amerikali
Üye
Yetişkinlerin sözleri var ise çocuklarında oyuncakları ve oyunları vardır. Çocuklar hislerini anlamada ve söz etmede yetişkinler kadar başarılı değillerdir ve bilişsel kapasiteleri de bunun için her vakit kâfi olmayabilir. Bu yüzden çocuklar kendilerini en uygun oyunda anlatırlar. Bizlere metafor üzerinden ben bunları yaşıyorum, bunları hissediyorum derler.
Çocuklar kendi hislerini anlamlandırmada zorlandıkları için yetişkinlere uygulanan terapi formülü aşikâr bir gelişim seviyesinin altında olan çocuklar için uygun değildir. Oyun terapisinde, çocuklar oyun ve oyuncakları kullanarak gereksinimlerini tabir ederler. Çocuklar için oyun terapisi, yetişkinler için ruhsal danışmanlık ile birebir manası içerir diyebiliriz. Terapist araç olarak çocuğun kendini en doğal biçimde dışa vurum üslubu olan oyunu kullanır. Oyun terapisti inançlı bir ortam yaratarak, çocuk ile bağ kurarak çocuğu istediği üzere oynamaya teşvik eder, çocuğun kendini açması, söz etmesi için çocuğu cesaretlendirir. özetlemek gerekirsesı oyun terapisinde oyunun kendisi müdahaledir. Çocuklar oyun sırasında yaşadıklarının bir modülü olarak davranışlarını etkileyen hislerini yani kızgınlıklarını, kaygılarını, ıstıraplarını, hayal kırıklıklarını yeniden eder, bir daha yapılandırırlar. Terapist ile çocuğun kurduğu terapisel münasebet ise, çocukların yaşadıkları gerilimli ağır duygusal tecrübeyi yansıtan oyunu yarattıklarında, kendilerini inançlı hissetmelerini sağlayan olan en değerli ögedir.
Oyun terapisi takviyesiyle çocuklar kendi dünyalarında çaba ettikleri duygusal olaylarını bir ortaya toplayan oyunlar yaratabilirler. Bu deneyimleri genelde çocuk sözel olarak dışa vuramaz. Terapi odasında her duygusal durumu yansıtabilecek, çocuğa uygun bilhassa seçilmiş oyuncaklar vardır. Çocuk yaratacağı oyuna uygun duygusal meselelerini yansıtan oyuncakları seçer ve oyununu yaratır. Seanslarla birlikte oyun gelişir, meseleyle ilgili manaya ve rahatlık sağlayana kadar devam eder. Oyun terapisi sürecinde çocuk olaylarla ilgili bakış açılarını, davranışlarını değiştirebilir ve diğerleri ile alakalarından, irtibatından keyif alır hale gelir. Çocuk oyun sırasında hayal kırıklıkları yaşadıkları olayları bir daha yaratmakla oyun sırasında bu deneyimleri değiştirme fırsatı bulur, tecrübelerini bir daha yapılandırır ve bu biçimdece hem oyun deneyimleri birebir vakitte hayattaki bağlantı alışverişlerinden zevk alır hale gelebilir.
Terapi süreci çocuğun geçmiş ve bugünde yaşadıkları olaylara yönelik hayli çeşitli faktörlere bağlıdır. İki kıymetli faktör, çocuğun gelişim olarak hangi gelişim çağında olduğu ve rastgele bir travma olduysa bu travmanın olduğu yaştır. Çocuk yaşanılan travma devrine gideceği için ekseriyetle yaşanan hadiseden daha sonra ne kadar çabuk terapiye gelinirse, terapi müddeti de o kadar kısa olur.
Oyun terapisinde en kıymetli faktörlerden biri ailenin katkısıdır. Ebeveyn ya da bakım veren kişi(ler) ile terapist içindeki görüşme sistemli bir biçimde devam eder. Ebeveynlerin terapistle işbirliği yapmaları değerlidir. Terapist uygun görürse birtakım kimi aileyi de oyuna davet eder. Ayrıyeten terapist, ailelere çocuklarının terapi sırasındaki düzgünleşme süreçlerine yardımcı olacak ve terapi odası haricinde uygulayabilecekleri tavsiyelerde bulunur. bu biçimdece yalnızca çocuk değil ebeveynde ebeveynlik hususlarında dışardan bir uzmandan dayanak almış olur.
Çocuklar kendi hislerini anlamlandırmada zorlandıkları için yetişkinlere uygulanan terapi formülü aşikâr bir gelişim seviyesinin altında olan çocuklar için uygun değildir. Oyun terapisinde, çocuklar oyun ve oyuncakları kullanarak gereksinimlerini tabir ederler. Çocuklar için oyun terapisi, yetişkinler için ruhsal danışmanlık ile birebir manası içerir diyebiliriz. Terapist araç olarak çocuğun kendini en doğal biçimde dışa vurum üslubu olan oyunu kullanır. Oyun terapisti inançlı bir ortam yaratarak, çocuk ile bağ kurarak çocuğu istediği üzere oynamaya teşvik eder, çocuğun kendini açması, söz etmesi için çocuğu cesaretlendirir. özetlemek gerekirsesı oyun terapisinde oyunun kendisi müdahaledir. Çocuklar oyun sırasında yaşadıklarının bir modülü olarak davranışlarını etkileyen hislerini yani kızgınlıklarını, kaygılarını, ıstıraplarını, hayal kırıklıklarını yeniden eder, bir daha yapılandırırlar. Terapist ile çocuğun kurduğu terapisel münasebet ise, çocukların yaşadıkları gerilimli ağır duygusal tecrübeyi yansıtan oyunu yarattıklarında, kendilerini inançlı hissetmelerini sağlayan olan en değerli ögedir.
Oyun terapisi takviyesiyle çocuklar kendi dünyalarında çaba ettikleri duygusal olaylarını bir ortaya toplayan oyunlar yaratabilirler. Bu deneyimleri genelde çocuk sözel olarak dışa vuramaz. Terapi odasında her duygusal durumu yansıtabilecek, çocuğa uygun bilhassa seçilmiş oyuncaklar vardır. Çocuk yaratacağı oyuna uygun duygusal meselelerini yansıtan oyuncakları seçer ve oyununu yaratır. Seanslarla birlikte oyun gelişir, meseleyle ilgili manaya ve rahatlık sağlayana kadar devam eder. Oyun terapisi sürecinde çocuk olaylarla ilgili bakış açılarını, davranışlarını değiştirebilir ve diğerleri ile alakalarından, irtibatından keyif alır hale gelir. Çocuk oyun sırasında hayal kırıklıkları yaşadıkları olayları bir daha yaratmakla oyun sırasında bu deneyimleri değiştirme fırsatı bulur, tecrübelerini bir daha yapılandırır ve bu biçimdece hem oyun deneyimleri birebir vakitte hayattaki bağlantı alışverişlerinden zevk alır hale gelebilir.
Terapi süreci çocuğun geçmiş ve bugünde yaşadıkları olaylara yönelik hayli çeşitli faktörlere bağlıdır. İki kıymetli faktör, çocuğun gelişim olarak hangi gelişim çağında olduğu ve rastgele bir travma olduysa bu travmanın olduğu yaştır. Çocuk yaşanılan travma devrine gideceği için ekseriyetle yaşanan hadiseden daha sonra ne kadar çabuk terapiye gelinirse, terapi müddeti de o kadar kısa olur.
Oyun terapisinde en kıymetli faktörlerden biri ailenin katkısıdır. Ebeveyn ya da bakım veren kişi(ler) ile terapist içindeki görüşme sistemli bir biçimde devam eder. Ebeveynlerin terapistle işbirliği yapmaları değerlidir. Terapist uygun görürse birtakım kimi aileyi de oyuna davet eder. Ayrıyeten terapist, ailelere çocuklarının terapi sırasındaki düzgünleşme süreçlerine yardımcı olacak ve terapi odası haricinde uygulayabilecekleri tavsiyelerde bulunur. bu biçimdece yalnızca çocuk değil ebeveynde ebeveynlik hususlarında dışardan bir uzmandan dayanak almış olur.