amerikali
Üye
Travma, kısa vakitte gerçekleşmiş ağır öğrenmedir. Sözün kendisi hayli kısa olsa da içeriğini anlamak biraz vakit almaktadır. Deneyim eden şahıslar için cinsel ve şiddet içerikli travmalar, bireylerde ağır his uyarılmalarına niçiniyet vermektedir. Husus hakkında daha ayrıntılı bir bakış açısına sahip olabilmemiz için öğrenme konusunu açmalıyız.
Öğrenmelerin iki boyutu olmaktadır; vakit ve yoğunluk. Şayet biz bir öğrenme sürecini fazlaca uzun bir müddetye yayarsak öğrenme gerçekleşmiyor. beraberinde hayli kısa bir süre belirlersek, öğrenme bir daha gerçekleşmiyor. Rastgele bir husus hakkında bilgi edineceksek, süreyi kendi koşullarımızda ortalama bir ayara getirmeliyiz. Örneğin, lisan öğrenmek isteyen biri, rastgele bir alt yapısı olmadan bir kelimeyi iki haftada öğrenmeye çalışırsa, bu müddet kişi için fazlaca fazla olacaktır. beraberinde kişi bir kelimeyi öğrenmek için yalnızca üç dakika kendisine ayırırsa, bir daha öğrenme için kâfi bir süre olmayacaktır. Öğrenme gerçekleşebilmesi için kâfi bir müddetye sahip olmalıyız.
vakit içinde birlikte öğrenilen içeriğin yoğunluğu da değerlidir. Lisan öğrenen biri her gün bir söz öğrenirse, on yıl daha sonra lakin konuşabilecek kadar söz öğrenmiş olur. hem de kişi her gün yüz söz öğrenmeye çalışırsa, bu yoğunluk kişiyi yorar ve öğrenme sürecini bırakabilir. Vakit ve yoğunluk hususları, bizim rastgele bir bilgiyi öğrenme durumumuzu etkililer. Kıymetli olan ortalama bir yol bulabilmemizdir.
Travmalarda öğrenme sürecinde yaşanılan aşırılıklardır. Kişi cinsel (taciz ve tecavüz) ve şiddet (bomba, savaş yahut dayak) içerikli bir deneyim yaşarsa, öğrenme sürecinde gerçekleşen aşırılıklardan dolayı ruhsal zorlantılar deneyim eder. Kişi olağan koşullar altında fazlaca uzun bir vakit aralığında deneyime maruz kalsa, daha rahatlıkla ve daha az ruhsal zorlantılarla baş edebileceği bir mevzuyu, kısa vakit ve ağır bir öğrenmeden dolayı baş edememektedir. Örneğin, bir asker ansızın bir bombalı atağa uğrarsa, olağan kaidelerde mevcut şiddeti yüze bölse ve yüz gün deneyim etse onun için bir sorun olmayacaktır. Ama, bu kadar ağır içeriğe bir anda maruz kaldığı için kişi deneyimini (öğrenmesini) içselleştirememiştir. Travmaların merkezi hudut sisteminde yatma niçini de budur. Bir bilgisayara epeyce kısa vakitte data depolamayacağımız üzere bir insanın his ve biliş sistemi birtakım yaşantıları anında anlamlandıramamaktadır. Terapide travma ile ilgili zorlantılarla yaptığımız çalışmaların özü budur. Merkezi hudut sistemindeki ayrıntıları, travmayı deneyim eden bireye, kişi alışana kadar yeniden ve tekrar maruz bırakmaktır. İmajlar, sesler ve kokular kişi tarafınca tekraren deneyim edilir. bu biçimdelikle, mevcut öğrenme kıza vakitten daha uzun vakte, ağır içerikten seyreltilmiş bir içeriğe dönüşmektedir.
Öğrenmenin unsurları kadar, adalet ve suçluluk hisleri da danışanlar tarafınca deneyim edilmektedir. Kişi ‘niçin bu benim başıma geldi’ sorusunu tekraren sormakta ve gerçekleşen durum için birini suçlamak istemektedir. Bu suçlama kimi vakit kişinin kendisine yönelir, kimi vakit kendisine ziyan verene kimi vakit de bu süreci izleyip bir şeyler yapmayan bireylere yönelik olur. Terapi müdahalesi olmadan geçen bütün bu vakit içerisinde travmatik deneyim hayatış kişi, rahatsız edici niyet ve hislere daima maruz kalmakta, hatalının kim olduğu sorusuna verdiği farklı karşılıklarla kendini tahrip etmektedir. Şayet kendinizde yahut tanıdığınızda travmatik bir deneyim gerçekleşmişse, olabildiğince erken danışmanlık hizmeti almaya/önermeye çalışmalısınız. Hem rahatsız edici fikirlerden kurtulur birebir vakitte suçluluk/öfke hislerinden arınmış olursunuz.
Yetişkin omurundaki travmalar kadar çocukluk travmaları da değerlidir. Çocukluk devrinde deneyim edilmiş, cinsel ve şiddet içerikli travmalar şahısların yetişkin hayatını etkilemekte ve fonksiyonelliğini azaltmaktadır. Kişinin zihnine gelen, şiddet ve cinsel içerikli; görsel, işitsel ve kokusal anılar, hayatı zorlaştırmaktadır. Çocukluk devrinde yaşanılan travmalar, kişilik örüntüsünü de etkilediği için terapi daha uzun sürmektedir.
Özetle, travma bir öğrenme sıkıntısıdır. Vakit ve yoğunluk konusunda olağandışı olan bu öğrenme sürecini, terapi içerisinde olağan bir öğrenme sürecine çeviririz. Merkezi hudut sisteminde hapsolmuş anıları, danışan normalleştirene kadar tekraren gün yüzüne getiririz. Sürecin kendisinde birtakım acılar ve zorlanmalar olabilmektedir lakin danışmanlık sürecinde ortaya çıkan ve istenilmeyen his ve fikirlerden kişi arındığında, travmatik tecrübeyi neredeyse yaşamamış kadar rahatlamaktadır. bu biçimdelikle danışan deneyimini olağanlaştırır ve dingin bir ruh hali içerisinde hayatına devam eder.
Dingin bir ruh hali her vakit mümkündür. Unutmayalım, her seyahat birinci adımla başlar.
Öğrenmelerin iki boyutu olmaktadır; vakit ve yoğunluk. Şayet biz bir öğrenme sürecini fazlaca uzun bir müddetye yayarsak öğrenme gerçekleşmiyor. beraberinde hayli kısa bir süre belirlersek, öğrenme bir daha gerçekleşmiyor. Rastgele bir husus hakkında bilgi edineceksek, süreyi kendi koşullarımızda ortalama bir ayara getirmeliyiz. Örneğin, lisan öğrenmek isteyen biri, rastgele bir alt yapısı olmadan bir kelimeyi iki haftada öğrenmeye çalışırsa, bu müddet kişi için fazlaca fazla olacaktır. beraberinde kişi bir kelimeyi öğrenmek için yalnızca üç dakika kendisine ayırırsa, bir daha öğrenme için kâfi bir süre olmayacaktır. Öğrenme gerçekleşebilmesi için kâfi bir müddetye sahip olmalıyız.
vakit içinde birlikte öğrenilen içeriğin yoğunluğu da değerlidir. Lisan öğrenen biri her gün bir söz öğrenirse, on yıl daha sonra lakin konuşabilecek kadar söz öğrenmiş olur. hem de kişi her gün yüz söz öğrenmeye çalışırsa, bu yoğunluk kişiyi yorar ve öğrenme sürecini bırakabilir. Vakit ve yoğunluk hususları, bizim rastgele bir bilgiyi öğrenme durumumuzu etkililer. Kıymetli olan ortalama bir yol bulabilmemizdir.
Travmalarda öğrenme sürecinde yaşanılan aşırılıklardır. Kişi cinsel (taciz ve tecavüz) ve şiddet (bomba, savaş yahut dayak) içerikli bir deneyim yaşarsa, öğrenme sürecinde gerçekleşen aşırılıklardan dolayı ruhsal zorlantılar deneyim eder. Kişi olağan koşullar altında fazlaca uzun bir vakit aralığında deneyime maruz kalsa, daha rahatlıkla ve daha az ruhsal zorlantılarla baş edebileceği bir mevzuyu, kısa vakit ve ağır bir öğrenmeden dolayı baş edememektedir. Örneğin, bir asker ansızın bir bombalı atağa uğrarsa, olağan kaidelerde mevcut şiddeti yüze bölse ve yüz gün deneyim etse onun için bir sorun olmayacaktır. Ama, bu kadar ağır içeriğe bir anda maruz kaldığı için kişi deneyimini (öğrenmesini) içselleştirememiştir. Travmaların merkezi hudut sisteminde yatma niçini de budur. Bir bilgisayara epeyce kısa vakitte data depolamayacağımız üzere bir insanın his ve biliş sistemi birtakım yaşantıları anında anlamlandıramamaktadır. Terapide travma ile ilgili zorlantılarla yaptığımız çalışmaların özü budur. Merkezi hudut sistemindeki ayrıntıları, travmayı deneyim eden bireye, kişi alışana kadar yeniden ve tekrar maruz bırakmaktır. İmajlar, sesler ve kokular kişi tarafınca tekraren deneyim edilir. bu biçimdelikle, mevcut öğrenme kıza vakitten daha uzun vakte, ağır içerikten seyreltilmiş bir içeriğe dönüşmektedir.
Öğrenmenin unsurları kadar, adalet ve suçluluk hisleri da danışanlar tarafınca deneyim edilmektedir. Kişi ‘niçin bu benim başıma geldi’ sorusunu tekraren sormakta ve gerçekleşen durum için birini suçlamak istemektedir. Bu suçlama kimi vakit kişinin kendisine yönelir, kimi vakit kendisine ziyan verene kimi vakit de bu süreci izleyip bir şeyler yapmayan bireylere yönelik olur. Terapi müdahalesi olmadan geçen bütün bu vakit içerisinde travmatik deneyim hayatış kişi, rahatsız edici niyet ve hislere daima maruz kalmakta, hatalının kim olduğu sorusuna verdiği farklı karşılıklarla kendini tahrip etmektedir. Şayet kendinizde yahut tanıdığınızda travmatik bir deneyim gerçekleşmişse, olabildiğince erken danışmanlık hizmeti almaya/önermeye çalışmalısınız. Hem rahatsız edici fikirlerden kurtulur birebir vakitte suçluluk/öfke hislerinden arınmış olursunuz.
Yetişkin omurundaki travmalar kadar çocukluk travmaları da değerlidir. Çocukluk devrinde deneyim edilmiş, cinsel ve şiddet içerikli travmalar şahısların yetişkin hayatını etkilemekte ve fonksiyonelliğini azaltmaktadır. Kişinin zihnine gelen, şiddet ve cinsel içerikli; görsel, işitsel ve kokusal anılar, hayatı zorlaştırmaktadır. Çocukluk devrinde yaşanılan travmalar, kişilik örüntüsünü de etkilediği için terapi daha uzun sürmektedir.
Özetle, travma bir öğrenme sıkıntısıdır. Vakit ve yoğunluk konusunda olağandışı olan bu öğrenme sürecini, terapi içerisinde olağan bir öğrenme sürecine çeviririz. Merkezi hudut sisteminde hapsolmuş anıları, danışan normalleştirene kadar tekraren gün yüzüne getiririz. Sürecin kendisinde birtakım acılar ve zorlanmalar olabilmektedir lakin danışmanlık sürecinde ortaya çıkan ve istenilmeyen his ve fikirlerden kişi arındığında, travmatik tecrübeyi neredeyse yaşamamış kadar rahatlamaktadır. bu biçimdelikle danışan deneyimini olağanlaştırır ve dingin bir ruh hali içerisinde hayatına devam eder.
Dingin bir ruh hali her vakit mümkündür. Unutmayalım, her seyahat birinci adımla başlar.