Yargıtay’dan mesken sahibi ve kiracıları ilgilendiren emsal karar
Z.Y.’ye ilişkin iş yerinde kiracı olarak tuhafiyecilik yapan M.A. tıpkı yerde bir daha Z.Y.’ye ilişkin diğer bir dükkanın boşalması üzerine oraya geçmek istedi. Lakin mülk sahibi Z.Y. buna razı olmadı. Argümana nazaran M.A. müsaadesiz olarak haber vermeden bu dükkana geçti. Z.Y. buna itiraz edince taraflar içinde uyuşmazlık çıktı. Kiracı M.A. ve eşinin kelamlı ve fiili saldırısına maruz kaldığını tez eden Z.Y., İzmir Konak Kaymakamlığına başvurup M.A.’nın ve eşinin hareketinin 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun (BK) 256. hususu mucibince kiralananı açıktan kötü kullanma niteliğinde olduğunu ileri sürerek M.A.’nın taşınmazından tahliyesine karar verilmesini talep etti.
M.A.’nın avukatı ile verdiği yanıt dilekçesinde ise dava konusu iş yerinin taraflarca imzalanan yazılı kira kontratı uyarınca müvekkili tarafınca aylık 500 TL kira bedeli ile kiralandığını ve bugüne kadar işlemiş kira bedellerinin de ödendiğini, davacı tarafa yönelik küfür, hakaret ve atak tezlerinin büsbütün temelsiz olduğunu, bilakis davacının müvekkiline yönelik küfür, hakaret, tehdit ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 267/1. unsurunda tanımlanan iftira cürmünü işlediğini, müvekkilinin taşınmazda yaptığı birtakım tadilat, tamirat ve tefrişten daha sonra tahliye etmesi konusunda tehdit ve hakarette bulunduğunu, müvekkilinin işyerini işgal ettiği iftirası ile Konak Kaymakamlığına idari müracaat yaparak taşınmazın 3091 sayılı Kanun uyarınca tahliye edilmesini talep ettiğini, lakin iş yerinin müvekkili tarafınca kira kontratına dayalı olarak kullanıldığı nedeni öne sürülerek talebin reddine karar verildiğini, davacı hakkında iftira cürmünden şikayetçi olunduğunu ve soruşturmanın devam ettiğini belirterek davanın reddini istedi.
Her iki tarafın da birbirine açtığı ceza davalarında kiralayanın şikayeti üzerine davalı kiracı hakkında hakaret ve sıradan yaralama kabahatinden kamu davası açılırken, Sulh Ceza Mahkemesi’nde yapılan yargılama sonunda, davalının “mahkumiyetine kâfi kanıt olmadığı müsnet cürüm sabit olmadığından beraatına” karar verilip karar temyiz incelemesinden geçerek katılaştı. Hakkında beraat sonucu verilen davalı kiracı ise kiralayan hakkında iftira cürmünden şikayetçi olduğu İzmir 18. Asliye Ceza Mahkemesi’nde yapılan yargılama sonunda kiralayan hakkında iftira kabahatinden cezalandırılmasına, Kararın Açıklanmasının Geri Bırakılmasına karar verilip karar katılaştı.
Mahkeme davayı reddetti
Sulh Hukuk Mahkemesi, “Davacı şahidinin hazırlık kademesindeki tabirinde ve ceza yargılamasında görgüsü olmadığını bildirmesine karşın mahkememizde aksi istikamette beyanda bulunduğu, bu şahidin son sözünün de samimi görülmediği, öteki iki şahidin hazırlık evresindeki sözü ile ceza mahkemesindeki tabirinin çelişkili olduğu, öbür şahitlerin hakarete ait görgülerinin olmadığı sebebi öne sürülerek” davanın reddine karar verdi.
Yargıtay (Kapatılan) 6. Hukuk Dairesi, sonucu bozdu
Davalı kiracının kiralayana yönelik hakaret ve sıradan yaralama hareketinin olup olmadığı bu konunun kira ilgisini çekilmez hale sokup sokmadığı konusunda toplanan Yargıtay (Kapatılan) 6. Hukuk Dairesi, “Ceza evrakında dinlenen şahit anlatımlarından davalı kiracının kiralayana yönelik fiili ve kelamlı hareketinin olduğu hakaret içerikli kelamlar söylemiş olduği, kiralayana yönelik manevi ızrar yaptığı anlaşılmaktadır. Davalının, ceza yargılamasında kâfi kanıt olmadığı nedeni öne sürülerek beraat etmiş olması Türk Borçlar Kanunu 74. unsuru uyarınca hukuk yargıcını bağlamaz. Ceza yargılamasında hareketin maddede belirtilen tipik kabahat tarifine uyup uymadığı, kast ögesinin gerçekleşip gerçekleşmediği değerlendirilirken, hukuk hakimi, hareket hata teşkil etmese de daha geniş bir yorumla aksiyonun hukuka muhalif olup olmadığını, taraflar içindeki kontrat bağının hukuka karşıt hareket niçiniyle çekilmez hale gelip gelmediğini inceler. Gerek ceza yargılamasında dinlenen şahit anlatımları gerekse davalı kiracının kiralayan aleyhine iftira cürmünden şikayette bulunarak hasımlığı devam ettirmesi taraflar içindeki kira alakasının çekilmez hale geldiğini göstermektedir. Türk Borçlar Kanunu 316/2. (doğrusu 316/3.) unsurundaki kaidelerin oluştuğu kabul edilerek davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, açıklanan konulara uyulmadan yazılı halde davanın reddine karar verilmiş olması gerçek değildir” öne sürülen sebebi ile sonucu bozdu.
Sulh Hukuk Mahkemesi direndi
Bozma sonucunın akabinde Sulh Hukuk Mahkemesi tarafınca, “Yargıtay bozma ilamında, kiracının, kiralayan aleyhine iftira cürmünden şikayette bulunması konusunun kira mukavelesinin çekilmez hale gelmesi olarak kabul edildiği, kiracının iftira kabahatinden kiralayan aleyhine şikayette bulunmasının, kiracının BK’nın 256/1. hususunda belirtilen ‘icap eden vazifeye’ 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’ndaki (TBK) ‘saygı göstermek’ yükümlülüğüne terslik olarak görüldüğü, lakin kiracının Anayasal bir hak olan şikayet hakkını kullanımı konusunun göz arkası edildiği, Anayasal bir hakkını kullanan kiracıya, bu hakkını kullanımından dolayı aleyhine türel sonuç yüklenmesinin yanlışsız olmadığı, kiraya verenin kendi aksiyonu ile iftira cürmünün oluşmasına niye olduğu ve bu durumdan yararlandırılmasının mümkün olmadığı, gerek kiracının gerekse kiraya verenin birbirlerine saygılı davranmak zorunda olduğu, kiracının iftira kabahatinden yaptığı şikayetinin aleyhine sonuç doğurmasının yerinde görülmediği nedeni öne sürülerek” direnme sonucu verildi.
Direnme sonucu müddeti ortasında davacının mirasçıları vekili tarafınca temyiz edildi.
Son kelamı Yargıtay Hukuk Genel Şurası söylemiş oldu
Yargıtay Hukuk Genel Şurası ise, “Taraf beyanları ve evrak kapsamına bakılırsa davacı, davalı hakkında hakaret ve sıradan yaralama hatalarından şikayette bulunmuş, Sulh Ceza Mahkemesince yapılan yargılama kararında, mahkumiyete kâfi ve inandırıcı kanıt bulunmadığı nedeni öne sürülerek davalının müsnet hatalardan beraatına karar verilmiştir. Davalı da davacı hakkında hakaret ve iftira cürümlerinden şikayette bulunmuş, Asliye Ceza Mahkemesince yapılan yargılama kararında, davacının hakaret ve iftira kabahatlerinden mahkümiyetine ve kararın açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir. Bu durumda, davacı ve davalının birbirleri hakkında şikayette bulundukları, haklarında ceza mahkemelerinde yargılamalar yapıldığı, bu biçimdelikle kira münasebetinin kiraya veren bakımından çekilmez hale geldiği anlaşılmakla BK’nın 256/2. (TBK’nın 316/3.) hususundaki kaidelerin oluştuğu kabul edilerek davanın kabulüne karar verilmesi gerekir” diyerek, Sulh Hukuk Mahkemesi’nin direnme sonucunı, kiracının tahliyesi istikametinde karar kurulması istikametinde bozdu.
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.
Z.Y.’ye ilişkin iş yerinde kiracı olarak tuhafiyecilik yapan M.A. tıpkı yerde bir daha Z.Y.’ye ilişkin diğer bir dükkanın boşalması üzerine oraya geçmek istedi. Lakin mülk sahibi Z.Y. buna razı olmadı. Argümana nazaran M.A. müsaadesiz olarak haber vermeden bu dükkana geçti. Z.Y. buna itiraz edince taraflar içinde uyuşmazlık çıktı. Kiracı M.A. ve eşinin kelamlı ve fiili saldırısına maruz kaldığını tez eden Z.Y., İzmir Konak Kaymakamlığına başvurup M.A.’nın ve eşinin hareketinin 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun (BK) 256. hususu mucibince kiralananı açıktan kötü kullanma niteliğinde olduğunu ileri sürerek M.A.’nın taşınmazından tahliyesine karar verilmesini talep etti.
M.A.’nın avukatı ile verdiği yanıt dilekçesinde ise dava konusu iş yerinin taraflarca imzalanan yazılı kira kontratı uyarınca müvekkili tarafınca aylık 500 TL kira bedeli ile kiralandığını ve bugüne kadar işlemiş kira bedellerinin de ödendiğini, davacı tarafa yönelik küfür, hakaret ve atak tezlerinin büsbütün temelsiz olduğunu, bilakis davacının müvekkiline yönelik küfür, hakaret, tehdit ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 267/1. unsurunda tanımlanan iftira cürmünü işlediğini, müvekkilinin taşınmazda yaptığı birtakım tadilat, tamirat ve tefrişten daha sonra tahliye etmesi konusunda tehdit ve hakarette bulunduğunu, müvekkilinin işyerini işgal ettiği iftirası ile Konak Kaymakamlığına idari müracaat yaparak taşınmazın 3091 sayılı Kanun uyarınca tahliye edilmesini talep ettiğini, lakin iş yerinin müvekkili tarafınca kira kontratına dayalı olarak kullanıldığı nedeni öne sürülerek talebin reddine karar verildiğini, davacı hakkında iftira cürmünden şikayetçi olunduğunu ve soruşturmanın devam ettiğini belirterek davanın reddini istedi.
Her iki tarafın da birbirine açtığı ceza davalarında kiralayanın şikayeti üzerine davalı kiracı hakkında hakaret ve sıradan yaralama kabahatinden kamu davası açılırken, Sulh Ceza Mahkemesi’nde yapılan yargılama sonunda, davalının “mahkumiyetine kâfi kanıt olmadığı müsnet cürüm sabit olmadığından beraatına” karar verilip karar temyiz incelemesinden geçerek katılaştı. Hakkında beraat sonucu verilen davalı kiracı ise kiralayan hakkında iftira cürmünden şikayetçi olduğu İzmir 18. Asliye Ceza Mahkemesi’nde yapılan yargılama sonunda kiralayan hakkında iftira kabahatinden cezalandırılmasına, Kararın Açıklanmasının Geri Bırakılmasına karar verilip karar katılaştı.
Mahkeme davayı reddetti
Sulh Hukuk Mahkemesi, “Davacı şahidinin hazırlık kademesindeki tabirinde ve ceza yargılamasında görgüsü olmadığını bildirmesine karşın mahkememizde aksi istikamette beyanda bulunduğu, bu şahidin son sözünün de samimi görülmediği, öteki iki şahidin hazırlık evresindeki sözü ile ceza mahkemesindeki tabirinin çelişkili olduğu, öbür şahitlerin hakarete ait görgülerinin olmadığı sebebi öne sürülerek” davanın reddine karar verdi.
Yargıtay (Kapatılan) 6. Hukuk Dairesi, sonucu bozdu
Davalı kiracının kiralayana yönelik hakaret ve sıradan yaralama hareketinin olup olmadığı bu konunun kira ilgisini çekilmez hale sokup sokmadığı konusunda toplanan Yargıtay (Kapatılan) 6. Hukuk Dairesi, “Ceza evrakında dinlenen şahit anlatımlarından davalı kiracının kiralayana yönelik fiili ve kelamlı hareketinin olduğu hakaret içerikli kelamlar söylemiş olduği, kiralayana yönelik manevi ızrar yaptığı anlaşılmaktadır. Davalının, ceza yargılamasında kâfi kanıt olmadığı nedeni öne sürülerek beraat etmiş olması Türk Borçlar Kanunu 74. unsuru uyarınca hukuk yargıcını bağlamaz. Ceza yargılamasında hareketin maddede belirtilen tipik kabahat tarifine uyup uymadığı, kast ögesinin gerçekleşip gerçekleşmediği değerlendirilirken, hukuk hakimi, hareket hata teşkil etmese de daha geniş bir yorumla aksiyonun hukuka muhalif olup olmadığını, taraflar içindeki kontrat bağının hukuka karşıt hareket niçiniyle çekilmez hale gelip gelmediğini inceler. Gerek ceza yargılamasında dinlenen şahit anlatımları gerekse davalı kiracının kiralayan aleyhine iftira cürmünden şikayette bulunarak hasımlığı devam ettirmesi taraflar içindeki kira alakasının çekilmez hale geldiğini göstermektedir. Türk Borçlar Kanunu 316/2. (doğrusu 316/3.) unsurundaki kaidelerin oluştuğu kabul edilerek davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, açıklanan konulara uyulmadan yazılı halde davanın reddine karar verilmiş olması gerçek değildir” öne sürülen sebebi ile sonucu bozdu.
Sulh Hukuk Mahkemesi direndi
Bozma sonucunın akabinde Sulh Hukuk Mahkemesi tarafınca, “Yargıtay bozma ilamında, kiracının, kiralayan aleyhine iftira cürmünden şikayette bulunması konusunun kira mukavelesinin çekilmez hale gelmesi olarak kabul edildiği, kiracının iftira kabahatinden kiralayan aleyhine şikayette bulunmasının, kiracının BK’nın 256/1. hususunda belirtilen ‘icap eden vazifeye’ 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’ndaki (TBK) ‘saygı göstermek’ yükümlülüğüne terslik olarak görüldüğü, lakin kiracının Anayasal bir hak olan şikayet hakkını kullanımı konusunun göz arkası edildiği, Anayasal bir hakkını kullanan kiracıya, bu hakkını kullanımından dolayı aleyhine türel sonuç yüklenmesinin yanlışsız olmadığı, kiraya verenin kendi aksiyonu ile iftira cürmünün oluşmasına niye olduğu ve bu durumdan yararlandırılmasının mümkün olmadığı, gerek kiracının gerekse kiraya verenin birbirlerine saygılı davranmak zorunda olduğu, kiracının iftira kabahatinden yaptığı şikayetinin aleyhine sonuç doğurmasının yerinde görülmediği nedeni öne sürülerek” direnme sonucu verildi.
Direnme sonucu müddeti ortasında davacının mirasçıları vekili tarafınca temyiz edildi.
Son kelamı Yargıtay Hukuk Genel Şurası söylemiş oldu
Yargıtay Hukuk Genel Şurası ise, “Taraf beyanları ve evrak kapsamına bakılırsa davacı, davalı hakkında hakaret ve sıradan yaralama hatalarından şikayette bulunmuş, Sulh Ceza Mahkemesince yapılan yargılama kararında, mahkumiyete kâfi ve inandırıcı kanıt bulunmadığı nedeni öne sürülerek davalının müsnet hatalardan beraatına karar verilmiştir. Davalı da davacı hakkında hakaret ve iftira cürümlerinden şikayette bulunmuş, Asliye Ceza Mahkemesince yapılan yargılama kararında, davacının hakaret ve iftira kabahatlerinden mahkümiyetine ve kararın açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir. Bu durumda, davacı ve davalının birbirleri hakkında şikayette bulundukları, haklarında ceza mahkemelerinde yargılamalar yapıldığı, bu biçimdelikle kira münasebetinin kiraya veren bakımından çekilmez hale geldiği anlaşılmakla BK’nın 256/2. (TBK’nın 316/3.) hususundaki kaidelerin oluştuğu kabul edilerek davanın kabulüne karar verilmesi gerekir” diyerek, Sulh Hukuk Mahkemesi’nin direnme sonucunı, kiracının tahliyesi istikametinde karar kurulması istikametinde bozdu.
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.