amerikali
Üye
Çalışma yaşına gelmiş, lakin çalışmayı tercih etmeyen ve ebeveynlerinin meskeninde hayatına devam eden gençlere eskiye oranla son senelerda daha fazla rastlıyoruz. Bu gençler ömürlerinin en verimli vakit içinderında çalışma hayatına girmiyorlar ve bununla birlikte eğitim ömürlerine da devam etmiyorlar. bahsetmiş olduğumiz gençlerin büyük çoğunluğu dar bir toplumsal etrafa ve kısıtlı keyif alanlarına sahipler. Türkçede “ev gençleri” olarak isimlendirdiğimiz bu küme, İngilizcede “NEET” kavramıyla anılıyor.
Ev genci olarak isimlendirdiğimiz gençleri karşılayan NEET kavramı, 1990’lı senelerda birinci kere İngiltere’de anılmıştır. Akabinde dünyada bir epey ülkede yaşanan bir olgu hâline gelmesi sonucunda toplumsal olmaktan çok global bir problem olarak karşımıza çıkmaktadır.
Ev Genci Nedir?
Ev genci, 18-24 yaş kümesinde yer alan ve çeşitli niçinler kararında çalışmayan, lakin eğitimine de devam etmeyen yahut eğitimini sırf hobi hedefli sürdüren gençler için kullanılan bir tabirdir. Bu gençler iş aramıyorlar, iş konusunda pek seçici davranıyorlar yahut muhtemel iş imkânlarını değerlendirmiyorlar.
Herhangi bir işe girmeyen konut gençleri, ebeveynlerinin meskeninde yaşıyor ve muhtaçlıklarını onların maddi imkânları üzerinden karşılıyorlar. Bu da konut gençlerinin ebeveynlerinden maddi ve manevi olarak ayrışamamalarına niye olarak onları birçok taraftan ebeveynlerine bağımlı kılıyor.
Sonuç olarak bu gençler, yaş gelişim periyotlarının gerekli kıldığı biçimde ebeveynlerden büsbütün ayrışma, işe başlama, maddi bağımsızlık sağlama, iş etrafı edinme, karşı cinsle önemli ilgiler içerisine girme ve kendi ailesini kurma üzere nazaranvlerini de gerçekleştirememiş oluyorlar.
Ev Gençleri Memnun mu?
Ev gençleri, yaş gelişim periyotlarının temel misyonlarından biri olan iş edinme sürecini bir türlü başlatamadıklarından gelişimsel bakılırsav basamaklarında ilerleyemiyorlar. Bu tıkanma kararında maddi bağımsızlık edinme, hayat kararlarını kendi başlarına alabilme, karşı cinsle önemli beraberlikler ortasında olma ve kararında aile kurabilme üzere gelişimsel bakılırsav basamaklarına ulaşmakta kuvvetlik çekiyorlar. özetlemek gerekirsesı bu gençler, gelişim basamaklarını çıkarken bir basamakta durup öteki basamaklara adım atamamanın çaresizliğini ve ıstırabını yaşıyorlar. Tüm bu gelişimsel bakılırsavler de vakit içinde birikerek konut gençlerinin gözünde adeta bir çığ üzere büyüyor.
Ev gençleri maddi bağımsızlıklarına ulaşamadıklarından ebeveynlerine birfazlaca taraftan bağımlı olmaya devam ederek onların kararlarını onaylamasalar bile uygulamak durumunda kalıyorlar. Örneğin gençlerin konuta giriş çıkış saatleri, konut içi sorumlulukları ve seyahatleri üzere bir epeyce bahiste ebeveynlerinin kurallarına göre hareket etmeleri gerekiyor. ötürüsıyla şahsi karar düzeneklerini kullanamayan bu ergenlerde öfke, ıstırap, çaresizlik ve yetersizlik üzere hisler ağır halde kendini göstermeye başlıyor.
Herhangi bir eğitim almayan yahut çalışmayan mesken gençleri, makul bir uğraş alanları ya da gayeleri olmadığından çok fazla olan boş vakitlerini ise pahalı bir uğraş ismine geçiremiyorlar. Bu durum da onlarda amaçsızlık, külfet, bıkkınlık, başarısızlık ve memnuniyetsizlik üzere hislerin aktive bulunmasına niye oluyor.
Eğitim almayan yahut çalışmayan gençlerin toplumsal etraflarındaki başka bireyler ise çoklukla iş, eğitim yahut evlilik üzere niçinlerle birçok vakit onlardan uzaklaşmış ve kendilerine yeni toplumsal çevreler edinmiş oluyorlar. Mesken gençleri, akranlarının yaş gelişim devirlerinin temel misyonlarını tamamladıklarını görmeleriyle yetersizlik hislerini de ağır olarak hissetmeye başlıyorlar. beraberinde mesken gençlerinin akranlarından aralık yahut hayat şartları açısından uzaklaşmaları kararında toplumsal dayanak azlığı da yaşayarak yalnızlık hislerinin ön plana çıktığı görülüyor.
özetlemek gerekirsesı ıstırap, dert, ümitsizlik, çaresizlik, yetersizlik, başarısızlık, yalnızlık, bıkkınlık ve isteksizlik üzere hisler ağırlaşırken muvaffakiyet, keyif, memnunluk, cümbüş üzere hislerin azalmasıyla aslında bu gençler depresif bir his durum içerisine giriyorlar. Bu his durumu da ortasından çıkılmaz bir hâl alabiliyor. Aslında bu şartlar altında konut gençlerinin çok mutsuz hissettiklerini nazaranbilmek pek de kolay olsa gerek.
Ev Gençleri niye Bu Durumda?
Eğitime devam ederek akademik meslek basamaklarını tırmanmak ya da iş bularak ekonomik özgürlüğü kazanmak genç yetişkinlik periyodunun temel gelişimsel vazifelerinden biridir. Temel gelişimsel nazaranvlerini yerine getirememek de doğal olarak genç yetişkinleri birfazlaca taraftan mutsuz eden bir faktör olarak karşımıza gelir. Bu mutsuzluk durumu ise gençlerin hayat memnuniyetlerini pek düşürerek onları depresif bir his durumuna sürüklemektedir.
Peki, ne oluyor da biroldukça genç, mutsuz bulunmasına karşın bu gelişimsel bakılırsavleri yerine getirmeyerek konut genci durumunda ömürlerine devam ediyor?
Öncelikle “ev genci” olmanın en önemli niçinlerini genel olarak 7 alt başlıkta açıklayabiliriz:
Mesleki seçim, temeli 0-6 yaş aralığındaki erken çocukluk devrine dayanan ve daha sonrasında devam eden mesleksel gelişim süreci kararında ortaya çıkan bir durumdur. Gerçek ve sağlıklı meslek seçimlerini yapabilmek ismine yaş gelişim periyodu özelliklerine uygun olarak şahısların ilgi, yetenek ve pahalarını fark etmesi kaidedir.
Örneğin soyut düşünme hünerlerinin tam manasıyla gelişim gösterdiği 11 yaş devrine kadar mesleksel gelişim, etrafta görülen meslekleri gözlemleme, kendini bu meslekler içerisinde hayal etme, bu hayalleri oyuna dökme ve yetenekleri yavaş yavaş fark etme olarak ilerleyebilir. 11 yaş periyoduna kadar gerçekçi bir mesleksel seçimden kelam edilemese de bu deneme yanılmalar ile hayal ve oyunlar birlikteinde yeteneklerin, ilgi ve bedellerin keşfi süreci mesleksel gelişimde kıymetli basamaklardır.
11-17 yaş devrinde karakter gelişimi büyük oranda kalıcılaşmaya başladığından daha gerçekçi mesleksel seçenekler belirlenebilir. Bu mesleksel seçenekler, etraftaki meslek elemanlarını gözlemleme, mesleğin gerektirdiği eğitimleri araştırma, mesleksel gereklilikler ve şartlara olan şahsi ahengi inceleme formunda kıymetlendirilebilir. Yetenek alanları, etraftan alınan geri dönütler ve şahsi müşahedeler kararında tahlil edilebilir. bu vakitte ilgi, yetenek ve kıymet alanları artık daha kalıcı halde gözlemlenebildiğinden meslek alanları hakkında edinilen ayrıntılı bilgiler ışığında mesleksel seçenekler daraltılabilir.
18 yaştan itibaren başlayan yaş devirde ise gençlerin mesleksel seçimlerini yapmış ve seçilen meslek ismine gereken eğitimleri almaya başlamış olmaları gerekir. Alınan mesleksel eğitimlerden daha sonra da şayet kendileri ismine hakikat tercihlerde bulunmuşlar ve mesleksel gelişim süreçlerini sağlıklı halde ilerletmişlerse bu gençlerin aldıkları eğitim doğrultusunda bir iş bularak mesleklerine başlamış olmaları beklenir.
Ancak mesleksel gelişim sürecinde beklenen etapların çeşitli sebeplerle kat edilememesi kararında mesleksel istikametten kendini sağlıklı değerlendirmede ve hakikat mesleğe yönelmede meseleler ortaya çıkabilir. özetlemek gerekirsesı kimi vakit çeşitli niçinlerle mesleksel tercih kademelerinde ilgi, yetenek ve kıymetlerin gerçek tespiti ile değerlendirmesi yapılamamakta ve gençler kendileri için gerçek olacak mesleksel eğitime yönelememektedirler. Örneğin matematiğe ilgisi olmayan, lakin bunu vaktinde tespit edemeyerek yahut göz arkası ederek matematik öğretmenliğini seçen bir genç, iş bulup çalışma evresine geldiğinde bir türlü harekete geçemeyebilir. Bunun kararında ise işsiz kalıp ebeveynlerinin yanına dönebilir.
Ev gençleri, ekseriyetle sorumluluk alma şuuru tarafından yaş gelişim devirlerine nazaran çok geride kalabiliyorlar. Zira bu ergenlerden artık mesleksel bir istikamet belirlemeleri ve bu tarafta somut adımlarla ilerlemeleri beklenmekteyken bu gençler ne eğitim ne de çalışma tarafından bir adım atmayarak aslında hayatlarında hiç bir sorumluluk almamayı tercih ediyorlar. Hatta ebeveynleriyle yaşayarak kendi sorumluluklarının yükünü de onların sırtlarına yüklüyorlar.
Ancak ebeveynlerin sırtındaki bu ağır yükün bir sebebi de bugün genç olan çocuklarını yetiştirirlerken yüklü olarak yansıttıkları ebeveyn tavırlarıdır. Zira genç yetişkinlik devrinde gereken sorumlulukların alınmamasının aslında çocukluk devrindeki sorumluluk şuurunun gelişmeninde oluşan sekteye uğramaların bir kararı olduğu söylenebilir.
Sorumluluk şuurunun, çocuklarda doğuştan genetik mirasla getirilen ve mizaç olarak söz edilen yapılarla değişkenlik gösterebildiği ve çevresel şartlardan etkilenen taraflarının olduğu bilinir. Buna karşın aslında sorumluluk şuuru, ebeveynlerin takviyesiyle kazandırılabilen yahut köreltilebilen bir yapıya sahiptir. Bu noktada sorumluluk şuurunun yaş gelişim devirlerine bakılırsa kazanım süreçlerini öğrenmek ve ebeveynler tarafınca nasıl desteklenmesi gerektiğini kavramak gerekebilir.
Sorumluluk alma, 0-6 yaş bebeklik ve erken çocukluk devrini kapsayan süreçte edinilmeye başlanan, lakin takip eden gelişim periyotlarında de değişen sorumluluk alanlarıyla geliştirilmesi ve ebeveynler tarafınca desteklenmesi gereken bir davranış biçimidir. Örneğin 0-6 yaş devrinde kendi kıyafetlerini seçme, giyme ve çıkarma, tuvalet alışkanlığı kazanma, tuvalet daha sonrası paklığını sağlama ve odasını toplama üzere sorumlulukların edinilmesi gerekir.
7-11 yaş olarak söz edilen geç çocukluk devrinde ise okuma ve yazmayı öğrenme ile ödevlerini yapma üzere sorumlulukların edinilmesi beklenir. 11-18 yaş periyodunu kapsayan ergenlik devrinde ise derslerini takip etme, konut işlerine dayanak olma, hayat sistemini planlama ve bu sisteme uyma üzere sorumlulukların artık ferdi olarak takip edilmesi gerekir.
Sorumluluk alma şuurunun oluşabilmesi ismine ebeveynlerin, çocukların yaş gelişim periyotlarına uygun sorumluluk alma davranışlarının ne olduğunu bilmeleri ve çocuklarına bu sorumlulukları kazandırabilmeleri ismine fırsatlar oluşturmaları gerekir. Örneğin 0-6 yaş devrindeki bir çocuğun kendi ellerini yıkaması için ebeveynlerinin ona evvel model olarak el yıkamayı uygulamalı halde göstermeleri, akabinde yardım ederek ellerini yıkamasını sağlamaları ve kademeli halde bu yardımlarını geri çekmeleri gerekir. Sonuç olarak ebeveynler, çocuklarının bu sorumluluğu kişisel olarak gerçekleştirebilmeleri için onlara fırsat tanımış olurlar.
Ancak kimi durumlarda erken çocukluk devri ve devam eden başka gelişim devirlerinde ebeveynler, çocuklarının sorumluluk alma davranışlarını sekteye uğratacak biçimde çocuğa ilişkin biroldukça sorumluluğu üstlenirler.
Aşırı müdafaacı ebeveynlerin yetiştirdiği ergenlerde daha fazlaca gözlemlenen bu durum kararında gençler, sorumluluk şuuru geliştirme konusunda geride kalmaktadırlar. Ebeveynleri tarafınca sorumlulukları yerine getirilen gençler, bunun kararında yaş gelişim devirlerine uygun davranışlarını geliştirememekte, kendilerine inanç duymada yetersiz kalmakta ve şahsi sorumluluk almaktan fazla toplumsal etraftan yardım alma beklentisi içerisine girmektedirler.
İlgisiz ebeveyn tavırları olarak isimlendirilen durumda ise ebeveynler çocuklarına gereğince ilgi ve vakit ayırmadıklarından onların sorumluluk almaları ismine pek fazla dayanak yahut teşebbüste bulunmamaktadırlar. bu türlü yetiştirilen gençler ise yetişkin olduklarında yaşlarına uygun seviyede sorumluluk şuurunu geliştirememektedirler.
Mükemmeliyetçi ve otoriter tavırlara sahip ebeveynler ise ekseriyetle çocuklarının sorumluluk alanlarını ziyadesiyle önemseyerek bu alanlara dair mevzuları pek ön planda tutmaktadırlar. Bu tavır biçimindeki ebeveynlerden çocuklarına bilinçsiz halde aktarılan ileti, ebeveynlerin çocuklarına duydukları sevginin, çocuklarının sorumluluklarını gerçekleştiriliyor olmalarına bağlı olduğu biçiminde olabilir.
Ebeveynlerin mükemmeliyetçi istikametiyle perçinlenerek büyütülen bu bireyler, genç olduklarında kendilerini yetersiz ve kıymetsiz hissedebilirler. bu biçimdece gençler ne yaparlarsa yapsınlar bir türlü ebeveynlerinin istediği standartlara ulaşamayacaklarını düşünebilirler.
Bu yetersizlik fikirleri ise çaresizlik hisleriyle birleşerek sorumlulukların aksatılması ve bakılırsavlerin yerine getirilmemesi formunda kendini gösterebilir. Örneğin 20’li yaşlarında otoriter tavırlı ebeveynlere sahip bir genç, mesleğe başlama sürecinde de ebeveyn baskısıyla karşılaşabilir. Bunun kararında ise bu genç, kendi yaşına mahsus gelişimsel sorumluluğunu alarak mesleğine uygun bir işe girmek yerine büsbütün ters bir tavra geçerek konutta kalmayı tercih edebilir.
Öncelikle konut gençleri olarak isimlendirilen küme, 18-24 yaş aralığındaki gençleri kapsamakta ve bu yaş kümesini oluşturan kuşak, sosyolojide Z Nesli olarak isimlendirilmektedir. Tarihî olarak bakıldığında ise 2000 yılı ve daha sonrasında doğanlar Z Nesli olarak anılır.
Öncelikle Z Nesli, kendindilk evvelki Y ve X nesilleri üzere teknolojiyle daha sonradan tanışmamıştır. Z Nesli olarak tabir edilen günümüzün gençleri, doğdukları andan itibaren teknoloji ile iç içe olduklarından onları teknolojiden bağımsız biçimde düşünmek şüphesiz kelam konusu değildir.
Bebeklik periyodundan itibaren ellerinde telefon, tablet ve uçsuz bucaksız internetle birlikte olan bu jenerasyon, günümüzde doğal olarak toplumsallaşma, iş, hobiler ve eğitim üzere bir epey alanda teknolojiyi ağır halde kullanmaktadırlar. Bu sayede bir epey kaynağa süratli ve kolay halde erişebilirler. Fakat bu sürat ve kolaylığı gerçek hayatta da bekleyen gençler, çoğunlukla hayal kırıklığına uğramaktadırlar.
Çünkü toplumsal hayat ve iş hayatı, sanal dünyadan farklı olarak daha sıkıntı ve yavaş ilerleyen bir hayli süreci içerir. Bu durum da gençlerin tasa, ıstırap ve bıkkınlık üzere hisleri ağır seviyede yaşayarak rahat, süratli ve bilindik olan kendi sanal dünyalarına çekilmelerine niye olmaktadır. Toplumsal hayatta, eğitimde ve iş bölümünde istediklerini bulamayan gençler de kolay ve alışılmış olan sanal hoşlukların anlık keyiflerine dalarak gerçek hayatlarını ertelemeye devam ederler.
Bunun sebebi olarak teknoloji ile her an iç içe olan bu gençlerin, internetin sağladığı küresel erişim yardımıyla yüksek standartların kelam konusu olduğu ömürleri sık sık gorerek kendi şahsi standartlarını da üst düzeylere yerleştirmelerinden kaynaklanır. Teknoloji yardımıyla gözler önüne serilen süratli ve kolay kazanımlar da gençlerin iş hayatında daha kolay ve çabuk halde ilerlemeye dair şahsi maksatlar belirlemelerine ve bu amaçlara ulaşamayacaklarını düşündüklerinde ise geri çekilmelerine niye olmaktadır.
İş yahut eğitim almak için gösterilecek gayret ve mevcut konfor alanının dışına çıkılacağına dair tasa, ergenlerde riske girmektense hiç bir teşebbüste bulunmama durumunu ortaya çıkarmaktadır. Örneğin iş bulduğunda yeni bir meskene çıkacak, fatura ile kira masraflarıyla uğraşacak ve meskene dair sorumlulukları üstlenecek olan bu gençler, bu uğraştan kaçınabilmekteler. Ayrıyeten bu uğraşlar kararında kazanılan maddi imkânlar, şayet kendi mali beklentilerinin altında kalıyorsa, bu biçimde bu gençler çalışıp az kazanmak yerine hiç çalışmamayı tercih etmektedirler.
Çarpıtılmış niyetler, sağlıklı ve mantıklı düşünerek olayları tüm taraflarıyla görüp kıymetlendirmekten fazla daha fazlaca olayların olumsuz taraflarını ön plana çıkaran taraflı niyet yapılarıdır. Çarpıtılmış fikirler felaketleştirme, duygusal çıkarsama ve genelleme üzere çeşitli kategorilere ayrılmaktadır. Felaketleştirme, genelleme ve etiketleme başlığı altında incelenen çarpıtılmış niyet biçimlerinin sorun odaklı düşünmede daha yaygın kullanıldığı görülmektedir.
İş ve eğitim hayatında sorun odaklı düşünmenin altyapısında varılan çarpıtılmış niyet örnekleri şunlardır:
Ev Gençleri, Hayat Şartlarını Nasıl İyileştirebilirler?
Ev gençleri, mevcut durumlar kararında ebeveynlerinin meskenlerinde kalmakta, iş ve eğitim hayatına dâhil olmamaktadırlar. Lakin bu durum onların istedikleri ya da onları şad eden bir tercihten fazla muhakkak niçinler kararında zorunda kaldıkları bir karar olarak karşımıza çıkmaktadır.
Peki, bu mesken gençleri, bu döngüden nasıl çıkabilirler yahut mevcut şartlarını nasıl iyileştirebilirler?
Bu soruya karşılık olarak dikkat edilmesi gereken ögeleri 9 alt başlık içerisinde şöyleki sıralayabiliriz:
Uzun vadeli amaçlar belirlendikten daha sonra bu gayeye ulaşabilmek için evvela kısa vadeli, ardındansa orta vadeli amaçlara ağırlaşmak, ana amaca ulaşmada daha motive edici olacaktır.
Örneğin beklenmedik bir biçimde sıhhatimizin bozulması, kendi mesleğimize yönelik iş imkânlarının olmaması, maddi imkânsızlıklardan dolayı almak istediğimiz eğitim yahut kursları alamamak üzere durumlar, meslek ve eğitim ömründe başımıza gelebilecek sekteler içindedır.
Daha açık bir örnek üzerinden anlatacak olursak üniversitede Deniz ve Liman İşletmeciliği Bölümü’nden mezun olan bir kişi, liman işletmeciliğinin olmadığı, denizden uzak bir kentte ömrünü sürdürmek zorunda kalırsa birinci etapta diplomasının iş bulmak için uygun olmadığını düşünebilir. Lakin bu durum, o kişinin hiç bir biçimde iş bulamayacağı manasına gelmez.
İşte tam da burada kişi, mesleksel gelişim sürecindeki esnekliği devreye sokarak kendi mesleğine yakın olan ve yapabileceğini düşündüğü farklı meslekleri araştırmalıdır. Hatta kimi vakit de farklı alanlardan mesleksel kurs ve eğitimleri de almak gerekebilir.
bu biçimdece mesleksel gelişim sürecinde esneyebilme özelliğini devreye sokmak, bireyin kendisini yetersiz, bedelsiz ve çaresiz hissetmekten korumaktadır. Tüm bu durumlar göz önünde bulundurulduğunda var olan maksatların de kimi vakit değiştirilebileceğini ve gayelerin değişmesinde şahsi şartlar üzere dış ögelerin da tıpkı biçimde tesirli olabileceğini unutmamak gerekir.
Gerçekçi yol haritasında sadece olumlu yahut olumsuz taraflara odaklanmak yanlışsız değildir. Mesleksel gelişim süreci boyunca meslekte karşılaşılabilecek muhtemel olumsuz senaryolar da göz önünde bulundurulduktan daha sonra meselelerden fazla tahlil tekliflerine odaklanmak gerekir.
Örneğin teknoloji, mesken gençleri tarafınca iş bulma fırsatlarını kıymetlendirme yahut mesleksel yeterliliği arttırıcı bilgi ve eğitimlere ulaşma istikametiyle kullanılırsa bu imkan, iş bulma sürecinde pek faydalı olacaktır. Lakin gençler iş bulmanın zorluklarından kaçınarak sadece rahatlama emeliyle uzun saatlerini teknolojik aletlerle geçirirlerse bu durum, yaşanan problemleri çözümlemediği üzere daha da arttıracaktır.
Ancak yaptıkları kıyas, farklı şartlar ve şahıslar kelam konusu olduğundan gerçekçi değil, aldatıcıdır. Bunun yerine gençler, kendi geçmişleri ile şu andaki durumlarını kıyaslayarak şahsi gelişim yahut gerilemelerini fark edip daha gerçekçi bir bakış açısına sahip olmalıdırlar. Bu sayede ömür çizgilerini ne istikamette ilerletmek istediklerini daha yanlışsız bir formda fark ederek kendi ömür rotalarını oluşturabilirler.
Ev Gençleri niye Ruhsal Dayanak Almalılar?
Ev gençleri, yaşadıkları durum içerisinde rastgele bir dayanak almayarak gün geçtikte daha karamsar, yalnız, başarısız ve çaresiz hissetmektedirler. Bu çaresizlik döngüsünü kıramadıkça gençlerin hayat boyunca yerine getirmeleri gereken bakılırsavleri artmaktadır ve bu durum, onlar için ortasından çıkılması daha güç bir hâl almaya başlamaktadır.
Bu yazımızda da mesken genci olmayı bırakmakla ilgili sizlere verdiğimiz teklifler mutlak yarar içerse de bu teklifleri tek başına uygulayabilmek zannedildiği ölçüde kolay değildir. Bu yüzden psikoterapi takviyesi almak, bu süreci daha kolay ve süratli formda yönetebilmeyi sağlamaktadır.
Ev gençlerinin alacakları psikoterapi takviyesiyle evvela gençlerin geçmiş yaşantılarındaki izler takip edilerek niye bu durumda olduklarına dair her şeyin açığa çıkarılması planlanır. Bunun kararında ise geçmişten bugüne gelen ve bugünkü sorunları doğuran hususlar üzerinde profesyonel çalışmalar yapılarak tüm sorunların ana kaynaklarından çözümlenmesi hedeflenir.
Bilişsel Davranışçı Terapi ve Şema Terapi biçimleriyle sorunların geçmişte oluşan temelleri tespit edilerek bugünkü niyet, his ve davranış yapılarının güzelleştirilmesi beklenmektedir. Bu gençlerin mesleksel geleceklerini inşa etmeleri ismine gereken çalışmalar gerçekçi bir bakış açısıyla ve uzman görüşü takviyesiyle yapılır. Ayrıyeten Mindfulness ve Sanat Terapisi üzere tekniklerle de bu gençlerin içerisinde bulundukları zorlayıcı his durumlarından kurtulmalarında ve rahat bir nefes almalarında yardımcı olunabilir.
Ayrıca daha keyifli geçirilebilecek gençlik yıllarınızın “ev genci” etiketiyle ketlenmemesi ve mesleksel gelişim sürecinizin sağlıklı ilerlemesi için mesleksel ilgi, yetenek ve kıymetlerinizin yanlışsız tespit edilerek kıymetlendirilmesi hayli kıymetlidir. Mesleksel tercih ve yetenek alanında sağlıklı değerlendirmelerin yapılabilmesi için kurumumuzdan Mesleksel Tercih Danışmanlık Paketi satın alabilirsiniz. Bu sayede mesleksel geleceğinizi daha profesyonel halde inşa ederek ilerleyen devirlerde yaşayabileceğiniz mesken genci olmak, mesleksel memnuniyeti yaşayamamak ve meslekte başarıyı tadamamak üzere zorlanmaları bugünden önleyebilirsiniz.
Ev genci olarak isimlendirdiğimiz gençleri karşılayan NEET kavramı, 1990’lı senelerda birinci kere İngiltere’de anılmıştır. Akabinde dünyada bir epey ülkede yaşanan bir olgu hâline gelmesi sonucunda toplumsal olmaktan çok global bir problem olarak karşımıza çıkmaktadır.
Ev Genci Nedir?
Ev genci, 18-24 yaş kümesinde yer alan ve çeşitli niçinler kararında çalışmayan, lakin eğitimine de devam etmeyen yahut eğitimini sırf hobi hedefli sürdüren gençler için kullanılan bir tabirdir. Bu gençler iş aramıyorlar, iş konusunda pek seçici davranıyorlar yahut muhtemel iş imkânlarını değerlendirmiyorlar.
Herhangi bir işe girmeyen konut gençleri, ebeveynlerinin meskeninde yaşıyor ve muhtaçlıklarını onların maddi imkânları üzerinden karşılıyorlar. Bu da konut gençlerinin ebeveynlerinden maddi ve manevi olarak ayrışamamalarına niye olarak onları birçok taraftan ebeveynlerine bağımlı kılıyor.
Sonuç olarak bu gençler, yaş gelişim periyotlarının gerekli kıldığı biçimde ebeveynlerden büsbütün ayrışma, işe başlama, maddi bağımsızlık sağlama, iş etrafı edinme, karşı cinsle önemli ilgiler içerisine girme ve kendi ailesini kurma üzere nazaranvlerini de gerçekleştirememiş oluyorlar.
Ev Gençleri Memnun mu?
Ev gençleri, yaş gelişim periyotlarının temel misyonlarından biri olan iş edinme sürecini bir türlü başlatamadıklarından gelişimsel bakılırsav basamaklarında ilerleyemiyorlar. Bu tıkanma kararında maddi bağımsızlık edinme, hayat kararlarını kendi başlarına alabilme, karşı cinsle önemli beraberlikler ortasında olma ve kararında aile kurabilme üzere gelişimsel bakılırsav basamaklarına ulaşmakta kuvvetlik çekiyorlar. özetlemek gerekirsesı bu gençler, gelişim basamaklarını çıkarken bir basamakta durup öteki basamaklara adım atamamanın çaresizliğini ve ıstırabını yaşıyorlar. Tüm bu gelişimsel bakılırsavler de vakit içinde birikerek konut gençlerinin gözünde adeta bir çığ üzere büyüyor.
Ev gençleri maddi bağımsızlıklarına ulaşamadıklarından ebeveynlerine birfazlaca taraftan bağımlı olmaya devam ederek onların kararlarını onaylamasalar bile uygulamak durumunda kalıyorlar. Örneğin gençlerin konuta giriş çıkış saatleri, konut içi sorumlulukları ve seyahatleri üzere bir epeyce bahiste ebeveynlerinin kurallarına göre hareket etmeleri gerekiyor. ötürüsıyla şahsi karar düzeneklerini kullanamayan bu ergenlerde öfke, ıstırap, çaresizlik ve yetersizlik üzere hisler ağır halde kendini göstermeye başlıyor.
Herhangi bir eğitim almayan yahut çalışmayan mesken gençleri, makul bir uğraş alanları ya da gayeleri olmadığından çok fazla olan boş vakitlerini ise pahalı bir uğraş ismine geçiremiyorlar. Bu durum da onlarda amaçsızlık, külfet, bıkkınlık, başarısızlık ve memnuniyetsizlik üzere hislerin aktive bulunmasına niye oluyor.
Eğitim almayan yahut çalışmayan gençlerin toplumsal etraflarındaki başka bireyler ise çoklukla iş, eğitim yahut evlilik üzere niçinlerle birçok vakit onlardan uzaklaşmış ve kendilerine yeni toplumsal çevreler edinmiş oluyorlar. Mesken gençleri, akranlarının yaş gelişim devirlerinin temel misyonlarını tamamladıklarını görmeleriyle yetersizlik hislerini de ağır olarak hissetmeye başlıyorlar. beraberinde mesken gençlerinin akranlarından aralık yahut hayat şartları açısından uzaklaşmaları kararında toplumsal dayanak azlığı da yaşayarak yalnızlık hislerinin ön plana çıktığı görülüyor.
özetlemek gerekirsesı ıstırap, dert, ümitsizlik, çaresizlik, yetersizlik, başarısızlık, yalnızlık, bıkkınlık ve isteksizlik üzere hisler ağırlaşırken muvaffakiyet, keyif, memnunluk, cümbüş üzere hislerin azalmasıyla aslında bu gençler depresif bir his durum içerisine giriyorlar. Bu his durumu da ortasından çıkılmaz bir hâl alabiliyor. Aslında bu şartlar altında konut gençlerinin çok mutsuz hissettiklerini nazaranbilmek pek de kolay olsa gerek.
Ev Gençleri niye Bu Durumda?
Eğitime devam ederek akademik meslek basamaklarını tırmanmak ya da iş bularak ekonomik özgürlüğü kazanmak genç yetişkinlik periyodunun temel gelişimsel vazifelerinden biridir. Temel gelişimsel nazaranvlerini yerine getirememek de doğal olarak genç yetişkinleri birfazlaca taraftan mutsuz eden bir faktör olarak karşımıza gelir. Bu mutsuzluk durumu ise gençlerin hayat memnuniyetlerini pek düşürerek onları depresif bir his durumuna sürüklemektedir.
Peki, ne oluyor da biroldukça genç, mutsuz bulunmasına karşın bu gelişimsel bakılırsavleri yerine getirmeyerek konut genci durumunda ömürlerine devam ediyor?
Öncelikle “ev genci” olmanın en önemli niçinlerini genel olarak 7 alt başlıkta açıklayabiliriz:
Mesleki İlgi, Yetenek ve Kıymet Alanlarını Gerçek Belirleyememek
Mesleki seçim, temeli 0-6 yaş aralığındaki erken çocukluk devrine dayanan ve daha sonrasında devam eden mesleksel gelişim süreci kararında ortaya çıkan bir durumdur. Gerçek ve sağlıklı meslek seçimlerini yapabilmek ismine yaş gelişim periyodu özelliklerine uygun olarak şahısların ilgi, yetenek ve pahalarını fark etmesi kaidedir.
Örneğin soyut düşünme hünerlerinin tam manasıyla gelişim gösterdiği 11 yaş devrine kadar mesleksel gelişim, etrafta görülen meslekleri gözlemleme, kendini bu meslekler içerisinde hayal etme, bu hayalleri oyuna dökme ve yetenekleri yavaş yavaş fark etme olarak ilerleyebilir. 11 yaş periyoduna kadar gerçekçi bir mesleksel seçimden kelam edilemese de bu deneme yanılmalar ile hayal ve oyunlar birlikteinde yeteneklerin, ilgi ve bedellerin keşfi süreci mesleksel gelişimde kıymetli basamaklardır.
11-17 yaş devrinde karakter gelişimi büyük oranda kalıcılaşmaya başladığından daha gerçekçi mesleksel seçenekler belirlenebilir. Bu mesleksel seçenekler, etraftaki meslek elemanlarını gözlemleme, mesleğin gerektirdiği eğitimleri araştırma, mesleksel gereklilikler ve şartlara olan şahsi ahengi inceleme formunda kıymetlendirilebilir. Yetenek alanları, etraftan alınan geri dönütler ve şahsi müşahedeler kararında tahlil edilebilir. bu vakitte ilgi, yetenek ve kıymet alanları artık daha kalıcı halde gözlemlenebildiğinden meslek alanları hakkında edinilen ayrıntılı bilgiler ışığında mesleksel seçenekler daraltılabilir.
18 yaştan itibaren başlayan yaş devirde ise gençlerin mesleksel seçimlerini yapmış ve seçilen meslek ismine gereken eğitimleri almaya başlamış olmaları gerekir. Alınan mesleksel eğitimlerden daha sonra da şayet kendileri ismine hakikat tercihlerde bulunmuşlar ve mesleksel gelişim süreçlerini sağlıklı halde ilerletmişlerse bu gençlerin aldıkları eğitim doğrultusunda bir iş bularak mesleklerine başlamış olmaları beklenir.
Ancak mesleksel gelişim sürecinde beklenen etapların çeşitli sebeplerle kat edilememesi kararında mesleksel istikametten kendini sağlıklı değerlendirmede ve hakikat mesleğe yönelmede meseleler ortaya çıkabilir. özetlemek gerekirsesı kimi vakit çeşitli niçinlerle mesleksel tercih kademelerinde ilgi, yetenek ve kıymetlerin gerçek tespiti ile değerlendirmesi yapılamamakta ve gençler kendileri için gerçek olacak mesleksel eğitime yönelememektedirler. Örneğin matematiğe ilgisi olmayan, lakin bunu vaktinde tespit edemeyerek yahut göz arkası ederek matematik öğretmenliğini seçen bir genç, iş bulup çalışma evresine geldiğinde bir türlü harekete geçemeyebilir. Bunun kararında ise işsiz kalıp ebeveynlerinin yanına dönebilir.
Yetersiz Gelişen Sorumluluk Şuuru ve Ebeveyn Tutumları
Ev gençleri, ekseriyetle sorumluluk alma şuuru tarafından yaş gelişim devirlerine nazaran çok geride kalabiliyorlar. Zira bu ergenlerden artık mesleksel bir istikamet belirlemeleri ve bu tarafta somut adımlarla ilerlemeleri beklenmekteyken bu gençler ne eğitim ne de çalışma tarafından bir adım atmayarak aslında hayatlarında hiç bir sorumluluk almamayı tercih ediyorlar. Hatta ebeveynleriyle yaşayarak kendi sorumluluklarının yükünü de onların sırtlarına yüklüyorlar.
Ancak ebeveynlerin sırtındaki bu ağır yükün bir sebebi de bugün genç olan çocuklarını yetiştirirlerken yüklü olarak yansıttıkları ebeveyn tavırlarıdır. Zira genç yetişkinlik devrinde gereken sorumlulukların alınmamasının aslında çocukluk devrindeki sorumluluk şuurunun gelişmeninde oluşan sekteye uğramaların bir kararı olduğu söylenebilir.
Sorumluluk şuurunun, çocuklarda doğuştan genetik mirasla getirilen ve mizaç olarak söz edilen yapılarla değişkenlik gösterebildiği ve çevresel şartlardan etkilenen taraflarının olduğu bilinir. Buna karşın aslında sorumluluk şuuru, ebeveynlerin takviyesiyle kazandırılabilen yahut köreltilebilen bir yapıya sahiptir. Bu noktada sorumluluk şuurunun yaş gelişim devirlerine bakılırsa kazanım süreçlerini öğrenmek ve ebeveynler tarafınca nasıl desteklenmesi gerektiğini kavramak gerekebilir.
Sorumluluk alma, 0-6 yaş bebeklik ve erken çocukluk devrini kapsayan süreçte edinilmeye başlanan, lakin takip eden gelişim periyotlarında de değişen sorumluluk alanlarıyla geliştirilmesi ve ebeveynler tarafınca desteklenmesi gereken bir davranış biçimidir. Örneğin 0-6 yaş devrinde kendi kıyafetlerini seçme, giyme ve çıkarma, tuvalet alışkanlığı kazanma, tuvalet daha sonrası paklığını sağlama ve odasını toplama üzere sorumlulukların edinilmesi gerekir.
7-11 yaş olarak söz edilen geç çocukluk devrinde ise okuma ve yazmayı öğrenme ile ödevlerini yapma üzere sorumlulukların edinilmesi beklenir. 11-18 yaş periyodunu kapsayan ergenlik devrinde ise derslerini takip etme, konut işlerine dayanak olma, hayat sistemini planlama ve bu sisteme uyma üzere sorumlulukların artık ferdi olarak takip edilmesi gerekir.
Sorumluluk alma şuurunun oluşabilmesi ismine ebeveynlerin, çocukların yaş gelişim periyotlarına uygun sorumluluk alma davranışlarının ne olduğunu bilmeleri ve çocuklarına bu sorumlulukları kazandırabilmeleri ismine fırsatlar oluşturmaları gerekir. Örneğin 0-6 yaş devrindeki bir çocuğun kendi ellerini yıkaması için ebeveynlerinin ona evvel model olarak el yıkamayı uygulamalı halde göstermeleri, akabinde yardım ederek ellerini yıkamasını sağlamaları ve kademeli halde bu yardımlarını geri çekmeleri gerekir. Sonuç olarak ebeveynler, çocuklarının bu sorumluluğu kişisel olarak gerçekleştirebilmeleri için onlara fırsat tanımış olurlar.
Ancak kimi durumlarda erken çocukluk devri ve devam eden başka gelişim devirlerinde ebeveynler, çocuklarının sorumluluk alma davranışlarını sekteye uğratacak biçimde çocuğa ilişkin biroldukça sorumluluğu üstlenirler.
Aşırı müdafaacı ebeveynlerin yetiştirdiği ergenlerde daha fazlaca gözlemlenen bu durum kararında gençler, sorumluluk şuuru geliştirme konusunda geride kalmaktadırlar. Ebeveynleri tarafınca sorumlulukları yerine getirilen gençler, bunun kararında yaş gelişim devirlerine uygun davranışlarını geliştirememekte, kendilerine inanç duymada yetersiz kalmakta ve şahsi sorumluluk almaktan fazla toplumsal etraftan yardım alma beklentisi içerisine girmektedirler.
İlgisiz ebeveyn tavırları olarak isimlendirilen durumda ise ebeveynler çocuklarına gereğince ilgi ve vakit ayırmadıklarından onların sorumluluk almaları ismine pek fazla dayanak yahut teşebbüste bulunmamaktadırlar. bu türlü yetiştirilen gençler ise yetişkin olduklarında yaşlarına uygun seviyede sorumluluk şuurunu geliştirememektedirler.
Mükemmeliyetçi ve otoriter tavırlara sahip ebeveynler ise ekseriyetle çocuklarının sorumluluk alanlarını ziyadesiyle önemseyerek bu alanlara dair mevzuları pek ön planda tutmaktadırlar. Bu tavır biçimindeki ebeveynlerden çocuklarına bilinçsiz halde aktarılan ileti, ebeveynlerin çocuklarına duydukları sevginin, çocuklarının sorumluluklarını gerçekleştiriliyor olmalarına bağlı olduğu biçiminde olabilir.
Ebeveynlerin mükemmeliyetçi istikametiyle perçinlenerek büyütülen bu bireyler, genç olduklarında kendilerini yetersiz ve kıymetsiz hissedebilirler. bu biçimdece gençler ne yaparlarsa yapsınlar bir türlü ebeveynlerinin istediği standartlara ulaşamayacaklarını düşünebilirler.
Bu yetersizlik fikirleri ise çaresizlik hisleriyle birleşerek sorumlulukların aksatılması ve bakılırsavlerin yerine getirilmemesi formunda kendini gösterebilir. Örneğin 20’li yaşlarında otoriter tavırlı ebeveynlere sahip bir genç, mesleğe başlama sürecinde de ebeveyn baskısıyla karşılaşabilir. Bunun kararında ise bu genç, kendi yaşına mahsus gelişimsel sorumluluğunu alarak mesleğine uygun bir işe girmek yerine büsbütün ters bir tavra geçerek konutta kalmayı tercih edebilir.
Teknoloji Bağımlılığı
Öncelikle konut gençleri olarak isimlendirilen küme, 18-24 yaş aralığındaki gençleri kapsamakta ve bu yaş kümesini oluşturan kuşak, sosyolojide Z Nesli olarak isimlendirilmektedir. Tarihî olarak bakıldığında ise 2000 yılı ve daha sonrasında doğanlar Z Nesli olarak anılır.
Öncelikle Z Nesli, kendindilk evvelki Y ve X nesilleri üzere teknolojiyle daha sonradan tanışmamıştır. Z Nesli olarak tabir edilen günümüzün gençleri, doğdukları andan itibaren teknoloji ile iç içe olduklarından onları teknolojiden bağımsız biçimde düşünmek şüphesiz kelam konusu değildir.
Bebeklik periyodundan itibaren ellerinde telefon, tablet ve uçsuz bucaksız internetle birlikte olan bu jenerasyon, günümüzde doğal olarak toplumsallaşma, iş, hobiler ve eğitim üzere bir epey alanda teknolojiyi ağır halde kullanmaktadırlar. Bu sayede bir epey kaynağa süratli ve kolay halde erişebilirler. Fakat bu sürat ve kolaylığı gerçek hayatta da bekleyen gençler, çoğunlukla hayal kırıklığına uğramaktadırlar.
Çünkü toplumsal hayat ve iş hayatı, sanal dünyadan farklı olarak daha sıkıntı ve yavaş ilerleyen bir hayli süreci içerir. Bu durum da gençlerin tasa, ıstırap ve bıkkınlık üzere hisleri ağır seviyede yaşayarak rahat, süratli ve bilindik olan kendi sanal dünyalarına çekilmelerine niye olmaktadır. Toplumsal hayatta, eğitimde ve iş bölümünde istediklerini bulamayan gençler de kolay ve alışılmış olan sanal hoşlukların anlık keyiflerine dalarak gerçek hayatlarını ertelemeye devam ederler.
Yüksek Standartlar
Bunun sebebi olarak teknoloji ile her an iç içe olan bu gençlerin, internetin sağladığı küresel erişim yardımıyla yüksek standartların kelam konusu olduğu ömürleri sık sık gorerek kendi şahsi standartlarını da üst düzeylere yerleştirmelerinden kaynaklanır. Teknoloji yardımıyla gözler önüne serilen süratli ve kolay kazanımlar da gençlerin iş hayatında daha kolay ve çabuk halde ilerlemeye dair şahsi maksatlar belirlemelerine ve bu amaçlara ulaşamayacaklarını düşündüklerinde ise geri çekilmelerine niye olmaktadır.
Konfor Alanından Çıkamamak
İş yahut eğitim almak için gösterilecek gayret ve mevcut konfor alanının dışına çıkılacağına dair tasa, ergenlerde riske girmektense hiç bir teşebbüste bulunmama durumunu ortaya çıkarmaktadır. Örneğin iş bulduğunda yeni bir meskene çıkacak, fatura ile kira masraflarıyla uğraşacak ve meskene dair sorumlulukları üstlenecek olan bu gençler, bu uğraştan kaçınabilmekteler. Ayrıyeten bu uğraşlar kararında kazanılan maddi imkânlar, şayet kendi mali beklentilerinin altında kalıyorsa, bu biçimde bu gençler çalışıp az kazanmak yerine hiç çalışmamayı tercih etmektedirler.
Öğrenilmiş Çaresizlik
‘’Başvurduğum iş yahut eğitimlerden kabul görmüyorum.’’
‘’İstediğim işi asla bulamayacağım.’’
‘’İstediğim maaşı alamayacağım.’’
‘’Ben şanssızım.’’
‘’Yetersizim.’’
Çözüm Değil, Sorun Odaklı Düşünmek
Çarpıtılmış niyetler, sağlıklı ve mantıklı düşünerek olayları tüm taraflarıyla görüp kıymetlendirmekten fazla daha fazlaca olayların olumsuz taraflarını ön plana çıkaran taraflı niyet yapılarıdır. Çarpıtılmış fikirler felaketleştirme, duygusal çıkarsama ve genelleme üzere çeşitli kategorilere ayrılmaktadır. Felaketleştirme, genelleme ve etiketleme başlığı altında incelenen çarpıtılmış niyet biçimlerinin sorun odaklı düşünmede daha yaygın kullanıldığı görülmektedir.
İş ve eğitim hayatında sorun odaklı düşünmenin altyapısında varılan çarpıtılmış niyet örnekleri şunlardır:
‘’Asla sorun yaşamamalıyım.’’
‘’Sorun yaşamam felakettir.’’
‘’Birkaç sefer sorun yaşadıysam bundan daha sonra daima sorun yaşayacağım manasına gelir.’’
‘’Sorun yaşıyorsam bu benim yetersiz yahut başarısız olduğumu gösterir.’’
‘’Tam yapamayacağım bir işi hiç yapmasam daha âlâ olur.’’
Ev Gençleri, Hayat Şartlarını Nasıl İyileştirebilirler?
Ev gençleri, mevcut durumlar kararında ebeveynlerinin meskenlerinde kalmakta, iş ve eğitim hayatına dâhil olmamaktadırlar. Lakin bu durum onların istedikleri ya da onları şad eden bir tercihten fazla muhakkak niçinler kararında zorunda kaldıkları bir karar olarak karşımıza çıkmaktadır.
Peki, bu mesken gençleri, bu döngüden nasıl çıkabilirler yahut mevcut şartlarını nasıl iyileştirebilirler?
Bu soruya karşılık olarak dikkat edilmesi gereken ögeleri 9 alt başlık içerisinde şöyleki sıralayabiliriz:
Hayat Hedefi Belirlemek
Mesleki İlgi, Yetenek ve Kıymetleri Belirlemek
Başarı Tarifini bir daha Yapmak
Küçük Adımlar Atmak
Uzun vadeli amaçlar belirlendikten daha sonra bu gayeye ulaşabilmek için evvela kısa vadeli, ardındansa orta vadeli amaçlara ağırlaşmak, ana amaca ulaşmada daha motive edici olacaktır.
Mesleki Gelişim Sürecinde Esnek Olmak
Örneğin beklenmedik bir biçimde sıhhatimizin bozulması, kendi mesleğimize yönelik iş imkânlarının olmaması, maddi imkânsızlıklardan dolayı almak istediğimiz eğitim yahut kursları alamamak üzere durumlar, meslek ve eğitim ömründe başımıza gelebilecek sekteler içindedır.
Daha açık bir örnek üzerinden anlatacak olursak üniversitede Deniz ve Liman İşletmeciliği Bölümü’nden mezun olan bir kişi, liman işletmeciliğinin olmadığı, denizden uzak bir kentte ömrünü sürdürmek zorunda kalırsa birinci etapta diplomasının iş bulmak için uygun olmadığını düşünebilir. Lakin bu durum, o kişinin hiç bir biçimde iş bulamayacağı manasına gelmez.
İşte tam da burada kişi, mesleksel gelişim sürecindeki esnekliği devreye sokarak kendi mesleğine yakın olan ve yapabileceğini düşündüğü farklı meslekleri araştırmalıdır. Hatta kimi vakit de farklı alanlardan mesleksel kurs ve eğitimleri de almak gerekebilir.
bu biçimdece mesleksel gelişim sürecinde esneyebilme özelliğini devreye sokmak, bireyin kendisini yetersiz, bedelsiz ve çaresiz hissetmekten korumaktadır. Tüm bu durumlar göz önünde bulundurulduğunda var olan maksatların de kimi vakit değiştirilebileceğini ve gayelerin değişmesinde şahsi şartlar üzere dış ögelerin da tıpkı biçimde tesirli olabileceğini unutmamak gerekir.
Gerçekçi Senaryoları ve Tahlil İmkanlarını Gözden Geçirmek
Gerçekçi yol haritasında sadece olumlu yahut olumsuz taraflara odaklanmak yanlışsız değildir. Mesleksel gelişim süreci boyunca meslekte karşılaşılabilecek muhtemel olumsuz senaryolar da göz önünde bulundurulduktan daha sonra meselelerden fazla tahlil tekliflerine odaklanmak gerekir.
Teknolojiye Bağımlı Değil, Bağlı Olmak
Örneğin teknoloji, mesken gençleri tarafınca iş bulma fırsatlarını kıymetlendirme yahut mesleksel yeterliliği arttırıcı bilgi ve eğitimlere ulaşma istikametiyle kullanılırsa bu imkan, iş bulma sürecinde pek faydalı olacaktır. Lakin gençler iş bulmanın zorluklarından kaçınarak sadece rahatlama emeliyle uzun saatlerini teknolojik aletlerle geçirirlerse bu durum, yaşanan problemleri çözümlemediği üzere daha da arttıracaktır.
Kendi Odaklı Olmak
Ancak yaptıkları kıyas, farklı şartlar ve şahıslar kelam konusu olduğundan gerçekçi değil, aldatıcıdır. Bunun yerine gençler, kendi geçmişleri ile şu andaki durumlarını kıyaslayarak şahsi gelişim yahut gerilemelerini fark edip daha gerçekçi bir bakış açısına sahip olmalıdırlar. Bu sayede ömür çizgilerini ne istikamette ilerletmek istediklerini daha yanlışsız bir formda fark ederek kendi ömür rotalarını oluşturabilirler.
Hobi ve Keyif Alanlarını Belirlemek
Ev Gençleri niye Ruhsal Dayanak Almalılar?
Ev gençleri, yaşadıkları durum içerisinde rastgele bir dayanak almayarak gün geçtikte daha karamsar, yalnız, başarısız ve çaresiz hissetmektedirler. Bu çaresizlik döngüsünü kıramadıkça gençlerin hayat boyunca yerine getirmeleri gereken bakılırsavleri artmaktadır ve bu durum, onlar için ortasından çıkılması daha güç bir hâl almaya başlamaktadır.
Bu yazımızda da mesken genci olmayı bırakmakla ilgili sizlere verdiğimiz teklifler mutlak yarar içerse de bu teklifleri tek başına uygulayabilmek zannedildiği ölçüde kolay değildir. Bu yüzden psikoterapi takviyesi almak, bu süreci daha kolay ve süratli formda yönetebilmeyi sağlamaktadır.
Ev gençlerinin alacakları psikoterapi takviyesiyle evvela gençlerin geçmiş yaşantılarındaki izler takip edilerek niye bu durumda olduklarına dair her şeyin açığa çıkarılması planlanır. Bunun kararında ise geçmişten bugüne gelen ve bugünkü sorunları doğuran hususlar üzerinde profesyonel çalışmalar yapılarak tüm sorunların ana kaynaklarından çözümlenmesi hedeflenir.
Bilişsel Davranışçı Terapi ve Şema Terapi biçimleriyle sorunların geçmişte oluşan temelleri tespit edilerek bugünkü niyet, his ve davranış yapılarının güzelleştirilmesi beklenmektedir. Bu gençlerin mesleksel geleceklerini inşa etmeleri ismine gereken çalışmalar gerçekçi bir bakış açısıyla ve uzman görüşü takviyesiyle yapılır. Ayrıyeten Mindfulness ve Sanat Terapisi üzere tekniklerle de bu gençlerin içerisinde bulundukları zorlayıcı his durumlarından kurtulmalarında ve rahat bir nefes almalarında yardımcı olunabilir.
Ayrıca daha keyifli geçirilebilecek gençlik yıllarınızın “ev genci” etiketiyle ketlenmemesi ve mesleksel gelişim sürecinizin sağlıklı ilerlemesi için mesleksel ilgi, yetenek ve kıymetlerinizin yanlışsız tespit edilerek kıymetlendirilmesi hayli kıymetlidir. Mesleksel tercih ve yetenek alanında sağlıklı değerlendirmelerin yapılabilmesi için kurumumuzdan Mesleksel Tercih Danışmanlık Paketi satın alabilirsiniz. Bu sayede mesleksel geleceğinizi daha profesyonel halde inşa ederek ilerleyen devirlerde yaşayabileceğiniz mesken genci olmak, mesleksel memnuniyeti yaşayamamak ve meslekte başarıyı tadamamak üzere zorlanmaları bugünden önleyebilirsiniz.