Abide
Üye
MANAGUA, Nikaragua – Nikaragua’nın başkentinin batı ucundaki bir benzin istasyonunda haftada iki kez toplanan yerel halk, hareket halindeki insanların işaretlerini taşıyor: dolu sırt çantaları, plastik torbalara doldurulmuş giysiler ve banyo malzemeleri ve ağır ceketler. boğucu sıcaktan uzak soğuk bir yolculuk.
Hemşireler, doktorlar, öğrenciler, çocuklar, çiftçiler ve diğer birçok Nikaragualı, 1.800 millik bir yolculuğun ilk ayağı için özel kiralık otobüsleri beklerken gözyaşları içinde vedalaşıyor. Nihai varış noktası: Amerika Birleşik Devletleri.
Haiti’den sonra Batı Yarımküre’nin en fakir ikinci ülkesi olan Nikaragua, kuşaklar boyunca halkının yalnızca küçük bir kısmının kuzeye doğru göç ettiğini gördü. Ancak yükselen enflasyon, düşen ücretler ve giderek otoriterleşen bir hükümet altında demokrasinin aşınması, hesabı büyük ölçüde değiştirdi.
Şimdi, Nikaragua tarihinde ilk kez, 6,5 milyonluk küçük ulus, şiddet, baskı ve yoksulluk yüzünden yerinden edilmiş, ABD’nin güney sınırına yürüyüş yapan insan kitlesine önemli bir katkıda bulunuyor.
Bu yıl dikkatler ABD’ye akan rekor sayıda Venezuelalı ve Kübalıya odaklanmış olsa da, Nikaragualıların bu daha az dikkat çeken ancak dikkate değer artışı aynı zamanda göç krizini büyük ölçüde artırıyor, ailelerine para geri gönderiyor ve istemeden de olsa göç krizini artırıyor. , Amerika Birleşik Devletleri’nden yaptırımlar altındaki bir hükümete ekonomik bir cankurtaran halatı sağlıyor.
ABD Gümrük ve Sınır Koruma verilerine göre, bu yıl Kasım ayı sonuna kadar 180.000’den fazla Nikaragualı Amerika Birleşik Devletleri’ne geçti – iki yıl önceki aynı dönemde girenlerin yaklaşık 60 katı.
Çoğunluğu Nikaragua’dan gelen göçmenler, Aralık ayı başlarında El Paso’daki ABD sınırında. Kredi… The New York Times için Paul Ratje
23 yaşındaki fırıncı Tatiana González Chacón, tüzüğü iptal edilen bir muhalefet partisinin lideri olan babası terörizmle suçlanıp Costa’ya kaçmak zorunda kaldığı için geçen ay Phoenix’e gitmek üzere Nikaragua’nın doğusundaki Bluefields bölgesinden ayrıldı. Rika.
Nikaragua eskiden “kıskanılacak bir ülkeydi, insanların gitmek istediği bir yerdi” dedi. “Artık kendi halkının çıkmak istediği bir yer. O nehri geçerek Amerika Birleşik Devletleri’ne geçtiğinizde, sanki farklı bir hava solumuş gibisiniz.”
Bu ayın başlarında, başkent Managua’daki bir otobüs durağında, adını vermek istemeyen üç çocuk annesi yolculuk yapıyordu. Yolculuk ona 2.000 dolara mal oldu ve daha önce Amerika Birleşik Devletleri’ne ulaşma girişimi başarısız olduğu için hâlâ bir kaçakçıya borçluydu. Yakın zamanda tohum ve gübre maliyeti dört katına çıkan bir çiftliği miras alan dört kardeş de kuzeye giden otobüse bindi.
Başkent Managua’da bir kadın otobüse binmeden önce aile üyelerinden birine gözyaşları içinde veda ediyor. Kredi… The New York Times için Inti Ocón
Bu yıl, ilk kez, ABD’nin güney sınırında belgesiz göçmenlerin tutuklanma sayısı tek bir yılda iki milyonu aştı.
Biden yönetimi, ABD Yüksek Mahkemesi’nin sınıra gelen göçmenlerin geri çevrilmesine izin veren ve Başlık 42 olarak bilinen bir halk sağlığı önlemini kaldırmaya karar vermesi durumunda gelişlerin daha da artmasını bekliyor. (Nikaragualılar, Başlık 42’den büyük ölçüde muaf tutuldu, çünkü ülke sınır dışı uçuşlarına izin vermeyecek ve Meksika bunları kabul etmeyi reddetti.)
Yalnızca geçen ay 34.000’den fazla Nikaragualı ABD göçmenlik makamlarına teslim oldu – beş yıl önce, tüm yıl için rakam 1.000’in biraz üzerindeydi.
Ülkenin 1980’lerdeki iç savaşı sırasında, on yıl boyunca yaklaşık 200.000 Nikaragualı ülkeyi terk etti.
Nikaragualıların bir başka önemli akını da Kosta Rika’ya geçti ve kuzeye gidenlerle birleştiğinde, son dört yılda Nikaragua nüfusunun yaklaşık yüzde 10’unun ülkeyi terk etmesiyle sonuçlandı, bu da Başkan Daniel Ortega’nın hükümetine olan yaygın inanç eksikliğini vurguluyor.
ABD sınırına 1.800 millik bir yürüyüşe başlamak için Nikaragua’daki otobüse doğru yola çıkıyor. Bu yılın ilk 10 ayında 150 binden fazla Nikaragualı ABD’ye giriş yaptı. Kredi… The New York Times için Inti Ocón
Onlarca yıldır Meksika, El Salvador, Guatemala ve Honduras’tan gelen göçmenler ABD sınırına gelen baskın gruplardı. Nikaragua’nın hükümet liderleri, çevre ülkeleri terörize eden güçlü çeteler olmadan Nikaragualıların kendilerini nispeten güvende hissettiklerini ve kaçmaya gerek duymadıklarını sık sık böbürlenirdi.
Dinamik 2018’de değişmeye başladı. 1980’lerdeki iç savaş sırasında ulusa liderlik eden eski bir solcu devrimci olan Bay Ortega, 2006’da adayların oyların mutlak çoğunluğu olmadan kazanmasına izin veren Anayasa değişikliklerinin ardından cumhurbaşkanlığını kazandı. .
O zamandan beri, geçen yıl da dahil olmak üzere üç kez, Bay Ortega ve eşi Rosario Murillo’nun anti-demokratik hareketleri nedeniyle uluslararası toplumun ve birçok insan hakları grubunun uydurma olarak gördüğü bir oylamada yeniden seçildi. onun başkan yardımcısıdır.
İktidardaki çift kurumsal değişiklikler yaptı ve muhaliflerle Yüksek Mahkemeyi, seçim komisyonunu ve Ulusal Meclisi kontrol etmelerine izin veren anlaşmalara ulaştı. Eleştirilerini yayından kaldırırken televizyon kanallarını satın alıp hükümete daha sempatik hale getirdiler.
2018’de, sosyal güvenlik kurallarında işçilerin daha fazla tıslamalarını ve emeklilerin daha az almasını gerektirecek değişiklikler üzerine protestolar patlak verdi. Ancak gösteriler ülke genelinde aylarca süren ve birkaç yüz kişinin ölümüne yol açan hükümet karşıtı kitlesel ayaklanmalara dönüştü.
Geçen yıl Nikaragua, Masaya’da Başkan Daniel Ortega ve eşi ve Başkan Yardımcısı Rosario Murillo’nun fotoğraflarının bulunduğu hastane kamyonları. Bay Ortega, giderek daha otoriter bir yönetimle suçlanıyor. Kredi… The New York Times için Inti Ocón
Hükümetin tepkisi acımasızdı. Protestocuların Nikaragua genelinde diktiği barikatlara öfkelenen hükümet, muhalefet liderlerini hapse attı ve siyasi partileri ve sivil toplum gruplarını kapattı. Birçok siyasi aktivist ve gazeteci kaçtı.
Pandemi sırasında yavaşlayan göç, geçen yıl Bay Ortega’nın baskılarını artırması, araştırma enstitülerini kapatması, insan hakları örgütlerini kapatması ve sadece siyasi muhaliflerini değil ailelerini de darbe planlamak da dahil olmak üzere uydurma suçlamalarla tutuklamasının ardından yeniden başladı. .
Geçen yılki seçimlerden önce Bay Ortega, yedi cumhurbaşkanı adayını hapse attı ve çok sayıda muhalefet partisinin katılımını engelledi. Başkan Biden, seçimi “ne özgür ne de adil ve kesinlikle demokratik değil” olarak nitelendirdi.
Nikaragua hükümeti sözcüsü, yorum isteyen birkaç mesaja geri dönmedi.
“Medyayı ortadan kaldırırsınız, siyasi partileri ortadan kaldırırsınız, üniversiteleri ortadan kaldırırsınız. İnsanlar neden gidiyor sanıyorsun?” Washington merkezli bir araştırma enstitüsü olan Inter-American Dialogue’da Nikaragualı bir analist olan Manuel Orozco dedi.
Ortega hükümetinin 2018’deki protestolara acımasızca tepki vermesinin ardından, çok sayıda Nikaragualı, ülkeyi terk etmek için pasaport başvurusunda bulunmak üzere her gün Managua’da sıraya girdi. Kredi… The New York Times için Daniele Volpe
Nikaragualı bir sosyolog olan Elvira Cuadra, hükümetin siyaset bilimi enstitüsüne baskın yapıp meşru statüsünü iptal etmesi üzerine dört yıl önce Kosta Rika’ya kaçtı.
“Bunlar gerçekten olağan ekonomik göçmenler değil” dedi. “Bu zorla yerinden etmedir.”
2018’den bu yana 154.000 Nikaragualı, hükümetin yakın zamanda sığınma politikalarında gelişlerini engellemek için değişiklik yaptığını açıkladığı Kosta Rika’ya sığınma talebinde bulundu. Mülteciler artık ülkeye geldikten sonraki bir ay içinde sığınma başvurusunda bulunmalıdır, artık hızlandırılmış çalışma izni alamayacaklar ve başvuruları beklemedeyken Kosta Rika’dan ayrılamazlar.
Kosta Rika göçmenlik dairesi genel müdürü Marlen Luna, mevcut oranla Kosta Rika’nın tüm iltica taleplerini çözmesinin 10 yıl süreceğini söyledi.
“Bu Nikaragua göçü tarihi” dedi. “Bu sorunun kısa vadeli bir çözümü yok. Bu bir dalga değil. moda değil. Bu kalıcıdır.”
Birçok Nikaragualı da Bay Ortega’nın yönetimi altında artan ekonomik zorluklar nedeniyle ülkeyi terk ediyor.
Uluslararası Para Fonu’nun rakamları, Nikaragualıların yaklaşık yüzde 25’inin yoksulluk içinde yaşadığını gösterse de, analistler, ülkenin yaklaşık üçte ikisinin ayda yaklaşık 120 dolarla yaşadığı için gerçek oranın muhtemelen çok daha yüksek olduğunu söylüyor.
María Hernández bu ayın başlarında Jalapa’daki evinde çamaşır asıyordu. Çocuklarından ikisi, kuzeye Amerika Birleşik Devletleri’ne giden diğer göçmenlere katıldı. Kredi… The New York Times için Inti Ocón
Ekim ayında Leon şehrinden ayrılan 29 yaşındaki Víctor Hernández, “Pek iyi olmayan ancak biraz daha rahat kazanabileceğiniz bir iş bulmanın tek yolu, hükümetle ittifak halinde olmanızdır” dedi. Nashville’de garip işler yaparak yaşıyor. “Beş yıl önce bir ev inşa etmek için küçük bir arsa satın aldım ve tek bir tuğla bile alamadım.”
Bay Hernández, bir yıl işsiz kalmadan önce Nikaragua’da restoran müdürü olarak çalıştı. Sonunda ayda 250 dolar kazanan yeni bir restoran işi buldu, ancak karısı da çalışmasına rağmen bu iki çocuğunu geçindirmeye yetmedi. Birkaç yıl sonra geri dönme umuduyla ailesini geride bırakmaya karar verdi.
Bay Hernández, “Nikaragua’daki durum çok çirkin” dedi.
Bay Hernández gibi insanların evlerine gönderdikleri para, Bay Ortega’nın hükümetle bağlantılı kişi ve işletmeleri hedef alan ABD yaptırımları altındaki hükümetinin ayakta kalmasına yardımcı oluyor. Bay Orozco, Nikaragualıların 2022’de evlerine 3 milyar dolar göndererek havalelerin ülkenin vergi gelirinin yüzde 17’sini oluşturduğunu söyledi.
Kosta Rika Üniversitesi’nde profesör olan Alberto Cortés, “Bu bir paradoks” dedi. “Rejimle farklılıkları var ve bu yüzden ayrılarak rejimin korunmasına yardımcı oluyorlar. Hükümet, tüm bu insanların gidişinden memnun.”
Bay Ortega, Ekim ayında yaptığı bir konuşmada göçteki artışın suçunu ABD hükümetine yükledi.
Bay Ortega, “En fazla yaptırım uygulayan ve bu nedenle en fazla zararı ve daha fazla krizi uygulayan ülke ve orada göçmenler hakkında şikayet ediyorlar” dedi.
Ancak Nikaragua’nın her yerinde, insanlar kasvetli siyasi ve ekonomik tablonun yakın zamanda düzeleceğine olan inancını yitirdiğinden, Bay Ortega’nın ABD’ye yönelik eleştirileri pek bir anlam ifade etmiyor.
Daniel Martínez ve eşi María Hernández, geçen hafta Jalapa’da. Çocuklarından ikisi, Nikaragua’dan Amerika Birleşik Devletleri’ne binlerce dolara mal olan bir yolculuk yaptı. Kredi… The New York Times için Inti Ocón
21 yaşındaki Hazel Martínez Hernández ve 19 yaşındaki erkek kardeşi Julmer, ürün yetiştirmek için bir arsa kiralayıp güvenlik görevlisi olarak çalışan babalarının 51 yaşından çok daha yaşlı görünmeye başladığını gördüler. Kendileri için daha iyisini istediler. Ailenin, Honduras yakınlarındaki bir sınır kasabası olan Santa Rosa’dan kardeşlerin gezisi için bir kaçakçıya ıslık çalmak için 8.000 dolar borç alması aylar sürdü.
Kardeşler Meksika’da kaçırıldığında aile fidye olarak 10.000 dolar daha bulmak zorunda kaldı.
Bir üniversite mezunu olan Bayan Hernández ve bir çiftçi olan önceki erkek kardeşi, şimdi Kaliforniya’da bir daire kiralıyorlar ve çalışmıyorlar.
Eşi geçen yıl ayrılan ve ona para gönderen kız kardeşi Jahoska, “Ayrılan insanların ev inşa etmek için para gönderdiklerini ve bazılarının geri dönüp iş yerleri açtığını, arazi satın alıp hayatlarını iyileştirdiklerini gördük” dedi.
“Yani onlar da aynısını yapmak istiyorlar,” diye ekledi.
Alfonso Flores Bermúdez, Managua, Nikaragua’dan ve Frances Robles, Miami, Fla’dan bildirdi.
Hemşireler, doktorlar, öğrenciler, çocuklar, çiftçiler ve diğer birçok Nikaragualı, 1.800 millik bir yolculuğun ilk ayağı için özel kiralık otobüsleri beklerken gözyaşları içinde vedalaşıyor. Nihai varış noktası: Amerika Birleşik Devletleri.
Haiti’den sonra Batı Yarımküre’nin en fakir ikinci ülkesi olan Nikaragua, kuşaklar boyunca halkının yalnızca küçük bir kısmının kuzeye doğru göç ettiğini gördü. Ancak yükselen enflasyon, düşen ücretler ve giderek otoriterleşen bir hükümet altında demokrasinin aşınması, hesabı büyük ölçüde değiştirdi.
Şimdi, Nikaragua tarihinde ilk kez, 6,5 milyonluk küçük ulus, şiddet, baskı ve yoksulluk yüzünden yerinden edilmiş, ABD’nin güney sınırına yürüyüş yapan insan kitlesine önemli bir katkıda bulunuyor.
Bu yıl dikkatler ABD’ye akan rekor sayıda Venezuelalı ve Kübalıya odaklanmış olsa da, Nikaragualıların bu daha az dikkat çeken ancak dikkate değer artışı aynı zamanda göç krizini büyük ölçüde artırıyor, ailelerine para geri gönderiyor ve istemeden de olsa göç krizini artırıyor. , Amerika Birleşik Devletleri’nden yaptırımlar altındaki bir hükümete ekonomik bir cankurtaran halatı sağlıyor.
ABD Gümrük ve Sınır Koruma verilerine göre, bu yıl Kasım ayı sonuna kadar 180.000’den fazla Nikaragualı Amerika Birleşik Devletleri’ne geçti – iki yıl önceki aynı dönemde girenlerin yaklaşık 60 katı.
Çoğunluğu Nikaragua’dan gelen göçmenler, Aralık ayı başlarında El Paso’daki ABD sınırında. Kredi… The New York Times için Paul Ratje
23 yaşındaki fırıncı Tatiana González Chacón, tüzüğü iptal edilen bir muhalefet partisinin lideri olan babası terörizmle suçlanıp Costa’ya kaçmak zorunda kaldığı için geçen ay Phoenix’e gitmek üzere Nikaragua’nın doğusundaki Bluefields bölgesinden ayrıldı. Rika.
Nikaragua eskiden “kıskanılacak bir ülkeydi, insanların gitmek istediği bir yerdi” dedi. “Artık kendi halkının çıkmak istediği bir yer. O nehri geçerek Amerika Birleşik Devletleri’ne geçtiğinizde, sanki farklı bir hava solumuş gibisiniz.”
Bu ayın başlarında, başkent Managua’daki bir otobüs durağında, adını vermek istemeyen üç çocuk annesi yolculuk yapıyordu. Yolculuk ona 2.000 dolara mal oldu ve daha önce Amerika Birleşik Devletleri’ne ulaşma girişimi başarısız olduğu için hâlâ bir kaçakçıya borçluydu. Yakın zamanda tohum ve gübre maliyeti dört katına çıkan bir çiftliği miras alan dört kardeş de kuzeye giden otobüse bindi.
Başkent Managua’da bir kadın otobüse binmeden önce aile üyelerinden birine gözyaşları içinde veda ediyor. Kredi… The New York Times için Inti Ocón
Bu yıl, ilk kez, ABD’nin güney sınırında belgesiz göçmenlerin tutuklanma sayısı tek bir yılda iki milyonu aştı.
Biden yönetimi, ABD Yüksek Mahkemesi’nin sınıra gelen göçmenlerin geri çevrilmesine izin veren ve Başlık 42 olarak bilinen bir halk sağlığı önlemini kaldırmaya karar vermesi durumunda gelişlerin daha da artmasını bekliyor. (Nikaragualılar, Başlık 42’den büyük ölçüde muaf tutuldu, çünkü ülke sınır dışı uçuşlarına izin vermeyecek ve Meksika bunları kabul etmeyi reddetti.)
Yalnızca geçen ay 34.000’den fazla Nikaragualı ABD göçmenlik makamlarına teslim oldu – beş yıl önce, tüm yıl için rakam 1.000’in biraz üzerindeydi.
Ülkenin 1980’lerdeki iç savaşı sırasında, on yıl boyunca yaklaşık 200.000 Nikaragualı ülkeyi terk etti.
Nikaragualıların bir başka önemli akını da Kosta Rika’ya geçti ve kuzeye gidenlerle birleştiğinde, son dört yılda Nikaragua nüfusunun yaklaşık yüzde 10’unun ülkeyi terk etmesiyle sonuçlandı, bu da Başkan Daniel Ortega’nın hükümetine olan yaygın inanç eksikliğini vurguluyor.
ABD sınırına 1.800 millik bir yürüyüşe başlamak için Nikaragua’daki otobüse doğru yola çıkıyor. Bu yılın ilk 10 ayında 150 binden fazla Nikaragualı ABD’ye giriş yaptı. Kredi… The New York Times için Inti Ocón
Onlarca yıldır Meksika, El Salvador, Guatemala ve Honduras’tan gelen göçmenler ABD sınırına gelen baskın gruplardı. Nikaragua’nın hükümet liderleri, çevre ülkeleri terörize eden güçlü çeteler olmadan Nikaragualıların kendilerini nispeten güvende hissettiklerini ve kaçmaya gerek duymadıklarını sık sık böbürlenirdi.
Dinamik 2018’de değişmeye başladı. 1980’lerdeki iç savaş sırasında ulusa liderlik eden eski bir solcu devrimci olan Bay Ortega, 2006’da adayların oyların mutlak çoğunluğu olmadan kazanmasına izin veren Anayasa değişikliklerinin ardından cumhurbaşkanlığını kazandı. .
O zamandan beri, geçen yıl da dahil olmak üzere üç kez, Bay Ortega ve eşi Rosario Murillo’nun anti-demokratik hareketleri nedeniyle uluslararası toplumun ve birçok insan hakları grubunun uydurma olarak gördüğü bir oylamada yeniden seçildi. onun başkan yardımcısıdır.
İktidardaki çift kurumsal değişiklikler yaptı ve muhaliflerle Yüksek Mahkemeyi, seçim komisyonunu ve Ulusal Meclisi kontrol etmelerine izin veren anlaşmalara ulaştı. Eleştirilerini yayından kaldırırken televizyon kanallarını satın alıp hükümete daha sempatik hale getirdiler.
2018’de, sosyal güvenlik kurallarında işçilerin daha fazla tıslamalarını ve emeklilerin daha az almasını gerektirecek değişiklikler üzerine protestolar patlak verdi. Ancak gösteriler ülke genelinde aylarca süren ve birkaç yüz kişinin ölümüne yol açan hükümet karşıtı kitlesel ayaklanmalara dönüştü.
Geçen yıl Nikaragua, Masaya’da Başkan Daniel Ortega ve eşi ve Başkan Yardımcısı Rosario Murillo’nun fotoğraflarının bulunduğu hastane kamyonları. Bay Ortega, giderek daha otoriter bir yönetimle suçlanıyor. Kredi… The New York Times için Inti Ocón
Hükümetin tepkisi acımasızdı. Protestocuların Nikaragua genelinde diktiği barikatlara öfkelenen hükümet, muhalefet liderlerini hapse attı ve siyasi partileri ve sivil toplum gruplarını kapattı. Birçok siyasi aktivist ve gazeteci kaçtı.
Pandemi sırasında yavaşlayan göç, geçen yıl Bay Ortega’nın baskılarını artırması, araştırma enstitülerini kapatması, insan hakları örgütlerini kapatması ve sadece siyasi muhaliflerini değil ailelerini de darbe planlamak da dahil olmak üzere uydurma suçlamalarla tutuklamasının ardından yeniden başladı. .
Geçen yılki seçimlerden önce Bay Ortega, yedi cumhurbaşkanı adayını hapse attı ve çok sayıda muhalefet partisinin katılımını engelledi. Başkan Biden, seçimi “ne özgür ne de adil ve kesinlikle demokratik değil” olarak nitelendirdi.
Nikaragua hükümeti sözcüsü, yorum isteyen birkaç mesaja geri dönmedi.
“Medyayı ortadan kaldırırsınız, siyasi partileri ortadan kaldırırsınız, üniversiteleri ortadan kaldırırsınız. İnsanlar neden gidiyor sanıyorsun?” Washington merkezli bir araştırma enstitüsü olan Inter-American Dialogue’da Nikaragualı bir analist olan Manuel Orozco dedi.
Ortega hükümetinin 2018’deki protestolara acımasızca tepki vermesinin ardından, çok sayıda Nikaragualı, ülkeyi terk etmek için pasaport başvurusunda bulunmak üzere her gün Managua’da sıraya girdi. Kredi… The New York Times için Daniele Volpe
Nikaragualı bir sosyolog olan Elvira Cuadra, hükümetin siyaset bilimi enstitüsüne baskın yapıp meşru statüsünü iptal etmesi üzerine dört yıl önce Kosta Rika’ya kaçtı.
“Bunlar gerçekten olağan ekonomik göçmenler değil” dedi. “Bu zorla yerinden etmedir.”
2018’den bu yana 154.000 Nikaragualı, hükümetin yakın zamanda sığınma politikalarında gelişlerini engellemek için değişiklik yaptığını açıkladığı Kosta Rika’ya sığınma talebinde bulundu. Mülteciler artık ülkeye geldikten sonraki bir ay içinde sığınma başvurusunda bulunmalıdır, artık hızlandırılmış çalışma izni alamayacaklar ve başvuruları beklemedeyken Kosta Rika’dan ayrılamazlar.
Kosta Rika göçmenlik dairesi genel müdürü Marlen Luna, mevcut oranla Kosta Rika’nın tüm iltica taleplerini çözmesinin 10 yıl süreceğini söyledi.
“Bu Nikaragua göçü tarihi” dedi. “Bu sorunun kısa vadeli bir çözümü yok. Bu bir dalga değil. moda değil. Bu kalıcıdır.”
Birçok Nikaragualı da Bay Ortega’nın yönetimi altında artan ekonomik zorluklar nedeniyle ülkeyi terk ediyor.
Uluslararası Para Fonu’nun rakamları, Nikaragualıların yaklaşık yüzde 25’inin yoksulluk içinde yaşadığını gösterse de, analistler, ülkenin yaklaşık üçte ikisinin ayda yaklaşık 120 dolarla yaşadığı için gerçek oranın muhtemelen çok daha yüksek olduğunu söylüyor.
María Hernández bu ayın başlarında Jalapa’daki evinde çamaşır asıyordu. Çocuklarından ikisi, kuzeye Amerika Birleşik Devletleri’ne giden diğer göçmenlere katıldı. Kredi… The New York Times için Inti Ocón
Ekim ayında Leon şehrinden ayrılan 29 yaşındaki Víctor Hernández, “Pek iyi olmayan ancak biraz daha rahat kazanabileceğiniz bir iş bulmanın tek yolu, hükümetle ittifak halinde olmanızdır” dedi. Nashville’de garip işler yaparak yaşıyor. “Beş yıl önce bir ev inşa etmek için küçük bir arsa satın aldım ve tek bir tuğla bile alamadım.”
Bay Hernández, bir yıl işsiz kalmadan önce Nikaragua’da restoran müdürü olarak çalıştı. Sonunda ayda 250 dolar kazanan yeni bir restoran işi buldu, ancak karısı da çalışmasına rağmen bu iki çocuğunu geçindirmeye yetmedi. Birkaç yıl sonra geri dönme umuduyla ailesini geride bırakmaya karar verdi.
Bay Hernández, “Nikaragua’daki durum çok çirkin” dedi.
Bay Hernández gibi insanların evlerine gönderdikleri para, Bay Ortega’nın hükümetle bağlantılı kişi ve işletmeleri hedef alan ABD yaptırımları altındaki hükümetinin ayakta kalmasına yardımcı oluyor. Bay Orozco, Nikaragualıların 2022’de evlerine 3 milyar dolar göndererek havalelerin ülkenin vergi gelirinin yüzde 17’sini oluşturduğunu söyledi.
Kosta Rika Üniversitesi’nde profesör olan Alberto Cortés, “Bu bir paradoks” dedi. “Rejimle farklılıkları var ve bu yüzden ayrılarak rejimin korunmasına yardımcı oluyorlar. Hükümet, tüm bu insanların gidişinden memnun.”
Bay Ortega, Ekim ayında yaptığı bir konuşmada göçteki artışın suçunu ABD hükümetine yükledi.
Bay Ortega, “En fazla yaptırım uygulayan ve bu nedenle en fazla zararı ve daha fazla krizi uygulayan ülke ve orada göçmenler hakkında şikayet ediyorlar” dedi.
Ancak Nikaragua’nın her yerinde, insanlar kasvetli siyasi ve ekonomik tablonun yakın zamanda düzeleceğine olan inancını yitirdiğinden, Bay Ortega’nın ABD’ye yönelik eleştirileri pek bir anlam ifade etmiyor.
Daniel Martínez ve eşi María Hernández, geçen hafta Jalapa’da. Çocuklarından ikisi, Nikaragua’dan Amerika Birleşik Devletleri’ne binlerce dolara mal olan bir yolculuk yaptı. Kredi… The New York Times için Inti Ocón
21 yaşındaki Hazel Martínez Hernández ve 19 yaşındaki erkek kardeşi Julmer, ürün yetiştirmek için bir arsa kiralayıp güvenlik görevlisi olarak çalışan babalarının 51 yaşından çok daha yaşlı görünmeye başladığını gördüler. Kendileri için daha iyisini istediler. Ailenin, Honduras yakınlarındaki bir sınır kasabası olan Santa Rosa’dan kardeşlerin gezisi için bir kaçakçıya ıslık çalmak için 8.000 dolar borç alması aylar sürdü.
Kardeşler Meksika’da kaçırıldığında aile fidye olarak 10.000 dolar daha bulmak zorunda kaldı.
Bir üniversite mezunu olan Bayan Hernández ve bir çiftçi olan önceki erkek kardeşi, şimdi Kaliforniya’da bir daire kiralıyorlar ve çalışmıyorlar.
Eşi geçen yıl ayrılan ve ona para gönderen kız kardeşi Jahoska, “Ayrılan insanların ev inşa etmek için para gönderdiklerini ve bazılarının geri dönüp iş yerleri açtığını, arazi satın alıp hayatlarını iyileştirdiklerini gördük” dedi.
“Yani onlar da aynısını yapmak istiyorlar,” diye ekledi.
Alfonso Flores Bermúdez, Managua, Nikaragua’dan ve Frances Robles, Miami, Fla’dan bildirdi.