Abide
Üye
SAN SALVADOR, El Salvador — 19 yaşındaki bir çocuk bir polis arabasından indi ve umutsuz bir öpücük çalan kız arkadaşının kollarına düştü. Ablası onu seyrederek bağırdı. Saniyeler sonra genç adam, Irvin Antonio Hernández, caddenin karşısındaki hapishaneye sürüklenerek gitmişti.
İki kadın, ne olduğunu herkesten daha iyi anlayan yabancıların yanında, yakındaki bir tahta banka çöktü. Oğullarının hepsi aynı duvarların arkasında kaybolmuştu.
Mart ayında rekor kıran bir hafta sonu çete cinayetlerinin ardından, Salvador hükümeti olağanüstü hal ilan etti ve anayasada güvence altına alınan sivil özgürlükleri askıya aldı. Bunu takip eden toplu tutuklama kampanyası, yaklaşık bir buçuk ayda 25.000’den fazla kişinin hapsedilmesine yol açtı.
Gözaltına alınanların çoğu, başkent San Salvador’da “El Penalito” veya “küçük hapishane” olarak bilinen bir hapishaneye gönderildi. Bu, Orta Amerika ülkesinin tarihindeki belki de en agresif polis müdahalesi için sıfır noktası haline geldi. Ülkenin aşırı kalabalık hapishane sistemi içinde uzun süre kalabilecek bir şeyin ilk durağı.
Irvin Antonio Hernández, kız arkadaşı ve annesiyle birlikte tutuklandıktan ve “El Penalito”ya götürüldükten sonra.
Birçok mahkûm, maksimum güvenlikli bir tesise nakledilmeden önce El Penalito’da günler ya da haftalarca kalıyor. Tutuklamanın ardından gözaltına alınanların yakınları, ne olacağını öğrenmek için dışarıda sokakta toplanmaya başladı.
Son bir Perşembe günü, düzinelerce anne, büyükanne, kız kardeş ve kız arkadaş, hapishaneye bakan cılız ahşap masaların etrafında toplandılar, sevdiklerinin masumiyetini kanıtlayacağını umdukları belgelerle (hükümet kimlik kartları) doldurulmuş el çantalarına kamburlaştılar. , okul kayıtları, iş rozetleri.
Maria Elena Landaverde tatil günlerine çıkar ve bir arkadaşını, ailesine kahvaltı getirirken alınan bir göz atmak için şafak sökerken onu sürmeye ikna eder. Morena Guadalupe de Sandoval, oğlu polis memurlarının onu şehirdeki hademelik işinden eve otobüsten indirdiğini söylemek için aradığında koştu. Edith Amaya, polisler onu götürmeden önce oğlunun yüzünde morluklar gördüğünü söyledi.
“Onu bir kez daha görmek istiyoruz,” dedi Bayan de Sandoval, oğlu Jonathan González López’in yetiştirilmesine yardım eden kendi annesinin yanında ağlayarak. “Burada hepimiz ağlayan anneleriz.”
Hapishane dışında bir restoranın önünde bekleyen mahkumların yakınları.
Ms. de Sandoval’ın kendine sürekli sorduğu soru, kimsenin umurunda olup olmadığıdır. El Salvador’un cumhurbaşkanı Nayib Bukele, baskılara masumların sürüklendiğini kabul etti, ancak tutuklamaların küçük bir payı olduğu konusunda ısrar ediyor. Ve Salvadorluların büyük çoğunluğu – anketlerin gösterdiğine göre yüzde 80’den fazlası – Bay Bukele’yi destekliyor ve hükümetin aşırı önlemlerini onaylıyor.
El Salvador’da çetelere karşı o kadar derin bir nefret var ki, pek çokları onların gerekli her şekilde boyun eğdirilmesini istiyor. Yerel ve uluslararası medya, oğulları hakkında bilgi almak için polise yalvaran ve götürülürken çığlık atan aile üyelerinin görüntülerini yayınladı. Şimdiye kadar hiçbir şey kamuoyunun gidişatını kitlesel tutuklama kampanyasına ya da ona liderlik eden başkana karşı çevirmedi.
Ancak Salvador hapishanelerinde oğullarını arayan kadınlar hiçbir şekilde organize bir siyasi grup olmasa da, uzmanlara göre öfkeleri hafife alınmamalı.
“El Penalito”dan Mariona’daki kalıcı hapishaneye taşınırken onları izleyen mahkûmların akrabaları.
Yas tutan annelerin Latin Amerika’da bir araya gelme, otokratik hükümetlere daha kalıcı meydan okumalara yol açma geçmişi vardır.
Şimdilik El Penalito’nun dışındaki kadınlar oğullarını beslemeye odaklanmış durumda. Bay Bukele, baskılar sırasında mahkumlara yiyecek dağıtmakla övündü, o kadar çok aile akrabalarının yemeklerini hapishanenin dışında küçük bir karakolun açık olduğu devlet tarafından yetkilendirilmiş bir mutfaktan satın almayı tercih ediyor.
Eskiden herkes için sadece bir yemek sağlayıcı vardı, ancak son haftalarda bu kadar çok tutuklamadan sonra, yan taraftaki başka bir ekibin yiyecek ve malzeme servisi yapmasına izin verildi diş macunu ve boxer gibi diğer ihtiyaçlar.
Orijinal mutfakta çalışan ve misilleme korkusuyla adını vermeyi reddeden kadınlardan biri, “Bütün bu tekel yüzünden” dedi. Yerel basında çıkan haberlere göre, mahkûmların akrabaları geçmişte bir işletmeye kahvaltı, öğle ve akşam yemeği sağlama hakkının verilmesinden şikayet etmişti.
“El Penalito” da gözaltına alınan kişilere yemek de sağlayan bir restoranda yemeğini almak için sırada bekleyen bir polis memuru.
Hapishane dışındaki kadınlar, genellikle ne zaman ne zaman yapılacağını ilk bilenler arasında olan iki yemek sağlayıcının çalışanlarından çok şey öğrenirler. mahkûmlar, tutuldukları hücrelerden başka bir hapishaneye nakledilir. Aile üyeleri, sorulara yanıt vermek için küçük bir pencere oluşturan ancak çok az yanıt sunan cezaevinden çok daha az dışarı çıkıyor.
“Hiçbir şey bilmiyoruz” dedi Bayan de Sandoval. Bebek yüzlü oğlu Jonathan’ın resminin olduğu bir Burger King rozeti tuttu. “O herhangi bir çeteye ait değil,” diye ısrar etti. Tutuklanmadan önce 21 yaşındaki annesi, kapıcı olarak başkentte farklı bir restoranda çalıştığını söyledi.
Bay González’in Bayan de Sandoval’ın yanında oturan kız arkadaşı, şimdi onun gelirinin yardımı olmadan yürümeye başlayan çocuklarına bakıyor. “O ne yapacak?” Bayan de Sandoval sordu. “Biz fakiriz. Bize kim yardım edecek?”
Gözaltılar çok hızlı ve yaygın olduğu için Salvador polisinin hedeflerini nasıl tespit ettiğini belirlemek zor oldu. Hükümet, ulusal polis şefi ile görüşmeye izin vermeyecek, ancak olağanüstü hal sırasında tutuklananların akrabaları, röportajlarda, polisle daha önce karşılaşmış olmaları durumunda birçoğunun hedef alındığını söyledi.
“El Penalito”ya gelen bir mahkum.
Ancak olağanüstü hal sırasında tutuklananların akrabaları, röportajlarda, birçoğunun geçmişte karşılaşmış olmaları durumunda hedef alındığını söyledi. polis.
Irvin Antonio Hernández, ailenin köpeklerinin peşinden yürüyen küçük kız kardeşinin peşinden koşarak dışarı çıkınca tutuklandı. Bay Hernández, gömleksiz ve ayakkabısız, kendini kelepçeli halde buldu.
“Tek söyledikleri ‘çocuk, buraya gel’ oldu” dedi ablası Noemí Hernández. “’Ayakkabı ve gömlek giy ve gidiyoruz’.”
Annesi, Bay Hernández’in birkaç yıl önce polislerden kaçan iki çete üyesinin evlerine daldığını söylediğinde tutuklandığını söyledi. Oğlunun çeteyle bir ilgisi olmadığını söylese de, güvenlik de elinden alındı.
“Dokuzuncu sınıfa kadar okudu ve şimdi çalışıyor,” dedi, gözyaşları maskesinden süzülürken. “Meyve ve sebze satıyor ve kendi evi var.”
Kaldırımdan dinlerken Liliana Aquino patladı.
“Onu oraya biz yoksullar koyduk!” dedi cumhurbaşkanına atıfta bulunarak. “Ama biz yoksullar şimdi acı çekiyoruz.”
“El Penalito”dan kalıcı bir hapishaneye nakledilen bir mahkûm.
2019’da 30 yaşındaki Bayan Aquino, El Salvador’daki siyasi sınıftan iğrendi ve mutlu bir şekilde genç Bay Aquino’ya oy verdi. Bukele. Ona “başkanım” dedi ve çete üyelerinin haklarına saygı duymaktan endişe edenlerin saçma olduğunu söyledi.
“Bir gangster hiçbir şeye saygı duymaz, beni düşünmez” dedi. Annesi yerel bir pazarda sandviç satardı ve para kazanmak ve ayrıca bir çetenin aldığı haraç ücretlerini karşılamak için kendini yere attı. Bayan Aquino, yılın sonunda çetelerin annesinden onlara Noel ikramiyesi vermesini talep ettiğini söyledi.
“Tıslamazsanız sizi öldürürler” dedi Bayan Aquino. Tıslasan bile, El Salvador’da güvende değilsin, dedi. Masum görgü tanıkları her zaman çete atışlarından çapraz ateşte öldürülüyor, dedi.
Kardeşi yakın zamanda çete üyesi olma şüphesiyle tutuklandığı için o gün tesisin dışındaydı. Ama aletleri tamir etmesi ve her gün işe gitmesi konusunda ısrar etti.
Bayan Aquino hâlâ başkanın arkasındaydı ve onun ülkeyi daha yaşanabilir bir yer haline getirdiğine inanıyordu. Yine de, adalet markasının keyfiliği onu etkilemeye başlamıştı.
“Çok yardımcı oldu,” dedi Bayan Aquino. “Ama bu yardım, birçok annenin gözyaşları pahasına geldi.”
“El Penalito” dışındaki akrabalar hakkında bilgi bekleniyor.
İki kadın, ne olduğunu herkesten daha iyi anlayan yabancıların yanında, yakındaki bir tahta banka çöktü. Oğullarının hepsi aynı duvarların arkasında kaybolmuştu.
Mart ayında rekor kıran bir hafta sonu çete cinayetlerinin ardından, Salvador hükümeti olağanüstü hal ilan etti ve anayasada güvence altına alınan sivil özgürlükleri askıya aldı. Bunu takip eden toplu tutuklama kampanyası, yaklaşık bir buçuk ayda 25.000’den fazla kişinin hapsedilmesine yol açtı.
Gözaltına alınanların çoğu, başkent San Salvador’da “El Penalito” veya “küçük hapishane” olarak bilinen bir hapishaneye gönderildi. Bu, Orta Amerika ülkesinin tarihindeki belki de en agresif polis müdahalesi için sıfır noktası haline geldi. Ülkenin aşırı kalabalık hapishane sistemi içinde uzun süre kalabilecek bir şeyin ilk durağı.
Irvin Antonio Hernández, kız arkadaşı ve annesiyle birlikte tutuklandıktan ve “El Penalito”ya götürüldükten sonra.
Birçok mahkûm, maksimum güvenlikli bir tesise nakledilmeden önce El Penalito’da günler ya da haftalarca kalıyor. Tutuklamanın ardından gözaltına alınanların yakınları, ne olacağını öğrenmek için dışarıda sokakta toplanmaya başladı.
Son bir Perşembe günü, düzinelerce anne, büyükanne, kız kardeş ve kız arkadaş, hapishaneye bakan cılız ahşap masaların etrafında toplandılar, sevdiklerinin masumiyetini kanıtlayacağını umdukları belgelerle (hükümet kimlik kartları) doldurulmuş el çantalarına kamburlaştılar. , okul kayıtları, iş rozetleri.
Maria Elena Landaverde tatil günlerine çıkar ve bir arkadaşını, ailesine kahvaltı getirirken alınan bir göz atmak için şafak sökerken onu sürmeye ikna eder. Morena Guadalupe de Sandoval, oğlu polis memurlarının onu şehirdeki hademelik işinden eve otobüsten indirdiğini söylemek için aradığında koştu. Edith Amaya, polisler onu götürmeden önce oğlunun yüzünde morluklar gördüğünü söyledi.
“Onu bir kez daha görmek istiyoruz,” dedi Bayan de Sandoval, oğlu Jonathan González López’in yetiştirilmesine yardım eden kendi annesinin yanında ağlayarak. “Burada hepimiz ağlayan anneleriz.”
Hapishane dışında bir restoranın önünde bekleyen mahkumların yakınları.
Ms. de Sandoval’ın kendine sürekli sorduğu soru, kimsenin umurunda olup olmadığıdır. El Salvador’un cumhurbaşkanı Nayib Bukele, baskılara masumların sürüklendiğini kabul etti, ancak tutuklamaların küçük bir payı olduğu konusunda ısrar ediyor. Ve Salvadorluların büyük çoğunluğu – anketlerin gösterdiğine göre yüzde 80’den fazlası – Bay Bukele’yi destekliyor ve hükümetin aşırı önlemlerini onaylıyor.
El Salvador’da çetelere karşı o kadar derin bir nefret var ki, pek çokları onların gerekli her şekilde boyun eğdirilmesini istiyor. Yerel ve uluslararası medya, oğulları hakkında bilgi almak için polise yalvaran ve götürülürken çığlık atan aile üyelerinin görüntülerini yayınladı. Şimdiye kadar hiçbir şey kamuoyunun gidişatını kitlesel tutuklama kampanyasına ya da ona liderlik eden başkana karşı çevirmedi.
Ancak Salvador hapishanelerinde oğullarını arayan kadınlar hiçbir şekilde organize bir siyasi grup olmasa da, uzmanlara göre öfkeleri hafife alınmamalı.
“El Penalito”dan Mariona’daki kalıcı hapishaneye taşınırken onları izleyen mahkûmların akrabaları.
Yas tutan annelerin Latin Amerika’da bir araya gelme, otokratik hükümetlere daha kalıcı meydan okumalara yol açma geçmişi vardır.
Şimdilik El Penalito’nun dışındaki kadınlar oğullarını beslemeye odaklanmış durumda. Bay Bukele, baskılar sırasında mahkumlara yiyecek dağıtmakla övündü, o kadar çok aile akrabalarının yemeklerini hapishanenin dışında küçük bir karakolun açık olduğu devlet tarafından yetkilendirilmiş bir mutfaktan satın almayı tercih ediyor.
Eskiden herkes için sadece bir yemek sağlayıcı vardı, ancak son haftalarda bu kadar çok tutuklamadan sonra, yan taraftaki başka bir ekibin yiyecek ve malzeme servisi yapmasına izin verildi diş macunu ve boxer gibi diğer ihtiyaçlar.
Orijinal mutfakta çalışan ve misilleme korkusuyla adını vermeyi reddeden kadınlardan biri, “Bütün bu tekel yüzünden” dedi. Yerel basında çıkan haberlere göre, mahkûmların akrabaları geçmişte bir işletmeye kahvaltı, öğle ve akşam yemeği sağlama hakkının verilmesinden şikayet etmişti.
“El Penalito” da gözaltına alınan kişilere yemek de sağlayan bir restoranda yemeğini almak için sırada bekleyen bir polis memuru.
Hapishane dışındaki kadınlar, genellikle ne zaman ne zaman yapılacağını ilk bilenler arasında olan iki yemek sağlayıcının çalışanlarından çok şey öğrenirler. mahkûmlar, tutuldukları hücrelerden başka bir hapishaneye nakledilir. Aile üyeleri, sorulara yanıt vermek için küçük bir pencere oluşturan ancak çok az yanıt sunan cezaevinden çok daha az dışarı çıkıyor.
“Hiçbir şey bilmiyoruz” dedi Bayan de Sandoval. Bebek yüzlü oğlu Jonathan’ın resminin olduğu bir Burger King rozeti tuttu. “O herhangi bir çeteye ait değil,” diye ısrar etti. Tutuklanmadan önce 21 yaşındaki annesi, kapıcı olarak başkentte farklı bir restoranda çalıştığını söyledi.
Bay González’in Bayan de Sandoval’ın yanında oturan kız arkadaşı, şimdi onun gelirinin yardımı olmadan yürümeye başlayan çocuklarına bakıyor. “O ne yapacak?” Bayan de Sandoval sordu. “Biz fakiriz. Bize kim yardım edecek?”
Gözaltılar çok hızlı ve yaygın olduğu için Salvador polisinin hedeflerini nasıl tespit ettiğini belirlemek zor oldu. Hükümet, ulusal polis şefi ile görüşmeye izin vermeyecek, ancak olağanüstü hal sırasında tutuklananların akrabaları, röportajlarda, polisle daha önce karşılaşmış olmaları durumunda birçoğunun hedef alındığını söyledi.
“El Penalito”ya gelen bir mahkum.
Ancak olağanüstü hal sırasında tutuklananların akrabaları, röportajlarda, birçoğunun geçmişte karşılaşmış olmaları durumunda hedef alındığını söyledi. polis.
Irvin Antonio Hernández, ailenin köpeklerinin peşinden yürüyen küçük kız kardeşinin peşinden koşarak dışarı çıkınca tutuklandı. Bay Hernández, gömleksiz ve ayakkabısız, kendini kelepçeli halde buldu.
“Tek söyledikleri ‘çocuk, buraya gel’ oldu” dedi ablası Noemí Hernández. “’Ayakkabı ve gömlek giy ve gidiyoruz’.”
Annesi, Bay Hernández’in birkaç yıl önce polislerden kaçan iki çete üyesinin evlerine daldığını söylediğinde tutuklandığını söyledi. Oğlunun çeteyle bir ilgisi olmadığını söylese de, güvenlik de elinden alındı.
“Dokuzuncu sınıfa kadar okudu ve şimdi çalışıyor,” dedi, gözyaşları maskesinden süzülürken. “Meyve ve sebze satıyor ve kendi evi var.”
Kaldırımdan dinlerken Liliana Aquino patladı.
“Onu oraya biz yoksullar koyduk!” dedi cumhurbaşkanına atıfta bulunarak. “Ama biz yoksullar şimdi acı çekiyoruz.”
“El Penalito”dan kalıcı bir hapishaneye nakledilen bir mahkûm.
2019’da 30 yaşındaki Bayan Aquino, El Salvador’daki siyasi sınıftan iğrendi ve mutlu bir şekilde genç Bay Aquino’ya oy verdi. Bukele. Ona “başkanım” dedi ve çete üyelerinin haklarına saygı duymaktan endişe edenlerin saçma olduğunu söyledi.
“Bir gangster hiçbir şeye saygı duymaz, beni düşünmez” dedi. Annesi yerel bir pazarda sandviç satardı ve para kazanmak ve ayrıca bir çetenin aldığı haraç ücretlerini karşılamak için kendini yere attı. Bayan Aquino, yılın sonunda çetelerin annesinden onlara Noel ikramiyesi vermesini talep ettiğini söyledi.
“Tıslamazsanız sizi öldürürler” dedi Bayan Aquino. Tıslasan bile, El Salvador’da güvende değilsin, dedi. Masum görgü tanıkları her zaman çete atışlarından çapraz ateşte öldürülüyor, dedi.
Kardeşi yakın zamanda çete üyesi olma şüphesiyle tutuklandığı için o gün tesisin dışındaydı. Ama aletleri tamir etmesi ve her gün işe gitmesi konusunda ısrar etti.
Bayan Aquino hâlâ başkanın arkasındaydı ve onun ülkeyi daha yaşanabilir bir yer haline getirdiğine inanıyordu. Yine de, adalet markasının keyfiliği onu etkilemeye başlamıştı.
“Çok yardımcı oldu,” dedi Bayan Aquino. “Ama bu yardım, birçok annenin gözyaşları pahasına geldi.”
“El Penalito” dışındaki akrabalar hakkında bilgi bekleniyor.