amerikali
Üye
Psikoterapi,danışan ile danışman içinde ruhbilim detaylarıne dayanarak kurulan karşılıklı münasebet ve bağlantı yoluyla sağlanan tedavi tekniğidir.
Psikoterapi süreci aslında danışanın randevu almak için telefon açtığı andan itibaren başlar.Terapi, terapist ile birlikte danışanın ruhsal dünyasına yapılan bir seyahattir. Bu seyahatte danışanın terapiye getiren “o anda” yaşanmış tekerrür eden olayın pişik dinamiğidir.
Terapi mühletince tekerrür eden sorunlara, tüm zamansal açılardan bakılmaya çalışılır. Bunun niçini ,geçmişte yaşanan ya da hala yaşanmakta olan olayların nasıl bugünkü sorunların altyapısı oluşturduğunu anlamaya çalışmaktır. Terapi aslında bireyin kendini daha yakından tanıma talebidir. Çünkü terapide his fikir ve davranış üçgeni ele alınarak ,kişi dünü-bugünü ,hataları ve sevapları ile yüzleşir. Yüzleşmek güçlü bir seyahattir .Bu şiddetli seyahatte terapiste düşen aslî görev, danışanına eleştirmeden, utandırmadan, yargılamadan fikren ve hissen anlamaya çalışmaktır. Danışanın terapist ile yaşadığı ilgi tüm bağlantıları için bir model oluşturur.
Danışan bu süreçte öğrendiği ülkü bağlantıyı içselleştirerek öbür bağlara taşır.
Terapi müddetince yaşanan her transfer, hem de bir çözülmedir. Örneğin, danışan şimdiye kadar kimselerle paylaşmadığı travmatize edici yaşantısını kendisini eleştirip yargılayamayacağından emin oldugu terapistine aktararak uzun yıllardır ortasında ruhsal baskı oluşturan keder, utanç ve öfke dolu yükü yavaş yavaş omuzlarından bırakmaya başlar. Terapistin seans ortasındaki empatik duruşu güzelleştirici etkenlerin başındadır. Çünkü danışan için anlaşılmak ve yargılanmamak tahlil kadar değerlidir. İlerleyen seanslarda danışanı daha bütüncül manada tanımaya başlayan terapist yavaş yavaş yorumlar yapmaya girişir. Her yorum danışan için kendisine ve dünyasına tutulan aynadır bununla birlikte. Dikkat edilmesi gereken birinci konu,terapi müddetince danışanı gereğince tanımadan yorumlarda bulunmamaktadır. Yorum, danışanım dünyasında farkındalığı arttırmada fener rolünü alacağından ışığı ne fazla ne de az olmalıdır. İkinci konu ise, terapistin sanıldığı üzere akıl hocası olmadığıdır. Terapide aslolan, danışanı kendisi üzerine düşündüre bilmektir. ısrarla akıl vermeye çalışmak, danışanın iradesine ipotek altına almak manasını da içerir. bu biçimde yapıldığı takdirde danışan kendisi üzerine düşünmeyerek,sürekli terapistinden alternatif tahliller bekleyecektir. halbuki terapiden amaçlanan, danışanın kendilik yapısını güçlendirerek dış dünya ile ahenk sağlayacağı biçimde bir daha yapılanmasını inşa edebilmektir. Üçüncü konu terapistin danışanın ne yasaginin ne de dileğinin yanında durmasıdır. Terapist, danışana kendi bedel yargılarını sunmamalıdır. Çünkü bireyi zorla kendimize benzetmeye çalışmak da bir çeşit şiddettir. Son kademede, daha fazla gelecekteki dizaynlar üzerine konuşulur. Bu noktada yetişkin olan danışanın ömrünü biçimlendirmede faal rol almasına yardımcı olmak temeldir. Tüm bu kazanımları deneyimleyen danışanın yavaş yavaş benliğini güçlendirme adımları atmasıyla terapi hedeflenen noktaya ulaşmaya başlar. Yapılan yorumlarla danışanın farkındalığı artar. bu biçimdece kişi bir yandan kendini daha güzel tanımaya çalışırken, öteki yandan artık olayların ortasında boşalamadan ,mesafe kazandığı benliğini daha objektif değerlendirmeyi öğrenir. Terapinin son gayesi, danışanın terapistine gereksinim duymadan ömrün getirdiği sorunlarla başa çıkma yollarıni öğrenmesi, yeni bir hayata daha inançlı adımlar atmasıdır.
Psikoterapi süreci aslında danışanın randevu almak için telefon açtığı andan itibaren başlar.Terapi, terapist ile birlikte danışanın ruhsal dünyasına yapılan bir seyahattir. Bu seyahatte danışanın terapiye getiren “o anda” yaşanmış tekerrür eden olayın pişik dinamiğidir.
Terapi mühletince tekerrür eden sorunlara, tüm zamansal açılardan bakılmaya çalışılır. Bunun niçini ,geçmişte yaşanan ya da hala yaşanmakta olan olayların nasıl bugünkü sorunların altyapısı oluşturduğunu anlamaya çalışmaktır. Terapi aslında bireyin kendini daha yakından tanıma talebidir. Çünkü terapide his fikir ve davranış üçgeni ele alınarak ,kişi dünü-bugünü ,hataları ve sevapları ile yüzleşir. Yüzleşmek güçlü bir seyahattir .Bu şiddetli seyahatte terapiste düşen aslî görev, danışanına eleştirmeden, utandırmadan, yargılamadan fikren ve hissen anlamaya çalışmaktır. Danışanın terapist ile yaşadığı ilgi tüm bağlantıları için bir model oluşturur.
Danışan bu süreçte öğrendiği ülkü bağlantıyı içselleştirerek öbür bağlara taşır.
Terapi müddetince yaşanan her transfer, hem de bir çözülmedir. Örneğin, danışan şimdiye kadar kimselerle paylaşmadığı travmatize edici yaşantısını kendisini eleştirip yargılayamayacağından emin oldugu terapistine aktararak uzun yıllardır ortasında ruhsal baskı oluşturan keder, utanç ve öfke dolu yükü yavaş yavaş omuzlarından bırakmaya başlar. Terapistin seans ortasındaki empatik duruşu güzelleştirici etkenlerin başındadır. Çünkü danışan için anlaşılmak ve yargılanmamak tahlil kadar değerlidir. İlerleyen seanslarda danışanı daha bütüncül manada tanımaya başlayan terapist yavaş yavaş yorumlar yapmaya girişir. Her yorum danışan için kendisine ve dünyasına tutulan aynadır bununla birlikte. Dikkat edilmesi gereken birinci konu,terapi müddetince danışanı gereğince tanımadan yorumlarda bulunmamaktadır. Yorum, danışanım dünyasında farkındalığı arttırmada fener rolünü alacağından ışığı ne fazla ne de az olmalıdır. İkinci konu ise, terapistin sanıldığı üzere akıl hocası olmadığıdır. Terapide aslolan, danışanı kendisi üzerine düşündüre bilmektir. ısrarla akıl vermeye çalışmak, danışanın iradesine ipotek altına almak manasını da içerir. bu biçimde yapıldığı takdirde danışan kendisi üzerine düşünmeyerek,sürekli terapistinden alternatif tahliller bekleyecektir. halbuki terapiden amaçlanan, danışanın kendilik yapısını güçlendirerek dış dünya ile ahenk sağlayacağı biçimde bir daha yapılanmasını inşa edebilmektir. Üçüncü konu terapistin danışanın ne yasaginin ne de dileğinin yanında durmasıdır. Terapist, danışana kendi bedel yargılarını sunmamalıdır. Çünkü bireyi zorla kendimize benzetmeye çalışmak da bir çeşit şiddettir. Son kademede, daha fazla gelecekteki dizaynlar üzerine konuşulur. Bu noktada yetişkin olan danışanın ömrünü biçimlendirmede faal rol almasına yardımcı olmak temeldir. Tüm bu kazanımları deneyimleyen danışanın yavaş yavaş benliğini güçlendirme adımları atmasıyla terapi hedeflenen noktaya ulaşmaya başlar. Yapılan yorumlarla danışanın farkındalığı artar. bu biçimdece kişi bir yandan kendini daha güzel tanımaya çalışırken, öteki yandan artık olayların ortasında boşalamadan ,mesafe kazandığı benliğini daha objektif değerlendirmeyi öğrenir. Terapinin son gayesi, danışanın terapistine gereksinim duymadan ömrün getirdiği sorunlarla başa çıkma yollarıni öğrenmesi, yeni bir hayata daha inançlı adımlar atmasıdır.