amerikali
Üye
Çocuklar niye ağlar? İstedikleri şeyler olmadığı için mi? Şımarıklıktan mı? İstediğini yaptırmak için mi? Bu sorular hepimizin sorduğu ve birinci aklımıza gelen sorular olabilir. Hiç öteki manada düşündük mü? Ya da nitekim kalpten sorduk mu? niye ağlıyor bizim çocuklarımız diye?
Gözyaşları çocukların sözleridir. Dünyaya gelen bir çocuk çabucak hemen lisan gelişimi olmadan evvel annesine muhtaçlıklarını ağlayarak lisana getiriyordu. Bebeğin her ağlaması farklı bir muhtaçlık içindi. Birtakım ağlamalar açlıktan, kimi ağlamalar deri teması isteğinden, kimi ağlamalar korkudandı. Her ağlamanın kesinlikle bir manası vardır, gözyaşları çocuğun cümleye dökemediği sözleridir.
Dili gelişmiş çocuklar ortasında bu bu biçimdedir. Akıcı bir biçimde konuşan çocuklar da hislerini gözyaşları ile lisana dökmeye gereksinim duyabilirler. Biz yetişkinler için bile hislerimizi yaşamak ve söz etmek epeyce zorken küçücük bir çocuktan hislerini sözel olarak tabir etmesini bekleyemeyiz. Küçücük vücudunda ve zihninde bir sürü sarsıntılar olan çocuklar biz yetişkinler için “aman bunda ne var ağlanacak” dediğimiz şeylerden epeyce fazla etkilenir ve altında ezilirler. Gözyaşları yalnızca bu yaşantıların söz edilmesini sağlamaz. Boşaltılmasını ve rahatlatılmasına da imkan tanır. Dünya ile yeni yeni tanışan çocuklar için her şey fazlaca zorken, onların ellerinden gözyaşları aracılığıyla lisana gelen hislerini ve rahatlama imkanlarını almayalım.
BIRAK AKSIN GÖZYAŞLARIN, İSTEDİĞİN KADAR AĞLAYABİLİRSİN, AĞLAMANI DURDURMA, KENDİNİ SIKMA, SEN HAZIR OLDUĞUNDA BEN KONUŞMAK İÇİN SENİ BEKLİYOR OLACAĞIM. BIRAK AKSIN Kİ GÖZYAŞLARIN KÜÇÜK VÜCUDUN VE RUHUN RAHATLASIN, VÜCUT KAYITLARINA ŞİFA DOLU SÜREÇLER EŞLİK ETSİN.
Ağlayan bir çocuk karşısında ne yapalım?
Ağlayan biriyle birliktekilk evvel ona “alan tanımak” gerekir. Tamam ağlanacak bir şey yok sakinleş üzere telaffuzlarda bulunmak kişiyi bedelsiz hissettirebilir, öfkelendirebilir ve anlaşılamadığını düşündürebilir. Bu çocuklar için de bu biçimdedir. Ağlayan bir çocuğu sakinleştirmeye çalışmak yerine evvel ona ağlaması için inançlı bir alan tanımak gerekir. Bunu kelama de dökmek fazlaca kıymetlidir. “Ağlayabilirsin, kendini sıkma, derin nefes al, bırak gözyaşların aksın, aksın ki seni rahatlatsın”
Kültürümüzde ağlayan birine yahut bir çocuğa çabucak mendil uzatmak vardır. Bu dolaylı yoldan al gözyaşlarını sil ve sus demektedir. Ağlayan birine çabucak mendil uzatmak onun gözyaşlarını durdurur, hislerini bastırmasına yol açar. Mendili elimizde tutmak kafidir, kişi yahut çocuk isterse onu elimizden alacaktır aslına bakarsanız. Onun hazır oluşu fazlaca değerlidir.
Çocuklar ağladığında niye ağladığını evvel düşünmeliyiz. Yargılamadan, aşağılamadan düşünmeliyiz.
İstediğini yapmadığım için ağlıyor yargıdır, istediği olmadığı için üzüldü kanısı ise çocuğun hislerini kabul etmektedir.
Çocuk sakinleştiğinde bu hisleri ona yansıtmak gerekir. Canın epey yandı, sana oyuncak almadığım için epey üzüldün, kardeşine kızdın vb. biçimde hisleri yansıtmak çocuğu pahalı ve anlaşılmış hissettirir.
Her canlının hayattaki en kıymetli muhtaçlığıdır anlaşılmak. Anlaşılmış çocuk sakinleşir…
Gözyaşları çocukların sözleridir. Dünyaya gelen bir çocuk çabucak hemen lisan gelişimi olmadan evvel annesine muhtaçlıklarını ağlayarak lisana getiriyordu. Bebeğin her ağlaması farklı bir muhtaçlık içindi. Birtakım ağlamalar açlıktan, kimi ağlamalar deri teması isteğinden, kimi ağlamalar korkudandı. Her ağlamanın kesinlikle bir manası vardır, gözyaşları çocuğun cümleye dökemediği sözleridir.
Dili gelişmiş çocuklar ortasında bu bu biçimdedir. Akıcı bir biçimde konuşan çocuklar da hislerini gözyaşları ile lisana dökmeye gereksinim duyabilirler. Biz yetişkinler için bile hislerimizi yaşamak ve söz etmek epeyce zorken küçücük bir çocuktan hislerini sözel olarak tabir etmesini bekleyemeyiz. Küçücük vücudunda ve zihninde bir sürü sarsıntılar olan çocuklar biz yetişkinler için “aman bunda ne var ağlanacak” dediğimiz şeylerden epeyce fazla etkilenir ve altında ezilirler. Gözyaşları yalnızca bu yaşantıların söz edilmesini sağlamaz. Boşaltılmasını ve rahatlatılmasına da imkan tanır. Dünya ile yeni yeni tanışan çocuklar için her şey fazlaca zorken, onların ellerinden gözyaşları aracılığıyla lisana gelen hislerini ve rahatlama imkanlarını almayalım.
BIRAK AKSIN GÖZYAŞLARIN, İSTEDİĞİN KADAR AĞLAYABİLİRSİN, AĞLAMANI DURDURMA, KENDİNİ SIKMA, SEN HAZIR OLDUĞUNDA BEN KONUŞMAK İÇİN SENİ BEKLİYOR OLACAĞIM. BIRAK AKSIN Kİ GÖZYAŞLARIN KÜÇÜK VÜCUDUN VE RUHUN RAHATLASIN, VÜCUT KAYITLARINA ŞİFA DOLU SÜREÇLER EŞLİK ETSİN.
Ağlayan bir çocuk karşısında ne yapalım?
Ağlayan biriyle birliktekilk evvel ona “alan tanımak” gerekir. Tamam ağlanacak bir şey yok sakinleş üzere telaffuzlarda bulunmak kişiyi bedelsiz hissettirebilir, öfkelendirebilir ve anlaşılamadığını düşündürebilir. Bu çocuklar için de bu biçimdedir. Ağlayan bir çocuğu sakinleştirmeye çalışmak yerine evvel ona ağlaması için inançlı bir alan tanımak gerekir. Bunu kelama de dökmek fazlaca kıymetlidir. “Ağlayabilirsin, kendini sıkma, derin nefes al, bırak gözyaşların aksın, aksın ki seni rahatlatsın”
Kültürümüzde ağlayan birine yahut bir çocuğa çabucak mendil uzatmak vardır. Bu dolaylı yoldan al gözyaşlarını sil ve sus demektedir. Ağlayan birine çabucak mendil uzatmak onun gözyaşlarını durdurur, hislerini bastırmasına yol açar. Mendili elimizde tutmak kafidir, kişi yahut çocuk isterse onu elimizden alacaktır aslına bakarsanız. Onun hazır oluşu fazlaca değerlidir.
Çocuklar ağladığında niye ağladığını evvel düşünmeliyiz. Yargılamadan, aşağılamadan düşünmeliyiz.
İstediğini yapmadığım için ağlıyor yargıdır, istediği olmadığı için üzüldü kanısı ise çocuğun hislerini kabul etmektedir.
Çocuk sakinleştiğinde bu hisleri ona yansıtmak gerekir. Canın epey yandı, sana oyuncak almadığım için epey üzüldün, kardeşine kızdın vb. biçimde hisleri yansıtmak çocuğu pahalı ve anlaşılmış hissettirir.
Her canlının hayattaki en kıymetli muhtaçlığıdır anlaşılmak. Anlaşılmış çocuk sakinleşir…