Ferhat Göçer müzik, sanat ve özel ömrüne dair açıklamalarda bulundu
– MSG (Musiki Yapıtı Sahipleri Kümesi Meslek Birliği) Lideri, müzikçi Ferhat Göçer, “Bütün meslek birliklerini birleştirip, büyük Türkiye Müzik Federasyonunu oluşturmaya çalışıyorum takım arkadaşlarımla. Bana yardımcı olan başka meslek birlikleri liderleriyle birlikte yapıyoruz. Hem telif şuurunun oluşturulması için hayli daha kuvvetli bir ses oluşturmak tıpkı vakitte sıkıntı vakit içinderımızda muhataplarımızla daha kuvvetli biçimde diyaloğa girebilmek ismine bunun gerekli olduğunu düşünüyorum.” dedi.
“Beni Oburu Anlayamaz” isimli yeni müziğine Dubai çöllerinde klip çeken, seslendirdiği Anadolu Aryaları Vol. I ve Vol. II’yi plak formunda koleksiyonerlerle buluştumayı planlayan Göçer, 25 yıllık sanat ömrünü, rol aldığı Sabahattin Ali’nin ömrünü mevzu alan “Aldırma Gönül” isimli müzikli oyunu, MSG Başkanlığı ile doktorluktan bugüne gelen süreci AA muhabirine anlattı.
SORU: Ferhat Beyefendi, nasılsınız? Ağır koşturmanın ortasında bizi konutunuzda ağırladınız, sağ olun.
Ferhat Göçer: “İyiyiz, sen nasılsın? Ne demek. Çok da hoş bir vesile oldu. Sonunda yıllardır görmediğim bir dostumla, seninle buluşmuş olduk. Mükemmelsin, güzel geldiniz erdem verdiniz.”
SORU: Beğenilen bulduk. Ben de epeyce keyifli oldum. Nasılsınız, düzgün misiniz?
Ferhat Göçer: “Sağ olun. Olağan günlük koşturmacalarımız içerisinde yuvarlanıp gidiyoruz. Ayakta durmaya çalışıyoruz.”
SORU: Anadolu Aryaları Volume II geldi. İyi olsun.
Ferhat Göçer: “Ben yalnızca dijital platformda çıkarmıştım bu yapıtları. Çok hoş şık bir teklif geldi. Plak yapalım dediler. Zevkle yapalım dedik. Anadolu Aryaları Vol. I ve Vol. II’de derlenecek en hoş modülleri esasen seçmiştim. Onların içerisinden seçtiğim modüllerden bir plak hazırlıyoruz. Meraklılarının eline ulaşacaktır diye düşünüyorum.”
SORU: Plak aslına bakarsanız malzeme olarak epey hoş, birebir vakitte ses kalitesi olarak da şahane.
Ferhat Göçer: “Bu projeye epeyce yakışacak bir şey. Biliyorsun artık her şey dijitalde. Seninle yaptığımız röportaj vakit içinderında çabucak hemen daha kasetler, yeni bitmiş CD’ler vardı. Artık CD’ler bitti, daha sonrasında download çıktı, o bitti. Artık streamler var. Büsbütün her şey dijital platformlara dönüştü. Bunun yanında elle dokunabileceğin, beşere ulaşan enstrüman, malzeme kalmadı. Her şey bulutlardan ulaşıyor artık.”
SORU: Anadolu Aryaları’nın plak hale gelmesi eminim ki hem sizi sanatçı olarak onurlandıracak birebir vakitte dinleyenlerin sahip olacağı epeyce özel bir çalışma olmalı?
Ferhat Göçer: “Bravo. Ben hayli memnun oldum. Alışılmış otomobillerde bile CD çalar yok. Artık telefondan bluetooth’a bağlanılıyor. Lakin meraklıları hala konutlarında pikaplar ve plak koleksiyonları yapıyor. Küçük bir oran olağan. Yani bu büsbütün bir koleksiyonerlere hazırlanmış bir armağan mantığında sunulacak. Fakat bu bile heyecan, memnunluk verici.”
– “Anadolu Aryalarını her yöreye mahsus bir enstrümanla kaydettik”
SORU: Anadolu Aryaları’nda Anadolu topraklarından çıkmış fazlaca özel yörelerin, epey özel lokal türkülerini yorumladınız sanırım. Biraz bahsedebilir misiniz içeriğinden?
Ferhat Göçer: “Aldığımız klasik Batı eğitiminin o yumuşak tonuyla, daha yumuşak bir tınıyla seslendirmeye çalıştım ve mümkün olduğu kadar her yöreye mahsus bir enstrümanla kaydettik. Balaban, kemençe, tambur, tarduş, cümbüş üzere enstrümanları ve perdesiz gitar kullandık. Sade bir yorumla türkünün hoşluğunu, Anadolu’nun renklerini sunmaya çalıştık. Her yöreden, Trakya’dan başka Ege’den farklı. Karadeniz, Doğu, Güneydoğu ve İç Anadolu’dan sevdiğim ve seveceklerini ümit ettiğim türküleri derledik. Çok içime sindi. Ben o denli epeyce fazla kendi albümlerini, kendi müziklerini dinleyen bir adam değilimdir. Lakin bu biçimde kendimle baş başa kaldığımda birtakım kimi açıp dinliyorum o türküleri. Çok da hoşuma gidiyor. Yani ben bu kadar sevdiysem eminim ki beni dinleyen dostlarım, sevenlerim de hoşlanacaktır.”
SORU: Pekala hangi türkü kalbinize bir ok üzere saplanıyor dinlerken?
Ferhat Göçer: “3-4 tane var. ‘Değmen Benim Gamlı Yaslı Gönlüme’ diye bir türkü var. O öbür bir şey yani. ‘Ela Gözlüm’, ‘Harman Yeri’, ‘Bahçede Yeşil Çınar’, ‘Karadır Kaşların’ bir daha o denli. Yani hepsi birbirinden hoş. Lakin bu 3- 4 türkünün dinlerken inceliği de farklı.”
SORU: Anadolu Aryaları Vol. I ile Türkiye’nin her yerini dolaştınız. Anadolu Aryaları Vol.II ile birlikte bir daha programlara ve konserlere başladınız mı?
Ferhat Göçer: “Evet dolaştım. Bu ortada ‘Sabahattin Ali-Aldırma Gönül’ müzikalimiz var. ötürüsıyla asıl onun turnesinde olduğum için bir daha sonraki turne programını da Anadolu Aryaları’yla yapacağım. Ancak orada bir farklılık da kazandırmaya çalışacağım. Anadolu’nun renkleri dedik burada. Sahneye türkülerin, yapıtların renklerini de yansıtmaya çalışacağım. O yüzden de başımda bir proje var. Tam şekillendirdiğimde onu açıklayacağım. Lakin aşağı üst şöyleki söyleyeyim her türkünün, müziğin, ezginin kendine has bir rengi de olduğunu düşünüyorum. bu biçimdece hem türkülerle hem hazırladığımız bir grup mapping ya da görüntü şovlarıyla spontane hazırlanmış renklerini de sunmaya çalışacağız. Bakalım neler çıkıyor? Ben de heyecanla bu mevzudaki sonuçları bekliyorum.”
– “Afrika hariç dünyanın dört bir yanını dolaştım”
SORU: Gidilmedik görülmedik bir yer kaldı mı?
Ferhat Göçer: “Afrika’ya hiç gitmedim. Birinci röportajlarımdan biridir seninle yaptığım. daha sonrasında dünyanın dört bir yanını dolaştım. Asya’nın biroldukca ülkesi, Avrupa’da esasen ayak basmadığımız yer kalmadı, keza Kuzey Amerika kıtasında Kanada olsun, Amerika olsun, fazlaca gidip geldik ancak Güney Amerika ve Afrika kıtasına çabucak hemen hiç gitmedim. Amacım oralarda da konserler verip gezip görmek.”
SORU: Alessandro Safina, Gino Castelli, Al Bano, Patrizio Buanne, Emma Shapplin ve Michael Bolton üzere sanatkarları bir ortaya gelip programlar yaptınız. Anadolu Aryaları’ndan yola çıkarak, bizim topraklarımızla ilgili, yabancı sanatkarlarla gittiğiniz ülkelerde bir çalışma yapmayı planlıyor musunuz?
Ferhat Göcer: “Buraya konuk aldığımız Gino Castelli, Patrizio Buene, Michael Bolton, Al Bano, Emma Shapplin üzere sanatkarları bir arada sahne almak için davet ettiğimizde, hepsine birer türkü öğrettim. Sahnede onlarla bu türküleri seslendirdik. Hatta biraz araştırırsak, bunların hepsi vardır örneğin. İşte Safina’ya bir Neşet Ertaş türküsü söylettik. daha sonrasında Patrizio Buanne, ‘Uzun İnce bir Yoldayım’ı söylemiş oldu. Emma Shaplin ile ‘Salına Salına da Gel’ isimli türküyü söylemiş olduk. Her birine buraya gelmedilk evvel proje olarak, bir türkü notalarını gönderdim kelamlarıyla birlikte. Buraya çalışarak geldiler ve sahnede unutulmaz alışılmış. 1997’de başladık. 1997’den 2004’e kadar art geriye bu konserleri yaptık. Bundan 20 sene evvel olağan izleyiciler hayli etkileniyordu, hayli güzellerine gidiyordu. Lakin yurt dışına gittiğimde genelde ben yalnız gidiyorum. 30’a yakın ülke dolaştım ve oralarda daima tek başıma konserler verdim. Yabancıları da burada ağırladık.”
SORU: Yabancı bir sanatkarın bugün de sahnede türkü okuması biz dinleyicileri hala tesirler diye düşünüyorum.
Ferhat Göçer: “Tabii. Biroldukça izleyicinin güzeline masraf eminim. niye olmasın, bakalım. Önümüzdeki konserlere bakacağız.”
SORU: Aldırma Gönül-Sabahattin Ali, albüm projesi olarak size geliyor ve daha sonra oyuna evriliyor. On parçayı canlı orkestra eşliğinde seslendirmek ve Sabahattin Ali’nin hayat öyküsünü sahnede sunmak fazlaca büyülü bir şey olmalı. Neler hissediyorsunuz?
Ferhat Göçer: “Bir sefer epey etkilendim. Sabahattin Ali’yi tanımak, anlamak, canlandırmak için bütün romanlarını, şiirlerini, hayat öyküsünü okudum. Yalnızca bir albümdü başta fakat bu albümle kalmamalıydı. Zira ‘Aldırma Gönül’, ‘Leylim Ley’, ‘Ve Melankoli’ ile ‘Dağlar’ üzere birbirinden hoş müziklerin kelamlarının, şiirlerinin sahibi. ötürüsıyla buna bir özel sunum hazırlayayım derken, Ezel Akay ile tanıştım. Ezel Akay’dan yönetmesini rica ettim. Bir sahne projesi hazırladık. Ben oynamayı, onun ömrünü canlandırmayı düşünmüyordum aslında. Beni bu mevzuda teşvik etti, yapabileceğime inandırdı. Haldun Çubukçu senaryosuyla sahnede onun hayatını anlatarak, canlandırarak başladık. Bu modülleri da içine yerleştirdik. Ortaya inanılmaz etkileyici bir hayat öyküsü ve dram çıktı aslında. Biliyorsunuz az epey kıssasını. ötürüsıyla da şimdiki maksadım bu oyunu dünyanın dört bir yanına ulaştırmak.
Türkiye 1. Dünya Savaşı’ndan çıkmış 2. Dünya Savaşı’nın içine girmiş. Gerek siyasi, gerek ekonomik problemlerin içerisinde Avrupa’ya gidip, oradaki gelişmeleri görüp başında hayal ettiği Türkiye için burada çaba eden ve doğal ki sistemle daima badireler yaşayan, büyük bir idealist, vatan aşkıyla dolu fakat büyük şanssızlıklar içerisinde, bir hengamenin ortasında. İnanılmaz üzücü bir sonla insanı derinden yaralayan bir kıssası var Sabahattin Ali’nin. Bu açıdan onu canlandırmaya çalışıp, müziklerini söylerken, izleyicilerin de o devir Türkiye’si hakkında da fikirler edinmesini sağlamaya uğraş ettim, takımımızla, yazarlarımızla ve bu bahisteki mizansenlerimizle. Aslında 100 yıl evvelki Türkiye’nin şu anki yaşadığımız süreçten epey da farklı şeyler yaşamadığını görüyoruz. Yaşadığımız coğrafya gereği bu kasvetler daima yanı başımızda bir yerde kesinlikle bir şey olarak var ve devam ediyor. Bu açıdan günümüzün şu anki genel dünya konjonktürüne ışık tutması açısından da epeyce büyük farkındalık kazandırıyor oyun. Dediğim üzere bu biçimdece daha yakından tanımama, o periyodun kahramanlarını, figürlerini, siyasi ve dünya yapısını anlamama da hayli yardımcı oldu. Bana fazlaca büyük şeyler kattı. İzleyenlere de farklı pencereler açacağına inanıyorum. Kesinlikle gelip görmelerini istiyorum.”
– “Kendime en yakın bulduğum iki şair, Edip Cansever ile Cemal Süreya”
SORU: Eğitimci bir ailenin oğlu olarak hayli fazla kitap okuduğunuzu ve edebiyatı sevdiğinizi biliyorum. Sizin gönlünüzde bir yerde kendinize yakın bulduğunuz edebiyatçılar ve şairler var mı?
Ferhat Göçer: “Ben daha fazlaca şiire meraklıyım. Yani neredeyse Cumhuriyet devrinden bugüne kadarki mevcut, ideolojisi fark etmez, biroldukça şairi okumaya, anlamaya ihtimam gösterdim. Kendime en yakın bulduğum iki şair Edip Cansever ile Cemal Süreya’dır. Onlardaki doku ve duygusal yapı beni daima epeyce etkilemiştir. Olağan ki Nazım Hikmet tartışılmaz bu bahiste. Sabahattin Ali’nin de kıssa anlatım gücünü epey beğeniyorum. Yaklaşık 100 yıl evvel kaleme aldığı şeyler şu an hala, günümüz Türkçesine nazaran baktığımızda nasıl ayrıntıcı, her cümlesinde gözünüzde her şeyi canlandırabilecek kadar kolay resmedebileceğiniz bir anlatım gücü var. Bu açıdan bu isimler beni epeyce etkilemiştir.”
SORU: Öğretmen anne babanın 4 çocuğunun en büyüğüsünüz. 4 yaşında okula başladınız değil mi?
Ferhat Göçer: “Evet. Mecburilik gereği bu biçimde bir şey oldu. İzmit’in Samanlı Dağları’nda bir köy okuluna geldiler ve ben epey küçüktüm. Orada bir dağın yamacında, kaldığımız yer bir kulübe. Öbür kulübe bir köy okuluydu ve tek bir sınıf vardı. Orada sabah 1-2-3’leri annem okuturdu, öğlenden daha sonra 4-5’leri babam okuturdu. ötürüsıyla meskende olağan yalnız kalamıyorduk. Beni de yanlarında getirip gdolayıyordu annem bilhassa. Sabahları onunla birlikte geliyordum. Konutta yalnız bırakmamak için aldığında, ben de 1. sınıflarla yazmaya, çizmeye falan başladım. ‘Bari geliyor hiç şayet olmazsa burada okusun, okula başlasın.’ dediler. 4-5 yaşındaydım. Başlayış o başlayış. Natürel epeyce zorlandım. Yani bilhassa lise ve üniversite senelerında yaş olarak küçük olduğum için idrak sorunu hayli oldu. Üniversitede de olağanda onlardan küçüktüm. Üniversiteye 19 yaşında girdiğinizi düşünün, ben 16-17 yaşındayım. 2 yaş küçüğüm. Bir de 1-2 yıl hazırlık okuyarak gelen, Robert Koleji, Üsküdar, Alman okullarından gelen hayli arkadaşımız vardı. O arkadaşlarımızla 3-4 yaş fark vardı. Çok önemli. 40-44 yaş içindekine göre 17-21 yaş içinde hayli daha büyük uçurum vardır. ötürüsıyla epeyce zorlandım bilhassa üniversitede. Lakin küçük yaşta başlamanın avantajlarını da çabucak sonrasında yakaladım. Yani biroldukca arkadaşıma nazaran büyük bir vakit önceliği yakalamıştım fırsat olarak. Bu süreç, müzikle uğraşarak her ikisini bir arada yürütebilmek açısından bana vakit kazandırdı.”
SORU: Eğitimci anne-babanın çocuğu okula başlıyorsa, büyük sorumluluklar almalı, örnek çocuk olmalı, başarılı olmalı, sınıfta kalmamalı üzere bir algı da var değil mi?
Ferhat Göçer: “aynı vakitte nasıl. Örnek çocuk olmak yalnızca okuldaki muvaffakiyet değil, davranış modelinde de dışarıda da o denli. Ne bileyim yani, makus alışkanlıklar olsun, arkadaş bağlantılarında, giysi kuşamda, büyükleriyle bağlarında olsun her şeyde siz bir öğretmen çocuğusunuz. Hele hele köy yerinde, daima örnek çocuk olmak zorundasınız. Bu açıdan bu sorumluluğu daima üstümde hissettim. Bana büyük bir yük de getirdi. Ancak dediğim üzere her zorluk yanında avantajlarıyla geliyor. Yani bunun hoşluklarını de yaşadım, zorluklarını da çektim.”
SORU: “O günlerdeki sorumluluklar, muvaffakiyet muhtaçlıklarını karşılamaya yönelik algılar Ferhat Göçer’e neler getirdi ve ondan neler götürdü, bugüne nasıl bir yansıması oldu?
Ferhat Göçer: “Ben hala içten içe kendimle epey çaba eden bir adamım. Küçüklükten kalan sorumluluk duygusu ya da bir kusur yapmama, örnek olma hareketiyle epeyce temkinli, daima bir denetim düzeneği içerisinde büyüdüm. daha sonra bu benim karakterime oturdu olağan. O yüzden de sert bir kişilik oldu. Yani bilhassa 20-40 yaş içinde gerçekten çok zorlandım. Yani bağlarımda, insan bağlantılarımda, özel ömrümde hayli zorlandım. Toleransım epey zayıftı, yanlışlara karşı. Bağdaki anormalliklere, insanların eksikliklerine karşı ya da kendi eksikliklerime karşı bile hayli toleransım azdı. Marjlarım epey yetersizdi. Bu beni tahminen de güç bir insan haline dönüştürmüş olabilir. Sert ve keskin bir insan olmanın natürel faydaları da var. Bir taraftan iş ve çalışma ömrünüzde da size vahim bir disiplin kazandırıyor. Eksileri artılarıyla bugüne geldik. Kırkından daha sonra yavaş yavaş rahatlamaya başladım artık. Kendi döngüm içerisinde yalnızca bu biçimde çatışmalardan biraz daha huzura, yanlışsız, biraz daha sakin bir adama yanlışsız iç seyahatim kırklardan daha sonra başladı.”
SORU: Tıp okudunuz ve eğitimci bir ailede yetiştiniz. Müzik tüm bu disiplinler içerisinde bir kaçışınız olabilir mi?
Ferhat Göçer: “Mutlaka o sert, sıkıntı dünyanın içerisinde müzik benim için bir kurtuluştu. Bilhassa hastaniçin, tıp fakültesinden çıkıp Eminönü vapuruyla Kadıköy’e geçip oradan konservatuvara geldiğim, daha sonra akşam 19.00- 20.00’ye kadar sanat dünyasının ortasındaki havayı soluduğum ortam benim için önemli bir kaçış. Alice Mükemmeller diyarındaki üzere farklı bir dünyaya giriyordum. Çok etkiliyordu. Beni bu kadar içine çekmesinin ya da oraya bu biçimdesine ekstra bir performans gücü yaratabilmemin en büyük niçini, o kaçıştır muhtemelen.”
SORU: 1985’te tıp fakültesine girdiniz. 1988’de konservatuvarın şan kısmını bitirmenizin akabinde Genel Cerrah oldunuz.
Ferhat Göçer: “Önce mecburi hizmete gittim. 1993 yılında mezun olup Şanlıurfa Devlet Hastanesi’ne gittim.”
SORU: Memleketiniz değil mi?
Ferhat Göçer: “Evet, Ankara’da kurada, Kastamonu’yu çekmiştim olağanda. Yanımdaki arkadaşım Şanlıurfa’yı çekince ‘Eyvah, ben ne yapacağım orada? Hiç tanımıyorum, bilmiyorum.’ dedi. Ben elimdeki Kastamonu kağıdını ona verdim. Onun Şanlıurfa kağıdını aldım. Büyük bir talihti orada. Ben de bildiğim, tanıdığım, memleketime gideceğimi düşündüm. Karşılıklı iki tarafın memnun olduğu bir alışveriş oldu. yıllar geçtikten daha sonra artık burada söylüyorum.”
SORU: Lakin hoş olmuş. daha sonra ne oldu?
Ferhat Göçer: “Evet. daha sonra Haydarpaşa Numune Hastanesine geldim. Orada Genel Cerrahi asistanlığına başladım. daha sonrasında daima orada devam ettim.”
SORU: 25 yıl devam ettiniz ve 2017’de oradan emekli oldunuz değil mi?
Ferhat Göçer: “Evet, yeni emekli oldum.”
– “Türklerin yaşamadığı, olmadığı, gitmediği epeyce az ülke kalmıştır”
SORU: Hekimlik ağır bir meslek doğal. Hekimliğin sizin için manası nedir ve emekli olsanız bile hekimlik bırakılabilecek bir meslek midir?
Ferhat Göçer: “Tabii, epey ağır. Cerrahi natürel ki bırakılabilir. Cerrahsanız, bu bir el disiplini gerektiren, daha doğrusu bir multi disipliner bir çalışma ortamı olduğu için, artık emekli olduğunuzu idrak ettiğiniz dakikadan itibaren sistemden kopuyorsunuz. Lakin tabip olarak o detaylarınizle, deneyimlerinizle ve bağlarınızla etrafınızdaki arkadaşlarınızın sıkıntı vakit içinderında onlara yardım etmeye devam ediyorsunuz. Bende de bu biçimde oldu aslına bakarsanız. 2 yıl da Sıhhat Bakanlığı danışmanlığı yaptım. Şu anda, ‘Artık kâfi.’ deyip, ömrümü büsbütün müzikle dolduruyorum.”
SORU: Cerrah olduğunuz devirde ameliyat sırasında müzik söyler miydiniz? Müzikle ameliyat motivasyonu diye bir şey var mı?
Ferhat Göçer: “Yok. Ameliyathanede radyolar açık. Daima müzik dinlenir alışılmış ki. Yani haber kanalları değil müzik kanalları açılır ki, konsantrasyonu daha yumuşatsın ortamı daha sakinleştirsin diye. Ameliyathanenin sorumlu hemşiresi vardır. Kanallar onların denetiminde olduğu için, ne çalınırsa, hangi kanal açıksa dinlemek durumundasınız, kimsenin zevkine müdahale etmemek ismine. Fakat epey keyifli olurdu. O ağır çalışma ortamında benim aklıma müzik gelmezdi işin doğrusu. Zira epey gerilimli ve büyük sorumluluk gerektiren bir ortamdı ameliyathane ortamları.”
SORU: Ulusal ve milletlerarası turne programlarıyla geziyorsunuz. ’30’dan fazla ülke gezdim.’ dediniz. Oralara giderken neler gözlemlediniz?
Ferhat Göçer: “Ağırlıklı olarak o ülkelerde Türkçe müzik dinleyen dostlarımızla Türklerle bir ortaya geliyoruz. Dünyanın dört bir yanında onlarla buluşuyorum. Türklerin yaşamadığı, olmadığı, gitmediği fazlaca az ülke kalmıştır. Bu açıdan dünyanın her yerindeki dostlarımızla buluşuyorum. Bunun başka bir yeri var ve orada müziklerimizi söylemiş olduğimizde, ülke sonları içerisindeki sahne performansından epeyce daha hisli, hasret dolu bir atmosferle karşılaşıyorum. Doğal olarak bu beni epeyce keyifli ediyor. Yani müziklerimizi bir mücevher, hazine olarak düşünürseniz, bunu dünyanın dört bir yanına onun hasretiyle yanıp tutuşan dostlarımıza ulaştırıyor üzere hissediyorum.”
SORU: Toplumsal medyanızda değişik ülke ve kentlerde sahniçin çektiğiniz binlerce bireyle olan görüntülerinizi gördüm evet.
Ferhat Göçer: “Evet, sahniçin imgeler var. Yüzlerce, binlerce şahısla buluşuyoruz. Bu beni ayrıyeten memnun ediyor alışılmış. Zira buradaki ana gayem insanları keyifli etmek. Oraya konseri izlemeye geldiklerinde, yaşadıkları en özel gecelerden birisi olmasını sağlamaya çalışıyorum. Yurt dışına gittiğimde epey zorlanmıyorum, esasen büyük bir hasret ve hasretle geldikleri için. ötürüsıyla bizatihi hoş bir anıya dönüşüyor.”
– Türkiye Müzik Federasyonunu oluşturmaya çalışıyorum”
SORU: 9 Mart’ta Musiki Yapıtları Sahipleri Kümesi Meslek Birliği (MSG) başkanlığı misyonuna geldiniz ve devam ediyorsunuz. bakılırsave geldiğiniz an prestijiyle meslek birliği çerçevesinde müzik yapıtları sahipleri için lisans yenileme, telifler ve gibisi başlıklar başta olmak üzere ne üzere yenilikler yaptınız?
Ama bunun yanında Türkiye’de müzisyenler ve müzik işçileri de seslerini duyurabilecekleri yanlışsız düzgün bir sivil toplum kuruluşuna sahip değil. ötürüsıyla ikincil misyonumuz başlıyor burada; onların seslerini duyurabilmek. örneğin pandemi periyodunda hayli sıkıntı günler geçirdi insanlarımız ve müzik işçilerimiz. Birfazlaca bölümde olduğu üzere en hayli vuran bölüm turizm kesimi, seyahat vesaire. daha sonra cümbüş bölümü epeyce önemli etkilendi bu işlerden. ötürüsıyla oralarda bizim kıymetimiz ve değerimiz fazlaca daha düzgün anlaşıldı. Daha doğrusu bir sivil toplum kuruluşunun olmadığı ya da olması gerektiğine yönelik farkındalık daha da arttı. Aslında sorumluluğumuz olmamasına karşın bu mevzudaki eksikliği ve boşluğu doldurmak ismine da birtakım misyonlar üstlenmemiz gerektiğini fark ettik. Bu maksatla ben artık çalışmaların içerisinde bütün meslek birliklerini birleştirip, büyük Türkiye Müzik Federasyonunu oluşturmaya çalışıyorum grup arkadaşlarımla. Bana yardımcı olan öteki meslek birlikleri liderleriyle bir arada yapıyoruz. Hem telif şuurunun oluşturulması için fazlaca daha kuvvetli bir ses oluşturmak birebir vakitte güç vakit içinderımızda muhataplarımızla daha kuvvetli biçimde diyaloğa girebilmek ismine bunun gerekli olduğunu düşünüyorum.”
SORU: Pekala bu, kendi dijital platformlarını kurup orada, “Eser üretiyorum. Eser sahibiyim.” diyen müzisyenlerin de meslek birliği çerçevesinde hasılatları, telif hakları, lisansları vb. üzere durumları olacak mı? Yoksa geçmişten bugüne devam eden, sanatkarları, üreten, âlâ ve kalıcı müzik yapan isimleri mi kapsayacak?
Ferhat Göçer: “Eser sahipliği kavramı; bilhassa dijital ihtilal daha sonrasında, mecralarda ürettiğiniz yapıtların dinleyicisine, seyircisine daha rahat ulaşmasına vesile olması açısından, kamera önünde 10, 20, 100 kişi, her neyse görünen, bilinen tanınan sanatkarların ötesinde, gerçekte o yapıtların sahibinin kim olduğuyla ilgili. Bu, eser sahiplerinin diğer bir aracıya ya da tanınan isimlere muhtaçlık duymadan, yorumcu kimlikleriyle de epeyce kuvvetli ve önemli yorumcu olmalarına gerek kalmadan, yapıtlarına güvenerek bu platformlarda seslendirmeye çalışmaları ismine epey farklı bir çeşitlilik kazandırdı. Bu dijital ihtilal. ötürüsıyla bu hususta istediğiniz eleştiriyi yapabilirsiniz, yorum gücüyle ilgili vesaire. Ancak artık eser gücü biraz ön plana çıktı üzere geliyor bana.
Eser sahipleri Spotify, Fizy, Muud üzere dijital platformlarla ya da Tik-Tok, Twitch, Instagram ve Twitter üzere mecralarla aracıya, bir yapımcıya ya da hayli ünlü bir yorumcuya gereksinim duymadan dinleyicisine ulaşabildi. bu biçimde de güya hayli fazlaymış izlenimi yarattı fakat ben bunun bir daha faydalı olduğunu düşünüyorum. Eser, eser sayısı ve platformlar çoğaldı. Aklınıza ‘Kalite sanki düştü mü?’ diye bir şey geliyor, oraya takılıyorsunuz zannedersem. Ancak ben bunların ortasında kesinlikle kitleleri harekete geçirecek özel yapıtların kendilerini çabucak ön plana çıkarabileceklerini görüyorum. Bu çeşitliliğin de faydalı olduğunu düşünüyorum.”
– “İnsan ilgilerini hassasiyetle kimseyi kırmadan, incitmeden sürdürmek gerek”
SORU: Sizi hayatta en canlı tutan nedir, müzik, çocuklarınız ya da diğer bir şey?
Ferhat Göçer: “Çocuklarımı bir kenara bırakacak olursak, müzik bana öteki bir şey veriyor. Yani bunu hissediyorum esasen. Yeni bir müzik yapmak, onu seslendirmek, yeni müzik bulmak, sahnede olmak, o müziklerinizin beşerler tarafınca paylaşıldığını ve insanların hayatlarında nasıl farklı bir bedel kazandığını ve kazandırdığını görmek, bunlar bana büyük güç veriyor. Bundan daha sonraki hayatımda da bu birikimi aktarabilmek, deneyimlerimle bir fark yaratabilmek istiyorum. Kesime ya da ülkeme faydalı olabilmek ismine bu kurumları birleştirmek ya da tek ses olabilmek, yardıma muhtaçlığı olan arkadaşlarımızın ‘umut ışığı’ hissedebilecekleri kurumlar haline dönüştürebilmek benim en büyük motivasyonum. Zira ülkem bana her şeyi verdi, minnettarım. Bu birikimlerimi de bu yaştan daha sonra aktarabileceksem ya da yanlışsız yerlere kanalize edebileceksem keyifli bir biçimde hayatımı sonlandırabileceğimi düşünüyorum. Onun ötesinde ömrün en sakin devrini yaşıyorum artık. Kırklı yaşlardan daha sonra nispeten biraz daha sakinleşiyor insan ya da ben öyleyim, bilmiyorum. Bu açıdan kendimi epey şanslı hissediyorum ve şükrediyorum her dakika. Mümkün olabilirse aklıselim bir biçimde bir fark yaratmaya ve beğenilen seda bırakmaya uğraş edeceğiz.”
SORU: Burada huzurlu bir hayat kurmuşsunuz gördüğüm kadarıyla Ömür hanım, kedileriniz ve çocuklarınızla. Konutunuzda kurduğunuz stüdyoyu da merak ediyoruz bizi uğurlarken gezdirir misiniz?
Ferhat Göçer: “Zevkle çalışma salonlarımı göstereyim. Benim hayatım burada geçiyor, bahçede. Çok huzurlu bir ortamımız var, müzik üretebilmek için. Çocuklar büyüdü artık, hepsi kocaman beşerler oldu. Biz burada Ömür’le birlikteiz, kedilerimizle. 3 köpeğimiz vardı, onlar ortamızdan ayrıldı. Artık 30 kedi ile birlikteiz burada. Ben öbür bir köpek almak istemiyorum. Zira epeyce bağlanıyorum. İsmi Oğlum’du. Uzun müddet kendime gelemedim onu kaybettiğimde. Diğer bir bağ oluyor. Tahminen bir süre daha sonra fakat şu anda o gücü kendimde yeniden hissedemiyorum. Lakin kediler daha farklı. Biraz daha bağımsız oldukları için kurduğunuz duygusal bağ, köpeğinizle kurduğunuz bağdan biraz farklı. Daha konforlu, rahat, inançlı alanlarımız olduğu için onlarla keyifli, mesut yaşıyoruz bahçemizde.”
SORU: Sizi okuyacaklara, izleyeceklere ve genç müzisyenlere bir bildiriniz var mı?
Ferhat Göçer: “Estağfurullah, haddim olamaz fakat hayatta emeksiz bir şey olmuyor. Alt yapılarını ilgi duydukları alanla ilgili kesinlikle bilgi birikimiyle perçinleyerek ve üzerine deneyimlerini katarak geliştirsinler. Hem farklı olmaya tıpkı vakitte fark yaratmaya uğraş etsinler.
Haddim değil fakat bir yandan dünyevi problemlerle uğraşırken, maddi çabanızı yaparkenki doğal, her insanın ayakta kalma uğraşı fakat insan bağlarını de tıpkı hassasiyetle kimseyi kırmadan, incitmeden sürdürmeliler. Zira kırdığınız her kalp, incittiğiniz her insan, karmanızda yer alıyor. Ben karmaya fazlaca inanıyorum. Bir biçimde ömrünüzün öbür bir devrinde size bir ceza olarak, karşınıza bir zorluk olarak çıkıyor. Mümkün olduğu kadar az inciterek yollarına devam etsinler.”
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.
– MSG (Musiki Yapıtı Sahipleri Kümesi Meslek Birliği) Lideri, müzikçi Ferhat Göçer, “Bütün meslek birliklerini birleştirip, büyük Türkiye Müzik Federasyonunu oluşturmaya çalışıyorum takım arkadaşlarımla. Bana yardımcı olan başka meslek birlikleri liderleriyle birlikte yapıyoruz. Hem telif şuurunun oluşturulması için hayli daha kuvvetli bir ses oluşturmak tıpkı vakitte sıkıntı vakit içinderımızda muhataplarımızla daha kuvvetli biçimde diyaloğa girebilmek ismine bunun gerekli olduğunu düşünüyorum.” dedi.
“Beni Oburu Anlayamaz” isimli yeni müziğine Dubai çöllerinde klip çeken, seslendirdiği Anadolu Aryaları Vol. I ve Vol. II’yi plak formunda koleksiyonerlerle buluştumayı planlayan Göçer, 25 yıllık sanat ömrünü, rol aldığı Sabahattin Ali’nin ömrünü mevzu alan “Aldırma Gönül” isimli müzikli oyunu, MSG Başkanlığı ile doktorluktan bugüne gelen süreci AA muhabirine anlattı.
SORU: Ferhat Beyefendi, nasılsınız? Ağır koşturmanın ortasında bizi konutunuzda ağırladınız, sağ olun.
Ferhat Göçer: “İyiyiz, sen nasılsın? Ne demek. Çok da hoş bir vesile oldu. Sonunda yıllardır görmediğim bir dostumla, seninle buluşmuş olduk. Mükemmelsin, güzel geldiniz erdem verdiniz.”
SORU: Beğenilen bulduk. Ben de epeyce keyifli oldum. Nasılsınız, düzgün misiniz?
Ferhat Göçer: “Sağ olun. Olağan günlük koşturmacalarımız içerisinde yuvarlanıp gidiyoruz. Ayakta durmaya çalışıyoruz.”
SORU: Anadolu Aryaları Volume II geldi. İyi olsun.
Ferhat Göçer: “Ben yalnızca dijital platformda çıkarmıştım bu yapıtları. Çok hoş şık bir teklif geldi. Plak yapalım dediler. Zevkle yapalım dedik. Anadolu Aryaları Vol. I ve Vol. II’de derlenecek en hoş modülleri esasen seçmiştim. Onların içerisinden seçtiğim modüllerden bir plak hazırlıyoruz. Meraklılarının eline ulaşacaktır diye düşünüyorum.”
SORU: Plak aslına bakarsanız malzeme olarak epey hoş, birebir vakitte ses kalitesi olarak da şahane.
Ferhat Göçer: “Bu projeye epeyce yakışacak bir şey. Biliyorsun artık her şey dijitalde. Seninle yaptığımız röportaj vakit içinderında çabucak hemen daha kasetler, yeni bitmiş CD’ler vardı. Artık CD’ler bitti, daha sonrasında download çıktı, o bitti. Artık streamler var. Büsbütün her şey dijital platformlara dönüştü. Bunun yanında elle dokunabileceğin, beşere ulaşan enstrüman, malzeme kalmadı. Her şey bulutlardan ulaşıyor artık.”
SORU: Anadolu Aryaları’nın plak hale gelmesi eminim ki hem sizi sanatçı olarak onurlandıracak birebir vakitte dinleyenlerin sahip olacağı epeyce özel bir çalışma olmalı?
Ferhat Göçer: “Bravo. Ben hayli memnun oldum. Alışılmış otomobillerde bile CD çalar yok. Artık telefondan bluetooth’a bağlanılıyor. Lakin meraklıları hala konutlarında pikaplar ve plak koleksiyonları yapıyor. Küçük bir oran olağan. Yani bu büsbütün bir koleksiyonerlere hazırlanmış bir armağan mantığında sunulacak. Fakat bu bile heyecan, memnunluk verici.”
– “Anadolu Aryalarını her yöreye mahsus bir enstrümanla kaydettik”
SORU: Anadolu Aryaları’nda Anadolu topraklarından çıkmış fazlaca özel yörelerin, epey özel lokal türkülerini yorumladınız sanırım. Biraz bahsedebilir misiniz içeriğinden?
Ferhat Göçer: “Aldığımız klasik Batı eğitiminin o yumuşak tonuyla, daha yumuşak bir tınıyla seslendirmeye çalıştım ve mümkün olduğu kadar her yöreye mahsus bir enstrümanla kaydettik. Balaban, kemençe, tambur, tarduş, cümbüş üzere enstrümanları ve perdesiz gitar kullandık. Sade bir yorumla türkünün hoşluğunu, Anadolu’nun renklerini sunmaya çalıştık. Her yöreden, Trakya’dan başka Ege’den farklı. Karadeniz, Doğu, Güneydoğu ve İç Anadolu’dan sevdiğim ve seveceklerini ümit ettiğim türküleri derledik. Çok içime sindi. Ben o denli epeyce fazla kendi albümlerini, kendi müziklerini dinleyen bir adam değilimdir. Lakin bu biçimde kendimle baş başa kaldığımda birtakım kimi açıp dinliyorum o türküleri. Çok da hoşuma gidiyor. Yani ben bu kadar sevdiysem eminim ki beni dinleyen dostlarım, sevenlerim de hoşlanacaktır.”
SORU: Pekala hangi türkü kalbinize bir ok üzere saplanıyor dinlerken?
Ferhat Göçer: “3-4 tane var. ‘Değmen Benim Gamlı Yaslı Gönlüme’ diye bir türkü var. O öbür bir şey yani. ‘Ela Gözlüm’, ‘Harman Yeri’, ‘Bahçede Yeşil Çınar’, ‘Karadır Kaşların’ bir daha o denli. Yani hepsi birbirinden hoş. Lakin bu 3- 4 türkünün dinlerken inceliği de farklı.”
SORU: Anadolu Aryaları Vol. I ile Türkiye’nin her yerini dolaştınız. Anadolu Aryaları Vol.II ile birlikte bir daha programlara ve konserlere başladınız mı?
Ferhat Göçer: “Evet dolaştım. Bu ortada ‘Sabahattin Ali-Aldırma Gönül’ müzikalimiz var. ötürüsıyla asıl onun turnesinde olduğum için bir daha sonraki turne programını da Anadolu Aryaları’yla yapacağım. Ancak orada bir farklılık da kazandırmaya çalışacağım. Anadolu’nun renkleri dedik burada. Sahneye türkülerin, yapıtların renklerini de yansıtmaya çalışacağım. O yüzden de başımda bir proje var. Tam şekillendirdiğimde onu açıklayacağım. Lakin aşağı üst şöyleki söyleyeyim her türkünün, müziğin, ezginin kendine has bir rengi de olduğunu düşünüyorum. bu biçimdece hem türkülerle hem hazırladığımız bir grup mapping ya da görüntü şovlarıyla spontane hazırlanmış renklerini de sunmaya çalışacağız. Bakalım neler çıkıyor? Ben de heyecanla bu mevzudaki sonuçları bekliyorum.”
– “Afrika hariç dünyanın dört bir yanını dolaştım”
SORU: Gidilmedik görülmedik bir yer kaldı mı?
Ferhat Göçer: “Afrika’ya hiç gitmedim. Birinci röportajlarımdan biridir seninle yaptığım. daha sonrasında dünyanın dört bir yanını dolaştım. Asya’nın biroldukca ülkesi, Avrupa’da esasen ayak basmadığımız yer kalmadı, keza Kuzey Amerika kıtasında Kanada olsun, Amerika olsun, fazlaca gidip geldik ancak Güney Amerika ve Afrika kıtasına çabucak hemen hiç gitmedim. Amacım oralarda da konserler verip gezip görmek.”
SORU: Alessandro Safina, Gino Castelli, Al Bano, Patrizio Buanne, Emma Shapplin ve Michael Bolton üzere sanatkarları bir ortaya gelip programlar yaptınız. Anadolu Aryaları’ndan yola çıkarak, bizim topraklarımızla ilgili, yabancı sanatkarlarla gittiğiniz ülkelerde bir çalışma yapmayı planlıyor musunuz?
Ferhat Göcer: “Buraya konuk aldığımız Gino Castelli, Patrizio Buene, Michael Bolton, Al Bano, Emma Shapplin üzere sanatkarları bir arada sahne almak için davet ettiğimizde, hepsine birer türkü öğrettim. Sahnede onlarla bu türküleri seslendirdik. Hatta biraz araştırırsak, bunların hepsi vardır örneğin. İşte Safina’ya bir Neşet Ertaş türküsü söylettik. daha sonrasında Patrizio Buanne, ‘Uzun İnce bir Yoldayım’ı söylemiş oldu. Emma Shaplin ile ‘Salına Salına da Gel’ isimli türküyü söylemiş olduk. Her birine buraya gelmedilk evvel proje olarak, bir türkü notalarını gönderdim kelamlarıyla birlikte. Buraya çalışarak geldiler ve sahnede unutulmaz alışılmış. 1997’de başladık. 1997’den 2004’e kadar art geriye bu konserleri yaptık. Bundan 20 sene evvel olağan izleyiciler hayli etkileniyordu, hayli güzellerine gidiyordu. Lakin yurt dışına gittiğimde genelde ben yalnız gidiyorum. 30’a yakın ülke dolaştım ve oralarda daima tek başıma konserler verdim. Yabancıları da burada ağırladık.”
SORU: Yabancı bir sanatkarın bugün de sahnede türkü okuması biz dinleyicileri hala tesirler diye düşünüyorum.
Ferhat Göçer: “Tabii. Biroldukça izleyicinin güzeline masraf eminim. niye olmasın, bakalım. Önümüzdeki konserlere bakacağız.”
SORU: Aldırma Gönül-Sabahattin Ali, albüm projesi olarak size geliyor ve daha sonra oyuna evriliyor. On parçayı canlı orkestra eşliğinde seslendirmek ve Sabahattin Ali’nin hayat öyküsünü sahnede sunmak fazlaca büyülü bir şey olmalı. Neler hissediyorsunuz?
Ferhat Göçer: “Bir sefer epey etkilendim. Sabahattin Ali’yi tanımak, anlamak, canlandırmak için bütün romanlarını, şiirlerini, hayat öyküsünü okudum. Yalnızca bir albümdü başta fakat bu albümle kalmamalıydı. Zira ‘Aldırma Gönül’, ‘Leylim Ley’, ‘Ve Melankoli’ ile ‘Dağlar’ üzere birbirinden hoş müziklerin kelamlarının, şiirlerinin sahibi. ötürüsıyla buna bir özel sunum hazırlayayım derken, Ezel Akay ile tanıştım. Ezel Akay’dan yönetmesini rica ettim. Bir sahne projesi hazırladık. Ben oynamayı, onun ömrünü canlandırmayı düşünmüyordum aslında. Beni bu mevzuda teşvik etti, yapabileceğime inandırdı. Haldun Çubukçu senaryosuyla sahnede onun hayatını anlatarak, canlandırarak başladık. Bu modülleri da içine yerleştirdik. Ortaya inanılmaz etkileyici bir hayat öyküsü ve dram çıktı aslında. Biliyorsunuz az epey kıssasını. ötürüsıyla da şimdiki maksadım bu oyunu dünyanın dört bir yanına ulaştırmak.
Türkiye 1. Dünya Savaşı’ndan çıkmış 2. Dünya Savaşı’nın içine girmiş. Gerek siyasi, gerek ekonomik problemlerin içerisinde Avrupa’ya gidip, oradaki gelişmeleri görüp başında hayal ettiği Türkiye için burada çaba eden ve doğal ki sistemle daima badireler yaşayan, büyük bir idealist, vatan aşkıyla dolu fakat büyük şanssızlıklar içerisinde, bir hengamenin ortasında. İnanılmaz üzücü bir sonla insanı derinden yaralayan bir kıssası var Sabahattin Ali’nin. Bu açıdan onu canlandırmaya çalışıp, müziklerini söylerken, izleyicilerin de o devir Türkiye’si hakkında da fikirler edinmesini sağlamaya uğraş ettim, takımımızla, yazarlarımızla ve bu bahisteki mizansenlerimizle. Aslında 100 yıl evvelki Türkiye’nin şu anki yaşadığımız süreçten epey da farklı şeyler yaşamadığını görüyoruz. Yaşadığımız coğrafya gereği bu kasvetler daima yanı başımızda bir yerde kesinlikle bir şey olarak var ve devam ediyor. Bu açıdan günümüzün şu anki genel dünya konjonktürüne ışık tutması açısından da epeyce büyük farkındalık kazandırıyor oyun. Dediğim üzere bu biçimdece daha yakından tanımama, o periyodun kahramanlarını, figürlerini, siyasi ve dünya yapısını anlamama da hayli yardımcı oldu. Bana fazlaca büyük şeyler kattı. İzleyenlere de farklı pencereler açacağına inanıyorum. Kesinlikle gelip görmelerini istiyorum.”
– “Kendime en yakın bulduğum iki şair, Edip Cansever ile Cemal Süreya”
SORU: Eğitimci bir ailenin oğlu olarak hayli fazla kitap okuduğunuzu ve edebiyatı sevdiğinizi biliyorum. Sizin gönlünüzde bir yerde kendinize yakın bulduğunuz edebiyatçılar ve şairler var mı?
Ferhat Göçer: “Ben daha fazlaca şiire meraklıyım. Yani neredeyse Cumhuriyet devrinden bugüne kadarki mevcut, ideolojisi fark etmez, biroldukça şairi okumaya, anlamaya ihtimam gösterdim. Kendime en yakın bulduğum iki şair Edip Cansever ile Cemal Süreya’dır. Onlardaki doku ve duygusal yapı beni daima epeyce etkilemiştir. Olağan ki Nazım Hikmet tartışılmaz bu bahiste. Sabahattin Ali’nin de kıssa anlatım gücünü epey beğeniyorum. Yaklaşık 100 yıl evvel kaleme aldığı şeyler şu an hala, günümüz Türkçesine nazaran baktığımızda nasıl ayrıntıcı, her cümlesinde gözünüzde her şeyi canlandırabilecek kadar kolay resmedebileceğiniz bir anlatım gücü var. Bu açıdan bu isimler beni epeyce etkilemiştir.”
SORU: Öğretmen anne babanın 4 çocuğunun en büyüğüsünüz. 4 yaşında okula başladınız değil mi?
Ferhat Göçer: “Evet. Mecburilik gereği bu biçimde bir şey oldu. İzmit’in Samanlı Dağları’nda bir köy okuluna geldiler ve ben epey küçüktüm. Orada bir dağın yamacında, kaldığımız yer bir kulübe. Öbür kulübe bir köy okuluydu ve tek bir sınıf vardı. Orada sabah 1-2-3’leri annem okuturdu, öğlenden daha sonra 4-5’leri babam okuturdu. ötürüsıyla meskende olağan yalnız kalamıyorduk. Beni de yanlarında getirip gdolayıyordu annem bilhassa. Sabahları onunla birlikte geliyordum. Konutta yalnız bırakmamak için aldığında, ben de 1. sınıflarla yazmaya, çizmeye falan başladım. ‘Bari geliyor hiç şayet olmazsa burada okusun, okula başlasın.’ dediler. 4-5 yaşındaydım. Başlayış o başlayış. Natürel epeyce zorlandım. Yani bilhassa lise ve üniversite senelerında yaş olarak küçük olduğum için idrak sorunu hayli oldu. Üniversitede de olağanda onlardan küçüktüm. Üniversiteye 19 yaşında girdiğinizi düşünün, ben 16-17 yaşındayım. 2 yaş küçüğüm. Bir de 1-2 yıl hazırlık okuyarak gelen, Robert Koleji, Üsküdar, Alman okullarından gelen hayli arkadaşımız vardı. O arkadaşlarımızla 3-4 yaş fark vardı. Çok önemli. 40-44 yaş içindekine göre 17-21 yaş içinde hayli daha büyük uçurum vardır. ötürüsıyla epeyce zorlandım bilhassa üniversitede. Lakin küçük yaşta başlamanın avantajlarını da çabucak sonrasında yakaladım. Yani biroldukca arkadaşıma nazaran büyük bir vakit önceliği yakalamıştım fırsat olarak. Bu süreç, müzikle uğraşarak her ikisini bir arada yürütebilmek açısından bana vakit kazandırdı.”
SORU: Eğitimci anne-babanın çocuğu okula başlıyorsa, büyük sorumluluklar almalı, örnek çocuk olmalı, başarılı olmalı, sınıfta kalmamalı üzere bir algı da var değil mi?
Ferhat Göçer: “aynı vakitte nasıl. Örnek çocuk olmak yalnızca okuldaki muvaffakiyet değil, davranış modelinde de dışarıda da o denli. Ne bileyim yani, makus alışkanlıklar olsun, arkadaş bağlantılarında, giysi kuşamda, büyükleriyle bağlarında olsun her şeyde siz bir öğretmen çocuğusunuz. Hele hele köy yerinde, daima örnek çocuk olmak zorundasınız. Bu açıdan bu sorumluluğu daima üstümde hissettim. Bana büyük bir yük de getirdi. Ancak dediğim üzere her zorluk yanında avantajlarıyla geliyor. Yani bunun hoşluklarını de yaşadım, zorluklarını da çektim.”
SORU: “O günlerdeki sorumluluklar, muvaffakiyet muhtaçlıklarını karşılamaya yönelik algılar Ferhat Göçer’e neler getirdi ve ondan neler götürdü, bugüne nasıl bir yansıması oldu?
Ferhat Göçer: “Ben hala içten içe kendimle epey çaba eden bir adamım. Küçüklükten kalan sorumluluk duygusu ya da bir kusur yapmama, örnek olma hareketiyle epeyce temkinli, daima bir denetim düzeneği içerisinde büyüdüm. daha sonra bu benim karakterime oturdu olağan. O yüzden de sert bir kişilik oldu. Yani bilhassa 20-40 yaş içinde gerçekten çok zorlandım. Yani bağlarımda, insan bağlantılarımda, özel ömrümde hayli zorlandım. Toleransım epey zayıftı, yanlışlara karşı. Bağdaki anormalliklere, insanların eksikliklerine karşı ya da kendi eksikliklerime karşı bile hayli toleransım azdı. Marjlarım epey yetersizdi. Bu beni tahminen de güç bir insan haline dönüştürmüş olabilir. Sert ve keskin bir insan olmanın natürel faydaları da var. Bir taraftan iş ve çalışma ömrünüzde da size vahim bir disiplin kazandırıyor. Eksileri artılarıyla bugüne geldik. Kırkından daha sonra yavaş yavaş rahatlamaya başladım artık. Kendi döngüm içerisinde yalnızca bu biçimde çatışmalardan biraz daha huzura, yanlışsız, biraz daha sakin bir adama yanlışsız iç seyahatim kırklardan daha sonra başladı.”
SORU: Tıp okudunuz ve eğitimci bir ailede yetiştiniz. Müzik tüm bu disiplinler içerisinde bir kaçışınız olabilir mi?
Ferhat Göçer: “Mutlaka o sert, sıkıntı dünyanın içerisinde müzik benim için bir kurtuluştu. Bilhassa hastaniçin, tıp fakültesinden çıkıp Eminönü vapuruyla Kadıköy’e geçip oradan konservatuvara geldiğim, daha sonra akşam 19.00- 20.00’ye kadar sanat dünyasının ortasındaki havayı soluduğum ortam benim için önemli bir kaçış. Alice Mükemmeller diyarındaki üzere farklı bir dünyaya giriyordum. Çok etkiliyordu. Beni bu kadar içine çekmesinin ya da oraya bu biçimdesine ekstra bir performans gücü yaratabilmemin en büyük niçini, o kaçıştır muhtemelen.”
SORU: 1985’te tıp fakültesine girdiniz. 1988’de konservatuvarın şan kısmını bitirmenizin akabinde Genel Cerrah oldunuz.
Ferhat Göçer: “Önce mecburi hizmete gittim. 1993 yılında mezun olup Şanlıurfa Devlet Hastanesi’ne gittim.”
SORU: Memleketiniz değil mi?
Ferhat Göçer: “Evet, Ankara’da kurada, Kastamonu’yu çekmiştim olağanda. Yanımdaki arkadaşım Şanlıurfa’yı çekince ‘Eyvah, ben ne yapacağım orada? Hiç tanımıyorum, bilmiyorum.’ dedi. Ben elimdeki Kastamonu kağıdını ona verdim. Onun Şanlıurfa kağıdını aldım. Büyük bir talihti orada. Ben de bildiğim, tanıdığım, memleketime gideceğimi düşündüm. Karşılıklı iki tarafın memnun olduğu bir alışveriş oldu. yıllar geçtikten daha sonra artık burada söylüyorum.”
SORU: Lakin hoş olmuş. daha sonra ne oldu?
Ferhat Göçer: “Evet. daha sonra Haydarpaşa Numune Hastanesine geldim. Orada Genel Cerrahi asistanlığına başladım. daha sonrasında daima orada devam ettim.”
SORU: 25 yıl devam ettiniz ve 2017’de oradan emekli oldunuz değil mi?
Ferhat Göçer: “Evet, yeni emekli oldum.”
– “Türklerin yaşamadığı, olmadığı, gitmediği epeyce az ülke kalmıştır”
SORU: Hekimlik ağır bir meslek doğal. Hekimliğin sizin için manası nedir ve emekli olsanız bile hekimlik bırakılabilecek bir meslek midir?
Ferhat Göçer: “Tabii, epey ağır. Cerrahi natürel ki bırakılabilir. Cerrahsanız, bu bir el disiplini gerektiren, daha doğrusu bir multi disipliner bir çalışma ortamı olduğu için, artık emekli olduğunuzu idrak ettiğiniz dakikadan itibaren sistemden kopuyorsunuz. Lakin tabip olarak o detaylarınizle, deneyimlerinizle ve bağlarınızla etrafınızdaki arkadaşlarınızın sıkıntı vakit içinderında onlara yardım etmeye devam ediyorsunuz. Bende de bu biçimde oldu aslına bakarsanız. 2 yıl da Sıhhat Bakanlığı danışmanlığı yaptım. Şu anda, ‘Artık kâfi.’ deyip, ömrümü büsbütün müzikle dolduruyorum.”
SORU: Cerrah olduğunuz devirde ameliyat sırasında müzik söyler miydiniz? Müzikle ameliyat motivasyonu diye bir şey var mı?
Ferhat Göçer: “Yok. Ameliyathanede radyolar açık. Daima müzik dinlenir alışılmış ki. Yani haber kanalları değil müzik kanalları açılır ki, konsantrasyonu daha yumuşatsın ortamı daha sakinleştirsin diye. Ameliyathanenin sorumlu hemşiresi vardır. Kanallar onların denetiminde olduğu için, ne çalınırsa, hangi kanal açıksa dinlemek durumundasınız, kimsenin zevkine müdahale etmemek ismine. Fakat epey keyifli olurdu. O ağır çalışma ortamında benim aklıma müzik gelmezdi işin doğrusu. Zira epey gerilimli ve büyük sorumluluk gerektiren bir ortamdı ameliyathane ortamları.”
SORU: Ulusal ve milletlerarası turne programlarıyla geziyorsunuz. ’30’dan fazla ülke gezdim.’ dediniz. Oralara giderken neler gözlemlediniz?
Ferhat Göçer: “Ağırlıklı olarak o ülkelerde Türkçe müzik dinleyen dostlarımızla Türklerle bir ortaya geliyoruz. Dünyanın dört bir yanında onlarla buluşuyorum. Türklerin yaşamadığı, olmadığı, gitmediği fazlaca az ülke kalmıştır. Bu açıdan dünyanın her yerindeki dostlarımızla buluşuyorum. Bunun başka bir yeri var ve orada müziklerimizi söylemiş olduğimizde, ülke sonları içerisindeki sahne performansından epeyce daha hisli, hasret dolu bir atmosferle karşılaşıyorum. Doğal olarak bu beni epeyce keyifli ediyor. Yani müziklerimizi bir mücevher, hazine olarak düşünürseniz, bunu dünyanın dört bir yanına onun hasretiyle yanıp tutuşan dostlarımıza ulaştırıyor üzere hissediyorum.”
SORU: Toplumsal medyanızda değişik ülke ve kentlerde sahniçin çektiğiniz binlerce bireyle olan görüntülerinizi gördüm evet.
Ferhat Göçer: “Evet, sahniçin imgeler var. Yüzlerce, binlerce şahısla buluşuyoruz. Bu beni ayrıyeten memnun ediyor alışılmış. Zira buradaki ana gayem insanları keyifli etmek. Oraya konseri izlemeye geldiklerinde, yaşadıkları en özel gecelerden birisi olmasını sağlamaya çalışıyorum. Yurt dışına gittiğimde epey zorlanmıyorum, esasen büyük bir hasret ve hasretle geldikleri için. ötürüsıyla bizatihi hoş bir anıya dönüşüyor.”
– Türkiye Müzik Federasyonunu oluşturmaya çalışıyorum”
SORU: 9 Mart’ta Musiki Yapıtları Sahipleri Kümesi Meslek Birliği (MSG) başkanlığı misyonuna geldiniz ve devam ediyorsunuz. bakılırsave geldiğiniz an prestijiyle meslek birliği çerçevesinde müzik yapıtları sahipleri için lisans yenileme, telifler ve gibisi başlıklar başta olmak üzere ne üzere yenilikler yaptınız?
Ama bunun yanında Türkiye’de müzisyenler ve müzik işçileri de seslerini duyurabilecekleri yanlışsız düzgün bir sivil toplum kuruluşuna sahip değil. ötürüsıyla ikincil misyonumuz başlıyor burada; onların seslerini duyurabilmek. örneğin pandemi periyodunda hayli sıkıntı günler geçirdi insanlarımız ve müzik işçilerimiz. Birfazlaca bölümde olduğu üzere en hayli vuran bölüm turizm kesimi, seyahat vesaire. daha sonra cümbüş bölümü epeyce önemli etkilendi bu işlerden. ötürüsıyla oralarda bizim kıymetimiz ve değerimiz fazlaca daha düzgün anlaşıldı. Daha doğrusu bir sivil toplum kuruluşunun olmadığı ya da olması gerektiğine yönelik farkındalık daha da arttı. Aslında sorumluluğumuz olmamasına karşın bu mevzudaki eksikliği ve boşluğu doldurmak ismine da birtakım misyonlar üstlenmemiz gerektiğini fark ettik. Bu maksatla ben artık çalışmaların içerisinde bütün meslek birliklerini birleştirip, büyük Türkiye Müzik Federasyonunu oluşturmaya çalışıyorum grup arkadaşlarımla. Bana yardımcı olan öteki meslek birlikleri liderleriyle bir arada yapıyoruz. Hem telif şuurunun oluşturulması için fazlaca daha kuvvetli bir ses oluşturmak birebir vakitte güç vakit içinderımızda muhataplarımızla daha kuvvetli biçimde diyaloğa girebilmek ismine bunun gerekli olduğunu düşünüyorum.”
SORU: Pekala bu, kendi dijital platformlarını kurup orada, “Eser üretiyorum. Eser sahibiyim.” diyen müzisyenlerin de meslek birliği çerçevesinde hasılatları, telif hakları, lisansları vb. üzere durumları olacak mı? Yoksa geçmişten bugüne devam eden, sanatkarları, üreten, âlâ ve kalıcı müzik yapan isimleri mi kapsayacak?
Ferhat Göçer: “Eser sahipliği kavramı; bilhassa dijital ihtilal daha sonrasında, mecralarda ürettiğiniz yapıtların dinleyicisine, seyircisine daha rahat ulaşmasına vesile olması açısından, kamera önünde 10, 20, 100 kişi, her neyse görünen, bilinen tanınan sanatkarların ötesinde, gerçekte o yapıtların sahibinin kim olduğuyla ilgili. Bu, eser sahiplerinin diğer bir aracıya ya da tanınan isimlere muhtaçlık duymadan, yorumcu kimlikleriyle de epeyce kuvvetli ve önemli yorumcu olmalarına gerek kalmadan, yapıtlarına güvenerek bu platformlarda seslendirmeye çalışmaları ismine epey farklı bir çeşitlilik kazandırdı. Bu dijital ihtilal. ötürüsıyla bu hususta istediğiniz eleştiriyi yapabilirsiniz, yorum gücüyle ilgili vesaire. Ancak artık eser gücü biraz ön plana çıktı üzere geliyor bana.
Eser sahipleri Spotify, Fizy, Muud üzere dijital platformlarla ya da Tik-Tok, Twitch, Instagram ve Twitter üzere mecralarla aracıya, bir yapımcıya ya da hayli ünlü bir yorumcuya gereksinim duymadan dinleyicisine ulaşabildi. bu biçimde de güya hayli fazlaymış izlenimi yarattı fakat ben bunun bir daha faydalı olduğunu düşünüyorum. Eser, eser sayısı ve platformlar çoğaldı. Aklınıza ‘Kalite sanki düştü mü?’ diye bir şey geliyor, oraya takılıyorsunuz zannedersem. Ancak ben bunların ortasında kesinlikle kitleleri harekete geçirecek özel yapıtların kendilerini çabucak ön plana çıkarabileceklerini görüyorum. Bu çeşitliliğin de faydalı olduğunu düşünüyorum.”
– “İnsan ilgilerini hassasiyetle kimseyi kırmadan, incitmeden sürdürmek gerek”
SORU: Sizi hayatta en canlı tutan nedir, müzik, çocuklarınız ya da diğer bir şey?
Ferhat Göçer: “Çocuklarımı bir kenara bırakacak olursak, müzik bana öteki bir şey veriyor. Yani bunu hissediyorum esasen. Yeni bir müzik yapmak, onu seslendirmek, yeni müzik bulmak, sahnede olmak, o müziklerinizin beşerler tarafınca paylaşıldığını ve insanların hayatlarında nasıl farklı bir bedel kazandığını ve kazandırdığını görmek, bunlar bana büyük güç veriyor. Bundan daha sonraki hayatımda da bu birikimi aktarabilmek, deneyimlerimle bir fark yaratabilmek istiyorum. Kesime ya da ülkeme faydalı olabilmek ismine bu kurumları birleştirmek ya da tek ses olabilmek, yardıma muhtaçlığı olan arkadaşlarımızın ‘umut ışığı’ hissedebilecekleri kurumlar haline dönüştürebilmek benim en büyük motivasyonum. Zira ülkem bana her şeyi verdi, minnettarım. Bu birikimlerimi de bu yaştan daha sonra aktarabileceksem ya da yanlışsız yerlere kanalize edebileceksem keyifli bir biçimde hayatımı sonlandırabileceğimi düşünüyorum. Onun ötesinde ömrün en sakin devrini yaşıyorum artık. Kırklı yaşlardan daha sonra nispeten biraz daha sakinleşiyor insan ya da ben öyleyim, bilmiyorum. Bu açıdan kendimi epey şanslı hissediyorum ve şükrediyorum her dakika. Mümkün olabilirse aklıselim bir biçimde bir fark yaratmaya ve beğenilen seda bırakmaya uğraş edeceğiz.”
SORU: Burada huzurlu bir hayat kurmuşsunuz gördüğüm kadarıyla Ömür hanım, kedileriniz ve çocuklarınızla. Konutunuzda kurduğunuz stüdyoyu da merak ediyoruz bizi uğurlarken gezdirir misiniz?
Ferhat Göçer: “Zevkle çalışma salonlarımı göstereyim. Benim hayatım burada geçiyor, bahçede. Çok huzurlu bir ortamımız var, müzik üretebilmek için. Çocuklar büyüdü artık, hepsi kocaman beşerler oldu. Biz burada Ömür’le birlikteiz, kedilerimizle. 3 köpeğimiz vardı, onlar ortamızdan ayrıldı. Artık 30 kedi ile birlikteiz burada. Ben öbür bir köpek almak istemiyorum. Zira epeyce bağlanıyorum. İsmi Oğlum’du. Uzun müddet kendime gelemedim onu kaybettiğimde. Diğer bir bağ oluyor. Tahminen bir süre daha sonra fakat şu anda o gücü kendimde yeniden hissedemiyorum. Lakin kediler daha farklı. Biraz daha bağımsız oldukları için kurduğunuz duygusal bağ, köpeğinizle kurduğunuz bağdan biraz farklı. Daha konforlu, rahat, inançlı alanlarımız olduğu için onlarla keyifli, mesut yaşıyoruz bahçemizde.”
SORU: Sizi okuyacaklara, izleyeceklere ve genç müzisyenlere bir bildiriniz var mı?
Ferhat Göçer: “Estağfurullah, haddim olamaz fakat hayatta emeksiz bir şey olmuyor. Alt yapılarını ilgi duydukları alanla ilgili kesinlikle bilgi birikimiyle perçinleyerek ve üzerine deneyimlerini katarak geliştirsinler. Hem farklı olmaya tıpkı vakitte fark yaratmaya uğraş etsinler.
Haddim değil fakat bir yandan dünyevi problemlerle uğraşırken, maddi çabanızı yaparkenki doğal, her insanın ayakta kalma uğraşı fakat insan bağlarını de tıpkı hassasiyetle kimseyi kırmadan, incitmeden sürdürmeliler. Zira kırdığınız her kalp, incittiğiniz her insan, karmanızda yer alıyor. Ben karmaya fazlaca inanıyorum. Bir biçimde ömrünüzün öbür bir devrinde size bir ceza olarak, karşınıza bir zorluk olarak çıkıyor. Mümkün olduğu kadar az inciterek yollarına devam etsinler.”
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.