlamaya alıştığından evvela zorlanabilirsiniz ancak ağlayıp çığlık atan bir çocuktan
daha berbatı denetimi kaybetmiş annedir; çocuğa bağırma tehdit ceza görmezden gelme herşeyi daha da makus yapabilir. Burda da en başta yapılabilecek şeylerden biri birinci çikolatayı aldıktan daha sonra
çocuğunuzun göz hizasında oturun ve içtenlikle ve kendinizden emin, onun yalnızca bir çikolata
almasının onun için daha sağlıklı olacağını Lakin marketten çıkınca şayet İSTERSE onunla koşu yarışı yapabileceğini yd meskende kurabiye yapmayı teklif edin. Birinci seferlerde zorlanacaksınız ağlaması geçene kadar ayağa kalkmadan onunla göz teması kurun ve kendinizden emin olarak durun kızgın üzgün ya da ne yapacağını bilmeyen bir hal sergilemeyin.
Bu sırada konuşun çocukların aklı çabucak öbür tarafa çekilebilir merak etmeyin. Meskendeki kahvaltınızdaki komik durumdan konuta giderken yapacaklarınızdan bahsedin ve çocuğunuzun protestosu sonlanmaya başladığını hissettiğinizde kalkıp haydi bakalım bir an evvel marketten çıkmalıyız üzere bir oyun havasında elinizi uzatın.
Zor olacak lakin olacak yalnızca denetimi kaybetmeyin. Çocuğunuzun da karakterine bakılırsa 4-6. kezden daha sonra artık bu davranışın kaybolduğunu gözlemleyebilirsiniz.