Birinci Bağ

“Ben kimseye bağlanamıyorum”, “ben herkese çabucak bağlanıyorum”, “ait hissetmiyorum hiç bir yere” vb. üzere telaffuzları duymuşsunuzdur yahut üzerine o kadar hayli dizi-film çekildi ki kesinlikle izlemişsinizdir. sebebi üzerine de az epey fikriniz vardır. “Bağlanma bozukluğu” diye bağırır pek hayli kaynak. “Ben de bağlanma” bozukluğu var diye de espri yaparız hatta. Kulağa hayli değerli gelmeyen bir kavram üzere geliyor ama o denli derin bir konu ki “bağlanma” ömrümüzün her alanını derinden tesirler. İş yaşantımızı, partnerimizle olan alakamızı, çocuklarımızla olan bağlantımızı, hayatta köklenmemizi, yaşayış biçimimizi, vücudumuzu, kilo durumumuzu vb. alanı fazlaca derinden tesirler. Bu kadar değerli problem olan “bağlanma nasıl gelişiyor yahut sağlıklı gelişemiyor” ona bakalım.

Bağlanmanın birinci basamakları çabucak hemen anne rahmine bile düşmeden gelişiyor aslında. Annemizin kendi annesi ile olan bağlanması nasılsa kendi yaralarını güzelleştirmeden bizimle de o denli bağ kuracaktır. sonrasındasındaki kısım gebelik sürecini planlarken oluyor. Tabi ki planlıysa…Gebeliğe ruhsal hazırlık bu manada fazlaca kıymetli. Bir bebeği arzulamak, onun zihinde tasarlamak, üzerine konuşmak, fizikî ve ruhsal olarak hazırlık yapmak, benim yazarken sizin de okurken yüzünüzde yavaşça bir gülümse olmuştur illa ki.. Vücut kayıtlarımız bütün bunları tek tek yazıyor ve bebekler bu vücut kayıtlarının tam içine düşüyorlar. Biliyorlar ötürüsıyla isteniyorlar mı? Arzulanıyorlar mı? Bekleniyorlar mı? Bağlanma süreci ilmek ilmek işlenmiş oluyor.

daha sonra gebelik süreci geliyor. Bebek, annenin rahminde kısa bir süreliğine konuk. Bu konuk her şeyi duyuyor, hissediyor, fikir sahibi oluyor. Kalıcı olarak geleceği ortam hakkında, ebeveynleri hakkında epeyce değerli bilgiler ediniyor. Bu bilgiler bağlanma sürecine kıymetli katkılarda bulunuyor. Annenin bebeği ile sesli bir biçimde konuşması, ona seslenmesi bebek için o denli değerli bir ayrıntı ki.. Yabancı bir yerde konuksunuz ve mesken sahipleri sizinle sohbet ediyorsa, sizi arzuluyorsa, ortam inançlı ve keyifliyse onlarla sıcacık bağlar geliştirirsiniz. Anneniz gebelik boyunca sizinle hiç konuşmuyorsa, ortam inançsız, sesler huzursuz, tahminen şiddet var ise korkar, o meskene gelmek istemez, huzursuz olursunuz. Endişeli bir bağlanma oracıkta çabucak gelişir.

Öteki değerli durum ise “doğum”… Doğum bir seyahattir. Bebeğin meskenine seyahati, bebeğin ailesine seyahat. Doğum bir şölendir, doğum yeryüzündeki en mucizevi olaydır. Sanki bu seyahatimiz nasıl oluyor? Bu seyahatte bebeğe, anneye hürmet duyuluyor mu? Bebeği bu seyahate çıkarken hissettikleri epeyce kıymetli. Ortamda nasıl bir hava var? Sesler nasıl? Mahremiyet var mı? Her göğüslü mahremiyet olan bir ortamda doğmak ve doğurulmak ister. Sevgi var mı bu yolcukta? Meskene giden uçakta hostesler güler yüzlü mü? Yolcularla konuşuyor mu? Onlara hoş yiyecek-içecek ikram ediyor mu? Bebek için bu seyahatteki bindiği için o denli değerli ki. Doğum grubu nasıl? Güler yüzlü mü? Anneyi ve yolcu bebeği sevgi ile karşılıyor mu? Yolcu iner inmez annesiyle buluşturacak mı? Ne kadar büyük korkular, küçücük bir bebek için ve ne kadar kıymetli sorunlar bebek için, bebeğin hayatta-annesiyle bağ kurması için.

Kurulamayan her bağ, inançlı bağlanamayan her bebek evvel kendi için daha sonra toplum için derin bir yara…