amerikali
Üye
Emre 8 yaşındaydı. Okula gitmekten pek keyif almıyor ve her sabah yataktan kalkarken annesini hayli yoruyordu.
-Anne lütfen biraz daha uyuyayım, diye diye servis saatini birtakım bazı kaçırıyor birtakım kimi da servise zorla yetişiyordu.
Birde okul dönüşü konuta getirilen ödevler Emre’den daha epey annesinin kabusu oluyordu. Öğretmenin verdiği ödevleri fazlaca bulan Emre annesinin baskısıyla birazını tamamlıyor, geri kalanları da annesinin tamamlamasını istiyordu. Annesi ne kadar kabul etmese de Emre ‘’Nasıl olsa annem ödevlerimi yapar ‘’ diye düşünüyor ve ödevlerini kendisine pek fazla keder etmiyordu.
Çocuk nasıl düşünür?
Sorumluluk şuuru ödevle başlamaz. Ödev şuuru için evvela sorumluluk şuuru gereklidir. Birden fazla ebeveyn nazaranv ve sorumlulukların okul ömrüyle başladığını düşünür ve ona nazaran davranır. Fakat unutulmamalıdır ki çocuk 3 yaşına girdiğinde kuralları net anlayabileceği ve uygulayabileceği bir surece girer. Ve yaş ilerledikçe yaşa nazaran kurallar belirlenir. Küçük yaş kümesine küçük, büyük yaş kümesine daha büyük sorumluluklar verilmelidir. Okul öncesi devir çocukları için;
– Oyuncaklarını dağıttığında sen toplayacaksın.
– Uyku saatin geldiğinde yatağına gideceksin.
– Markete gittiğimizde bir tane seçim hakkın var.
– Parka gittiğimizde süremiz dolduğunda meskene geri döneceğiz.
– Yemekte ekmekleri masaya koymak senin vazifenin. vb üzere planlı ve dengeli kurallar sorumluluk ile ilgili temelleri oluşturur.
Kıssa de Emre sabahları vaktinde kalkmadığı üzere ödevlerini de tamamlamaktan kaçınan ve bu bakılırsavi annesine yıkan bir çocuktur.
Emre’ye bakılırsa öğretmen çok fazla ödev vermekte ve bu yüzden ödev yapmak pek güzeline gitmemektedir. Çocuk için ödevlerin bir kısmını annesiyle yapmak geri kalanını da annesinin tamamlaması, öğrenmiş olduğu bir davranış haline gelmiştir. Bu yüzden Emre “Ödevleri yapmak yalnızca benim nazaranvim değil bununla birlikte annemin de gorevi” diye düşünmektedir.
Emre’nin bu fikir formu ilerleyen hayatında tek başına verilen nazaranvi tamamlamakta zorlanan ve özgüven sıkıntıları yaşayan bir yetişkine dönüşmesine taban oluşturmaktadır.
Kuralların olmadığı ya da konulan kuralları uygulamakta zorlanan bir ortamda büyüyen her çocuk yanlış niyetlere vararak varoluşunu sürdürür ve bu durum tüm hayatını olumsuz tesirler.
Fakat kuralların olduğu bir dünyada büyüyen çocuklar, düşünsel, duygusal ve kültürel bedelleri ile bilgiyi de hafızasına yerleştirir. Bu da kişilik gelişimi açısından kritik ve değerli bir kazanımdır.
Neler yapabilirsiniz?
•Kaosun olduğu yerde kural yoktur. Sizde konutunuzda bir kaos ortamı oluşsun istemiyorsanız sonlarınızı net bir biçimde belirleyin.
•Sonlarınızı belirledikten daha sonra bir de kendinize ne kadar kararlı ve dengeli olabileceğinizi sorun. Şayet bu noktada tereddütleriniz var ise küçük adımlarla başlamayı deneyin.
•Bu küçük adımlar neler olabilir? Ödev yaptırmaktan çok evvela çocuğunuza küçük nazaranvler verin. Her birey kendiyle ilgili mesuliyeti kendi yerine getirmelidir. Anne ve babaların ebeveyn olarak bakılırsavleri var ise, çocuğun da birey olarak nazaranvleri vardır. Nasıl ki yetişkin olduğumuzda yatağımızı ve odamızı topluyorsak, duşumuzu alıyorsak, yemeğimizi hazırlıyorsak bu nizam biz büyüdüğümüzde değil, çocukluk sürecimizde başlamalıdır. En büyük ziyan çocuğunuza kıyamadığınız noktada başlayacaktır, unutmayın.
•Çocuğunuzun yaşı ne olursa olsun geç kaldığınızı düşünmeyin. Yetişkin olmayan her birey yoğrulmaya hazır bir hamurdur. Yalnızca yaşı ne kadar küçük olursa katacağınız ve kazandıracağınız pahalar onu o kadar zenginleştirir.
•Ayrıyeten ödevlerin çocukların ömrüne katkısı yaklaşık %1 -2 civarıdır. Bu küçük oran çocuğun sizi öğretmen olarak görmesinde ve sizin annelik kimliğinizden uzaklaşmanızda derin tahribatlara yol açar. Bırakın herkes kendi bakılırsavlerini yerine getirsin. Anne anne olsun öğretmen de öğretmen. Nasıl anne kimliğinizle çocuğunuzun öğretmenine ‘Bugünlük oğlumun annesi siz olun’ diyemiyorsanız, öğretmen kimliği de anneye ‘Bugün benim yerime öğretmen olun. Çocuğunuza bunları siz öğretin ve ödevlerini tamamlayın’ diyemez. Bu rol karmaşası çocuk ile bağlantı sorunları yaşamanıza yol açar, dikkat edin.
-Anne lütfen biraz daha uyuyayım, diye diye servis saatini birtakım bazı kaçırıyor birtakım kimi da servise zorla yetişiyordu.
Birde okul dönüşü konuta getirilen ödevler Emre’den daha epey annesinin kabusu oluyordu. Öğretmenin verdiği ödevleri fazlaca bulan Emre annesinin baskısıyla birazını tamamlıyor, geri kalanları da annesinin tamamlamasını istiyordu. Annesi ne kadar kabul etmese de Emre ‘’Nasıl olsa annem ödevlerimi yapar ‘’ diye düşünüyor ve ödevlerini kendisine pek fazla keder etmiyordu.
Çocuk nasıl düşünür?
Sorumluluk şuuru ödevle başlamaz. Ödev şuuru için evvela sorumluluk şuuru gereklidir. Birden fazla ebeveyn nazaranv ve sorumlulukların okul ömrüyle başladığını düşünür ve ona nazaran davranır. Fakat unutulmamalıdır ki çocuk 3 yaşına girdiğinde kuralları net anlayabileceği ve uygulayabileceği bir surece girer. Ve yaş ilerledikçe yaşa nazaran kurallar belirlenir. Küçük yaş kümesine küçük, büyük yaş kümesine daha büyük sorumluluklar verilmelidir. Okul öncesi devir çocukları için;
– Oyuncaklarını dağıttığında sen toplayacaksın.
– Uyku saatin geldiğinde yatağına gideceksin.
– Markete gittiğimizde bir tane seçim hakkın var.
– Parka gittiğimizde süremiz dolduğunda meskene geri döneceğiz.
– Yemekte ekmekleri masaya koymak senin vazifenin. vb üzere planlı ve dengeli kurallar sorumluluk ile ilgili temelleri oluşturur.
Kıssa de Emre sabahları vaktinde kalkmadığı üzere ödevlerini de tamamlamaktan kaçınan ve bu bakılırsavi annesine yıkan bir çocuktur.
Emre’ye bakılırsa öğretmen çok fazla ödev vermekte ve bu yüzden ödev yapmak pek güzeline gitmemektedir. Çocuk için ödevlerin bir kısmını annesiyle yapmak geri kalanını da annesinin tamamlaması, öğrenmiş olduğu bir davranış haline gelmiştir. Bu yüzden Emre “Ödevleri yapmak yalnızca benim nazaranvim değil bununla birlikte annemin de gorevi” diye düşünmektedir.
Emre’nin bu fikir formu ilerleyen hayatında tek başına verilen nazaranvi tamamlamakta zorlanan ve özgüven sıkıntıları yaşayan bir yetişkine dönüşmesine taban oluşturmaktadır.
Kuralların olmadığı ya da konulan kuralları uygulamakta zorlanan bir ortamda büyüyen her çocuk yanlış niyetlere vararak varoluşunu sürdürür ve bu durum tüm hayatını olumsuz tesirler.
Fakat kuralların olduğu bir dünyada büyüyen çocuklar, düşünsel, duygusal ve kültürel bedelleri ile bilgiyi de hafızasına yerleştirir. Bu da kişilik gelişimi açısından kritik ve değerli bir kazanımdır.
Neler yapabilirsiniz?
•Kaosun olduğu yerde kural yoktur. Sizde konutunuzda bir kaos ortamı oluşsun istemiyorsanız sonlarınızı net bir biçimde belirleyin.
•Sonlarınızı belirledikten daha sonra bir de kendinize ne kadar kararlı ve dengeli olabileceğinizi sorun. Şayet bu noktada tereddütleriniz var ise küçük adımlarla başlamayı deneyin.
•Bu küçük adımlar neler olabilir? Ödev yaptırmaktan çok evvela çocuğunuza küçük nazaranvler verin. Her birey kendiyle ilgili mesuliyeti kendi yerine getirmelidir. Anne ve babaların ebeveyn olarak bakılırsavleri var ise, çocuğun da birey olarak nazaranvleri vardır. Nasıl ki yetişkin olduğumuzda yatağımızı ve odamızı topluyorsak, duşumuzu alıyorsak, yemeğimizi hazırlıyorsak bu nizam biz büyüdüğümüzde değil, çocukluk sürecimizde başlamalıdır. En büyük ziyan çocuğunuza kıyamadığınız noktada başlayacaktır, unutmayın.
•Çocuğunuzun yaşı ne olursa olsun geç kaldığınızı düşünmeyin. Yetişkin olmayan her birey yoğrulmaya hazır bir hamurdur. Yalnızca yaşı ne kadar küçük olursa katacağınız ve kazandıracağınız pahalar onu o kadar zenginleştirir.
•Ayrıyeten ödevlerin çocukların ömrüne katkısı yaklaşık %1 -2 civarıdır. Bu küçük oran çocuğun sizi öğretmen olarak görmesinde ve sizin annelik kimliğinizden uzaklaşmanızda derin tahribatlara yol açar. Bırakın herkes kendi bakılırsavlerini yerine getirsin. Anne anne olsun öğretmen de öğretmen. Nasıl anne kimliğinizle çocuğunuzun öğretmenine ‘Bugünlük oğlumun annesi siz olun’ diyemiyorsanız, öğretmen kimliği de anneye ‘Bugün benim yerime öğretmen olun. Çocuğunuza bunları siz öğretin ve ödevlerini tamamlayın’ diyemez. Bu rol karmaşası çocuk ile bağlantı sorunları yaşamanıza yol açar, dikkat edin.