Çocuklar ve İnançlı Bağlanma

[amerikali]

• 
  Çocuğum niye benimle inançlı bağlanamadı?
  
  
• 
  Çocuğum bensiz 5 dakika duramıyor, odadan ayrıldığım an ağlamaya başlıyor.
  
  
• 
  Çocuğumu sakinleştiremiyorum, kendimi anne olarak yetersiz hissediyorum.
  
  
• 
  Bebeğim doğduğunda ondan aylarca farklı kaldım, şuan benimleyken daima huzursuz.
  
  
• 
  NE YAPMALIYIM?
  

Bir kişinin diğer bir şahısla oluşturduğu duygusal bağ, ‘’bağlanma’’ olarak bilinir. Bağlanma süreci, bebek doğduğu andan itibaren değil, anne karnına düştüğü andan itibaren başlar. Bu bağ, birincil bakımveren ile bebek içinde bilhassa hayatın 6-12 aylarında gelişen ve bebekte inanç duygusu oluşturan kuvvetli bir bağdır. Psikologlara nazaran, bir çocuğun erken yaşta annesi, babası, bakıcısı ile kurduğu bağ, hayatı boyunca sürecek geniş kapsamlı sonuçlara sahiptir. Bu niçinle bebeklerin bağlanma özellikleri ve bu özellikleri etkileyen faktörler biroldukça araştırmacının ilgisini çekmiştir.

• 
  Ainsworth’un Bağlanma Sınıflandırması
  

İnançlı Bağlanma : Bebek annesinin yanında rahattır ve oyun odasında rahatça oynar.

İnançsız – Dirençli Bağlanma : Anne oyun odasını terk ettiğinde, bebek çok derecede rahatsız olur ve gözlemci bebeği yatıştıramaz.

İnançsız – Kaçınmacı Bağlanma : Anne oyun odasını terk ettiğinde, bebek pek etkilenmemiş görünür.

Dağınık Bağlanma : Bebek annesinin yanındayken kaygılıdır, şaşkındır ve çatışma ortasındadır. Bu durum annesi ile bebeğin problemli bir bağlantıları olduğunun göstergesidir.

• 
  Psikologlara göre, dönemsel olarak ele alındığında;
  

0-2 ay: Bebeğin göğüs arama, baş döndürme, emme, yutma üzere davranışları ‘’bağlanma öncülleri’’dir.

2-6 ay: Bebek bakım veren şahsa gülümsemeye ve onunla uzun vadeli göz teması kurmaya başlar. Bu devir “bağlanmanın oluşma aşaması”dır. Bebek çabucak hemen bağlanma figürünü seçmemiştir lakin ebeveynlerini tanır ve onlara reaksiyon verir.

7.ay: Bebekler bağlanacakları kişiyi seçer ve epey geniş olan toplumsal etrafını sonlandırmaya başlar. Bu periyot yabancı derdinin başladığı devirdir. 7-24.aylarda bağlanma netleşir. Artık bebek ilgisini, tüm gereksinimlerini karşılayan şahsa yöneltir. Bu bireye “birincil bakımveren” denir. Birincil bakımvereni ile bebek içindeki bağ herkesten farklıdır.

Sağlıklı gelişim için bebeklerin fizikî ve duygusal muhtaçlıklarının karşılanması gerekir. Temel gereksinimlerin karşılanması, sağlıklı fizikî gelişmenin yanı sıra bebek ile birincil bakıcı içinde sağlıklı ve inançlı bir bağlanmaya katkıda bulunur. Birincil bakımveren, bebeğin isteklerine ne kadar hassassa, onu ne kadar dinliyor ve ne kadar anlamaya çalışıyorsa bebek ve bakımveren içinde o kadar sağlıklı bir bağlanma gelişir. Sağlıklı bağlanma geliştirebilen bebeklerde temel itimat duygusu oluşur.

Bakımverenleri ile içinde inançlı bir bağlanma olan çocuklar, bakımverenin her vakit yanında olduğunu ve gereksinimlerine karşılık vereceğini, ulaşılabilir olduğunu bilir. bakımverenin yanındayken rahattır. İnançlı bir bağlanma olan çocuklar, annenin-babanın yokluğunda reaksiyon gösterir lakin geri döndüğünde sakinleşirler. Anlaşıldığını, pahalı olduğunu, kabul edildiğini hisseden ve inançlı bağlanan çocuğun hem kendine ve birebir vakitte etrafına itimadı olumlu tarafta desteklenecektir.

• 
  Çocuğum niye benimle inançlı bağlanamadı?
  

İnançsız bağlanan bebeklerin annelerinde düşük benlik hürmeti, ebeveynlik nazaranvlerinde ve başa çıkma stratejilerinde yetersizlik göze çarpar. Birtakım annelerde doğum daha sonrası depresyon görülebilir ya da önemli bir psikotik bozukluk kelam konusu olabilir. Bebeğin, bağ kurmasını engelleyebilecek, gelişim geriliği ya da tıbbi problemler olabilir. Bağlanma sorunu yaşayan bebeklerin birçoklarının sıkıntı mizacı olduğu, beslenme ve uyku alışkanlıklarının sistemsiz olduğu, hudutlu oldukları ve yatıştırılması sıkıntı oldukları bilinmektedir. Anneler kimi vakit, acıktıkları için ağlayan bebeklerini kucaklarına alıp teselli etmek yerine, onları emzirmeye çalışırlar. kimi zamanse anne ihmalkar davranabilir ya da bebeğe karşı çok müdaheleci bir tavır sergileyebilir. Tüm bu davranışlar bağlanma sürecini engelleyen davranışlardır.

• 
  Pekala bu sorunu çözmenin bir yolu yok mu?
  

Oyun Terapisi, 0-12 yaşlar içinde bağlanma münasebetlerinin bir daha kurulması ve çocuğun travmatik süreçle baş ederek süreci bir daha anlamlandırmasına yardımcı olan, çocuklarda var olan travmaları, depresyonu, telaş ve takıntıları, şayet yaşadıysa cinsel istismarı, tuvaletini kaçırma sorununu, uyku ve beslenme sorunlarını, duygusal olarak bozuklukları ve fikir sorunlarını ortaya çıkartabilen en başarılı psikoterapik formüldür. Bu sayede çocukların iç dünyasıyla bir terapi süreci geçirilir ve yaşadıkları badirelerin atlatabilmeleri için profesyonel dayanak süreci başlar.