amerikali
Üye
Merhaba, bu yazıda kendimden ve nasıl bir müddetcin bizi beklediğinden bahsederek soru işaretlerinizi biraz olsun azaltmak istedim.
Kendimi bildim bileli insan psikolojisi benim için bir merak unsuruydu. Küçük yaşlardan itibaren bu hususta bir epey okuma yaptım, okudukça daha az şey bildiğimi fark ettim, öğrenme merakım giderek daha da arttı. Üniversite ve Yüksek Lisans eğitimlerim bittikten daha sonra da birinci günkü merakımla kendimi geliştirmeye, öğrenmeye devam ettim.
Bildiklerimi paylaşmak, insanlara yardım etmek her vakit önceliğim oldu. Her danışandan farklı bir şey öğrendim. vakit içinde şu bakış açısı zihnimde uygunca yer etti: Panik atak, depresyon, çeşitli tasa bozuklukları ya da travmalar… Mevzu ne olursa olsun hepimizin ortasında yaşadığı zorlukları atlatabilme gücü var. Psikolog olarak ben evvela karşımdaki kişinin, neler yaşadığını, neler hissettiğini anlamaya daha sonra da daima ortasında olan lakin tahminen derinlerde kalmış olan o baş edebilme gücünü ortaya çıkarmaya, hayattan tekrar keyif alarak ona dört elle sarılmasına, hayat kalitesini tekrar arttırmasına takviye oldum.
Terapi, kişinin kendi iç dünyasına giden bir seyahat. bir arada bir kayığa oturuyor ve keşfetmek için yola koyuluyoruz. kimi vakit dinlenip nefes alarak, kimi vakit kaygıyı da yanımıza oturtarak birlikte ilerliyoruz. Sürecin sonunda danışanlarımdan bana değil kendilerine teşekkür etmelerini istiyorum. Bu yola çıktıkları, yürekle birinci adımı attıkları, kendilerine müsaade verdikleri ve ellerinden geleni yaptıkları için. Kişi ne yapacağını, ne diyeceğini bilmeyebilir, yorulmuş olabilir hiç sorun değil kâfi ki ne istediğini bilsin ve elinden geleni yapmaya çalışsın… Dediğim üzere bu bir seyahat. Varacağımız yer kadar yolun kendisinden, yolda olmaktan da öğreneceğimiz epeyce şey var. birlikte adım adım ilerleyeceğiz…
Kendimi bildim bileli insan psikolojisi benim için bir merak unsuruydu. Küçük yaşlardan itibaren bu hususta bir epey okuma yaptım, okudukça daha az şey bildiğimi fark ettim, öğrenme merakım giderek daha da arttı. Üniversite ve Yüksek Lisans eğitimlerim bittikten daha sonra da birinci günkü merakımla kendimi geliştirmeye, öğrenmeye devam ettim.
Bildiklerimi paylaşmak, insanlara yardım etmek her vakit önceliğim oldu. Her danışandan farklı bir şey öğrendim. vakit içinde şu bakış açısı zihnimde uygunca yer etti: Panik atak, depresyon, çeşitli tasa bozuklukları ya da travmalar… Mevzu ne olursa olsun hepimizin ortasında yaşadığı zorlukları atlatabilme gücü var. Psikolog olarak ben evvela karşımdaki kişinin, neler yaşadığını, neler hissettiğini anlamaya daha sonra da daima ortasında olan lakin tahminen derinlerde kalmış olan o baş edebilme gücünü ortaya çıkarmaya, hayattan tekrar keyif alarak ona dört elle sarılmasına, hayat kalitesini tekrar arttırmasına takviye oldum.
Terapi, kişinin kendi iç dünyasına giden bir seyahat. bir arada bir kayığa oturuyor ve keşfetmek için yola koyuluyoruz. kimi vakit dinlenip nefes alarak, kimi vakit kaygıyı da yanımıza oturtarak birlikte ilerliyoruz. Sürecin sonunda danışanlarımdan bana değil kendilerine teşekkür etmelerini istiyorum. Bu yola çıktıkları, yürekle birinci adımı attıkları, kendilerine müsaade verdikleri ve ellerinden geleni yaptıkları için. Kişi ne yapacağını, ne diyeceğini bilmeyebilir, yorulmuş olabilir hiç sorun değil kâfi ki ne istediğini bilsin ve elinden geleni yapmaya çalışsın… Dediğim üzere bu bir seyahat. Varacağımız yer kadar yolun kendisinden, yolda olmaktan da öğreneceğimiz epeyce şey var. birlikte adım adım ilerleyeceğiz…