yıllardır yaptığı diş hekimliğini gökyüzü sevdası için bıraktı
Günümüzde edindiğimiz mesleği, yaptığımız işi sevip sevmediğimiz epeyce değerli. Zira hayatımızın tümünü, mutluluğumuzu ve refahımızı etkileyen bir durum bu. Ne memnun ki pilot Serhan Didinen sevdiği mesleği tutkuyla yapanlardan biri. Ama biraz ‘rötarlı’. senelerca yaptığı diş hekimliğinin akabinde hayallerinin peşinden gitmeye karar veren ve pilot olmayı başına koyan Didinen, emeklerinin karşılığını almış. O şu an Türk Hava Yolları’nda işini severek yapan bir pilot. Biz de ilham ve cüret veren öyküsüne daha yakından şahit olmak istedik. Kendisiyle hem havacılığa dair merak edilenleri birebir vakitte hayatını konuştuk. Röportajımızı geçtiğimiz aylarda hayatını kaybeden yüzlerce hastanın organ nakli hayalini gerçekleştirmiş ve bu hususta Türkiye’deki öncü doktorlardan biri olmuş kıymetli babası Dr. Timur Didinen’e ithaf eden Didinen, 1987 Ankara doğumlu. “Bursalıyım lakin aile kökenlerimiz Balkanlara dayanıyor.” diyen Didinen birinci ve orta tahsilini Bursa’da tamamlayıp Diyarbakır Dicle Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’ni bitirmiş. Gazi Üniversitesi’nde Çocuk Diş Hekimliği Doktorası da yapan genç diş doktoru şu an ise Türk Hava Yolları Airbus A330 filosunda ikinci pilot olarak bakılırsav yapıyor.
ÜNİVERSİTEDE LAKABIM PİLOTTU
niçin evvel diş hekimliğini tercih ettiniz? Bu tercihiniz sırasında pilotluk aklınızda var mıydı? Pekala, niye ondan sonrasında pilotluğa yöneldiniz?
7 sene diş tabibi olarak çalıştım. Diş hekimliği ile ilgili hayli fazla bilgi sahibi değildim. Fakat babamın tabip olması sebebiyle hekimlik aklımın daima bir tarafında duruyordu. birinci vakit içinderda o, bana ve kardeşime diş tabibi olmamızı tavsiye etmişti. Üniversite tercihlerine gerçek yaptığımız konuşmaları hatırlıyorum. Ben pilot olmak istediğimi söylüyordum lakin o devir yalnızca Anadolu Üniversitesi’nde yılda 10 kişinin mülakatla girebildiği sivil havacılık okulu vardı. Bu da aldığım puanı biraz riske atmak manasına gelebilecek bir tercih olacağı için diş hekimliğine yönelmeye karar verdim. 2009 yılında diş hekimliğinden mezun olduğumda Türk Hava Yolları pilot akademisini araştırdım ve diş hekimliğinden alınmadığını öğrendim. Bu sebeple doktora yapmaya karar verdim. Bu süreçte havacılığa ilgimi daima taze tuttum. Üniversitede lakabım pilottu. Çeşitli simülatör programlarıyla ilgilendim. Şu an baktığımda oradan bu kadar bilgiyi nasıl öğrendiğime şaşırıyorum.
BABAM ‘ÇILDIRDIN MI OĞLUM?’ DEDİ
Pilotluk sonucunızın akabinde teknik olarak dahil olduğunuz süreçler neydi?
Bir gecede karar verdim aslında. O gece de müracaatımı yaptım. Öncesinde IELTS imtihanını vermiştim. daha sonrasında Türk Hava Yolları’nın yaptığı 3 başka imtihana girdim. Onları da tek seferde geçtim. daha sonra sıhhat denetimi oldu ve uçuş akademisine gönderildik. Akademideki 16 aylık eğitimi birincilikle bitirdim. daha sonrasında da Airbus A320 tip eğitimi aldım ve Türk Hava Yolları’nda pilot olarak bakılırsav yapmaya başladım.
Bu geçişiniz ve öykünüz; ailenizde ve yakın etrafınızda nasıl karşılık buldu?
Annem hayli istekliydi pilot olmama. Babam “Çıldırdın mı oğlum?” dedi. Kardeşim de destekledi. Bilhassa eski meslektaşlarımın epeyce ilgisi oldu. Biroldukça genç meslektaşım bana nasıl yaptığımı soruyor çoğunlukla. Arkadaşlarım da epey şaşırmıştı. Mesleği bırakalı 6 sene bulunmasına karşın bu hususa olan ilgi hiç azalmadı.
SEVDALANMAM 1996 YILINDA BİR KOKPİTE GİRMEMLE OLDU
Gelelim şimdiye. Sizi heyecanlandıran pilot olmak mı, yoksa havada olmak yahut ‘uçmak’ mı? Bu meslek sizin için ne mana söz ediyor?
Ben gökyüzüne sevdalıyım. Birinci sevdalanmam da 1996 yılında bir kokpite girmemle oldu. Orada gördüğüm ortam beni hayli etkilemişti. O gün pilot olmaya karar verdim desem abartmış olmam. Her uçuş yaptığımda da ne kadar şanslı olduğumu telkin ederim kendime. Dünyada fazlaca az insanın gördüğü görüntüler ve kültürleri görüyoruz. Mesleksel disiplinimi ömür uzunluğu daima ön planda tutmaya çalıştım. Alışılmış ki benim için epeyce kıymetli. Zira çalışırken keyif almak herkese nasip olmuyor. Bu tip sıkıntı meslekler insanın ömründen kimi şeyleri götürse de severek yapmak farklı bir his.
‘KORKU’ İŞİMİZDE BİR MOTİVASYON
Bir insan -bence- bu kadar güç ve ‘riskli’ bir mesleği niye tercih eder? Hiç korkmuyor musunuz; sizden bağımsız, çevresel ya da teknik/teknolojik/yazılımsal sorunların gerçekleşme potansiyeli yahut niyeti hakkında?
Bazı hocalarımız korkmayan pilot olamaz sıkıntısı. Artık düşününce epeyce hak veriyorum. Aslında kaygı değil bu. İşimize olan motivasyonu sağlayan etkenler. Zira her vakit acil durumlara hazırlıklıyız. Bu bahisler hakkında eğitim alıyor ve detaylarımizi yeni tutuyoruz. Çok düzgün çalışan teknik bir takımımız var. Bizleri inançla gökyüzüne gönderiyorlar. Bizler de bilgi ve maharetimizi daima en üst seviyede tutmaya çalışıyoruz. Uçaklar da artık çok yüksek teknolojiye sahip. Pilotların kullanmasını kolaylaştıran biroldukca araç var.
Eğitimlerin akabinde artık ana pilot olarak yaptığınız birinci uçuşta ne hissettiniz hem öncesinde birebir vakitte daha sonrasında hissiyatınız ne oldu?
İlk yalnız uçuşa çıkmam ömrümün en heyecanlı anıydı diyebilirim. Uçakla tek başına kalmak, tüm denetimlerin ellerimde olması inanılmaz bir histi. Birinci inişe yaklaşırken heyecandan titriyordum. daha sonrasında her şey kusursuz gerçekleşti. Çok keyifli olmuştum. Yolcu uçağındaki birinci uçuşumda uçakta yolcuların olmadığını düşünmeye çalıştım. Çok emsal bir heyecan yaşadım. Sorumluluğu hayli daha fazlaydı. Lakin epeyce şükür her şey yolunda gitti.
EN ÇOK GERİLİM İNİŞTE
Uçuşun en kuvvetli kısmı hangi etabı bir pilot için? Bir de uçuşun akabinde tekerlekler yere değdiğinde ne diyorsunuz kokpitte birinci?
Uçuşta kritik safhalar var natürel ki lakin her safha bir başkası kadar değerli. bir daha de tabi ki en çok gerilim oluşturan ve zorlayan iniş safhası. Tekerlekler yere değip, uçak yavaşlayıp iniş tamamlandığında genelde birbirimize “Elinize sağlık” diyoruz. Uçuş bittiğinde de genelde “Geçmiş olsun” diyoruz. Uçuştan daha sonra da genelde olumlu ve olumsuz tarafları paylaşmaya çalışıyoruz. Bir yandan duygusal bir yandan bilimsel öğeler içeren değişik bir ortam kokpit.
KOKPİT ÇOK DEĞİŞİK BİR ORTAM
bazı birtakım yakın birtakım kimi da uzak lokasyonlara uçuyorsunuz. Bu süreçte havada ne yapıyorsunuz, ne düşünüyorsunuz? Örneğin havada aldığınız değerli kararlar oldu mu hiç ya da kendi içinizde tahlile kavuşturduğunuz?
Uçuşta fazlaca ağır ve kimi vakit de hayli sakin vakit içinder var. Ağır vakit içinderda şüphesiz büsbütün işleyiş devam ediyor. kimi vakit epeyce uzun ve iş yükünün düştüğü vakit içinder oluyor. Lakin orada bile uçağı daima gözlemek durumundayız. Tabi ki bu hiç bir şey yapmadan gözlemlemek manasına gelmiyor. Genelde kokpitte muhabbet ediyoruz. Çoğunlukla birinci sefer tanıştığımız şahıslarla uçuyoruz. Birbirimizin hayatlarıyla ilgili bilgi alıyoruz, deneyimlerimizi paylaşıyoruz. Bunların kararında olağan olarak karar aldığım da oldu. Çok değişik bir ortam kokpit. Dikkat daima üst düzeyde fakat hayata dair paylaşım da epey. kimi vakit epeyce komik şeylerle de karşılaşıyoruz. Bir seferinde bir yolcu kabin amiriyle haber yollamıştı, “niçin düz gitmiyoruz da döne döne gidiyoruz” diye.
Uçuş/uçak korkusu olan beşerler hakkında ne düşünüyorsunuz? Onları komik bulduğunuz oluyor mu misal?
Bir diş doktoru olarak en epeyce korkulan mesleklerden birinden geliyorum, o yüzden asla bunu komik bulmam. Anlayabiliyorum insanları. kimi vakit makus bir havaya rastlamış, tatsız deneyimleri olan yolcularımız var. Tepkilerini anlıyorum. Bizler bu kadar korkulacak bir şey olmadığını biliyoruz ancak bu bir fobi en nihayetinde. Bildiğim kadarıyla kimi vakit fazlaca üst düzeylere çıkabiliyor. Bu durumlarda öteki aksiliklerin yaşanmaması için kesinlikle profesyonel bir yardım alınmalı fakat izlenmesi gereken yolu bu bahsin uzmanlarının değerlendirmesi daha yeterli olacaktır.
Uçak kazası haberleri aldığınızda birinci hissiyatınız ne oluyor?
Bu haberler beni epeyce üzüyor. Neler yaşadıklarını anlamak olağan olarak imkansız lakin nasıl bir uğraş verdiklerini varsayım ediyorum. Bizler için en değerlisi bunlardan ders çıkarmak, emsal bir durum başımıza geldiğinde uygun usulü özümseyebilmek. Acil bir durumla karşılaştığında uğraşını verebilmek sahiden önemli bir altyapı istiyor ve bizler de daima bunlara karşı kendimizi hazır tutuyoruz.
BABAMIN BIRAKTIĞI ESER ÇOK BÜYÜK
Kardeşinizin diş tabibi, yakın vakitte kaybettiğiniz pahalı babanızın da hekim olduğunu biliyorum. Baktığımız vakit toplumu ve hayatlarını direkt ilgilendiren meslek gruplarındasınız. Bu mevzuyu kendi aranızda sesli düşündüğünüz oldu mu hiç? Bu ‘resim’ hakkında ne düşünüyorsunuz?
Aslında aileden alınan fazlaca fazla şey var. İş hayatında benim ve kardeşimin önünde babam üzere fazlaca eksiksiz bir mesleksel figür; konutta de bütün benliğini ailesine vermiş bir annem vardı. Daha küçük yaşta babamın insanları nasıl kurtardığını dinliyordum. Ancak farklı olan bunları ondan değil, diğerlerinden dinlemem. Kendisi övünmeyi hiç sevmezdi. Bizim tercihlerimizde babamın hayli tesiri var bence. Beşerler için karşılık beklemeden yeterlilik yapmayı, insan hayatının kıymetini, her insanın hayli kıymetli olduğunu ailemizden öğrendik. Diş hekimliğine girerken bile en büyük gayem insanlara yardım etmekti. Sanırım orada geçirdiğim 7 senede de bunun hakkını vermeye çalıştım. Babamın bıraktığı eser fazlaca büyük, dilerim ona layık olabiliriz.
PİLOTLUKTA DERS ÇALIŞMAK HİÇ BİTMEZ
Pilot olmak isteyenlere neler söylemek istersiniz? Sizce kendilerinde hangi sorulara cevap verdikten daha sonra bu yola baş koymalılar?
Ben bu mesleğin gönül verilmeden yapılmasının sıkıntı olduğunu düşünüyorum. Gece gündüz karışık, güç ve uzun mesai saatleri, bir sıcak hava bir soğuk hava, saat farklılıkları üzere biroldukça etken mesleğimizi yorucu hale getiriyor. Çok zorluk içinde yüksek bir performans sergilemek için sevmek bence koşul. Ben işimi severek yapıyorum. Genç arkadaşlarımın bilmesi gereken en kıymetli şey pilotlukta daima öğrenci olacaklarıdır. Ders çalışma hiç bitmez. Daima bir biçimde ya denetime ya imtihana girersiniz. Biroldukca göstergeyi birebir anda denetim edebilmek hayli kıymetli. Kuvvetli bir müddetç ve buna hazırlıklı olmak kıymetli diye düşünüyorum.
HUZURLU BİR MESLEK ÖMRÜ HEDEFLİYORUM
Mesleğinize dair bundan daha sonraki planlarınız nedir pekala? Ne yapmak, nerede olmak istiyorsunuz? Biraz gelecek planlarınızı ve hayallerinizi anlatır mısınız?
Açıkçası huzurlu, hoş bir meslek hayatı hedefliyorum. En kıymetlisi bu. Tabi birinci maksadım uygun bir vakitte kaptan pilot olabilmek. Daima bir gelişim var pilotlukta. Uçak tipi değişiklikleri, rütbe değişimleri üzere durumlar oluyor. En büyük amacım arkadaşlarımla, ailemle vakit geçirebilmek. hayatı ıskalamamak daha değerli benim için. Bilhassa babamın kaybından daha sonra bunu daha güzel anladım. Rütbeler, meslekler, meslekler bir yere kadar epeyce hoş şeyler lakin en kıymetlisi sevdiklerimizle olabilmek.
ALİ DEMİRTAŞ
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.
Günümüzde edindiğimiz mesleği, yaptığımız işi sevip sevmediğimiz epeyce değerli. Zira hayatımızın tümünü, mutluluğumuzu ve refahımızı etkileyen bir durum bu. Ne memnun ki pilot Serhan Didinen sevdiği mesleği tutkuyla yapanlardan biri. Ama biraz ‘rötarlı’. senelerca yaptığı diş hekimliğinin akabinde hayallerinin peşinden gitmeye karar veren ve pilot olmayı başına koyan Didinen, emeklerinin karşılığını almış. O şu an Türk Hava Yolları’nda işini severek yapan bir pilot. Biz de ilham ve cüret veren öyküsüne daha yakından şahit olmak istedik. Kendisiyle hem havacılığa dair merak edilenleri birebir vakitte hayatını konuştuk. Röportajımızı geçtiğimiz aylarda hayatını kaybeden yüzlerce hastanın organ nakli hayalini gerçekleştirmiş ve bu hususta Türkiye’deki öncü doktorlardan biri olmuş kıymetli babası Dr. Timur Didinen’e ithaf eden Didinen, 1987 Ankara doğumlu. “Bursalıyım lakin aile kökenlerimiz Balkanlara dayanıyor.” diyen Didinen birinci ve orta tahsilini Bursa’da tamamlayıp Diyarbakır Dicle Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’ni bitirmiş. Gazi Üniversitesi’nde Çocuk Diş Hekimliği Doktorası da yapan genç diş doktoru şu an ise Türk Hava Yolları Airbus A330 filosunda ikinci pilot olarak bakılırsav yapıyor.
ÜNİVERSİTEDE LAKABIM PİLOTTU
niçin evvel diş hekimliğini tercih ettiniz? Bu tercihiniz sırasında pilotluk aklınızda var mıydı? Pekala, niye ondan sonrasında pilotluğa yöneldiniz?
7 sene diş tabibi olarak çalıştım. Diş hekimliği ile ilgili hayli fazla bilgi sahibi değildim. Fakat babamın tabip olması sebebiyle hekimlik aklımın daima bir tarafında duruyordu. birinci vakit içinderda o, bana ve kardeşime diş tabibi olmamızı tavsiye etmişti. Üniversite tercihlerine gerçek yaptığımız konuşmaları hatırlıyorum. Ben pilot olmak istediğimi söylüyordum lakin o devir yalnızca Anadolu Üniversitesi’nde yılda 10 kişinin mülakatla girebildiği sivil havacılık okulu vardı. Bu da aldığım puanı biraz riske atmak manasına gelebilecek bir tercih olacağı için diş hekimliğine yönelmeye karar verdim. 2009 yılında diş hekimliğinden mezun olduğumda Türk Hava Yolları pilot akademisini araştırdım ve diş hekimliğinden alınmadığını öğrendim. Bu sebeple doktora yapmaya karar verdim. Bu süreçte havacılığa ilgimi daima taze tuttum. Üniversitede lakabım pilottu. Çeşitli simülatör programlarıyla ilgilendim. Şu an baktığımda oradan bu kadar bilgiyi nasıl öğrendiğime şaşırıyorum.
BABAM ‘ÇILDIRDIN MI OĞLUM?’ DEDİ
Pilotluk sonucunızın akabinde teknik olarak dahil olduğunuz süreçler neydi?
Bir gecede karar verdim aslında. O gece de müracaatımı yaptım. Öncesinde IELTS imtihanını vermiştim. daha sonrasında Türk Hava Yolları’nın yaptığı 3 başka imtihana girdim. Onları da tek seferde geçtim. daha sonra sıhhat denetimi oldu ve uçuş akademisine gönderildik. Akademideki 16 aylık eğitimi birincilikle bitirdim. daha sonrasında da Airbus A320 tip eğitimi aldım ve Türk Hava Yolları’nda pilot olarak bakılırsav yapmaya başladım.
Bu geçişiniz ve öykünüz; ailenizde ve yakın etrafınızda nasıl karşılık buldu?
Annem hayli istekliydi pilot olmama. Babam “Çıldırdın mı oğlum?” dedi. Kardeşim de destekledi. Bilhassa eski meslektaşlarımın epeyce ilgisi oldu. Biroldukça genç meslektaşım bana nasıl yaptığımı soruyor çoğunlukla. Arkadaşlarım da epey şaşırmıştı. Mesleği bırakalı 6 sene bulunmasına karşın bu hususa olan ilgi hiç azalmadı.
SEVDALANMAM 1996 YILINDA BİR KOKPİTE GİRMEMLE OLDU
Gelelim şimdiye. Sizi heyecanlandıran pilot olmak mı, yoksa havada olmak yahut ‘uçmak’ mı? Bu meslek sizin için ne mana söz ediyor?
Ben gökyüzüne sevdalıyım. Birinci sevdalanmam da 1996 yılında bir kokpite girmemle oldu. Orada gördüğüm ortam beni hayli etkilemişti. O gün pilot olmaya karar verdim desem abartmış olmam. Her uçuş yaptığımda da ne kadar şanslı olduğumu telkin ederim kendime. Dünyada fazlaca az insanın gördüğü görüntüler ve kültürleri görüyoruz. Mesleksel disiplinimi ömür uzunluğu daima ön planda tutmaya çalıştım. Alışılmış ki benim için epeyce kıymetli. Zira çalışırken keyif almak herkese nasip olmuyor. Bu tip sıkıntı meslekler insanın ömründen kimi şeyleri götürse de severek yapmak farklı bir his.
‘KORKU’ İŞİMİZDE BİR MOTİVASYON
Bir insan -bence- bu kadar güç ve ‘riskli’ bir mesleği niye tercih eder? Hiç korkmuyor musunuz; sizden bağımsız, çevresel ya da teknik/teknolojik/yazılımsal sorunların gerçekleşme potansiyeli yahut niyeti hakkında?
Bazı hocalarımız korkmayan pilot olamaz sıkıntısı. Artık düşününce epeyce hak veriyorum. Aslında kaygı değil bu. İşimize olan motivasyonu sağlayan etkenler. Zira her vakit acil durumlara hazırlıklıyız. Bu bahisler hakkında eğitim alıyor ve detaylarımizi yeni tutuyoruz. Çok düzgün çalışan teknik bir takımımız var. Bizleri inançla gökyüzüne gönderiyorlar. Bizler de bilgi ve maharetimizi daima en üst seviyede tutmaya çalışıyoruz. Uçaklar da artık çok yüksek teknolojiye sahip. Pilotların kullanmasını kolaylaştıran biroldukca araç var.
Eğitimlerin akabinde artık ana pilot olarak yaptığınız birinci uçuşta ne hissettiniz hem öncesinde birebir vakitte daha sonrasında hissiyatınız ne oldu?
İlk yalnız uçuşa çıkmam ömrümün en heyecanlı anıydı diyebilirim. Uçakla tek başına kalmak, tüm denetimlerin ellerimde olması inanılmaz bir histi. Birinci inişe yaklaşırken heyecandan titriyordum. daha sonrasında her şey kusursuz gerçekleşti. Çok keyifli olmuştum. Yolcu uçağındaki birinci uçuşumda uçakta yolcuların olmadığını düşünmeye çalıştım. Çok emsal bir heyecan yaşadım. Sorumluluğu hayli daha fazlaydı. Lakin epeyce şükür her şey yolunda gitti.
EN ÇOK GERİLİM İNİŞTE
Uçuşun en kuvvetli kısmı hangi etabı bir pilot için? Bir de uçuşun akabinde tekerlekler yere değdiğinde ne diyorsunuz kokpitte birinci?
Uçuşta kritik safhalar var natürel ki lakin her safha bir başkası kadar değerli. bir daha de tabi ki en çok gerilim oluşturan ve zorlayan iniş safhası. Tekerlekler yere değip, uçak yavaşlayıp iniş tamamlandığında genelde birbirimize “Elinize sağlık” diyoruz. Uçuş bittiğinde de genelde “Geçmiş olsun” diyoruz. Uçuştan daha sonra da genelde olumlu ve olumsuz tarafları paylaşmaya çalışıyoruz. Bir yandan duygusal bir yandan bilimsel öğeler içeren değişik bir ortam kokpit.
KOKPİT ÇOK DEĞİŞİK BİR ORTAM
bazı birtakım yakın birtakım kimi da uzak lokasyonlara uçuyorsunuz. Bu süreçte havada ne yapıyorsunuz, ne düşünüyorsunuz? Örneğin havada aldığınız değerli kararlar oldu mu hiç ya da kendi içinizde tahlile kavuşturduğunuz?
Uçuşta fazlaca ağır ve kimi vakit de hayli sakin vakit içinder var. Ağır vakit içinderda şüphesiz büsbütün işleyiş devam ediyor. kimi vakit epeyce uzun ve iş yükünün düştüğü vakit içinder oluyor. Lakin orada bile uçağı daima gözlemek durumundayız. Tabi ki bu hiç bir şey yapmadan gözlemlemek manasına gelmiyor. Genelde kokpitte muhabbet ediyoruz. Çoğunlukla birinci sefer tanıştığımız şahıslarla uçuyoruz. Birbirimizin hayatlarıyla ilgili bilgi alıyoruz, deneyimlerimizi paylaşıyoruz. Bunların kararında olağan olarak karar aldığım da oldu. Çok değişik bir ortam kokpit. Dikkat daima üst düzeyde fakat hayata dair paylaşım da epey. kimi vakit epeyce komik şeylerle de karşılaşıyoruz. Bir seferinde bir yolcu kabin amiriyle haber yollamıştı, “niçin düz gitmiyoruz da döne döne gidiyoruz” diye.
Uçuş/uçak korkusu olan beşerler hakkında ne düşünüyorsunuz? Onları komik bulduğunuz oluyor mu misal?
Bir diş doktoru olarak en epeyce korkulan mesleklerden birinden geliyorum, o yüzden asla bunu komik bulmam. Anlayabiliyorum insanları. kimi vakit makus bir havaya rastlamış, tatsız deneyimleri olan yolcularımız var. Tepkilerini anlıyorum. Bizler bu kadar korkulacak bir şey olmadığını biliyoruz ancak bu bir fobi en nihayetinde. Bildiğim kadarıyla kimi vakit fazlaca üst düzeylere çıkabiliyor. Bu durumlarda öteki aksiliklerin yaşanmaması için kesinlikle profesyonel bir yardım alınmalı fakat izlenmesi gereken yolu bu bahsin uzmanlarının değerlendirmesi daha yeterli olacaktır.
Uçak kazası haberleri aldığınızda birinci hissiyatınız ne oluyor?
Bu haberler beni epeyce üzüyor. Neler yaşadıklarını anlamak olağan olarak imkansız lakin nasıl bir uğraş verdiklerini varsayım ediyorum. Bizler için en değerlisi bunlardan ders çıkarmak, emsal bir durum başımıza geldiğinde uygun usulü özümseyebilmek. Acil bir durumla karşılaştığında uğraşını verebilmek sahiden önemli bir altyapı istiyor ve bizler de daima bunlara karşı kendimizi hazır tutuyoruz.
BABAMIN BIRAKTIĞI ESER ÇOK BÜYÜK
Kardeşinizin diş tabibi, yakın vakitte kaybettiğiniz pahalı babanızın da hekim olduğunu biliyorum. Baktığımız vakit toplumu ve hayatlarını direkt ilgilendiren meslek gruplarındasınız. Bu mevzuyu kendi aranızda sesli düşündüğünüz oldu mu hiç? Bu ‘resim’ hakkında ne düşünüyorsunuz?
Aslında aileden alınan fazlaca fazla şey var. İş hayatında benim ve kardeşimin önünde babam üzere fazlaca eksiksiz bir mesleksel figür; konutta de bütün benliğini ailesine vermiş bir annem vardı. Daha küçük yaşta babamın insanları nasıl kurtardığını dinliyordum. Ancak farklı olan bunları ondan değil, diğerlerinden dinlemem. Kendisi övünmeyi hiç sevmezdi. Bizim tercihlerimizde babamın hayli tesiri var bence. Beşerler için karşılık beklemeden yeterlilik yapmayı, insan hayatının kıymetini, her insanın hayli kıymetli olduğunu ailemizden öğrendik. Diş hekimliğine girerken bile en büyük gayem insanlara yardım etmekti. Sanırım orada geçirdiğim 7 senede de bunun hakkını vermeye çalıştım. Babamın bıraktığı eser fazlaca büyük, dilerim ona layık olabiliriz.
PİLOTLUKTA DERS ÇALIŞMAK HİÇ BİTMEZ
Pilot olmak isteyenlere neler söylemek istersiniz? Sizce kendilerinde hangi sorulara cevap verdikten daha sonra bu yola baş koymalılar?
Ben bu mesleğin gönül verilmeden yapılmasının sıkıntı olduğunu düşünüyorum. Gece gündüz karışık, güç ve uzun mesai saatleri, bir sıcak hava bir soğuk hava, saat farklılıkları üzere biroldukça etken mesleğimizi yorucu hale getiriyor. Çok zorluk içinde yüksek bir performans sergilemek için sevmek bence koşul. Ben işimi severek yapıyorum. Genç arkadaşlarımın bilmesi gereken en kıymetli şey pilotlukta daima öğrenci olacaklarıdır. Ders çalışma hiç bitmez. Daima bir biçimde ya denetime ya imtihana girersiniz. Biroldukca göstergeyi birebir anda denetim edebilmek hayli kıymetli. Kuvvetli bir müddetç ve buna hazırlıklı olmak kıymetli diye düşünüyorum.
HUZURLU BİR MESLEK ÖMRÜ HEDEFLİYORUM
Mesleğinize dair bundan daha sonraki planlarınız nedir pekala? Ne yapmak, nerede olmak istiyorsunuz? Biraz gelecek planlarınızı ve hayallerinizi anlatır mısınız?
Açıkçası huzurlu, hoş bir meslek hayatı hedefliyorum. En kıymetlisi bu. Tabi birinci maksadım uygun bir vakitte kaptan pilot olabilmek. Daima bir gelişim var pilotlukta. Uçak tipi değişiklikleri, rütbe değişimleri üzere durumlar oluyor. En büyük amacım arkadaşlarımla, ailemle vakit geçirebilmek. hayatı ıskalamamak daha değerli benim için. Bilhassa babamın kaybından daha sonra bunu daha güzel anladım. Rütbeler, meslekler, meslekler bir yere kadar epeyce hoş şeyler lakin en kıymetlisi sevdiklerimizle olabilmek.
ALİ DEMİRTAŞ
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.