amerikali
Üye
Her yaş devrinin kendine has endişe ve telaşları vardır. Örneğin 2 yaşındaki bir çocuk anne ve babasından ayrılmaktan korkarken, 4 yaşındaki çocuk tuvalet deliğinin kendisini yutmasından korkabilir. 12 yaşındaki bir ergen bedenindeki değişiklikten korkarken, 18 yaşındaki çocuk imtihan korkusundan korkabilir.
Korku ve dert birbirinden epey farklı hislerdir. Kaygı, şu andaki tehlikelere karşı oluşturduğunuz his iken; Dert, gelecekle ilgili kaygılarımızı içeren bir histir.
Amacımız hiç bir vakit bu his ve davranışları ortadan kaldırmak, onu söndürmek değil, tam bilakis bu semptomun altında yatan sebebi keşfetmek, manalandırmak. Zira davranışın altında yatan etmenler keşfedilmedikçe ve bu hisler bastırıldıkça kısa vadede sorun çözülmüş üzere gözükse de aslında sorun çözülmeyecek tam aykırısı biçim değiştirecektir.
Peki çocuklarınıza nasıl yardımcı olabilirsiniz?
~Öncelikle çocuklarınızı dinleyin. Neler yaşıyor bunu fark edin. Bırakın size uygunca anlatsınlar. var iseyımda bulunmak yerine onun anlattıklarını keşfetmeye çalışın. hiç bir biçimde çocuklarınızın hislerini küçümsemeyin, alay etmeyin.
~”Korkacak ne var bunda canım? Hem erkek adam korkar mıymış?” üzere telaffuzlardan kaçının! Sizin bu söylemleriniz çocuğunuzun daha az korkmasını sağlamıyor. Tam aksine “Ben bu hissimi bastırmak zorundayım. Kaygımı kimselerle konuşamam.” iletisi veriyor.
~Korku ve korkunun söz edilmesindeki bir öbür sistem ise bu hislerini çizmesi, resmetmesi. Bilhassa küçük yaş çocukları kimi şeyleri somut hale getirme gereksinimleri duyarlar. bu biçimdelikle elle tutulabilirler, gözle nazaranbilirler, hem de denetim edebilirler.
~Korkular her vakit bilgi eksikliğinden kaynaklanır. O yüzden çocuğunuzun kaygı cinsine ve yaşına göre bilimsel datalara dayanarak, görseller kullanarak yahut görüntüler seyrederek çocuğunuzu bilgilendirebilirsiniz.
Örneğin; gökgürültüsünden korkan çocuğunuza şimşeğin nasıl oluştuğunu anlatan bilimsel gerçeklikleri baz alan bir açıklama yapabilirsiniz yahut bir şimşek çakma görüntüsü izletebilirsiniz.
Eğer çocuğunuzun endişe ve korkuları günlük fonksiyonelliğini olumsuz biçimde etkilemeye devam ediyorsa bu biçimde kesinlikle uzman dayanağı almalısınız.
Korku ve dert birbirinden epey farklı hislerdir. Kaygı, şu andaki tehlikelere karşı oluşturduğunuz his iken; Dert, gelecekle ilgili kaygılarımızı içeren bir histir.
Amacımız hiç bir vakit bu his ve davranışları ortadan kaldırmak, onu söndürmek değil, tam bilakis bu semptomun altında yatan sebebi keşfetmek, manalandırmak. Zira davranışın altında yatan etmenler keşfedilmedikçe ve bu hisler bastırıldıkça kısa vadede sorun çözülmüş üzere gözükse de aslında sorun çözülmeyecek tam aykırısı biçim değiştirecektir.
Peki çocuklarınıza nasıl yardımcı olabilirsiniz?
~Öncelikle çocuklarınızı dinleyin. Neler yaşıyor bunu fark edin. Bırakın size uygunca anlatsınlar. var iseyımda bulunmak yerine onun anlattıklarını keşfetmeye çalışın. hiç bir biçimde çocuklarınızın hislerini küçümsemeyin, alay etmeyin.
~”Korkacak ne var bunda canım? Hem erkek adam korkar mıymış?” üzere telaffuzlardan kaçının! Sizin bu söylemleriniz çocuğunuzun daha az korkmasını sağlamıyor. Tam aksine “Ben bu hissimi bastırmak zorundayım. Kaygımı kimselerle konuşamam.” iletisi veriyor.
~Korku ve korkunun söz edilmesindeki bir öbür sistem ise bu hislerini çizmesi, resmetmesi. Bilhassa küçük yaş çocukları kimi şeyleri somut hale getirme gereksinimleri duyarlar. bu biçimdelikle elle tutulabilirler, gözle nazaranbilirler, hem de denetim edebilirler.
~Korkular her vakit bilgi eksikliğinden kaynaklanır. O yüzden çocuğunuzun kaygı cinsine ve yaşına göre bilimsel datalara dayanarak, görseller kullanarak yahut görüntüler seyrederek çocuğunuzu bilgilendirebilirsiniz.
Örneğin; gökgürültüsünden korkan çocuğunuza şimşeğin nasıl oluştuğunu anlatan bilimsel gerçeklikleri baz alan bir açıklama yapabilirsiniz yahut bir şimşek çakma görüntüsü izletebilirsiniz.
Eğer çocuğunuzun endişe ve korkuları günlük fonksiyonelliğini olumsuz biçimde etkilemeye devam ediyorsa bu biçimde kesinlikle uzman dayanağı almalısınız.