amerikali
Üye
Memnunluk nedir diye sorsam herkes farklı yanıt verir. Yanıt bireye mahsustur, şahsidir ancak hayatta en arzuladığımız şeydir de beraberinde. Üzerine sayısız kitap yazılmış, seminerlere bahis olmuş, psikoloji literaçeşidinin de oldukçaça çalıştığı bir bahistir. ötürüsıyla yanıt asla kesin değildir olağan olarak. Tahminen kıyısından bir yerden yakalayıp, konuşmak, duyurmak ve şifalandırmak üzerine yalnızca yazabilirim hepsi bu!
Keyifli olmak denince aklımıza acının tam aykırı karşılığı gelir. Memnunluk var ise, acı yoktur, acı var ise memnunluk yoktur. İkisi bir arada asla var olamaz üzere hissederiz. Acı olmadan mutluluğa ulaşamayacağımız gerçeği ruhsal sürecin en temel baş dinamiğidir. Hayatta birinci var oluş anımızda yani doğumda bile annemizle temas edene kadar ağlıyorken nasıl memnunluk var ise acı yok diyebiliriz ki? Acı var ise memnunluk vardır. Yalnızca acıyı kucaklamamız gerekir. Ruhumuzun ve yaralarımızın en sızladığı vakit içinderda güzelleşmek ve uygunlaştırmak için bir talihimiz vardır. Vücudumuz, ruhumuzun mutluluğa giden kaynağı bize gösteriyordur. Acıya bu biçimde bakarsak gerçek memnunluk gelebilir anca. Kalbimizin süratli çarptı, vücudumuzun ağrıdığı, ruhumuza karanlık çöktüğü anlarda bir şey bize yol gösteriyordur. Al burası kanıyor ve gör, gör ki düşün, düşün ki, fark et, fark et ki, güzelleşsin, güzelleşsin ki keyifli ol…
Bildiklerimizin ne kadar karşıtı değil mi? Memnunluk bize daima olumlu olmak, negatife odaklanmamak, olumsuz hakkında konuşmamak olarak öğretildi. Bu anca halının altına süpürmek olur. Halınızın altı kirden, pastan dolup taşarken ne memnunluğu yahu!
Memnun olmak için birinci yol kırılmaktan, acımaktan geçer. Kanayan her problemimiz bize onu görme ve sindirme talihi verir. Sindirdiklerimiz ile mutluluğun birinci yolunca çıkacağız.
Pekala ikinci yol nedir? Bu da herkes için değişir şüphesiz. Ben yalnızca kliniksel, dilim döndüğünce ruhsal açıdan ve insan olarak aktaracağım ikinci yolu. “Yaratmak-üretmek”. En temel dürtülerimizi düşünelim; mesela doğum. niye doğuruyoruz? Evrimsel olan cinsin devamı durumunu bir kenara bırakarak düşünelim. 9 ay içimizde bir canlıyı besliyoruz, ağrılarımız, bulantılarımız vb. pek hayli şey oluyor vücudumuzda. Hepsi fazlaca keyifli sıkıntılar değil maalesef. Ya da erkekler niye çocukları olsun istiyor?
Hayatta elimizden geldiğince bir şey üretmek-var etmek yahut yaratmak mutluluğa giden kıymetli yollardan biridir. Doğum da bu sebeple şahıslar için değerlidir. En büyük yaratım sıkıntısıdır zira. Memnun olmak için illa doğurmalı ya da çocuk sahibi olmalıyız demek değildir asla bu yazdıklarım, asla! Yalnızca insan için üretmeninin değerini söylemek ve belirtmek isterim. Tüm bu hayat kurallarında üretmek ve yaratmak bizi memnun kılar. Bir yazı yazmak, bir dernekte yer almak, sokak hayvanlarına kendini adamak, proje yazmak, çocuk yetiştirmek, müzik üretmek, sinema çekmek, bitki yetiştirmek vb. bir sürü üretme sorunu memnunluk için değerlidir. İnsan yarattıkça ve ürettikçe düzgünleşir. Zira ürettiğimiz her şey bizimle ilgidir, bizim yaralarımızla irtibatlıdır. Bu sebeple her insan tıpkı doğrultudaki üretim basamaklarında yer almaz. Yaratma hamaseti kişiyi an’da kılar, yaraları doğrultusunda harekete geçmeye sebep olur, düzgünleştirir. Hayatta daha sağlıklı kalabilmek için, şifa için yaratmak-üretmek hayli kıymetlidir.
Keyifli olmak denince aklımıza acının tam aykırı karşılığı gelir. Memnunluk var ise, acı yoktur, acı var ise memnunluk yoktur. İkisi bir arada asla var olamaz üzere hissederiz. Acı olmadan mutluluğa ulaşamayacağımız gerçeği ruhsal sürecin en temel baş dinamiğidir. Hayatta birinci var oluş anımızda yani doğumda bile annemizle temas edene kadar ağlıyorken nasıl memnunluk var ise acı yok diyebiliriz ki? Acı var ise memnunluk vardır. Yalnızca acıyı kucaklamamız gerekir. Ruhumuzun ve yaralarımızın en sızladığı vakit içinderda güzelleşmek ve uygunlaştırmak için bir talihimiz vardır. Vücudumuz, ruhumuzun mutluluğa giden kaynağı bize gösteriyordur. Acıya bu biçimde bakarsak gerçek memnunluk gelebilir anca. Kalbimizin süratli çarptı, vücudumuzun ağrıdığı, ruhumuza karanlık çöktüğü anlarda bir şey bize yol gösteriyordur. Al burası kanıyor ve gör, gör ki düşün, düşün ki, fark et, fark et ki, güzelleşsin, güzelleşsin ki keyifli ol…
Bildiklerimizin ne kadar karşıtı değil mi? Memnunluk bize daima olumlu olmak, negatife odaklanmamak, olumsuz hakkında konuşmamak olarak öğretildi. Bu anca halının altına süpürmek olur. Halınızın altı kirden, pastan dolup taşarken ne memnunluğu yahu!
Memnun olmak için birinci yol kırılmaktan, acımaktan geçer. Kanayan her problemimiz bize onu görme ve sindirme talihi verir. Sindirdiklerimiz ile mutluluğun birinci yolunca çıkacağız.
Pekala ikinci yol nedir? Bu da herkes için değişir şüphesiz. Ben yalnızca kliniksel, dilim döndüğünce ruhsal açıdan ve insan olarak aktaracağım ikinci yolu. “Yaratmak-üretmek”. En temel dürtülerimizi düşünelim; mesela doğum. niye doğuruyoruz? Evrimsel olan cinsin devamı durumunu bir kenara bırakarak düşünelim. 9 ay içimizde bir canlıyı besliyoruz, ağrılarımız, bulantılarımız vb. pek hayli şey oluyor vücudumuzda. Hepsi fazlaca keyifli sıkıntılar değil maalesef. Ya da erkekler niye çocukları olsun istiyor?
Hayatta elimizden geldiğince bir şey üretmek-var etmek yahut yaratmak mutluluğa giden kıymetli yollardan biridir. Doğum da bu sebeple şahıslar için değerlidir. En büyük yaratım sıkıntısıdır zira. Memnun olmak için illa doğurmalı ya da çocuk sahibi olmalıyız demek değildir asla bu yazdıklarım, asla! Yalnızca insan için üretmeninin değerini söylemek ve belirtmek isterim. Tüm bu hayat kurallarında üretmek ve yaratmak bizi memnun kılar. Bir yazı yazmak, bir dernekte yer almak, sokak hayvanlarına kendini adamak, proje yazmak, çocuk yetiştirmek, müzik üretmek, sinema çekmek, bitki yetiştirmek vb. bir sürü üretme sorunu memnunluk için değerlidir. İnsan yarattıkça ve ürettikçe düzgünleşir. Zira ürettiğimiz her şey bizimle ilgidir, bizim yaralarımızla irtibatlıdır. Bu sebeple her insan tıpkı doğrultudaki üretim basamaklarında yer almaz. Yaratma hamaseti kişiyi an’da kılar, yaraları doğrultusunda harekete geçmeye sebep olur, düzgünleştirir. Hayatta daha sağlıklı kalabilmek için, şifa için yaratmak-üretmek hayli kıymetlidir.