amerikali
Üye
Pandemi sürecinin niye olduğu zorluklarla geçen bir eğitim- öğretim periyodunun akabinde tatil sürecinin başlamasıyla bir arada karne heyecanı da tüm öğrencileri sarmış durumda.
Karnelerin alınması biroldukça ailede memnunluk ve heyecan oluşturuyorken kimi ailelerde mutsuzluğa ve kedere sebep olabiliyor. Karne devrinin yaklaşımı ebeveynlerin beklenmedik notlarla karşılaştıklarında gösterdikleri olumsuz davranış tavırları çocuklarda dert ve tasa oluşumuna niye olabiliyor ve kendilik algısını da etkileyebiliyor. bu biçimde bir durumla karşılaşıldığında çocuğu suçlamak,eleştirmek yanlışsız bir yaklaşım olmaktan çıkar ve çocukların kendilerini makus hissetmelerine niye olabilir. Bu süreçte çocuğun olumlu istikametlerini ön planda tutarak öz itimada ziyan vermeden düşük notlar hakkında uygunlaştırma planı ve muvaffakiyet kazanmanın kıymeti hakkında konuşma yapılabilir. Aile beklentilerini çocuğa aktarırken çocuğun yaşına ve gelişim düzeyine uygun, ilgi alanına yetenekli olduğu bir tarafta destekleyici bir lisanla yaklaşmalı ve yapmalıdır. Karne notları çocuğun hayat muvaffakiyetini göstermemektedir. Aileler düşük olan dersler hakkında konuşurken tahlil yolu bulmak üzerine konuşma gerçekleştirmelilerdir. Her çocuk farklıdır. Daima müdahale eden bir ebeveyn olmak yerine çocuğun zorlandığı alanlarda içsel motivasyonu artırıcı yaklaşımlarda bulunmaları çocuğun öz inancını artırır. Ailelerin çocuklarıyla olan irtibatları yalnızca okul, ders ve eğitim başarısı üzerinden olmamalıdır. Aile her şartta çocuğa sevildiğini, kıymetli olduğunu, kabul görüldüğünü hissettirmelidir. Alınan karneler çocuğun hayat muvaffakiyetini belirleyen tek etken olarak görülmemelidir. Eğitim ve öğretim bir müddetçtir ve dönemsel inişler çıkışlar yaşanabilir. Alınan karneler genelleme yapılarak değerlendirilmemelidir. Çocuğun periyot boyunca gösterdiği efor ve performansı göz önünde tutularak kıymetlendirme yapılmalıdır. Unutulmamalıdır ki her çocuk özeldir,tektir.
Karnelerin alınması biroldukça ailede memnunluk ve heyecan oluşturuyorken kimi ailelerde mutsuzluğa ve kedere sebep olabiliyor. Karne devrinin yaklaşımı ebeveynlerin beklenmedik notlarla karşılaştıklarında gösterdikleri olumsuz davranış tavırları çocuklarda dert ve tasa oluşumuna niye olabiliyor ve kendilik algısını da etkileyebiliyor. bu biçimde bir durumla karşılaşıldığında çocuğu suçlamak,eleştirmek yanlışsız bir yaklaşım olmaktan çıkar ve çocukların kendilerini makus hissetmelerine niye olabilir. Bu süreçte çocuğun olumlu istikametlerini ön planda tutarak öz itimada ziyan vermeden düşük notlar hakkında uygunlaştırma planı ve muvaffakiyet kazanmanın kıymeti hakkında konuşma yapılabilir. Aile beklentilerini çocuğa aktarırken çocuğun yaşına ve gelişim düzeyine uygun, ilgi alanına yetenekli olduğu bir tarafta destekleyici bir lisanla yaklaşmalı ve yapmalıdır. Karne notları çocuğun hayat muvaffakiyetini göstermemektedir. Aileler düşük olan dersler hakkında konuşurken tahlil yolu bulmak üzerine konuşma gerçekleştirmelilerdir. Her çocuk farklıdır. Daima müdahale eden bir ebeveyn olmak yerine çocuğun zorlandığı alanlarda içsel motivasyonu artırıcı yaklaşımlarda bulunmaları çocuğun öz inancını artırır. Ailelerin çocuklarıyla olan irtibatları yalnızca okul, ders ve eğitim başarısı üzerinden olmamalıdır. Aile her şartta çocuğa sevildiğini, kıymetli olduğunu, kabul görüldüğünü hissettirmelidir. Alınan karneler çocuğun hayat muvaffakiyetini belirleyen tek etken olarak görülmemelidir. Eğitim ve öğretim bir müddetçtir ve dönemsel inişler çıkışlar yaşanabilir. Alınan karneler genelleme yapılarak değerlendirilmemelidir. Çocuğun periyot boyunca gösterdiği efor ve performansı göz önünde tutularak kıymetlendirme yapılmalıdır. Unutulmamalıdır ki her çocuk özeldir,tektir.