amerikali
Üye
Erkek beyniyle bayan beyninin farklı çalıştığını herkes, hayatlarının biroldukça devrinde deneyimliyor aslına bakarsanız. Bu yeni bir fikir değil! Lakin bu mevzuyu bir defa de burada inceleyelim istedim.
Mark Gungor’e göre, erkek beyni kutucuklardan yapılmıştır. Her şeyin bir kutusu vardır; otomobil kutusu, para kutusu, iş kutusu, sevgilisinin, eşinin kutusu, çocuklarının kutusu… hiç bir kutu birbirine değmez. Şayet bir kutu hakkında bir sorun var ise, yalnızca o kutuya gidilir. Kutu açılır ve yalnızca o kutu ortasındakiler konuşulur, düşünülür, tartışılır ve kapanır. Ve kutu tekrar başka hiç bir kutuya değmeden beyindeki o muhakkak yere konur.
Kadın beyni ise fazlaca daha farklıdır; her şey bir oburuyla temaslıdır. Para otomobille, otomobil işle, iş annesiyle… Her şey her şeyle bağlıdır… Bütün bunlar hayli değerli bir güçle çalışır; hislerle.
Erkeklerde bir kutu vardır ki, bu onların hayatlarındaki en değerli kutudur ve bu kutu bayanlarda yoktur; “Hiçlik Kutusu”.
Mümkün olsa, bütün vakitlerini orada geçirirler. Erkekler, beyin vefatı geçirmiş üzere saatlerce orada takılırlar. Balık tutmaları ve televizyon izlemeleri gibi… Saatlerce o biçimde, hiç bir şey yapmadan durabilirler.
Kadınlarsa asla durmazlar, erkeklerdeki bu “Hiçlik Kutusu”nu asla anlamazlar ve kendi hayatlarında asla “Hiçlik Kutusu”na giremezler. Bu da onları çılgına çevirir; zira bir bayanı çılgına çeviren en kuvvetli şeylerden biri, erkeğin hiç bir reaksiyon göstermemesi, hiç bir şey yapmamasıdır.
Kadınla erkeğin bir gerilimle karşılaştıktan daha sonraki davranışları da büsbütün farklıdır.
Erkekler gerilimle karşılaştıklarında yaptıkları şey, “Hiçlik Kutusu”na kaçmaktır. Suskunlaşır ve ortamı terk ederler. Asla yapmak istemedikleri şey ise, “bu mevzuyu konuşmak”tır. Asla konuşmak istemezler, yalnızca öylece durmak isterler. Kadınlarsa bir gerilim durumuyla karşılaştıklarında konuşurlar, duygusal reaksiyon verirler ve yakınlık isterler. Bu yüzden, bir tartışma sonunda ya da adamların gerilim anında olduklarını fark ettiklerinde, adamların de konuşma gereksinimi olduğunu düşünüp sinsice yanlarına sarfiyatlar ve “Bu mevzuda ne düşünüyorsun?” diye sorarlar.
“Hiç.”
“Ama bir şey düşünmek zorundasın.“
“hiç bir şey düşünmüyorum.”
Ama bayan konuşmak zorundadır. Şayet konuşmazsa, beyni tam manasıyla patlayacak üzere olur. Bayanlar bir gerilim anında abartılı düşünmeye ve abartılı reaksiyonlar vermeye çok yatkındırlar.
Cem Keçe’ye ve öteki bütün münasebet terapistlerine bakılırsa, ilişkilerdeki problemleri çözmenin tek yolu, bayan ve erkek içindeki farkları bilmekten geçer. Erkek ve bayan, karşı tarafın gerilim anındaki davranışlarını yanlışsız yorumlayamazsa, iki taraf da alakalarının daha berbata gittiği ve artık sevilmedikleri üzere yanlış fikirlere kapılabilirler.
Birbirlerini sevdikleri için birbirlerine bir tahlil üretmek durumunda kalırlar. Erkek bayanı sevdiğinden, hanımın konuşmasına müsaade verir; beynini kapatarak, dinliyormuş üzere yaparak… Bayansa, erkeğin gerilim durumunda, onu sevdiğinden, kendisiyle konuşması için ısrar eder. Başında dırdır eder. Nasıl olduğunu, ne hissettiğini, sorunun ne olduğunu sorar. Lakin erkek konuşmadığı için “ölmemektedir.” Onun beyni bu biçimde çalışmamaktadır. Erkeği gerilimli durumlarda yalnız bırakmak en yeterli tahlildir.
“Savaş ya da kaç”, her insanın ortasında olan doğal bir içgüdüdür. Bir tehlike ya da gerilim anında kişi otomatik olarak savaşmanın ya da kaçmanın kendisine getirilerini gözden geçirip ona uygun bir atılım yapar. Erkek bir gerilim anında “kaç”ma yansısını kullanıp susar ve ortamdan uzaklaşır. Televizyon izler, spor yapar, bilgisayar oynar vb. Hatta gerilim kronikleşmişse, alkol yahut uyuşturucu kullanabilir.
“Kadın ise, gerilim durumunda, en evvel daha fazlaca konuşur ve abartılı düşünmeye başlar. Partneriyle, arkadaşlarıyla ya da ailesiyle vakit geçirmeyi tercih eder, daha hayli yemek yer. Konuşma, takviye alma ya da ne yapması gerektiğini sorma muhtaçlığı hisseder. Bunun sebebi, gerilimi azaltma ve kendini müdafaa maksadıyla, kendisinin ve çocuğunun bakımıyla ilgilenmek üzere, şefkat ve ilgi gerektiren aktivitelere tartı vermesidir.”
Kadınlar, gerilimli periyotlarda depresyon, yeme ve uyku bozuklukları üzere ruhsal meseleler yaşar. Erkekle içindeki farkı bilmediğinden, erkeğin uzaklaşmasını şahsi algılar ve sevilmediğini düşünür. Bayan, erkeği de kendisi üzere bilir: Yani bir bayan için sessizleşip ortamı terk etmek “yalnızca büyük bir kırgınlığın, sevgisizliğin ve ilgisizliğin belirtisidir”.
“Kendini muhafazaya almak için sessizleşen erkek, gerçekte çektiği acıyı inkâr etmeye çalıştığı için bayanın acısını fark edemez. Bu yüzden de gerilime yol açan sıkıntıları önemsemez, otomatik olarak kendini kapatır, güya her şey yolundaymış üzere davranır, “mış gibi” yapar, kendisine yardımcı olma eforlarına tümüyle karşı koyar.”
Erkek tartışma sırasında homurdanmaya başlar. Bu homurdanma bayanı korkutur ve uzaklaştırır. “Aslında bu da erkeğin kapalı isteğidir”.
“Kadın, SENmerkezci olduğu için genişler, daima kendinden verir, fedakârlık yapar ve erkeği de kendisi üzere algıladığı için, onun da gittikçe daha verici olacağını ve aldıklarının karşılığını ziyadesiyle vereceğini var iseyar. Lakin işler bu biçimde yürümez, yürüyemez; zira erkek, BENmerkezcidir.”
Kadın, isteklerini ima etmeden, açık bir lisanla tabir etmelidir. Erkek bu istekler karşısında homurdanır, fakat bu istekleri yerine getirir. Bayan bunun makus bir şey olmadığını anlamalıdır. “Yani erkekten bir şeyler istemek ve susmak kafidir.”
“Kadın, erkeğin tek başına kalıp, problemini sessiz bir biçimde çözümlemek isteğine anlayış göstermek yerine, kendini terk edilmiş hisseder, haksız yere terkle cezalandırıldığını var iseyar. Erkeğin içine kapanmasını tehdit ögesi olarak algılar ve korkar. Erkeği rahat bırakmaz, peşinden masraf, neler olup bittiğine dair sorular sorar. “Daha konuşmamız bitmedi, nereye gidiyorsun?” diyerek irtibatı sürdürmek ister. Zira “Kadınca dili”nde bayan lakin şuurlu verilmiş bir kararla ve erkekten tümüyle vazgeçince içine kapanır ve susar. Ayrıyeten susan ve giden bayanın yine geri gelmesi de uzun bir vakit alır. Bu niçinle bayan erkeğin susmasından ve uzaklaşmasından korkar.”
“Tüm bu uyuşmazlıkları ortadan kaldırmak için erkeğin tek yapması gereken, yalnız kalma muhtaçlığı hissettiğinde; “Biraz yalnız kalmaya ve düşünmeye gereksinimim var. Seni fazlaca seviyorum. 1 saat daha sonra geri geleceğim, merak etme” demektir. Yalnız kalan ve düşünen bir erkek, gerilimini denetim etmeyi ve geride bırakmayı başarır, gereğinden çok reaksiyon verdiğini fark eder, olaylara yanlış açıdan baktığını düşünür, gevşer ve rahatlar.”
Mark Gungor’e göre, erkek beyni kutucuklardan yapılmıştır. Her şeyin bir kutusu vardır; otomobil kutusu, para kutusu, iş kutusu, sevgilisinin, eşinin kutusu, çocuklarının kutusu… hiç bir kutu birbirine değmez. Şayet bir kutu hakkında bir sorun var ise, yalnızca o kutuya gidilir. Kutu açılır ve yalnızca o kutu ortasındakiler konuşulur, düşünülür, tartışılır ve kapanır. Ve kutu tekrar başka hiç bir kutuya değmeden beyindeki o muhakkak yere konur.
Kadın beyni ise fazlaca daha farklıdır; her şey bir oburuyla temaslıdır. Para otomobille, otomobil işle, iş annesiyle… Her şey her şeyle bağlıdır… Bütün bunlar hayli değerli bir güçle çalışır; hislerle.
Erkeklerde bir kutu vardır ki, bu onların hayatlarındaki en değerli kutudur ve bu kutu bayanlarda yoktur; “Hiçlik Kutusu”.
Mümkün olsa, bütün vakitlerini orada geçirirler. Erkekler, beyin vefatı geçirmiş üzere saatlerce orada takılırlar. Balık tutmaları ve televizyon izlemeleri gibi… Saatlerce o biçimde, hiç bir şey yapmadan durabilirler.
Kadınlarsa asla durmazlar, erkeklerdeki bu “Hiçlik Kutusu”nu asla anlamazlar ve kendi hayatlarında asla “Hiçlik Kutusu”na giremezler. Bu da onları çılgına çevirir; zira bir bayanı çılgına çeviren en kuvvetli şeylerden biri, erkeğin hiç bir reaksiyon göstermemesi, hiç bir şey yapmamasıdır.
Kadınla erkeğin bir gerilimle karşılaştıktan daha sonraki davranışları da büsbütün farklıdır.
Erkekler gerilimle karşılaştıklarında yaptıkları şey, “Hiçlik Kutusu”na kaçmaktır. Suskunlaşır ve ortamı terk ederler. Asla yapmak istemedikleri şey ise, “bu mevzuyu konuşmak”tır. Asla konuşmak istemezler, yalnızca öylece durmak isterler. Kadınlarsa bir gerilim durumuyla karşılaştıklarında konuşurlar, duygusal reaksiyon verirler ve yakınlık isterler. Bu yüzden, bir tartışma sonunda ya da adamların gerilim anında olduklarını fark ettiklerinde, adamların de konuşma gereksinimi olduğunu düşünüp sinsice yanlarına sarfiyatlar ve “Bu mevzuda ne düşünüyorsun?” diye sorarlar.
“Hiç.”
“Ama bir şey düşünmek zorundasın.“
“hiç bir şey düşünmüyorum.”
Ama bayan konuşmak zorundadır. Şayet konuşmazsa, beyni tam manasıyla patlayacak üzere olur. Bayanlar bir gerilim anında abartılı düşünmeye ve abartılı reaksiyonlar vermeye çok yatkındırlar.
Cem Keçe’ye ve öteki bütün münasebet terapistlerine bakılırsa, ilişkilerdeki problemleri çözmenin tek yolu, bayan ve erkek içindeki farkları bilmekten geçer. Erkek ve bayan, karşı tarafın gerilim anındaki davranışlarını yanlışsız yorumlayamazsa, iki taraf da alakalarının daha berbata gittiği ve artık sevilmedikleri üzere yanlış fikirlere kapılabilirler.
Birbirlerini sevdikleri için birbirlerine bir tahlil üretmek durumunda kalırlar. Erkek bayanı sevdiğinden, hanımın konuşmasına müsaade verir; beynini kapatarak, dinliyormuş üzere yaparak… Bayansa, erkeğin gerilim durumunda, onu sevdiğinden, kendisiyle konuşması için ısrar eder. Başında dırdır eder. Nasıl olduğunu, ne hissettiğini, sorunun ne olduğunu sorar. Lakin erkek konuşmadığı için “ölmemektedir.” Onun beyni bu biçimde çalışmamaktadır. Erkeği gerilimli durumlarda yalnız bırakmak en yeterli tahlildir.
“Savaş ya da kaç”, her insanın ortasında olan doğal bir içgüdüdür. Bir tehlike ya da gerilim anında kişi otomatik olarak savaşmanın ya da kaçmanın kendisine getirilerini gözden geçirip ona uygun bir atılım yapar. Erkek bir gerilim anında “kaç”ma yansısını kullanıp susar ve ortamdan uzaklaşır. Televizyon izler, spor yapar, bilgisayar oynar vb. Hatta gerilim kronikleşmişse, alkol yahut uyuşturucu kullanabilir.
“Kadın ise, gerilim durumunda, en evvel daha fazlaca konuşur ve abartılı düşünmeye başlar. Partneriyle, arkadaşlarıyla ya da ailesiyle vakit geçirmeyi tercih eder, daha hayli yemek yer. Konuşma, takviye alma ya da ne yapması gerektiğini sorma muhtaçlığı hisseder. Bunun sebebi, gerilimi azaltma ve kendini müdafaa maksadıyla, kendisinin ve çocuğunun bakımıyla ilgilenmek üzere, şefkat ve ilgi gerektiren aktivitelere tartı vermesidir.”
Kadınlar, gerilimli periyotlarda depresyon, yeme ve uyku bozuklukları üzere ruhsal meseleler yaşar. Erkekle içindeki farkı bilmediğinden, erkeğin uzaklaşmasını şahsi algılar ve sevilmediğini düşünür. Bayan, erkeği de kendisi üzere bilir: Yani bir bayan için sessizleşip ortamı terk etmek “yalnızca büyük bir kırgınlığın, sevgisizliğin ve ilgisizliğin belirtisidir”.
“Kendini muhafazaya almak için sessizleşen erkek, gerçekte çektiği acıyı inkâr etmeye çalıştığı için bayanın acısını fark edemez. Bu yüzden de gerilime yol açan sıkıntıları önemsemez, otomatik olarak kendini kapatır, güya her şey yolundaymış üzere davranır, “mış gibi” yapar, kendisine yardımcı olma eforlarına tümüyle karşı koyar.”
Erkek tartışma sırasında homurdanmaya başlar. Bu homurdanma bayanı korkutur ve uzaklaştırır. “Aslında bu da erkeğin kapalı isteğidir”.
“Kadın, SENmerkezci olduğu için genişler, daima kendinden verir, fedakârlık yapar ve erkeği de kendisi üzere algıladığı için, onun da gittikçe daha verici olacağını ve aldıklarının karşılığını ziyadesiyle vereceğini var iseyar. Lakin işler bu biçimde yürümez, yürüyemez; zira erkek, BENmerkezcidir.”
Kadın, isteklerini ima etmeden, açık bir lisanla tabir etmelidir. Erkek bu istekler karşısında homurdanır, fakat bu istekleri yerine getirir. Bayan bunun makus bir şey olmadığını anlamalıdır. “Yani erkekten bir şeyler istemek ve susmak kafidir.”
“Kadın, erkeğin tek başına kalıp, problemini sessiz bir biçimde çözümlemek isteğine anlayış göstermek yerine, kendini terk edilmiş hisseder, haksız yere terkle cezalandırıldığını var iseyar. Erkeğin içine kapanmasını tehdit ögesi olarak algılar ve korkar. Erkeği rahat bırakmaz, peşinden masraf, neler olup bittiğine dair sorular sorar. “Daha konuşmamız bitmedi, nereye gidiyorsun?” diyerek irtibatı sürdürmek ister. Zira “Kadınca dili”nde bayan lakin şuurlu verilmiş bir kararla ve erkekten tümüyle vazgeçince içine kapanır ve susar. Ayrıyeten susan ve giden bayanın yine geri gelmesi de uzun bir vakit alır. Bu niçinle bayan erkeğin susmasından ve uzaklaşmasından korkar.”
“Tüm bu uyuşmazlıkları ortadan kaldırmak için erkeğin tek yapması gereken, yalnız kalma muhtaçlığı hissettiğinde; “Biraz yalnız kalmaya ve düşünmeye gereksinimim var. Seni fazlaca seviyorum. 1 saat daha sonra geri geleceğim, merak etme” demektir. Yalnız kalan ve düşünen bir erkek, gerilimini denetim etmeyi ve geride bırakmayı başarır, gereğinden çok reaksiyon verdiğini fark eder, olaylara yanlış açıdan baktığını düşünür, gevşer ve rahatlar.”