Abide
Üye
Cuma öğleden sonra, çalıştığım Ottawa’daki Fairmont Chateau Laurier otelinden tamamen farklı iki manzara vardı. Hemen ön tarafta, yüzlerce öfkeli protestocu, bir grup polis memurunun kendilerini özellikle hırlayan bir kamyon ablukasından çıkarmak için gün boyu süren çabalarının ardından, dönüşümlü olarak, kolluk kuvvetlerinin ayrılması için bir dizi suistimal ve yalvarış karışımı bağırıyor ve “Ey Kanada” diye şarkı söylüyorlardı. trafik. Ancak odamın penceresinden Parlamento’daki aşı karşıtı kamyon şoförü ablukasının kalbine bakan protestocular, kamyon şoförleri motorlarını çalıştırdıkları ve görünüşe göre uyarı amaçlı kornalarını çaldıkları için nispeten azdı.
Cuma günü kamyoncuların kampına çok sayıda polis girdi. Kredi… The New York Times için Ian Willms
Polis tarafından Cuma günü başlayan tam saha basını, üç hafta önce şehirde yerleşik hale gelen ablukaya yaklaşıyor gibi görünüyordu. (Bu protestoda her zaman olduğu gibi, çoğunuz bunu okuduğunda işler değişmiş olabilir.)
Sokaklar temizlenene ve ötesine geçene kadar protestocuların ablukasını bildirmeye devam edeceğiz. Bazı kamyoncuların federal bir aşı zorunluluğuna kızmasıyla başladı ve sona yaklaşmış gibi göründüğü için, “özgürlüğü geri almak” için yıkıcı ve öfkeli bir çığlığa dönüştü.
Ancak bu, protestocuların Batı Kanada’dan Ottawa’ya çokça duyurulan bir geziye çıktığı ilk sefer değildi.
1910’daki Ottawa Kuşatması sırasında, Alberta, Saskatchewan ve Manitoba’dan seyahat eden yaklaşık 500 çiftçiden oluşan bir grubun, uzun bir tarımsal şikayetler listesini okumak için Avam Kamarası’nı devralmasına izin verildi.
Ancak başkente ulaşmayı amaçlayan en benzer ve aynı zamanda en farklı protesto, 1935 On to Ottawa Trek’ti. Büyük Buhran’ın derinlerinde, Kanadalıların yaklaşık yüzde 30’u işsizdi ve yaklaşık yüzde 20’si bir tür kamu yardım programındaydı.
Bekar erkekler için bu, İşsizlik Yardım Kamplarında yaşamak ve çalışmak anlamına geliyordu. Ordu tarafından işletilen kamplar, ağır koşullara sahipti ve zamanın düşük ücretlerinin bile çok altında ücretler ödüyordu.
Ağır silahlı memurlar da dahil olmak üzere polis, protestocuları boşaltmaya başladı. Kredi… The New York Times için Ian Willms
Bir grup kamp işçisi, Vancouver’da bir mağaza, kütüphane ve müzeyi işgal etmeyi içeren iki aylık bir protesto başlattı. Bu onları hiçbir yere götürmediğinde, yaklaşık 1000 yürüyüşçü, başkente ulaşmak amacıyla yük trenlerine atladı.
Başbakan RB Bennett demiryollarına onları trenlerinden kaldırmalarını emretmeden önce sadece Regina’ya ulaştılar. Ancak sekiz yürüyüşçünün hükümet yetkilileriyle görüşmek için Ottawa’ya devam etmesine izin verilirken, geri kalanı Regina’nın sergi alanlarında kamp kurdu.
Toplantılar bir felaketti. Saskatchewan Üniversitesi’nde gezi hakkında kapsamlı yazılar yazan emekli bir tarih profesörü olan Bill Waiser, bana “bağırarak bir maça düştüklerini” söyledi.
1 Temmuz’da polis Regina fuar alanına girdi ve Profesör Waiser’in tamamen polisin hatası olduğunu söylediği bir isyan patlak verdi. İki kişi öldü, birçoğu ağır yaralandı ve 130 kişi tutuklandı. Maddi hasar yaygındı.
Profesör Waiser, bugünkü kamyoncu konvoyu ile 1935’teki trek arasındaki bir benzerliğin, her birinin üyelerinin hükümetin onları dinlemeyeceğini düşünmesi olduğunu söyledi. Ama bunun ötesinde, dedi, işler farklı.
Cuma günü Ottawa şehir merkezindeki birçok çatışmadan biri. Kredi… The New York Times için Ian Willms
Trek, işsizlikle mücadele için toplu çözümlere yönelik belirli talepleri olan komünistler tarafından organize edildi. Mevcut protestonun talepleri ise aksine, genellikle belirsizdir ve her zaman bireysel özgürlükle ilgilidir. Bunlar ayrıca son derece anayasaya aykırıdır (örneğin, Başbakan Justin Trudeau’nun eyaletlere tüm pandemik önlemleri iptal etme emri vermesini veya genel vali ve Senato’nun hükümetin kontrolünü ele geçirmesini talep etmek). Profesör Waiser,
Mevcut protestocuların Ottawa’ya getirdiği kaos ve kargaşanın aksine, yürüyüşçülerin son derece disiplinli olduğunu söyledi. Cuma günü, “Bugün veya o ilk hafta Parlamento Tepesi’nde gördüğünüz bir şey olsaydı, buna müsamaha gösterilmezdi, yürüyüşten tahliye edilirdiniz” dedi.
Her şeyden önce, anketler mevcut protestonun çoğu Kanadalıyı kazanmakta başarısız olduğunu gösterse de, Profesör Waiser yürüyüşçülerin geniş bir kamuoyu saygısı kazandığını söyledi.
Bu, belki de taleplerinin birçoğunun zaman içinde yerine getirilmesine yol açtı. Profesör Waiser, yürüyüşün “Bennett hükümetinin başarısızlığının devrilme noktası” olduğunu söyledi. Daha da önemlisi, halkın algılarını değiştirdiğini söyledi. Yürüyüşten sonra işsizlik artık “kişisel başarısızlığın işareti” olarak değil, ekonominin başarısızlığı olarak görülüyordu. Bu, işsizlik sigortası ve diğer sosyal programların yolunu açtı.
Profesör Waiser, yürüyüşçülerin çoğunun İspanya İç Savaşı’nda savaşmaya gittiğini söyledi. “Ve sonra bazıları İkinci Dünya Savaşı’nda savaşıyor” diye ekledi. “Eh, bunlar gerçek vatanseverler.”
Kaçırdıysanız, burada geçen haftaki abluka hakkında birçok makalemizden birkaçı:
Trans Canada
Windsor, Ontario’da yaşayan Ian Austen, Toronto’da eğitim gördü, Ottawa’da yaşıyor ve son 16 yıldır The New York Times için Kanada hakkında haberler yapıyor. . Onu Twitter’da @ianrausten’de takip edin.
Nasılız?
Bu haber bülteni ve genel olarak Kanada’daki olaylar hakkında düşüncelerinizi almak için sabırsızlanıyoruz. Lütfen bunları [email protected] adresine gönderin.
Bu e-postayı beğendiniz mi?
Arkadaşlarınıza iletin ve buradan kaydolabileceklerini bildirin.
Cuma günü kamyoncuların kampına çok sayıda polis girdi. Kredi… The New York Times için Ian Willms
Polis tarafından Cuma günü başlayan tam saha basını, üç hafta önce şehirde yerleşik hale gelen ablukaya yaklaşıyor gibi görünüyordu. (Bu protestoda her zaman olduğu gibi, çoğunuz bunu okuduğunda işler değişmiş olabilir.)
Sokaklar temizlenene ve ötesine geçene kadar protestocuların ablukasını bildirmeye devam edeceğiz. Bazı kamyoncuların federal bir aşı zorunluluğuna kızmasıyla başladı ve sona yaklaşmış gibi göründüğü için, “özgürlüğü geri almak” için yıkıcı ve öfkeli bir çığlığa dönüştü.
Ancak bu, protestocuların Batı Kanada’dan Ottawa’ya çokça duyurulan bir geziye çıktığı ilk sefer değildi.
1910’daki Ottawa Kuşatması sırasında, Alberta, Saskatchewan ve Manitoba’dan seyahat eden yaklaşık 500 çiftçiden oluşan bir grubun, uzun bir tarımsal şikayetler listesini okumak için Avam Kamarası’nı devralmasına izin verildi.
Ancak başkente ulaşmayı amaçlayan en benzer ve aynı zamanda en farklı protesto, 1935 On to Ottawa Trek’ti. Büyük Buhran’ın derinlerinde, Kanadalıların yaklaşık yüzde 30’u işsizdi ve yaklaşık yüzde 20’si bir tür kamu yardım programındaydı.
Bekar erkekler için bu, İşsizlik Yardım Kamplarında yaşamak ve çalışmak anlamına geliyordu. Ordu tarafından işletilen kamplar, ağır koşullara sahipti ve zamanın düşük ücretlerinin bile çok altında ücretler ödüyordu.
Ağır silahlı memurlar da dahil olmak üzere polis, protestocuları boşaltmaya başladı. Kredi… The New York Times için Ian Willms
Bir grup kamp işçisi, Vancouver’da bir mağaza, kütüphane ve müzeyi işgal etmeyi içeren iki aylık bir protesto başlattı. Bu onları hiçbir yere götürmediğinde, yaklaşık 1000 yürüyüşçü, başkente ulaşmak amacıyla yük trenlerine atladı.
Başbakan RB Bennett demiryollarına onları trenlerinden kaldırmalarını emretmeden önce sadece Regina’ya ulaştılar. Ancak sekiz yürüyüşçünün hükümet yetkilileriyle görüşmek için Ottawa’ya devam etmesine izin verilirken, geri kalanı Regina’nın sergi alanlarında kamp kurdu.
Toplantılar bir felaketti. Saskatchewan Üniversitesi’nde gezi hakkında kapsamlı yazılar yazan emekli bir tarih profesörü olan Bill Waiser, bana “bağırarak bir maça düştüklerini” söyledi.
1 Temmuz’da polis Regina fuar alanına girdi ve Profesör Waiser’in tamamen polisin hatası olduğunu söylediği bir isyan patlak verdi. İki kişi öldü, birçoğu ağır yaralandı ve 130 kişi tutuklandı. Maddi hasar yaygındı.
Profesör Waiser, bugünkü kamyoncu konvoyu ile 1935’teki trek arasındaki bir benzerliğin, her birinin üyelerinin hükümetin onları dinlemeyeceğini düşünmesi olduğunu söyledi. Ama bunun ötesinde, dedi, işler farklı.
Cuma günü Ottawa şehir merkezindeki birçok çatışmadan biri. Kredi… The New York Times için Ian Willms
Trek, işsizlikle mücadele için toplu çözümlere yönelik belirli talepleri olan komünistler tarafından organize edildi. Mevcut protestonun talepleri ise aksine, genellikle belirsizdir ve her zaman bireysel özgürlükle ilgilidir. Bunlar ayrıca son derece anayasaya aykırıdır (örneğin, Başbakan Justin Trudeau’nun eyaletlere tüm pandemik önlemleri iptal etme emri vermesini veya genel vali ve Senato’nun hükümetin kontrolünü ele geçirmesini talep etmek). Profesör Waiser,
Mevcut protestocuların Ottawa’ya getirdiği kaos ve kargaşanın aksine, yürüyüşçülerin son derece disiplinli olduğunu söyledi. Cuma günü, “Bugün veya o ilk hafta Parlamento Tepesi’nde gördüğünüz bir şey olsaydı, buna müsamaha gösterilmezdi, yürüyüşten tahliye edilirdiniz” dedi.
Her şeyden önce, anketler mevcut protestonun çoğu Kanadalıyı kazanmakta başarısız olduğunu gösterse de, Profesör Waiser yürüyüşçülerin geniş bir kamuoyu saygısı kazandığını söyledi.
Bu, belki de taleplerinin birçoğunun zaman içinde yerine getirilmesine yol açtı. Profesör Waiser, yürüyüşün “Bennett hükümetinin başarısızlığının devrilme noktası” olduğunu söyledi. Daha da önemlisi, halkın algılarını değiştirdiğini söyledi. Yürüyüşten sonra işsizlik artık “kişisel başarısızlığın işareti” olarak değil, ekonominin başarısızlığı olarak görülüyordu. Bu, işsizlik sigortası ve diğer sosyal programların yolunu açtı.
Profesör Waiser, yürüyüşçülerin çoğunun İspanya İç Savaşı’nda savaşmaya gittiğini söyledi. “Ve sonra bazıları İkinci Dünya Savaşı’nda savaşıyor” diye ekledi. “Eh, bunlar gerçek vatanseverler.”
Kaçırdıysanız, burada geçen haftaki abluka hakkında birçok makalemizden birkaçı:
Hafta, polisin Windsor arasındaki köprüyü yeniden açmasıyla başladı. , Ontario ve Detroit.
Alberta, Coutts’ta uzun süredir devam eden sınır ablukası da sona erdi. Bunu yapmadan önce, polis protesto içindeki bir gruba ait çok sayıda silah ve mühimmat ele geçirildi.
Polisin eylemsizliğine ilişkin artan tepkiler arasında Ottawa’nın polis şefi istifa etti.
Birçok kişi, Cuma günkü ablukaya yönelik harekete geçmeden önce polisin protestoculara nazik, genellikle dostane muamelesini sorguladı.
Nispeten belirsiz bir konvoy olarak başladı, ancak küresel ilgi konusu oldu.
Ablukanın organizatörleri arasında eski kanun uygulayıcı memurlar, askeri gaziler ve muhafazakar organizatörler yer alıyor.
Catherine Porter protestoyu “The Daily”de tartıştı.
Cuma günü ilk büyük polis eylemini ele aldık.
Trans Canada
Kanada bu hafta Olimpiyat hokey altınını geri aldı. Alan Blinder, kadın takımının kazandığı zaferin “2018’de Olimpiyat kaybıyla başlayan, birkaç doz şans ve kızgın, öfkeli bir sürüşle harmanlanmış güçlü silahlı, kaynaşma oyununun bir gösterisi olduğunu” yazdı.
Newfoundland kıyılarında bir İspanyol balıkçı teknesinin batması sonucu en az 10 kişi öldü ve çok daha fazlası kayboldu.
Yeni deneme koleksiyonu “Run Towards the Danger”da, aktris ve film yapımcısı Sarah Polley, hâlâ kendisi için çözmeye çalıştığı yoğun kişisel hikayeleri inceliyor.
Son 45 yılın en büyük film komedilerinden bazılarının yapımcısı, yönetmeni veya her ikisi de olan Ivan Reitman, 75 yaşında öldü.
Windsor, Ontario’da yaşayan Ian Austen, Toronto’da eğitim gördü, Ottawa’da yaşıyor ve son 16 yıldır The New York Times için Kanada hakkında haberler yapıyor. . Onu Twitter’da @ianrausten’de takip edin.
Nasılız?
Bu haber bülteni ve genel olarak Kanada’daki olaylar hakkında düşüncelerinizi almak için sabırsızlanıyoruz. Lütfen bunları [email protected] adresine gönderin.
Bu e-postayı beğendiniz mi?
Arkadaşlarınıza iletin ve buradan kaydolabileceklerini bildirin.