amerikali
Üye
kimi vakit hislerimiz fazlaca canlıdır, ne yaparsak yapalım kulağımıza fısıldamaya devam ederler: “Ben buradayım! Beni unutamazsın!” Şayet bu ses olumlu hislerden kaynaklanıyorsa ne güzel! Motivasyonumuz ve gücümüz artar. Olumsuz olduklarında ise bizi tüketir. Her vakit hislerimiz ile bu türlü ilişik olamayız. kimi vakit çeşitli niçinlerle (oldukça fazla acıya niye olmaları, yüzleşecek gücümüzün olmaması vb.) hislerimizi bastırmamız gerekir.
Biz farkında olmasak da hislerimiz bir güce sahiptir. Ne kadar yok etmeye çalışsak da yüzleşemediğimiz ve aktaramadığımız sürece hareketlerimize, bağlarımıza yansırlar. Güçlerini aktaracak sinsi bir yol bulurlar. Yani hislerimizi yok edemeyiz yalnızca bastırır ya da bastırmaya çalışırız. Bastırılan hisler kelam konusu olduğunda cinsellik de nasibini alır. Nasıl mı? Cinsel isteksizlik, anorgazmi üzere cinsel fonksiyon bozuklukları, cinsel doyumda azalma üzere bir epeyce hale bürünerek natürel ki.
Cinsellikle ilgili ne kadar epey kaygımız olduğunu düşününce cinselliği hislerimizden ayıramayacağımızı anlamak daha kolaydır. Karşı cinsten korkmak, diğerine bağımlı kalacak olmaktan korkmak, cinsel hastalık kapacak olmaktan, cezalandırılmaktan korkmak, gebe kalmaktan korkmak, canının acımasından korkmak… Ki bu endişelerimizin jenerasyondan jenerasyona nasıl yanlış aktarıldığı ise başka bir korkutucu kısımdır (!)
Kusurluluk şemasının yansıması olan “yetersizlik ve eksiklik duyguları” “Çirkinim, yetersizim, beceriksizim!” üzere eleştirel ve küçümseyici bir sese sahiptir. Bu ses içten içe özgüvenimizi törpüler. Hal bu biçimde olunca doğal, anı yaşayan bir partner yerine kendi vücudunu bile görmeye dayanamayan, yetersizliği ile boğuşan bir partner haline geliriz. Bir vakit daha sonra nitekim beceriksizleşir, cinsellikten kaçınır hale geliriz. özetlemek gerekirsesı, kendi potansiyelimizi, kendi bağlantımızın muhtaçlıklarını göz önüne almadığımızda yalnızca eksiklikler kancasına takılı bir cinsel hayatımız olur.
Diğer yandan saldırganlığın cinsellikte yaşandığı ilgileri “öfkenin” dışavurumu olarak düşünebiliriz. adamların daha rahat yansıttıkları bu saldırganlık bir vakit daha sonra bayanlarda öfkenin ağırlaşmasına niye olabilir. Öfke beslediğiniz, inançta hissetmediğiniz bir ortamda cinsellik nasıl bir haz kaynağı, oyun alanı olabilir? Kim öfke duyduğu birine kendini bırakabilir? Cinsel isteksizliğin görülme sıklığının çok yüksek olması hiç şaşırtan değildir. Ya da bastırılan ve daima artan ağır öfkenin bağlantılarımıza yansıması.
Bugün hala daha cinselliği doktorumuzla, terapistimizle konuşamıyorsak es geçemeyeceğimiz bir his daha vardır. Gelişim devirlerinin getirdiklerini inkar eden ebeveynlerin birden fazla vakit çocuklarını korumak isterken mahkum ettikleri ağır bir his: Suçluluk. Çocukların gelişim devirlerine has cinselliği keşfettikleri, rolleri öğrendikleri, merak ettikleri oyunları, ergenlerin ise yeni keşifleri, masturbasyon gerçeklikleri vardır. Hakaret, cezalandırılma, utandırılma ile sonlandığı takdirde bilinçharicinde günahkarlık, ayıp, kirlilik hisleriyle eşleşen bir cinsellik algısına niye olabilirler. Bir öbür ihtimal kişinin haz veren cinselliği hak etmediğini düşünerek ağrılı, sancılı bir beraberlik yaşaması üzere bir epeyce biçimde bilinçharicinde kendini cezalandırmasıdır. Misal biçimde günahkar senaryolara dayanan pornoların seyredilme yaygınlığında bilinçharicinde kirlilik, iffetsizlik ile eşleşen cinsellik algısının rolü yadsınamaz.
Sevgi lisanı fizikî temas olanlar için cinsellik daha yumuşak bir geçiştir. Ailesi tarafınca başı bile okşanmayan, tacize, şiddete uğramış çocuklar için tıpkı şeyi söylemek maalesef mümkün değildir. Yalnızca cinsellik değil yetişkinliğin her alanında ürkeklikleri ve itimat hissinin eksikliğini hissedebilirsiniz. Sonları ya epey zorlanmış ya da hiç kapısı tıklanmamış bu çocukların yetişkin olduklarında kendilerini hem duygusal birebir vakitte fizikî olarak açmaları hayli zordur. Bu empatiye sahip bir partnerleri var ise durum biraz daha kolaylaşabilir. Aksi biçimde güvensizlik hisleri baskı, suçlama ve alay ile pekiştirilerek utangaçlıklarının artmasına niye olabilir.
Kırgınlık, kızgınlık, öfke, nefret, utanç, suçluluk ve daha birçok olumsuz kronik his cinsellik tarifimizde istemediğimiz hislerdir.
Biz farkında olmasak da hislerimiz bir güce sahiptir. Ne kadar yok etmeye çalışsak da yüzleşemediğimiz ve aktaramadığımız sürece hareketlerimize, bağlarımıza yansırlar. Güçlerini aktaracak sinsi bir yol bulurlar. Yani hislerimizi yok edemeyiz yalnızca bastırır ya da bastırmaya çalışırız. Bastırılan hisler kelam konusu olduğunda cinsellik de nasibini alır. Nasıl mı? Cinsel isteksizlik, anorgazmi üzere cinsel fonksiyon bozuklukları, cinsel doyumda azalma üzere bir epeyce hale bürünerek natürel ki.
Cinsellikle ilgili ne kadar epey kaygımız olduğunu düşününce cinselliği hislerimizden ayıramayacağımızı anlamak daha kolaydır. Karşı cinsten korkmak, diğerine bağımlı kalacak olmaktan korkmak, cinsel hastalık kapacak olmaktan, cezalandırılmaktan korkmak, gebe kalmaktan korkmak, canının acımasından korkmak… Ki bu endişelerimizin jenerasyondan jenerasyona nasıl yanlış aktarıldığı ise başka bir korkutucu kısımdır (!)
Kusurluluk şemasının yansıması olan “yetersizlik ve eksiklik duyguları” “Çirkinim, yetersizim, beceriksizim!” üzere eleştirel ve küçümseyici bir sese sahiptir. Bu ses içten içe özgüvenimizi törpüler. Hal bu biçimde olunca doğal, anı yaşayan bir partner yerine kendi vücudunu bile görmeye dayanamayan, yetersizliği ile boğuşan bir partner haline geliriz. Bir vakit daha sonra nitekim beceriksizleşir, cinsellikten kaçınır hale geliriz. özetlemek gerekirsesı, kendi potansiyelimizi, kendi bağlantımızın muhtaçlıklarını göz önüne almadığımızda yalnızca eksiklikler kancasına takılı bir cinsel hayatımız olur.
Diğer yandan saldırganlığın cinsellikte yaşandığı ilgileri “öfkenin” dışavurumu olarak düşünebiliriz. adamların daha rahat yansıttıkları bu saldırganlık bir vakit daha sonra bayanlarda öfkenin ağırlaşmasına niye olabilir. Öfke beslediğiniz, inançta hissetmediğiniz bir ortamda cinsellik nasıl bir haz kaynağı, oyun alanı olabilir? Kim öfke duyduğu birine kendini bırakabilir? Cinsel isteksizliğin görülme sıklığının çok yüksek olması hiç şaşırtan değildir. Ya da bastırılan ve daima artan ağır öfkenin bağlantılarımıza yansıması.
Bugün hala daha cinselliği doktorumuzla, terapistimizle konuşamıyorsak es geçemeyeceğimiz bir his daha vardır. Gelişim devirlerinin getirdiklerini inkar eden ebeveynlerin birden fazla vakit çocuklarını korumak isterken mahkum ettikleri ağır bir his: Suçluluk. Çocukların gelişim devirlerine has cinselliği keşfettikleri, rolleri öğrendikleri, merak ettikleri oyunları, ergenlerin ise yeni keşifleri, masturbasyon gerçeklikleri vardır. Hakaret, cezalandırılma, utandırılma ile sonlandığı takdirde bilinçharicinde günahkarlık, ayıp, kirlilik hisleriyle eşleşen bir cinsellik algısına niye olabilirler. Bir öbür ihtimal kişinin haz veren cinselliği hak etmediğini düşünerek ağrılı, sancılı bir beraberlik yaşaması üzere bir epeyce biçimde bilinçharicinde kendini cezalandırmasıdır. Misal biçimde günahkar senaryolara dayanan pornoların seyredilme yaygınlığında bilinçharicinde kirlilik, iffetsizlik ile eşleşen cinsellik algısının rolü yadsınamaz.
Sevgi lisanı fizikî temas olanlar için cinsellik daha yumuşak bir geçiştir. Ailesi tarafınca başı bile okşanmayan, tacize, şiddete uğramış çocuklar için tıpkı şeyi söylemek maalesef mümkün değildir. Yalnızca cinsellik değil yetişkinliğin her alanında ürkeklikleri ve itimat hissinin eksikliğini hissedebilirsiniz. Sonları ya epey zorlanmış ya da hiç kapısı tıklanmamış bu çocukların yetişkin olduklarında kendilerini hem duygusal birebir vakitte fizikî olarak açmaları hayli zordur. Bu empatiye sahip bir partnerleri var ise durum biraz daha kolaylaşabilir. Aksi biçimde güvensizlik hisleri baskı, suçlama ve alay ile pekiştirilerek utangaçlıklarının artmasına niye olabilir.
Kırgınlık, kızgınlık, öfke, nefret, utanç, suçluluk ve daha birçok olumsuz kronik his cinsellik tarifimizde istemediğimiz hislerdir.